Tweede Petrus
3 Leewe Breeda, dit es nu mien tweeda Breef, waut ekj junt schriew. Un krakjt soo aus en dän ieeschten Breef well ekj junt oppfodren, june Fäichkjeit, kloa to denkjen, to brucken, doaderch daut ekj junt denkjen halp, 2 daut jie daut, waut de heilje Profeeten verhäa jerät* haben, un daut Jeboot sellen em Denkj hoolen, waut de Har un Rada junt derch june Apostel jeef. 3 Daut ieeschte von aules sell jie dit weeten: En de latste Doag woaren doa soone sennen, waut met äa Jespott oppkomen woaren un no äare ieejne Wenschen no haundlen. 4 Dee woaren sajen: “Wua es sien Vespräakjen trigjtokomen*? Von dan aus onse Väavodasch jestorwen* sent, es je aules krakjt soo wiedajegonen aus eemol, von dan aus daut met de Schepfunk aunfunk.”
5 Wiels dee wellen doa met Fliet nich aun denkjen, daut et dän Himmel aul von lang trigj jeft un daut de Ieed sikj derch daut Wuat, waut Gott jeef, von daut Wota deeld un medden em Wota väastuak 6 un daut de Welt, waut et don jeef, derch krakjt dautselwje venicht wort, aus dee gaunz äwaschwommen wia. 7 Oba derch dautselwje Wuat sent de Himmel un de Ieed, waut et nu jeft, fa daut Fia oppbewoat un woaren soo bliewen bat aum Jerechtsdach fa de gottloose Menschen. Aun dän Dach woaren dee venicht woaren.
8 Oba leewe Breeda, vejät nich, daut bie Jehowa* een Dach soo es aus dusent Joa un dusent Joa soo sent aus een Dach. 9 Jehowa* es nich sacht, wan daut doarom jeit, siene Vespräakjungen to erfellen, soo aus eenje jleewen. Oba hee es jeduldich met junt, wiels hee well nich, daut doa irjenteena venicht woat; enne Städ daut well hee, daut aule bat doa komen, een Leetsennen to kjrieen. 10 Oba Jehowa* sien Dach woat soo komen aus een Stäla. Aun dän Dach woat de Himmel en eenen Krach* veschwinjen, un daut, wuavon de Himmel jemoakt es, waut jewaultich heet es, woat vegonen*. Un de Ieed un de Woakjen oppe Ieed woaren opjedakjt woaren.
11 Wäajen aul dise Sachen opp dise Wajch vegonen* sellen, denkjt doaräwa no, waut fa Menschen jie sellen sennen. June Woakjen un jun Vehoolen saul heilich sennen un wiesen, daut jie Gott tru deenen*, 12 äwadäm daut jie no Jehowa* sienen Dach luaren* un dän faust em Denkj haben. Aun dän Dach woat de Himmel en Fiaflaumen venicht woaren un daut, wuavon de Himmel jemoakt es, woat derch de jewaultje Hett veschmelten. 13 Oba daut jeft eenen nieen Himmel un eene niee Ieed, no dee wie luaren, soo aus hee daut vesproaken haft, un doa woat aules jerajcht sennen*.
14 Doawäajen, leewe Breeda, wäajen jie no dise Sachen luaren, doot jun Bastet, daut jie ver am tolatst kjennen onen Plaken un onen Fäla sennen un daut jie Fräd haben. 15 Un dan uk noch, talt onsen Harn siene Jedult aus eene Radunk, krakjt soo aus ons leewa Brooda Paulus junt uk aul schreef derch de Weisheit, waut am jejäft wort. 16 Äwa dit haft hee en aul siene Breew jerät. Oba eenje von dee Sachen sent schwoa to vestonen, un dee woaren von dee vedreit, waut nich bäta weeten* un nich fauststonen. Krakjt soo doonen dee daut uk met daut Äwaje von de Schreften fa äare ieejne Venichtunk.
17 Doawäajen, leewe Breeda, wäajen jie dit em Verut weeten, siet waka, daut jie nich met dee toop von de jesazloose Menschen äare faulsche Lieren veleit woaren un nich mea fauststonen. 18 Enne Städ daut läft soo, daut jie emma mea von onsen Harn un Rada, Jesus Christus, sien grootet Metleet* kjrieen un am emma bäta kjanen lieren. Am traft de Harlichkjeit fa nu un bat en aule Eewichkjeit. Amen.