De Breef aun de Reema
11 Dan froag ekj: Haft Gott sien Volkj aufjewäsen? Oba secha nich! Wiels ekj sie uk een Israelit, een Nokomen* von Abraham, von dän Staum Be̱njamin. 2 Gott haft sien Volkj nich aufjewäsen, woont hee sikj ieeschtlich jewält* haud. Weet jie nich, waut de Schreftstäd von Eli̱a sajcht, aus Eli̱a sikj to Gott äwa I̱srael bekloagd? 3 “Jehowa*, dee haben diene Profeeten dootjemoakt; dee haben diene Aultoaren doljeräten. Ekj auleen sie äwajebläwen un nu proowen se, mie daut Läwen* to nämen.” 4 Oba waut auntwuad Gott am? “Ekj hab noch 7,000 Mana fa mie jehoolen, waut äare Kjneeen nich ver Baal jeboagen haben.” 5 Krakjt soo es daut nu: Doa es een kjlienet Poat* von de Utjewälde, waut derch Gott sien grootet Metleet* utjewält sent. 6 Wan daut nu derch Gott sien grootet Metleet* es, dan es daut nich mea derch Woakjen. Aundasch wudd daut groote Metleet nich mea grootet Metleet sennen.
7 Krakjt daut, wua I̱srael iernstlich no socht, haben dee nich jekjräajen, oba de Utjewälde haben daut jekjräajen. De Äwaje sent hoat jeworden. 8 Krakjt soo aus jeschräwen steit: “Gott haft dee deep em Schlop jemoakt, soo daut dee äare Uagen nuscht seenen un dee äare Uaren nuscht hieren bat vondoag dän Dach.” 9 David säd uk: “Lot dee äaren Desch eene Schlenj un eene Faul woaren, soo daut dee faulen un äare Strof kjrieen. 10 Lot dee äare Uagen diesta woaren, soo daut dee nich seenen kjennen, un bieej dee äaren Rigjen met eene schwoare Lod.”
11 Doawäajen froag ekj: Aus de Juden tofaulkjeemen, jinjen dee dan gaunz togrunt? Na secha nich! Oba wäajen de Juden sikj vestaupten, jeef daut Radunk fa de aundre Sorten Menschen* un daut muak de Juden aufjenstich. 12 Wäajen dee sikj vestaupten, haft de Welt daut Säajen jebrocht, un wäajen dee weinja worden, haben de aundre Sorten Menschen* noch mea Säajen jekjräajen. Woo väl jrata woat de Säajen dan nich sennen, wan de Somm von de Juden un de aundre Sorten Menschen ieescht woat voll sennen.
13 Nu räd ekj to junt, dee jie von de aundre Sorten Menschen* sent. Wäajen ekj een Apostel sie fa de aundre Sorten Menschen, acht* ekj mienen Deenst sea huach, 14 om miene Sort Menschen opp irjenteene Wajch proowen, aufjenstich to moaken, un om to seenen, aus ekj eenje von dee raden kaun. 15 Wäajen dee veschmäten worden, haft de Welt daut jeholpen, wada met Gott toopjebrocht to woaren. Wan hee dee nu wada aunnemt, dan woat daut soo sennen, aus wan hee dee vom Doot wada toom Läwen brinjen woat. 16 Wan daut ieeschte Biet Dieech, waut aus ieeschte Frucht jeopfat woat, heilich es, dan es de äwaja Dieech uk heilich. Un wan de Wartlen von dän Boom heilich sent, dan sent de Asta uk heilich.
17 Oba wan eenje von de Asta aufjebroaken worden sent, sent jie doa nu nennjepropt worden, wan jie uk een willa Oliewenboom wieren. Soo kjrie jie nu uk Poat von daut Goode von dän Oliewenboom siene Wartel. 18 Oba denkjt nich, daut jie bäta sent aus de aundre Asta. Wan jie denkjen, daut jie bäta sent, dan hoolt em Denkj, daut de Wartel nich von junt aufhenjich es, oba daut jie von de Wartel aufhenjich sent. 19 Nu woascht du sajen: “De Asta worden aufjebroaken, daut ekj doa kunn nennjepropt woaren.” 20 Un dauts uk soo! Jane worden aufjebroaken, wäajen dee nich Gloowen hauden, oba du steist wäajen dienen Gloowen. Doawäajen doo die nich groot, oba sie väasechtich. 21 Wiels wan Gott dän Boom siene ieejne Asta nich veschoond, dan woat hee die uk nich veschoonen. 22 Du kaust seenen, daut Gott beides es: leeftolich un strenj. Hee es strenj to dee, waut follen, wäajen dee nich Gloowen hauden. Oba hee es leeftolich to die, soo lang aus du wieda soo läfst, daut du sien leeftolich sennen wieet best. Sest woa jie uk vom Boom aufjemoakt woaren. 23 Un wan de Juden wada Gloowen wiesen, dan woaren dee doa wada nennjepropt woaren, wäajen Gott kaun dee doa nennproppen. 24 Jie sent von eenen willen Oliewenboom aufjemoakt un en eenen Goaden-Oliewenboom nennjepropt worden, waut jeweenlich nich jedonen woat. Woo väl leichta wudd daut dan nich sennen, daut de Asta von dän Goaden-Oliewenboom en äaren ieejnen Boom nennjepropt woaren?
25 Breeda, ekj well, daut jie om Gott siene wichtje Sachen* omweeten, soo daut jie junt nich too weis doonen. Waut Gott openboat haft, es dit: Eenje von de Israeliten sent hoat jeworden. Un daut woat soo bliewen, bat aule Utjewälde von de aundre Sorten Menschen* sent nennjekomen. 26 Opp dise Wajch woat gaunz I̱srael jerat woaren. Krakjt soo aus jeschräwen steit: “De Rada* woat von Zi̱on komen un woat aulet Schlajchte von Jakob siene Nokomen oppriemen. 27 Un dit es mien Bunt met dee, wan ekj dee de Sinden wajchnäm.” 28 Dauts soo, daut sent Jäajna von de goode Norecht un dauts junt togoodjekomen. Oba dee wieren von Gott jewält un hee leeft dee wäajen äare Väavodasch. 29 Gott woat daut nich beschoden, daut hee jeft, waut hee jeft, un woat daut uk nich beschoden, daut hee sikj dee jewält haft, dee hee sikj wält. 30 Wiels jie wieren Gott ieescht ojjehuarsom. Oba wäajen de Juden äaren Ojjehuarsom, wort junt Metleet jewäsen. 31 Nu sent dee ojjehuarsom un Gott haft junt Metleet jewäsen. Oba dee kaun uk Metleet jewäsen woaren soo aus junt. 32 Wiels Gott haft daut toojeloten, daut daut aules Sklowen sent von äaren Ojjehuarsom, soo daut hee dee aula kaun Metleet wiesen.
33 Woo rikj un weis Gott nich es, un waut hee aules weet, es onen Jrensen! Woo hee rechten deit, es väl wieda, aus eena denkjen kaun. Un siene Wäaj gonen väl wieda, aus eena vestonen kaun. 34 Wiels “wäa haft Jehowa* sien Denkjen kjanen jelieet? Ooda wäa es sien Rotjäwa jeworden?” 35 Ooda “wäa haft Gott ieescht waut jejäft, daut Gott dän daut trigjtolen mott?” 36 Wiels aules kjemt von am un es wäajen am un es fa am. Am jehieet de Harlichkjeit fa emma. Amen.