Jeschräwen von Lukas
12 Äwadäm wia doa eene Häad von dusende Menschen toopjekomen; soo väl, daut see sikj unjarenaunda aunfungen to klunjen. Dan funk hee aun, ieescht mol to siene Jinja to räden, un säd: “Paust opp fa de Farisä̱a äare Häw; dauts een Jeheichel. 2 Oba doa es nuscht soo sea vestoaken, daut et nich woat openboa woaren. Un aules, waut em plietschen es, woat bekaunt woaren. 3 Doawäajen, wautemma jie em diestren sajen, woat em dachen to hieren sennen. Un wautemma jie en Benna-Stowen fuschlen, daut woat von de Husdäakja jeprädicht woaren. 4 Un noch waut, miene Frind. Ekj saj junt: Fercht junt nich fa soone, waut dän Kjarpa dootmoaken kjennen un junt lota oba nuscht mea aundoonen kjennen. 5 Oba ekj woa junt sajen, fa wäm jie junt ferchten sellen. Fercht junt fa dän, dee daut Rajcht haft, junt uk en de Gehe̱nna* nenntoschmieten, wan hee junt ieescht dootjemoakt haft. Ekj saj junt, fa dän sell jie junt ferchten. 6 Woaren doa nich fief Spoalinja fa twee Zenten* vekoft, waut weinich wieet sent? Un doch vejat* Gott von kjeen Spoalinkj. 7 Mau rajcht june Hoa oppem Kopp sent aula jetalt. Fercht junt nich; jie sent mea wieet aus een deel Spoalinja.
8 Ekj saj junt, wäaemma daut ver aulem sajcht, daut dee mien Nofolja* es, von dän woat de Menschensän daut uk ver Gott siene Enjel sajen, daut hee dän kjant. 9 Oba wäa mie ver Menschen aufwiest, dee woat ver Gott siene Enjel uk aufjewäsen woaren. 10 Un wäa waut jäajen dän Menschensän sajcht, dän woat daut vejäft woaren. Oba wäa jäajen dän heiljen Jeist lastat, dän woat daut nich vejäft woaren. 11 Wan se junt ver eene Häad Menschen brinjen, waut sikj vesaumelt haben*, ooda ver Rejierungsmana un Beaumte, dan siet nich besorcht doaräwa, woo jie junt veteidjen woaren ooda waut jie sajen woaren. 12 Wiels de heilja Jeist woat junt daut krakjt dan weeten loten, waut jie sajen sellen.”
13 Dan säd doa eena ut de Häad to am: “Liera, saj to mienen Brooda, daut dee daut Oafgoot met mie deelen saul.” 14 Jesus säd to dän: “Mensch, wäa haft mie aus Rechta ooda Endeela äwa junt beid aunjestalt?” 15 Dan säd hee to de Menschen: “Hoolt june Uagen op un paust opp fa jieda Sort Bejia. Wiels wan een Mensch uk äwajenuach haft, kjemt sien Läwen oba nich von daut, waut hee haft.” 16 Dan vetald hee de Menschen een Jlikjnis un säd: “Een rikja Maun kjrieech von sien Launt eene groote Arnt. 17 Dan docht hee bie sikj selfst soo: ‘Waut saul ekj nu doonen, nu daut ekj nich Rum hab, miene Arnt entobrinjen?’ 18 Dan säd de Maun: ‘Ekj woa dit doonen: Ekj woa miene Spikjasch dolbräakjen un jratre buen, un doabennen woa ekj aul mien Jeträajd un miene Sachen oppbewoaren. 19 Dan woa ekj to mie selfst* sajen: “Du* hast soo väl goode Sachen oppbewoat fa väl Joaren, nu sie sondasorj, ät un drinkj un lot die daut scheen gonen.”’ 20 Oba Gott säd to dän: ‘Du Onkluaka, dise Nacht woaren se die daut Läwen* nämen; un wäa woat dan aul daut kjrieen, waut du die oppbewoat hast?’ 21 Soo es daut met eenen Mensch, dee fa sikj selfst wieetvolle Sachen saumelt, oba fa Gott to beseenen nich rikj es.”
22 Dan säd Jesus to siene Jinja: “Doawäajen saj ekj to junt: Hieet opp, junt Sorjen to moaken äwa jun Läwen*, biejlikj waut jie äten sellen ooda äwa junen Kjarpa, soo aus waut jie junt auntrakjen sellen. 23 Wiels daut Läwen* es mea wieet aus daut Äten un de Kjarpa mea aus de Kjleeda. 24 Denkjt mol aun de Kraujen: Dee seien nich un arnten uk nich. Dee haben uk kjeene Spikjasch, un doch feet Gott dee. Sent jie nich väl mea wieet aus de Väajel? 25 Wäa von junt kaun sien Läwen een kjlien bät aunlenjen*, wan dee sikj Sorjen moakt? 26 Doawäajen, wan jie nich mol soone kjliene Sach doonen kjennen, wuarom sikj dan äwa de äwaje Sachen Sorjen moaken? 27 Kjikjt, woo de Bloomen* waussen. Dee doonen nich schwoa schaufen un neien uk nich Kjleeda, oba ekj saj junt, daut nich mol Sa̱lomo, waut soo rikj wia, soo schmock jekjleet wia aus eene von dee. 28 Soo, wan Gott dise Plaunten oppe Stap aul soo schmock moakt, dee vondoag doa sent un morjen em Owen nennjeschmäten woaren, woo väl ea woat Gott junt dan kjleeden, jie, met soonen kjlienen Gloowen! 29 Soo, hieet opp, doaräwa to duaren, waut jie äten woaren ooda waut jie drinkjen woaren, un moakt junt nich mea äwamotich Sorjen. 30 Wiels dit sent aules soone Sachen, wua de Menschen, waut Gott nich kjanen*, sea hinjaraun no sent. Oba jun Voda weet, daut junt aul dit fält. 31 Enne Städ daut, sieekjt wieda no daut Kjennichrikj un aul de aundre Sachen woa jie uk kjrieen.
32 Habt nich Angst, jie kjliene Häad, wiels jun Voda freit sikj, junt daut Kjennichrikj to jäwen. 33 Vekjeept, waut jie haben, un halpt de Oame ut Metleet. Moakt junt Jelttauschen, waut kjeenmol vebrukt woaren. Daut sent aul june wieetvolle Sachen, dee jie junt em Himmel saumlen. Dee woaren kjeenmol aula un doa kjemt kjeen Stäla naun un de Motten vefräten dee nich. 34 Wiels daut, waut fa die wieetvoll es, bie daut woascht du uk dienen Kopp* haben.
35 Siet aunjetrocken un reed* un habt june Laumpen brennen. 36 Jie sellen soo sennen aus Mana, waut doa wachten, bat äa Wieet vonne Kjast trigjkjemt, soo daut see am fuaz de Däa opmoaken kjennen, wan hee aunputtat. 37 Freid haben dee Sklowen, wan de Wieet kjemt, un hee dan sitt, daut see woaken. Ekj saj junt daut soo, aus et es: Hee woat sikj dan reedmoaken toom deenen* un woat äant nom Desch kroagen un äant selfst bedeenen. 38 Un wan hee en de tweede Nachtwoak* kjemt ooda mau rajcht en de dredde* un sitt, daut dee reed sent, dan kjennen dee sikj freien. 39 Oba dit sell jie weeten: Wan de Huswieet daut jewist haud, en woone Stund de Stäla komen wudd, dan wudd hee dän nich haben loten en sien Hus nennbräakjen. 40 Krakjt soo uk jie, siet reed, wiels de Menschensän woat to eene Stund komen, wan jie doa nich met räakjnen.”
41 Dan säd Petrus: “Har, vetalst du dit Jlikjnis bloos ons ooda uk aul de aundre?” 42 Un de Har säd: “Wäa es werkjlich de trua un väabedochta* Aunjestalda em Hus*, dee von sienen Harn äwa aul siene Deena* aunjestalt woat, om dee to de rajchte Tiet äa Äten to jäwen? 43 Freid haft dee Sklow, wan sien Har kjemt un dee daut sitt, daut de Sklow daut soo deit. 44 Ekj saj junt daut soo, aus et es: De Har woat dän äwa aules aunstalen, waut hee haft. 45 Oba waut, wan dis Sklow bie sikj soo denkjen sull: ‘Mien Har siemt un kjemt noch goanich’, un dan aunfangt, de Sklowen un Sklowenmejalen to vekjielen un aunfangt to äten un to drinkjen un sikj besipt? 46 Dan woat disen Sklow sien Har aun eenen Dach komen, wua hee nich met jeräakjent haft, un to eene Stund, wua hee nich omweet. De Har woat dän met de jratste Strof bestrofen un dee woat dän tosiedsaten mank de Ontrue. 47 Dee Sklow, waut doa wist, waut sien Har velangd, un sikj oba nich reedmuak un nich deed, waut dee haben wull, woat sea veheift kjrieen. 48 Oba dee, waut daut nich wist, un oba Sachen deed, waut eene Strof vedeend, dee woat mau weinich veheift kjrieen. Wiels dän, waut väl jejäft woat, von dän woat uk väl velangt. Un wäa äwa väl aunjestalt woat, von dän woat mea velangt aus jeweenlich.
49 Ekj sie jekomen toom oppe Ieed een Fia aunstekjen. Un wan daut aul aunjestekjt es, waut sull ekj mie dan noch mea wenschen? 50 Wiels doa es eene Doop, met dee ekj mott jedeept woaren, un ekj hab daut sea schwoa doamet, bat dee ieescht woat äwa sennen. 51 Denkj jie, daut ekj jekomen sie, Fräd to brinjen oppe Ieed? Ekj saj junt: Nä! Enne Städ daut brinj ekj Oneenichkjeit. 52 Wäajens von nu aun woaren doa fief en een Hus sennen, waut sikj nich eenjen: Dree jäajen twee un twee jäajen dree. 53 Dee woaren sikj oneenich sennen: De Voda jäajen dän Sän un de Sän jäajen dän Voda. De Mutta jäajen de Dochta un de Dochta jäajen de Mutta. De Schwieemutta jäajen de Schwieedochta un de Schwieedochta jäajen de Schwieemutta.”
54 Dan säd hee uk to de Häad Menschen: “Wan jie em Wasten seenen eene Wolkj oppkomen, dan saj jie fuaz: ‘Doa kjemt een Owwada’, un daut kjemt uk soo rom. 55 Un wan jie seenen, daut de Wint vom Sieden pust, dan saj jie: ‘Daut woat sea woam woaren’, un daut kjemt soo rom. 56 Jie Heichla, jie weeten, waut daut bediet, wan jie oppe Ieed ooda enne Loft waut beoobachten. Wuarom moakj jie daut dan nich, waut krakjt nu en dise Tiet passieet? 57 Wuarom kjenn jie daut nich vestonen, waut daut Rajchte to doonen es? 58 Biejlikj, wan dien Jäajna met die no eenen Harscha jeit, dan proow, de Sach tweschen junt oppem kloaren to brinjen oppem Wajch doahan, soo daut dee die nich verem Rechta brinjt un de Rechta die dan dänjanjen äwajeft, dee die enstopt. 59 Ekj saj die: Doa woascht du gaunz secha nich rutkomen, bat du dien latstet, kjlienet Zent* jejäft hast.”