ਅਧਿਆਇ 105

ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਦਿਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ

ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਸੋਮਵਾਰ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਤੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ੈਤੂਨ ਦੇ ਪਹਾੜ ਦੀ ਪੂਰਬੀ ਢਲਾਣ ਤੇ ਸਥਿਤ ਬੈਤਅਨੀਆ ਨੂੰ ਮੁੜ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਅੰਤਿਮ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਦੋ ਦਿਨ ਸਮਾਪਤ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਨਿਰਸੰਦੇਹ, ਯਿਸੂ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਲਾਜ਼ਰ ਨਾਲ ਰਾਤ ਬਿਤਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ ਯਰੀਹੋ ਤੋਂ ਆਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਚੌਥੀ ਰਾਤ ਹੈ ਜਿਹੜੀ ਉਸ ਨੇ ਬੈਤਅਨੀਆ ਵਿਚ ਬਿਤਾਈ ਹੈ।

ਹੁਣ, ਨੀਸਾਨ 11 ਨੂੰ, ਮੰਗਲਵਾਰ ਤੜਕੇ ਹੀ, ਉਹ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲੇ ਫਿਰ ਰਾਹ ਤੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਯਿਸੂ ਦੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦਾ ਇਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਦਿਨ, ਅਤੇ ਹੁਣ ਤਕ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਅਸਤ ਦਿਨ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਦਾ ਇਹ ਆਖ਼ਰੀ ਦਿਨ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਉਸ ਦੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਅਤੇ ਮੌਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਦੀ ਜਨਤਕ ਸੇਵਕਾਈ ਦਾ ਆਖ਼ਰੀ ਦਿਨ ਹੈ।

ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲੇ ਜ਼ੈਤੂਨ ਦੇ ਪਹਾੜ ਉੱਪਰੋਂ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਨੂੰ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਉਹੀ ਰਾਹ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਬੈਤਅਨੀਆ ਤੋਂ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਉਸ ਰਾਹ ਦੇ ਕੰਢੇ, ਪਤਰਸ ਉਸ ਦਰਖ਼ਤ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਨੇ ਪਿਛਲੀ ਸਵੇਰ ਸਰਾਪ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਬੋਲ ਉਠਦਾ ਹੈ, “ਸੁਆਮੀ ਜੀ ਵੇਖ, ਇਹ ਹੰਜੀਰ ਦਾ ਬਿਰਛ ਜਿਹ ਨੂੰ ਤੈਂ ਸਰਾਪ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਸੁੱਕ ਗਿਆ ਹੈ!”

ਪਰੰਤੂ ਯਿਸੂ ਨੇ ਦਰਖ਼ਤ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ? ਉਹ ਇਸ ਦਾ ਕਾਰਨ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਤ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਭਈ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਿਹਚਾ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਭਰਮ ਨਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਨਿਰਾ ਇਹੋ ਨਹੀਂ ਕਰੋਗੇ ਜੋ ਹੰਜੀਰ ਦੇ ਬਿਰਛ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸਗੋਂ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਪਹਾੜ [ਜ਼ੈਤੂਨ ਦਾ ਪਹਾੜ ਜਿਸ ਉੱਤੇ ਉਹ ਖੜ੍ਹੇ ਹਨ] ਨੂੰ ਕਹੋ ਜੋ ਉੱਠ ਅਰ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਜਾ ਪੈ ਤਾਂ ਅਜਿਹਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਅਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਨਿਹਚਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਾਰ­ਥਨਾ ਕਰ ਕੇ ਮੰਗੋ ਸੋ ਪਾਓਗੇ।”

ਇਸ ਲਈ ਦਰਖ਼ਤ ਨੂੰ ਸੁਕਾਉਣ ਦੇ ਦੁਆਰਾ, ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵਿਚ ਨਿਹਚਾ ਰੱਖਣ ਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਉੱਤੇ ਇਕ ਸਿੱਖਿਆਦਾਇਕ ਉਦਾਹਰਣ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਬਿਆਨ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਜੋ ਕੁਝ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ ਕਰ ਕੇ ਮੰਗੋ ਪਰਤੀਤ ਕਰੋ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲੇਗਾ।” ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਕੇ ਜਲਦੀ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਭਿਆਨਕ ਪਰਤਾਵਿਆਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਇਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਇਕ ਸਬਕ ਹੈ! ਫਿਰ ਵੀ, ਹੰਜੀਰ ਦੇ ਦਰਖ਼ਤ ਦੇ ਸੁੱਕਣ ਅਤੇ ਨਿਹਚਾ ਦੇ ਗੁਣ ਵਿਚ ਇਕ ਹੋਰ ਸੰਬੰਧ ਹੈ।

ਇਸ ਹੰਜੀਰ ਦੇ ਦਰਖ਼ਤ ਵਾਂਗ, ਇਸਰਾਏਲ ਕੌਮ ਦੀ ਇਕ ਧੋਖੇ ਭਰੀ ਦਿੱਖ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਕੌਮ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕ ਨੇਮ-ਬੱਧ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਬਾਹਰੀ ਤੌਰ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਨੂੰ ਮੰਨਦੀ ਹੋਈ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਵੇ, ਇਹ ਚੰਗੇ ਫਲ ਉਤਪੰਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਂਝ, ਬਿਨਾਂ ਨਿਹਚਾ ਦੇ ਸਾਬਤ ਹੋਈ ਹੈ। ਨਿਹਚਾ ਦੀ ਘਾਟ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਇਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਵੀ ਰੱਦ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਆ ਵਿਚ ਹੈ! ਇਸ ਲਈ, ਹੰਜੀਰ ਦੇ ਅਣ-ਉਪਜਾਊ ਦਰਖ਼ਤ ਨੂੰ ਸੁਕਾਉਣ ਦੇ ਦੁਆਰਾ, ਯਿਸੂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਰੂਪ ਵਿਚ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਅਫਲ, ਅਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਕੌਮ ਦਾ ਅੰਤਿਮ ਨਤੀਜਾ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ।

ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਸਤੂਰ ਅਨੁਸਾਰ ਉਹ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਯਿਸੂ ਸਿਖਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਮੁੱਖ ਜਾਜਕ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗ, ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਸਰਾਫ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨ ਯਿਸੂ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨੂੰ ਮਨ ਵਿਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਉਸ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ: “ਤੂੰ ਕਿਹੜੇ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਨਾਲ ਏਹ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈਂ ਅਰ ਕਿਹ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਦਿੱਤਾ?”

ਜਵਾਬ ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਮੈਂ ਵੀ ਤੁਹਾਥੋਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛਣਾ ਸੋ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਤਹਾਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ ਭਈ ਮੈਂ ਕਿਹੜੇ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਨਾਲ ਏਹ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਯੂਹੰਨਾ ਦਾ ਬਪਤਿਸਮਾ ਕਿੱਥੋਂ ਸੀ, ਸੁਰਗ ਵੱਲੋਂ ਯਾ ਮਨੁੱਖਾਂ ਵੱਲੋਂ?”

ਜਾਜਕ ਅਤੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਆਪਸ ਵਿਚ ਮਸ਼ਵਰਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਜਵਾਬ ਦੇਣਗੇ। “ਜੇ ਕਹੀਏ, ‘ਸੁਰਗ ਵੱਲੋਂ’ ਤਾਂ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਆਖੂ, ਫੇਰ ਤੁਸਾਂ ਉਹ ਦੀ ਪਰਤੀਤ ਕਿਉਂ ਨਾ ਕੀਤੀ? ਅਰ ਜੇ ਕਹੀਏ, ‘ਮਨੁੱਖਾਂ ਵੱਲੋਂ’ ਤਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਸੱਭੇ ਯੂਹੰਨਾ ਨੂੰ ਨਬੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ।”

ਆਗੂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਕੀ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ: “ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ।”

ਫਿਰ ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਮੈਂ ਵੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦਾ ਜੋ ਕਿਹੜੇ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਨਾਲ ਮੈਂ ਏਹ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।” ਮੱਤੀ 21:​19-27; ਮਰਕੁਸ 11:​19-33; ਲੂਕਾ 20:​1-8.

▪ ਮੰਗਲਵਾਰ, ਨੀਸਾਨ 11 ਬਾਰੇ ਕੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ?

▪ ਯਿਸੂ ਕਿਹੜੇ ਸਬਕ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਹੰਜੀਰ ਦੇ ਦਰਖ਼ਤ ਨੂੰ ਸੁਕਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ?

▪ ਯਿਸੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਹੜੇ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ?

ਅਧਿਆਇ 106

ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼ ਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਭੇਤ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਗਿਆ

ਯਿਸੂ ਹੈਕਲ ਵਿਖੇ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਭੰਬਲ-ਭੂਸਿਆਂ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜਿਹੜੇ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ ਦੇ ਇਖ਼ਤਿਆਰ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਦੇ, ਯਿਸੂ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ: “ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝਦੇ ਹੋ?” ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਕਿਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀ ਹਨ।

“ਇੱਕ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਦੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸਨ,” ਯਿਸੂ ਦੱਸਦਾ ਹੈ। “ਉਹ ਪਹਿਲੇ ਦੇ ਕੋਲ ਆਣ ਕੇ ਬੋਲਿਆ, ਪੁੱਤ੍ਰ, ਜਾਹ। ਅੱਜ ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ। ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, ਮੇਰਾ ਜੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਪਰ ਪਿੱਛੋਂ ਪਛਤਾ ਕੇ ਗਿਆ। ਫੇਰ ਦੂਏ ਦੇ ਕੋਲ ਆਣ ਕੇ ਇਹੋ ਹੀ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ, ਅੱਛਾ ਜੀ, ਪਰ ਗਿਆ ਨਾ। ਸੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਹ ਨੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮਰਜੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ?” ਯਿਸੂ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ।

“ਪਹਿਲੇ ਨੇ,” ਉਸ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਇਸ ਲਈ ਯਿਸੂ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ: “ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਤ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਮਸੂਲੀਏ ਅਤੇ ਕੰਜਰੀਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।” ਇਕ ਤਰੀਕੇ ਤੋਂ, ਮਸੂਲੀਆਂ ਅਤੇ ਕੰਜਰੀਆਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ। ਪਰੰਤੂ ਫਿਰ, ਪਹਿਲੇ ਪੁੱਤਰ ਵਾਂਗ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤੋਬਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ, ਦੂਜੇ ਪੁੱਤਰ ਵਾਂਗ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰੰਤੂ ਜਿਵੇਂ ਯਿਸੂ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਯੂਹੰਨਾ [ਬਪਤਿਸਮਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ] ਧਰਮ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਆਇਆ ਅਤੇ ਤੁਸਾਂ ਉਹ ਦੀ ਪਰਤੀਤ ਨਾ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮਸੂਲੀਆਂ ਅਰ ਕੰਜਰੀਆਂ ਨੇ ਉਹ ਦੀ ਪਰਤੀਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਪਿੱਛੋਂ ਵੀ ਨਾ ਪਛਤਾਏ ਭਈ ਉਹ ਦੀ ਪਰਤੀਤ ਕਰਦੇ।”

ਯਿਸੂ ਫਿਰ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਸਿਰਫ਼ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਕਰਨ ਵਿਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਨਹੀਂ, ਪਰੰਤੂ ਉਹ ਸੱਚ-ਮੁੱਚ ਹੀ ਦੁਸ਼ਟ ਅਤੇ ਬੁਰੇ ਆਦਮੀ ਹਨ। ਯਿਸੂ ਦੱਸਦਾ ਹੈ: “ਇੱਕ ਘਰ ਦਾ ਮਾਲਕ ਸੀ ਜਿਹ ਨੇ ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼ ਲਾਇਆ ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਚੁਫੇਰੇ ਬਾੜ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਰਸ ਲਈ ਇੱਕ ਚੁਬੱਚਾ ਕੱਢਿਆ ਅਤੇ ਬੁਰਜ ਉਸਾਰਿਆ ਅਰ ਉਹ ਨੂੰ ਮਾਲੀਆਂ ਦੇ ਹੱਥ ਸੌਂਪ ਕੇ ਪਰਦੇਸ ਚੱਲਿਆ ਗਿਆ। ਜਾਂ ਫਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਨੇੜੇ ਆਈ ਤਾਂ ਉਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਚਾਕਰ ਮਾਲੀਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਫਲ ਲੈਣ ਲਈ ਘੱਲੇ। ਅਤੇ ਮਾਲੀਆਂ ਨੇ ਉਹ ਦੇ ਚਾਕਰਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁੱਟਿਆ ਅਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁੱਟਿਆ ਅਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਥਰਾਉ ਕੀਤਾ। ਫੇਰ ਉਹ ਨੇ ਹੋਰ ਚਾਕਰ ਪਹਿਲਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੀਕ ਘੱਲੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਕੀਤਾ।”

“ਚਾਕਰ” ਉਹ ਨਬੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ “ਘਰ ਦਾ ਮਾਲਕ,” ਯਹੋਵਾਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਆਪਣੇ “ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼” ਦੇ “ਮਾਲੀਆਂ” ਕੋਲ ਭੇਜਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮਾਲੀ ਇਸਰਾਏਲ ਦੀ ਕੌਮ, ਉਹ ਕੌਮ ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਾਈਬਲ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ “ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼” ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪਛਾਣ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਦੇ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਹਨ।

ਕਿਉਂਕਿ “ਮਾਲੀ,” “ਚਾਕਰਾਂ” ਨਾਲ ਦੁਰ-ਵਿਵਹਾਰ ਕਰ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਯਿਸੂ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ: “ਓੜਕ [ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼ ਦੇ ਮਾਲਕ] ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਘੱਲਿਆ ਭਈ ਓਹ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨਗੇ। ਪਰ ਮਾਲੀਆਂ ਨੇ ਜਾਂ ਉਹ ਦੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ, ਵਾਰਸ ਏਹੋ ਹੈ, ਆਓ ਇਹ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁੱਟੀਏ ਅਤੇ ਉਹ ਦਾ ਵਿਰਸਾ ਸਾਂਭ ਲਈਏ। ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਫੜਿਆ ਅਰ ਬਾਗੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦੇ ਮਾਰ ਸੁੱਟਿਆ।”

ਹੁਣ, ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਯਿਸੂ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ: “ਜਦ ਬਾਗ਼ ਦਾ ਮਾਲਕ ਆਵੇਗਾ ਤਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਲੀਆਂ ਨਾਲ ਕੀ ਕਰੇਗਾ?”

ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ: “ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੁਰਿਆਰਾਂ ਦਾ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਨਾਸ ਕਰੂ ਅਤੇ ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼ ਹੋਰਨਾਂ ਮਾਲੀਆਂ ਨੂੰ ਸੌਂਪੇਗਾ ਜੋ ਰੁੱਤ ਸਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਫਲ ਪੁਚਾਉਣਗੇ।”

ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਅਣਜਾਣਪੁਣੇ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਉੱਪਰ ਆਪ ਹੀ ਨਿਆਉਂ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਵੀ ਯਹੋਵਾਹ ਦੀ ਇਸਰਾਏਲ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ “ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼” ਦੇ ਇਸਰਾਏਲੀ “ਮਾਲੀਆਂ” ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਮਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ਜਿਹੜੇ ਫਲ ਦੀ ਯਹੋਵਾਹ ਆਸ਼ਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰ, ਸੱਚੇ ਮਸੀਹਾ ਉੱਤੇ ਨਿਹਚਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਜਿਹੇ ਫਲ ਲਿਆਉਣ ਤੋਂ ਚੁੱਕ ਜਾਣ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਯਿਸੂ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਭਲਾ ਤੁਸਾਂ ਲਿਖਤਾਂ ਵਿੱਚ [ਜ਼ਬੂਰ 118:​22, 23 ਵਿਖੇ] ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਿਸ ਪੱਥਰ ਨੂੰ ਰਾਜਾਂ ਨੇ ਰੱਦਿਆ, ਸੋਈ ਖੂੰਜੇ ਦਾ ਸਿਰਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਹ ਪ੍ਰਭੁ ਦੀ ਵੱਲੋਂ ਹੋਇਆ, ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਅਚਰਜ ਹੈ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਰਾਜ ਤੁਹਾਥੋਂ ਖੋਹਿਆ ਅਤੇ ਪਰਾਈ ਕੌਮ ਨੂੰ ਜਿਹੜੀ ਉਹ ਦੇ ਫਲ ਦੇਵੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਅਰ ਜੋ ਕੋਈ ਇਸ ਪੱਥਰ ਓੱਤੇ ਡਿੱਗੇਗਾ ਸੋ ਚੂਰ ਚੂਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਪਰ ਜਿਹ ਦੇ ਉੱਤੇ ਉਹ ਡਿੱਗੇ ਉਹ ਨੂੰ ਪੀਹ ਸੁੱਟੇਗਾ।”

ਗ੍ਰੰਥੀ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਜਾਜਕ ਹੁਣ ਸਮਝ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਯਿਸੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ, ਅਰਥਾਤ ਹੱਕੀ “ਵਾਰਸ” ਨੂੰ, ਮਾਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿਚ ਸ਼ਾਸਕ ਹੋਣ ਦਾ ਵਿਸ਼ੇਸ਼-ਸਨਮਾਨ ਇਕ ਕੌਮ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਲਿਆ ਜਾਵੇਗਾ, ਅਤੇ ‘ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼ ਦੇ ਮਾਲੀਆਂ’ ਦੀ ਇਕ ਨਵੀਂ ਕੌਮ ਉਤਪੰਨ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ, ਜਿਹੜੀ ਉਚਿਤ ਫਲ ਪੈਦਾ ਕਰੇਗੀ।

ਕਿਉਂਕਿ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਭੀੜ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਹੜੀ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਇਕ ਨਬੀ ਸਮਝਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਇਸ ਮੌਕੇ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੱਤੀ 21:​28-46; ਮਰਕੁਸ 12:​1-12; ਲੂਕਾ 20:​9-19; ਯਸਾਯਾਹ 5:​1-7.

▪ ਯਿਸੂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਵਿਚ ਦੋ ਬੱਚੇ ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ?

▪ ਦੂਸਰੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਵਿਚ, “ਘਰ ਦਾ ਮਾਲਕ,” “ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼,” “ਮਾਲੀ,” “ਚਾਕਰ,” ਅਤੇ “ਵਾਰਸ” ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ?

▪ ‘ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼ ਦੇ ਮਾਲੀਆਂ’ ਦਾ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਕੌਣ ਲੈਣਗੇ?

ਅਧਿਆਇ 107

ਵਿਆਹ ਦੀ ਦਾਅਵਤ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ

ਦੋ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤਾਂ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ, ਯਿਸੂ ਨੇ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਜਾਜਕਾਂ ਦਾ ਭੇਤ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰੰਤੂ ਯਿਸੂ ਵੱਲੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭੇਤ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਹਾਲੇ ਵੀ ਬਾਕੀ ਹੈ। ਉਹ ਅੱਗੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ:

“ਸੁਰਗ ਦਾ ਰਾਜ ਇੱਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਵਰਗਾ ਹੈ ਜਿਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ। ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਸੱਦੇ ਹੋਇਆਂ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਸੱਦਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਚਾਕਰਾਂ ਨੂੰ ਘੱਲਿਆ ਪਰ ਓਹ ਆਉਣ ਨੂੰ ਰਾਜੀ ਨਾ ਹੋਏ।”

ਯਹੋਵਾਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਉਹ ਰਾਜਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ, ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਲਈ ਇਕ ਵਿਆਹ ਦੀ ਦਾਅਵਤ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅੰਤ ਵਿਚ, ਮਸਹ ਕੀਤੇ ਹੋਏ 1,44,000 ਅਨੁਯਾਈਆਂ ਦੀ ਬਣੀ ਹੋਈ ਲਾੜੀ ਸਵਰਗ ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲ ਜਾਵੇਗੀ। ਰਾਜਾ ਦੀ ਪਰਜਾ ਇਸਰਾਏਲ ਦੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ, 1513 ਸਾ.ਯੁ.ਪੂ. ਵਿਚ ਬਿਵਸਥਾ ਨੇਮ ਵਿਚ ਲਿਆਏ ਜਾਣ ਤੇ, “ਜਾਜਕਾਂ ਦੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ” ਬਣਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਸ ਮੌਕੇ ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲ ਵਿਆਹ ਦੀ ਦਾਅਵਤ ਤੇ ਸੱਦਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਫਿਰ ਵੀ, ਸੱਦੇ ਹੋਇਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਸੱਦਾ ਕੇਵਲ 29 ਸਾ.ਯੁ. ਦੀ ਪਤਝੜ ਵਿਚ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚੇਲੇ (ਰਾਜੇ ਦੇ ਚਾਕਰ) ਰਾਜ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦਾ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰੰਤੂ ਪ੍ਰਾਕਿਰਤਕ ਇਸਰਾਏਲੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਕਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਇਹ ਸੱਦਾ 29 ਸਾ.ਯੁ. ਤੋਂ 33 ਸਾ.ਯੁ. ਤਕ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਆਉਣ ਨੂੰ ਰਾਜੀ ਨਹੀਂ ਹੋਏ। ਇਸ ਲਈ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਸੱਦੇ ਹੋਇਆਂ ਦੀ ਕੌਮ ਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਯਿਸੂ ਦੱਸਦਾ ਹੈ:

“ਫੇਰ ਉਹ ਨੇ ਹੋਰਨਾਂ ਚਾਕਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਘੱਲਿਆ ਜੋ ਸੱਦੇ ਹੋਇਆਂ ਨੂੰ ਕਹੋ ਭਈ ਵੇਖੋ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਖਾਣਾ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਬੈਲ ਅਰ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਜਾਨਵਰ ਕੋਹੇ ਗਏ ਹਨ ਅਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਚੱਲੋ।” ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੱਦੇ ਹੋਇਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਦੂਸਰਾ ਅਤੇ ਆਖ਼ਰੀ ਸੱਦਾ ਪੰਤੇਕੁਸਤ 33 ਸਾ.ਯੁ. ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਦੇ ਅਨੁਯਾਈਆਂ ਉੱਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਵਹਾਈ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਸੱਦਾ 36 ਸਾ.ਯੁ. ਤਕ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ।

ਪਰੰਤੂ, ਇਸਰਾਏਲੀਆਂ ਦੀ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਨੇ ਇਸ ਸੱਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ। “ਓਹ ਬੇਪਰਵਾਹੀ ਕਰ ਕੇ ਚੱਲੇ ਗਏ,” ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, “ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਨੂੰ ਅਰ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਵਣਜ ਬੁਪਾਰ ਨੂੰ। ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਨੇ ਉਹ ਦੇ ਚਾਕਰਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤ ਲਾਹੀ ਅਰ ਮਾਰ ਸੁੱਟਿਆ।” ਯਿਸੂ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ: “ਤਾਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਕ੍ਰੋਧ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਘੱਲ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਖੂਨੀਆਂ ਦਾ ਨਾਸ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਫੂਕ ਸੁੱਟਿਆ।” ਇਹ 70 ਸਾ.ਯੁ. ਵਿਚ ਵਾਪਰਿਆ, ਜਦੋਂ ਰੋਮੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਨੂੰ ਢਾਹ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਖੂਨੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਫਿਰ ਯਿਸੂ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਕੀ ਵਾਪਰਿਆ: “ਤਦ [ਪਾਤਸ਼ਾਹ] ਨੇ ਆਪਣੇ ਚਾਕਰਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਵਿਆਹ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਤਾਂ ਤਿਆਰ ਹੈ ਪਰ ਸੱਦੇ ਹੋਏ ਨਲਾਇਕ ਹਨ। ਸੋ ਤੁਸੀਂ ਚੁਰਾਹਿਆਂ [“ਨਗਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਰਾਹਾਂ,” ਨਿ ਵ] ਵਿੱਚ ਜਾਓ ਅਤੇ ਜਿੰਨੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ ਸੱਦ ਲਿਆਓ।” ਚਾਕਰਾਂ ਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੀ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ “ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਘਰ ਮੇਲੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਿਆ।”

ਸੱਦੇ ਹੋਏ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੇ ਨਗਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਵਾਲੇ ਰਾਹਾਂ ਤੋਂ ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦਾ ਇਹ ਕੰਮ 36 ਸਾ.ਯੁ. ਵਿਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। ਰੋਮੀ ਸੂਬੇਦਾਰ ਕੁਰਨੇਲਿਯੁਸ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ, ਇਕੱਠੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਸੁੰਨਤੀ ਗ਼ੈਰ-ਯਹੂਦੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਪਹਿਲੇ ਸਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਗ਼ੈਰ-ਯਹੂਦੀਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਨ ਦਾ ਕੰਮ, ਜੋ ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੁੱਢ ਵਿਚ ਸੱਦੇ ਨੂੰ ਰੱਦ ਕੀਤਾ ਸੀ, 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਤਕ ਜਾਰੀ ਹੈ।

ਇਹ 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਹੈ ਕਿ ਵਿਆਹ ਵਾਲਾ ਘਰ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਯਿਸੂ ਇਹ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਜਦ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੇਲੀਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਅੰਦਰ ਆਇਆ ਤਦ ਉੱਥੋਂ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਡਿੱਠਾ ਜਿਹੜਾ ਵਿਆਹੁਣਾ ਕੱਪੜਾ ਪਹਿਨਿਆ ਹੋਇਆ ਨਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਹ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, ਭਾਈ, ਤੂੰ ਇੱਥੇ ਵਿਆਹੁਣੇ ਕੱਪੜੇ ਬਾਝੋਂ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਅੰਦਰ ਆਇਆ? ਪਰ ਉਹ ਚੁੱਪ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਤਦ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਟਹਿਲੂਆਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਇਹ ਦੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ ਇਹ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਦੇ ਅੰਧਘੋਰ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ ਦਿਓ! ਉੱਥੇ ਰੋਣਾ ਅਤੇ ਕਚੀਚੀਆਂ ਵੱਟਣਾ ਹੋਵੇਗਾ।”

ਬਿਨਾਂ ਵਿਆਹੁਣੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਾਲਾ ਇਹ ਆਦਮੀ ਮਸੀਹੀ-ਜਗਤ ਦੇ ਝੂਠੇ ਮਸੀਹੀਆਂ ਨੂੰ ਚਿਤ੍ਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸਵੀਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਇਸਰਾਏਲੀ ਹੋਣ ਦੀ ਸਹੀ ਪਛਾਣ ਹੈ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਰਾਜ ਵਾਰਸਾਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਵਿੱਤਰ ਆਤਮਾ ਨਾਲ ਕਦੀ ਮਸਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਬਾਹਰ ਦੇ ਅੰਧਘੋਰ ਵਿਚ ਸੁੱਟੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਨਾਸ਼ ਭੋਗਣਗੇ।

ਯਿਸੂ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਕਿਉਂ ਜੋ ਸੱਦੇ ਹੋਏ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹਨ ਪਰ ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਥੋੜੇ।” ਜੀ ਹਾਂ, ਇਸਰਾਏਲ ਕੌਮ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਲੋਕ ਮਸੀਹ ਦੀ ਲਾੜੀ ਬਣਨ ਲਈ ਸੱਦੇ ਗਏ ਸਨ, ਪਰੰਤੂ ਸਿਰਫ਼ ਥੋੜ੍ਹੇ ਹੀ ਪ੍ਰਾਕਿਰਤਕ ਇਸਰਾਏਲੀ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸਨ। 1,44,000 ਮਹਿਮਾਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਵਰ­ਗੀ ਇਨਾਮ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਗ਼ੈਰ-ਇਸਰਾਏਲੀ ਸਾਬਤ ਹੋਏ ਹਨ। ਮੱਤੀ 22:​1-14; ਕੂਚ 19:​1-6; ਪਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਪੋਥੀ 14:​1-3.

▪ ਵਿਆਹ ਦੀ ਦਾਅਵਤ ਲਈ ਮੁੱਢ ਵਿਚ ਸੱਦੇ ਗਏ ਲੋਕ ਕੌਣ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਦੋਂ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ?

▪ ਸੱਦੇ ਹੋਇਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਸੱਦਾ ਕਦੋਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਚਾਕਰ ਕੌਣ ਹਨ?

▪ ਦੂਜਾ ਸੱਦਾ ਕਦੋਂ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ?

▪ ਬਿਨਾਂ ਵਿਆਹੁਣੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਾਲਾ ਆਦਮੀ ਕਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਿਤ੍ਰਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ?

▪ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸੱਦੇ ਗਏ, ਅਤੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਚੁਣੇ ਗਏ ਵਿਅਕਤੀ ਕੌਣ ਹਨ?

ਅਧਿਆਇ 108

ਉਹ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਵਿਚ ਅਸਫਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਕਿਉਂਕਿ ਯਿਸੂ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਧਾਰਮਿਕ ਵੈਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹੁਣੇ ਹੀ ਤਿੰਨ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਦੱਸ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੁਸ਼ਟਤਾ ਦਾ ਭੇਤ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਹੈ, ਫ਼ਰੀਸੀ ਗੁੱਸੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਵਿਚ ਫਸਾਉਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਲਈ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰ ਕਰ ਸਕਣ। ਉਹ ਇਕ ਸਾਜ਼ਸ਼ ਘੜਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ, ਹੇਰੋਦੇਸ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਭੇਜਦੇ ਹਨ ਤਾਂਕਿ ਉਸ ਦੀ ਗ਼ਲਤੀ ਫੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ।

ਇਹ ਆਦਮੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ: “ਗੁਰੂ ਜੀ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਜੋ ਤੂੰ ਸੱਚਾ ਹੈਂ ਅਰ ਸਚਿਆਈ ਨਾਲ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਰਾਹ ਦੱਸਦਾ ਹੈਂ ਅਤੇ ਤੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦਾ ਪੱਖ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਸੋ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸ, ਤੂੰ ਕੀ ਸਮਝਦਾ ਹੈਂ ਜੋ ਕੈਸਰ ਨੂੰ ਜਜ਼ੀਯਾ ਦੇਣਾ ਜੋਗ ਹੈ ਯਾ ਨਹੀਂ?”

ਯਿਸੂ ਝੂਠੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਤੋਂ ਧੋਖਾ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ‘ਨਹੀਂ, ਜਜ਼ੀਯਾ ਦੇਣਾ ਕਾਨੂੰਨੀ ਜਾਂ ਜੋਗ ਨਹੀਂ ਹੈ,’ ਤਾਂ ਉਹ ਰੋਮ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਗਾਵਤ ਦਾ ਦੋਸ਼ੀ ਹੋਵੇਗਾ। ਫਿਰ ਵੀ ਜੇਕਰ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ‘ਹਾਂ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਜਜ਼ੀਯਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ,’ ਤਾਂ ਯਹੂਦੀ, ਜਿਹੜੇ ਰੋਮ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੀ ਅਧੀਨਗੀ ਤੋਂ ਘਿਰਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਨਾਲ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਨਗੇ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਹੇ ਕਪਟੀਓ ਕਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਪਰਤਾਉਂਦੇ ਹੋ? ਜਜ਼ੀਯੇ ਦਾ ਸਿੱਕਾ ਮੈਨੂੰ ਵਿਖਾਓ।”

ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਕ ਸਿੱਕਾ ਉਸ ਕੋਲ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ: “ਇਹ ਮੂਰਤ ਅਤੇ ਲਿਖਤ ਕਿਹ ਦੀ ਹੈ?”

“ਕੈਸਰ ਦੀ,” ਉਹ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

“ਫੇਰ ਜਿਹੜੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕੈਸਰ ਦੀਆਂ ਹਨ ਓਹ ਕੈਸਰ ਨੂੰ ਅਤੇ ਜਿਹੜੀਆਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀਆਂ ਹਨ ਓਹ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਦਿਓ।” ਖ਼ੈਰ, ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਆਦਮੀਆਂ ਨੇ ਯਿਸੂ ਦਾ ਵਧੀਆ ਜਵਾਬ ਸੁਣਿਆ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ। ਅਤੇ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆਂ ਛੱਡ ਕੇ ਉੱਥੋਂ ਚੱਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੁਝ ਸਾਬਤ ਕਰਨ ਵਿਚ ਅਸਫਲ ਦੇਖ ਕੇ, ਸਦੂਕੀ ਜਿਹੜੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੋਈ ਪੁਨਰ-ਉਥਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਸ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ: “ਗੁਰੂ ਜੀ ਮੂਸਾ ਨੇ ਆਖਿਆ ਸੀ ਭਈ ਜੇ ਕੋਈ ਔਂਤ ਮਰ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਦਾ ਭਾਈ ਉਹ ਦੀ ਤੀਵੀਂ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲਵੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਭਾਈ ਲਈ ਵੰਸ ਉਤਪੰਨ ਕਰੇ। ਸੋ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਸੱਤ ਭਾਈ ਸਨ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਕੇ ਮਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬੇਉਲਾਦਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਭਾਈ ਦੇ ਲਈ ਆਪਣੀ ਤੀਵੀਂ ਛੱਡ ਗਿਆ। ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਦੂਆ ਭੀ ਅਤੇ ਤੀਆ ਭੀ ਸੱਤਵੇਂ ਤੀਕਰ। ਅਰ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਪਿੱਛੋਂ ਉਹ ਤੀਵੀਂ ਭੀ ਮਰ ਗਈ। ਉਪਰੰਤ ਕਿਆਮਤ ਨੂੰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੱਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਹ ਦੀ ਤੀਵੀਂ ਹੋਊ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਨੇ ਉਹ ਨੂੰ ਵਸਾਇਆ ਸੀ?”

ਜਵਾਬ ਵਿਚ ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਤਾਂ ਭੁੱਲ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪਏ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਪੁਸਤਕਾਂ ਨੂੰ, ਨਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹੋ? ਕਿਉਂਕਿ ਜਦ ਮੁਰਦਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੀ ਉੱਠਦੇ ਹਨ ਓਹ ਨਾ ਵਿਆਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਨਾ ਵਿਆਹੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਸੁਰਗੀ ਦੂਤਾਂ ਵਰਗੇ ਹਨ। ਪਰ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੇ ਵਿਖੇ ਜੋ ਓਹ ਜਿਵਾਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕੀ ਤੁਸਾਂ ਮੂਸਾ ਦੀ ਪੋਥੀ ਵਿੱਚ ਝਾੜੀ ਦੀ ਕਥਾ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜੋ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਉਹ ਨੂੰ ਕਿੱਕੁਰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਅਬਰਾਹਾਮ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਤੇ ਇਸਹਾਕ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਅਤੇ ਯਾਕੂਬ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਹਾਂ? ਉਹ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਜੀਉਂਦਿਆਂ ਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਵਿੱਚ ਪਏ ਹੋਏ ਹੋ।”

ਭੀੜ ਫਿਰ ਯਿਸੂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਤੋਂ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈਆਂ ਨੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ: “ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੈਂ ਭਲਾ ਕਿਹਾ।”

ਜਦੋਂ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਯਿਸੂ ਨੇ ਸਦੂਕੀਆਂ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਕ ਸਮੂਹ ਵਿਚ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪਰਤਾਉਣ ਲਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਗ੍ਰੰਥੀ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ: “ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੁਰੇਤ ਵਿੱਚ ਵੱਡਾ ਹੁਕਮ ਕਿਹੜਾ ਹੈ?”

ਯਿਸੂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਮੁੱਖ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਹੇ ਇਸਰਾਏਲ, ਸੁਣ। ਪ੍ਰਭੁ [“ਯਹੋਵਾਹ,” ਨਿ ਵ] ਸਾਡਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਇੱਕੋ ਪ੍ਰਭੁ ਹੈ। ਅਰ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਜਾਨ ਨਾਲ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਬੁੱਧ ਨਾਲ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰ। ਦੂਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ ਹੈ।” ਅਸਲ ਵਿਚ, ਯਿਸੂ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਹੁਕਮਾਂ ਉੱਤੇ ਸਾਰੀ ਤੁਰੇਤ ਅਤੇ ਨਬੀਆਂ ਦੇ ਬਚਨ ਟਿਕੇ ਹੋਏ ਹਨ।”

“ਠੀਕ ਗੁਰੂ ਜੀ, ਤੈਂ ਸਤ ਆਖਿਆ,” ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਹਿਮਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। “ਉਹ ਇੱਕੋ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਦੇ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਸਮਝ ਨਾਲ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਉਹ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਅਰ ਗੁਆਂਢੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜਿਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਸਾਰੇ ਹੋਮਾਂ ਅਤੇ ਬਲੀਦਾਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਹੈ।”

ਇਹ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਗ੍ਰੰਥੀ ਨੇ ਬੁੱਧੀਮਤਾ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਯਿਸੂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਤੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਤੋਂ ਦੂਰ ਨਹੀਂ ਹੈਂ।”

ਹੁਣ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਲਈ​— ਐਤਵਾਰ, ਸੋਮਵਾਰ, ਅਤੇ ਮੰਗਲਵਾਰ​— ਯਿਸੂ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੰਦਾ ਆਇਆ ਹੈ। ਲੋਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਆਨੰਦ ਨਾਲ ਸੁਣਦੇ ਹਨ, ਫਿਰ ਵੀ ਧਾਰਮਿਕ ਆਗੂ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁੱਟਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰੰਤੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਅਜੇ ਤਕ ਨਿਸਫਲ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਮੱਤੀ 22:​15-40; ਮਰਕੁਸ 12:​13-34; ਲੂਕਾ 20:​20-40.

▪ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਲਈ ਫ਼ਰੀਸੀ ਕਿਹੜੀ ਸਾਜ਼ਸ਼ ਘੜਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਉਹ ਹਾਂ ਜਾਂ ਨਾ ਵਿਚ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ?

▪ ਉਸ ਨੂੰ ਫਸਾਉਣ ਲਈ ਸਦੂਕੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਯਿਸੂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਕਾਮ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ?

▪ ਯਿਸੂ ਨੂੰ ਪਰਤਾਉਣ ਲਈ ਫ਼ਰੀਸੀ ਹੋਰ ਕਿਹੜੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਕੀ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ?

▪ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਆਖ਼ਰੀ ਸੇਵਕਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਯਿਸੂ ਕਿੰਨੇ ਦਿਨ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ?

ਅਧਿਆਇ 109

ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿੰਦਦਾ ਹੈ

ਯਿਸੂ ਨੇ ਇੰਨੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਭੰਬਲ-ਭੂਸਿਆਂ ਵਿਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਹੋਰ ਕੁਝ ਪੁੱਛਣ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਗਿਆਨਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਦੀ ਪਹਿਲ-ਕਦਮੀ ਕਰਦਾ ਹੈ। “ਮਸੀਹ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਸਮਝਦੇ ਹੋ?” ਉਹ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ। “ਉਹ ਕਿਹ ਦਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੈ?”

“ਦਾਊਦ ਦਾ,” ਫ਼ਰੀਸੀ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਯਿਸੂ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਦਾਊਦ ਮਸੀਹ, ਜਾਂ ਮਸੀਹਾ ਦਾ ਸਰੀਰਕ ਪੂਰਵਜ ਹੈ, ਉਹ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ: “ਫੇਰ ਦਾਊਦ ਆਤਮਾ ਦੀ ਰਾਹੀਂ [ਜ਼ਬੂਰ 110 ਵਿਖੇ] ਕਿੱਕੁਰ ਉਹ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਆਖਦਾ ਹੈ, ਕਿ ਪ੍ਰਭੁ [“ਯਹੋਵਾਹ,” ਨਿ ਵ] ਨੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਬੈਠ, ਜਦ ਤੀਕਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਵੈਰੀਆਂ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਨਾ ਕਰ ਦਿਆਂ। ਸੋ ਜਦ ਦਾਊਦ ਉਹ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਆਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਹੋਇਆ?”

ਫ਼ਰੀਸੀ ਚੁੱਪ ਹਨ, ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਮਸੀਹ, ਜਾਂ ਮਸਹ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਦੀ ਸੱਚੀ ਪਛਾਣ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਨ। ਮਸੀਹਾ ਸਿਰਫ਼ ਦਾਊਦ ਦੀ ਮਾਨਵੀ ਸੰਤਾਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਫ਼ਰੀਸੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰੰਤੂ ਉਹ ਸਵਰਗ ਵਿਖੇ ਹੋਂਦ ਵਿਚ ਸੀ ਅਤੇ ਦਾਊਦ ਦਾ ਵਡੇਰਾ, ਜਾਂ ਪ੍ਰਭੂ ਸੀ।

ਹੁਣ ਭੀੜ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਵੱਲ ਮੁੜ ਕੇ ਯਿਸੂ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਬਾਰੇ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਹ “ਮੂਸਾ ਦੀ ਗੱਦੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠੇ” ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਬਿਵਸਥਾ ਸਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਯਿਸੂ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਸਭ ਕੁਝ ਜੋ ਓਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਹਿਣ ਤੁਸੀਂ ਮੰਨ ਲੈਣਾ ਅਤੇ ਉਹ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨੀ।” ਪਰੰਤੂ ਯਿਸੂ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਰਗੇ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰਨਾ ਕਿਉਂ ਜੋ ਓਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕਰਦੇ ਨਹੀਂ।”

ਉਹ ਪਖੰਡੀ ਹਨ, ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿਚ ਨਿੰਦਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਇਕ ਫ਼ਰੀਸੀ ਦੇ ਘਰ ਖਾਣਾ ਖਾਣ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਓਹ ਆਪਣੇ ਸਭ ਕੰਮ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਖਲਾਵੇ ਲਈ ਕਰਦੇ ਹਨ।” ਅਤੇ ਉਹ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਦਾ ਹੈ:

“ਉਹ ਸ਼ਾਸਤਰ-ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਤਵੀਤਾਂ ਨੂੰ ਚੌੜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਰੱਖਿਆ ਸਾਧਨ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ।” (ਨਿ ਵ) ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੁਲਨਾਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ ਛੋਟਿਆਂ ਤਵੀਤਾਂ ਵਿਚ, ਜਿਹੜੇ ਮੱਥੇ ਅਤੇ ਬਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਹਿਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਬਿਵਸਥਾ ਦੇ ਚਾਰ ਹਿੱਸੇ ਰੱਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ: ਕੂਚ 13:​1-10, 11-16; ਅਤੇ ਬਿਵਸਥਾ ਸਾਰ 6:​4-9; 11:​13-21. ਪਰੰਤੂ ਫ਼ਰੀਸੀ ਇਹ ਦਿਖਲਾਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿ ਉਹ ਬਿਵਸਥਾ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਜੋਸ਼ੀਲੇ ਹਨ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਵੀਤਾਂ ਦੇ ਆਕਾਰ ਨੂੰ ਵਧਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਯਿਸੂ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ “ਆਪਣੀਆਂ ਝਾਲਰਾਂ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ।” ਗਿਣਤੀ 15:38-40 ਵਿਚ ਇਸਰਾਏਲੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਸਤਰਾਂ ਉੱਤੇ ਝਾਲਰਾਂ ਲਗਾਉਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰੰਤੂ ਫ਼ਰੀਸੀ ਆਪਣੀਆਂ ਝਾਲਰਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਭ ਕੁਝ ਦਿਖਾਵੇ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ! ‘ਉਹ ਉੱਚੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਦੇ ਭੁੱਖੇ ਹਨ,’ ਯਿਸੂ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਅਫ਼ਸੋਸ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਚੇਲੇ ਵੀ ਉੱਘੇ ਹੋਣ ਦੀ ਇਸ ਇੱਛਾ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਸੁਆਮੀ ਨਾ ਕਹਾਓ ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਗੁਰੂ ਇੱਕੋ ਹੈ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਸੱਭੇ ਭਾਈ ਹੋ। ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਪਿਤਾ ਨਾ ਆਖੋ ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਤਾ ਇੱਕੋ ਹੈ ਜਿਹੜਾ ਅਕਾਸ਼ ਉੱਤੇ ਹੈ। ਅਰ ਨਾ ਤੁਸੀਂ ਮਾਲਕ ਕਹਾਓ ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੁਹਾਡਾ ਮਾਲਕ ਇੱਕੋ ਹੈ ਅਰਥਾਤ ਮਸੀਹ।” ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਅੱਵਲ ਹੋਣ ਦੀ ਆਪਣੀ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ ਪਵੇਗਾ! “ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹੋਰਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡਾ ਹੈ ਸੋ ਤੁਹਾਡਾ ਟਹਿਲੂਆ ਹੋਵੇ,” ਯਿਸੂ ਤਾੜਨਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਫਿਰ ਯਿਸੂ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਰ-ਬਾਰ ਪਖੰਡੀ ਆਖਦੇ ਹੋਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਪਰ ਹਾਇ-ਹਾਇ ਦੀ ਇਕ ਲੜੀ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ‘ਸੁਰਗ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ ਬੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ,’ ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ “ਓਹ ਵਿਧਵਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਚੱਟ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਿਖਾਵੇ ਲਈ ਲੰਮੀਆਂ ਲੰਮੀਆਂ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ।”

“ਹੇ ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਗੂਓ, ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਹਾਇ ਹਾਇ!” ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਵਿਚ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਕੀਮਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਆਪਮਤਾ ਭਿੰਨਤਾ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਦਾਹਰਣ ਲਈ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, “ਜੇ ਕੋਈ ਹੈਕਲ ਦੀ ਸੌਂਹ ਖਾਵੇ ਤਾਂ ਕੁਝ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਪਰ ਜੇ ਕੋਈ ਹੈਕਲ ਦੇ ਸੋਨੇ ਦੀ ਸੌਂਹ ਖਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਪੂਰੀ ਕਰਨੀ ਪਊ।” ਉਪਾਸਨਾ ਦੀ ਥਾਂ ਦੀ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਕੀਮਤ ਦੀ ਬਜਾਇ, ਹੈਕਲ ਦੇ ਸੋਨੇ ਉੱਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਦੇ ਦੁਆਰਾ, ਉਹ ਆਪਣਾ ਨੈਤਿਕ ਅੰਨ੍ਹਾਪਨ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਨ।

ਫਿਰ, ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਯਿਸੂ “ਤੁਰੇਤ ਦੇ ਭਾਰੇ ਹੁਕਮਾਂ ਨੂੰ ਅਰਥਾਤ ਨਿਆਉਂ ਅਰ ਦਯਾ ਅਰ ਨਿਹਚਾ ਨੂੰ” ਅਣਗੌਲਿਆਂ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਮਹੱਤਵਹੀਣ ਬੂਟੀਆਂ ਦੇ ਦਸਵੰਧ, ਜਾਂ ਦਸਵੇਂ ਹਿੱਸੇ ਦੇਣ ਉੱਤੇ ਵੱਡੀ ਮਹੱਤਤਾ ਦੇਣ ਦੇ ਲਈ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਯਿਸੂ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਨੂੰ ‘ਅੰਨ੍ਹੇ ਆਗੂ’ ਆਖਦਾ ਹੈ, ‘ਜਿਹੜੇ ਮੱਛਰ ਪੁਣ ਲੈਂਦੇ ਅਤੇ ਊਠ ਨਿਗਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ!’ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਾਖ ਰਸ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਮੱਛਰ ਨੂੰ ਪੁਣ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਇਕ ਕੀੜਾ ਹੈ ਸਗੋਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਰੀਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਅਸ਼ੁੱਧ ਹੈ। ਫਿਰ ਵੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਿਵਸਥਾ ਦੇ ਭਾਰੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਅਣਗਹਿਲੀ ਕਰਨਾ, ਇਕ ਊਠ ਨੂੰ ਨਿਗਲਣ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਰੀਤੀ ਅਨੁਸਾਰ ਅਸ਼ੁੱਧ ਹੈ। ਮੱਤੀ 22:​41–23:24; ਮਰਕੁਸ 12:​35-40; ਲੂਕਾ 20:​41-47; ਲੇਵੀਆਂ 11:​4, 21-24.

▪ ਜਦੋਂ ਯਿਸੂ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਬੂਰ 110 ਵਿਚ ਦਾਊਦ ਦੀ ਕਹੀ ਗੱਲ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਕਿਉਂ ਚੁੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ?

▪ ਫ਼ਰੀਸੀ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਸਤਰ-ਰੱਖੇ ਹੋਏ ਤਵੀਤਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬਸਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਝਾਲਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ?

▪ ਯਿਸੂ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹੜੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ?

▪ ਫ਼ਰੀਸੀ ਕਿਹੜੀ ਆਪਮਤਾ ਭਿੰਨਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਯਿਸੂ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਾਰੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਅਣਗਹਿਲੀ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ?

ਅਧਿਆਇ 110

ਹੈਕਲ ਵਿਖੇ ਸੇਵਕਾਈ ਪੂਰੀ ਹੋਈ

ਯਿਸੂ ਹੈਕਲ ਵਿਖੇ ਆਖ਼ਰੀ ਵਾਰੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ, ਜਿਹੜੀਆਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਤਿੰਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਹਨ, ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਜਨਤਕ ਸੇਵਕਾਈ ਸਮਾਪਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਉਹ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਉੱਤੇ ਆਪਣੀ ਫਿਟਕਾਰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।

ਤਿੰਨ ਵਾਰੀ ਹੋਰ ਉਹ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਹੇ ਕਪਟੀ ਗ੍ਰੰਥੀਓ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਓ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਹਾਇ ਹਾਇ!” ਪਹਿਲਾਂ, ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਹਾਇ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ‘ਕਟੋਰੇ ਅਰ ਥਾਲੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰੋਂ ਸਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਓਹ ਲੁੱਟ ਅਤੇ ਬਦਪਰਹੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੋਏ ਹਨ।’ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਤਾੜਨਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: “ਪਹਿਲਾਂ ਕਟੋਰੇ ਅਤੇ ਥਾਲੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਤਾਂ ਓਹ ਬਾਹਰੋਂ ਵੀ ਸਾਫ਼ ਹੋਣਗੇ।”

ਫਿਰ ਉਹ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਉੱਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਗੰਦਗੀ ਅਤੇ ਸੜ੍ਹਾਂਦ ਲਈ ਹਾਇ ਘੋਸ਼ਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਹ ਬਾਹਰੀ ਭਗਤੀ ਦੁਆਰਾ ਲੁਕਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਤੁਸੀਂ ਕਲੀ ਫੇਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਬਰਾਂ ਵਰਗੇ ਹੋ ਜਿਹੜੀਆਂ ਬਾਹਰੋਂ ਤਾਂ ਸੋਹੁਣੀਆਂ ਦਿਸਦੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਅਤੇ ਹਰ ਪਰਕਾਰ ਦੀ ਪਲੀਤੀ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।”

ਅੰਤ ਵਿਚ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਖੰਡ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਵੀ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਾਨਸ਼ੀਲਤਾ ਦੇ ਕੰਮਾਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਣ ਦੇ ਲਈ ਨਬੀਆਂ ਵਾਸਤੇ ਕਬਰਾਂ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜਾਉਣ ਵਿਚ ਇੱਛੁਕ ਹਨ। ਫਿਰ ਵੀ, ਜਿਵੇਂ ਯਿਸੂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ “ਨਬੀਆਂ ਦੇ ਖੂਨੀਆਂ ਦੇ ਪੁੱਤ੍ਰ” ਹਨ। ਸੱਚ-ਮੁੱਚ, ਜਿਹੜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਖੰਡ ਦਾ ਭੇਤ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿਚ ਹਨ!

ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ ਯਿਸੂ ਨਿੰਦਿਆ ਦੇ ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸਖ਼ਤ ਸ਼ਬਦ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਹੇ ਸੱਪੋ, ਹੇ ਨਾਗਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਓ! ਤੁਸੀਂ ਨਰਕ [“ਗ਼ਹੈਨਾ,” ਨਿ ਵ] ਦੇ ਡੰਨੋਂ ਕਿਸ ਬਿਧ ਭੱਜੋਗੇ?” ਗ਼ਹੈਨਾ ਉਹ ਵਾਦੀ ਹੈ ਜੋ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਦਾ ਕੂੜਾ-ਕਰਕਟ ਸੁੱਟਣ ਦੇ ਲਈ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਯਿਸੂ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਗ੍ਰੰਥੀ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀ ਆਪਣੇ ਦੁਸ਼ਟ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗਣ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਸਦੀਪਕ ਨਾਸ਼ ਭੋਗਣਗੇ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧਾਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਭੇਜਦਾ ਹੈ, ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸੁੱਟੋਗੇ ਅਤੇ ਸਲੀਬ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾਓਗੇ ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਸਮਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਕੋਰੜੇ ਮਾਰੋਗੇ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਹਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਗਰ ਪਓਗੇ। ਤਾਂਕਿ ਧਰਮੀਆਂ ਦਾ ਜਿੰਨਾ ਲਹੂ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਵਹਾਇਆ ਗਿਆ ਹਾਬਲ ਧਰਮੀ ਦੇ ਲਹੂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬਰਕਯਾਹ [ਦੂਜਾ ਇਤਹਾਸ ਵਿਚ ਯਹੋਯਾਦਾ ਸੱਦਿਆ ਗਿਆ] ਦੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਜ਼ਕਰਯਾਹ ਦੇ ਲਹੂ ਤੀਕ ਜਿਹ ਨੂੰ ਤੁਸਾਂ ਹੈਕਲ ਅਤੇ ਜਗਵੇਦੀ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੱਭੋ ਤੁਹਾਡੇ ਜੁੰਮੇ ਆਵੇ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਤ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਜੋ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਇਸ ਪੀਹੜੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੁੰਮੇ ਆਵੇਗਾ।”

ਕਿਉਂਕਿ ਜ਼ਕਰਯਾਹ ਨੇ ਇਸਰਾਏਲ ਦੇ ਆਗੂਆਂ ਨੂੰ ਤਾੜਨਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, “ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਮਤਾ ਪਕਾਇਆ ਅਤੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨਾਲ ਉਹ ਨੂੰ ਯਹੋਵਾਹ ਦੇ ਭਵਨ ਵਿੱਚ ਪੱਥਰਾਂ ਨਾਲ ਮਾਰ ਸੁੱਟਿਆ।” ਪਰੰਤੂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਯਿਸੂ ਭਵਿੱਖਬਾਣੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸਰਾਏਲ ਅਜਿਹੇ ਵਹਾਏ ਗਏ ਸਾਰੇ ਧਰਮੀ ਲਹੂ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਭੁਗਤੇਗੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 37 ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਬਾਅਦ, 70 ਸਾ.ਯੁ. ਵਿਚ, ਇਹ ਸਜ਼ਾ ਭੁਗਤੀ, ਜਦੋਂ ਰੋਮੀ ਸੈਨਾ ਨੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਨਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦਸ ਲੱਖ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਯਹੂਦੀ ਮਾਰੇ ਗਏ।

ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਯਿਸੂ ਇਸ ਭਿਆਨਕ ਦਸ਼ਾ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਵਿਆਕੁਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। “ਹੇ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਯਰੂਸ਼ਲਮ!” ਉਹ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫਿਰ ਐਲਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, “ਮੈਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਚਾਹਿਆ ਜੋ ਤੇਰੇ ਬਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਇਕੱਠੇ ਕਰਾਂ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਕੁੱਕੜੀ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਖੰਭਾਂ ਦੇ ਹੇਠ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਤੁਸਾਂ ਨਾ ਚਾਹਿਆ। ਵੇਖੋ ਤੁਹਾਡਾ ਘਰ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਉਜਾੜ ਛੱਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।”

ਫਿਰ ਯਿਸੂ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਏਦੋਂ ਅੱਗੇ ਫੇਰ ਨਾ ਵੇਖੋਗੇ ਜਦ ਤੋੜੀ ਇਹ ਨਾ ਕਹੋਗੇ ਭਈ ਮੁਬਾਰਕ ਹੈ ਉਹ ਜਿਹੜਾ ਪ੍ਰਭੁ [“ਯਹੋਵਾਹ,” ਨਿ ਵ] ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।” ਉਹ ਦਿਨ ਮਸੀਹ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਹੋਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਵਰਗੀ ਰਾਜ ਵਿਚ ਆਵੇਗਾ ਅਤੇ ਲੋਕੀ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਹਚਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਣਗੇ।

ਹੁਣ ਯਿਸੂ ਹੈਕਲ ਵਿਚ ਉਸ ਥਾਂ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਬਕਸਿਆਂ ਨੂੰ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਪੈਸੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖ ਸਕੇ। ਧਨਵਾਨ ਬਹੁਤ ਸਿੱਕੇ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਫਿਰ ਇਕ ਕੰਗਾਲ ਵਿਧਵਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਕੀਮਤ ਦੇ ਦੋ ਛੋਟੇ ਸਿੱਕੇ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ।

ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਕੋਲ ਸੱਦ ਕੇ ਯਿਸੂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: “ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਤ ਆਖਦਾ ਹਾਂ ਭਈ ਜਿਹੜੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਇਸ ਕੰਗਾਲ ਵਿਧਵਾ ਨੇ ਬਹੁਤਾ ਪਾਇਆ।” ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈਰਾਨ ਹੋਏ ਹੋਣਗੇ ਕਿ ਇਹ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਯਿਸੂ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ: “ਸਭਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਾਫ਼ਰ ਮਾਲ ਤੋਂ ਕੁਝ ਪਾਇਆ ਪਰ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਥੁੜ ਵਿੱਚੋਂ ਜੋ ਕੁਝ ਇਹ ਦਾ ਸੀ ਅਰਥਾਤ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਪੂੰਜੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ।” ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਆਖ਼ਰੀ ਵਾਰੀ ਹੈਕਲ ਵਿੱਚੋਂ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਹੈਕਲ ਦੇ ਆਕਾਰ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰਤਾ ਉੱਤੇ ਅਚੰਭਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਉਸ ਦੇ ਚੇਲਿਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕ ਬੋਲ ਉਠਦਾ ਹੈ: “ਗੁਰੂ ਜੀ ਵੇਖੋ, ਏਹ ਕਿਹੇ ਜਿਹੇ ਪੱਥਰ ਅਤੇ ਕਿਹੀਆਂ ਇਮਾਰ­ਤਾਂ ਹਨ!” ਸੱਚ-ਮੁੱਚ ਹੀ, ਰਿਪੋਰਟ ਅਨੁਸਾਰ ਪੱਥਰ 11 ਮੀਟਰ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੰਬੇ, 5 ਮੀਟਰ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੌੜੇ, ਅਤੇ 3 ਮੀਟਰ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਉੱਚੇ ਹਨ!

“ਕੀ ਤੂੰ ਵੱਡੀਆਂ ਇਮਾਰਤਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈਂ?” ਯਿਸੂ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। “ਐਥੇ ਪੱਥਰ ਉੱਤੇ ਪੱਥਰ ਛੱਡਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇਗਾ ਜਿਹੜਾ ਡੇਗਿਆ ਨਾ ਜਾਏ।”

ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਯਿਸੂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਰਸੂਲ ਕਿਦਰੋਨ ਵਾਦੀ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਕੇ ਜ਼ੈਤੂਨ ਦੇ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੋਂ ਦੀ ਉਹ ਹੇਠਾਂ ਉਸ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੈਕਲ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਮੱਤੀ 23:​25–24:3; ਮਰਕੁਸ 12:​41–13:3; ਲੂਕਾ 21:​1-6; 2 ਇਤਹਾਸ 24:​20-22.

▪ ਹੈਕਲ ਦੀ ਆਪਣੀ ਆਖ਼ਰੀ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਯਿਸੂ ਕੀ ਕਰਦਾ ਹੈ?

▪ ਗ੍ਰੰਥੀਆਂ ਅਤੇ ਫ਼ਰੀਸੀਆਂ ਦਾ ਪਖੰਡ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ?

▪ ‘ਗ਼ਹੈਨਾ ਦੇ ਡੰਨ’ ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਹੈ?

▪ ਯਿਸੂ ਕਿਉਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਵਿਧਵਾ ਨੇ ਧਨਵਾਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੰਦਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ?