Aposteljeschicht

12 Ojjefäa en dee Tiet funk de Kjennich Hero̱des aun, eenje von de Vesaumlunk schlajcht to behaundlen. 2 Hee leet Jakobus, Johanes sienen Brooda, met daut Schwieet dootmoaken. 3 Aus hee enwort, daut de Juden daut jefoll, leet hee uk Petrus faustnämen. (Dit wort en de Tiet von daut ojjesuade Broot.) 4 Hee neem Petrus faust un stopt dän en un stald vea Gruppen Soldoten aun, daut dee dän omzajcht bewoaken sullen; en jieda Grupp wieren vea Soldoten. Hee haud em Senn, dän ruttobrinjen* ver de Menschen, wan daut Passafast ieescht äwa wia. 5 Nu must Petrus em Jefenkjnis bliewen, oba de Vesaumlunk bäd iernstlich to Gott fa am.

6 Dee Nacht, ea Hero̱des Petrus rutbrinjen wull, schleep Petrus tweschen twee Soldoten met twee Kjäden aunjekjät. Un ver de Däa stunden Woaka un bewoakten daut Jefenkjnis. 7 Plazlich stunt Jehowa* sien Enjel doa! Un daut dacht en de Jefenkjnis-Stow. De Enjel schieed Petrus aune Sied aun un wuak am opp un säd: “Sto schwind opp!” Un de Kjäden follen von siene Henj loos. 8 De Enjel säd to am: “Trakj die aun un trakj die uk diene Wratschen aun.” Un hee deed daut. Tolatst säd dee to am: “Trakj die dienen Äwarock äwa un komm mie hinjaraun.” 9 Un hee jinkj rut dän hinjaraun. Oba hee wist nich, daut et werkjlich passieed, waut de Enjel doa deed, wiels hee docht, hee sach eene Wision. 10 Dee jinjen bie de ieeschte Grupp Woaka vebie un uk bie de tweede. Dan kjeemen see bat de iesane Däa, wua daut enne Staut nennjeit, un dee jinkj gaunz veselfst op. Aus see dan ieescht buten wieren, jinjen see een Enj delenjd de Gauss un plazlich veleet de Enjel am. 11 Aus Petrus enwort, waut doa passieed, säd hee: “Nu weet ekj gaunz neiw, daut Jehowa* sienen Enjel jeschekjt haft, om mie von Hero̱des siene Haunt to raden un von aules, wua de Juden met räakjenden, waut met mie passieren sull.”

12 Nodäm daut Petrus dit enjeworden wia, jinkj hee no Maria äa Hus. Daut wia Johanes, waut “Ma̱rkus” jenant wort, siene Mutta. Doa wieren een Schoof vesaumelt, waut bäden deeden. 13 Aus Petrus dan aun de Butadäa puttad, kjeem doa eene Deenstmejal, waut Ro̱de heet, toom seenen, wäa doa wia. 14 Aus see aune Stemm hieed, daut et Petrus wia, freid see sikj soo sea, daut see am nich mol de Däa opmuak. Oba see rand nenn un säd, daut Petrus doa bie de Butadäa stunt. 15 Dee säden to ar: “Du best em Kopp gaunz dwautsch jeworden.” Oba see bleef faust doaropp stonen, daut et soo wia. Un dee säden: “Dauts sien Enjel.” 16 Oba Petrus bleef doa un puttad aun. Aus dee dan de Däa opmuaken, sagen dee am un dee wieren sea vewundat. 17 Oba hee wees met siene Haunt, daut see sullen stell sennen. Un hee vetald dee aules krakjt, woo Jehowa* am ut daut Jefenkjnis rutjebrocht haud, un säd: “Lot Jakobus un de Breeda daut weeten.” Dan jinkj hee rut un reisd no eene aundre Städ.

18 Aus daut dan dach wort, jeef daut doa mank de Soldoten een grootet Derchenaunda äwa waut met Petrus jeworden wia. 19 Hero̱des leet sea no Petrus sieekjen un aus hee am nich funk, befruach hee de Woaka un leet dee metnämen toom bestrofen. Dan jinkj hee rauf von Judä̱a no Zäsare̱a un bleef doa fa eene jewesse Tiet.

20 Nu wia Hero̱des sea wuttich* äwa de Menschen von Tierus un Si̱don. Dan wieren dise sikj aula eenich un jinjen Bla̱stus äwaräden, dee äwa daut aunjestalt wia, waut en dän Kjennich sien Hus aunjinkj*. Dan fruagen dee Hero̱des no Fräd, wiels äa Launt Ätwoa kjrieech von dän Kjennich sien Launt. 21 Aun eenen bestemden Dach trock Hero̱des sikj siene Kjennichskjleeda aun un sad sikj opp dän Rechtastool dol un hilt eene Räd fa de Menschen. 22 Dan fungen de Menschen, waut doa vesaumelt wieren, aun to brellen: “Dauts eenen Gott siene Stemm un nich eenen Mensch siene!” 23 Un plazlich schluach Jehowa* sien Enjel Hero̱des, wiels hee Gott nich de Iea jeef. Dan wort dee von Warm vefräten un hee storf.

24 Oba Jehowa* sien Wuat vespreed sikj un doa kjeemen emma mea toom Gloowen.

25 Un aus Ba̱rnabas un Saulus ieescht gaunz derch wieren met dee en Jeru̱salem de Help jäwen, reisden see trigj un neemen sikj Johanes met, waut uk “Ma̱rkus” jenant wort.