ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਧਰਮ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਲੜ ਰਹੇ ਹਾਂ—ਇਕ ਅਜਿਹੀ ਲੜਾਈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਮਸੀਹੀਆਂ ਦੇ ਤਨ-ਮਨ ਉੱਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਣ ਦੀ ਗੱਲ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ—ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਰੂਹਾਨੀ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਬਸਤ੍ਰ ਵਿਚ “ਧਰਮ ਦੀ ਸੰਜੋ” ਹੈ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਤਨ, ਜਾਂ ਦਿਲ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ “ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਟੋਪ” ਵੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਮਨ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਨਾ ਸਿੱਖਣਾ ਸਾਨੂੰ ਜੇਤੂ ਬਣਾਵੇਗਾ।—ਅਫ਼ਸੀਆਂ 6:14-17; ਕਹਾਉਤਾਂ 4:23; ਰੋਮੀਆਂ 12:2.

“ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਟੋਪ” ਪਾਉਣ ਵਿਚ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਅਦਭੁਤ ਬਰਕਤਾਂ ਨੂੰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਰੱਖਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਦੀ ਚਮਕ-ਦਮਕ ਦੁਆਰਾ ਕੁਰਾਹੇ ਨਹੀਂ ਪੈਣ ਦੇਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। (ਇਬਰਾਨੀਆਂ 12:2, 3; 1 ਯੂਹੰਨਾ 2:16) ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰੇਗਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਰੂਹਾਨੀ ਟੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਭੌਤਿਕ ਲਾਭਾਂ ਜਾਂ ਨਿੱਜੀ ਫ਼ਾਇਦਿਆਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖੀਏ। (ਮੱਤੀ 6:33) ਇਸ ਲਈ, ਇਹ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿ ਅਸੀਂ “ਟੋਪ” ਠੀਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਾਇਆ ਹੈ, ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਸੱਚ-ਸੱਚ ਪੁੱਛਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ: ਮੈਂ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ? ਕੀ ਮੈਂ ਪੱਕੇ ਰੂਹਾਨੀ ਟੀਚੇ ਮਿਥੇ ਹੋਏ ਹਨ? ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ? ਚਾਹੇ ਅਸੀਂ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਮਸਹ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਮਸੀਹੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਾਂ ਜਾਂ ਅਣਗਿਣਤ “ਵੱਡੀ ਭੀੜ” ਵਿੱਚੋਂ, ਸਾਨੂੰ ਪੌਲੁਸ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ ਜੋ ਮੈਂ ਅਜੇ ਹੱਥ ਪਾ ਲਿਆ ਹੈ ਪਰ ਐਨਾ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਪਿਛਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਭੁਲਾ ਕੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਲਈ ਜਿਹੜੀਆਂ ਅੱਗੇ ਹਨ ਅਗਾਹਾਂ ਵਧ ਕੇ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਵੱਲ ਦੱਬੀ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ।”—ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ 7:9; ਫ਼ਿਲਿੱਪੀਆਂ 3:13, 14.