Jeschräwen von Markus

9 Dan säd hee to dee: “Ekj saj junt daut soo, aus et es: Eenje von dee, waut hia stonen, woaren verheipts nich stoawen*, ea see Gott sien Kjennichrikj haben seenen en Macht komen.” 2 Sas Doag lota neem Jesus sikj Petrus, Jakobus un Johanes auleen met opp eenen huagen Boajch nopp. Un doa wort hee ver dee vewaundelt*. 3 Un siene Kjleeda fungen aun to blenkjren un worden väl witta, aus irjenteen Kjleedawauscha oppe Ieed dee moaken kunn. 4 Dan kjeemen uk Eli̱a un Moses doa verendach, un dee vetalden met Jesus. 5 Dan säd Petrus to Jesus: “Ra̱bi*, dauts je jescheit, daut wie hia sent. Dan lot ons hia dree Zelten oppstalen: eent fa die, eent fa Moses un eent fa Eli̱a.” 6 Rajcht jesajcht wist hee nich, woo hee sikj vehoolen sull, wiels see hauden ernoa Angst. 7 Un daut jeef doa eene Wolkj, waut dee bedakjt. Un eene Stemm ut de Wolkj säd: “Dits mien Sän, dän ekj sea leew. Horcht no am.” 8 Un met eenst haustich, aus dee sikj romkjikjten, sagen see sestkjeenem bie äant aus bloos Jesus.

9 Aus dee vom Boajch raufkjeemen, säd Jesus iernstlich to dee, daut see daut kjeenem vetalen sullen, waut see jeseenen hauden, bat de Menschensän ieescht wudd vom Doot oppjestonen sennen. 10 Dee neemen sikj siene Wieed to Kopp*. Oba dee unjahilden sikj unjarenaunda doaräwa, waut daut to bedieden haud, daut hee wudd vom Doot oppstonen. 11 Un dee fungen aun, am to froagen: “Wuarom sajen de Schreftjelieede*, daut Eli̱a ieescht komen mott?” 12 Hee säd to dee: “Eli̱a kjemt ieescht un brinjt wada aules en Ordninj. Oba wuahäa woat von dän Menschensän jeschräwen, daut dee väl lieden mott un veacht woat? 13 Oba ekj saj junt, daut Eli̱a aul jekomen es. Un dee deeden met am, wautemma see wullen, krakjt soo aus von am jeschräwen es.”

14 Aus see no de aundre Jinja kjeemen, sagen see daut, daut rom de aundre Jinja eene groote Häad Menschen wia. Un doa wieren Schreftjelieede, waut sikj met dee streeden. 15 Aus de Häad Menschen Jesus sagen, wieren dee sea vewundat, un dee randen no dän un bejreesten dän. 16 Dan fruach hee dee: “Äwa waut stried jie junt met dee?” 17 Un eena von de Häad Menschen säd to Jesus: “Liera, ekj brocht mienen Sän no die, wiels dee haft eenen Jeist, waut am stomm jemoakt haft*. 18 Wuaemma dee dän aunjript, doa schmitt dee dän han, un de Jung schumt utem Mul un bitt sikj oppe Tänen, un dan velist hee de Krauft. Ekj fruach diene Jinja, aus dee dän utdriewen kunnen, oba dee kunnen daut nich.” 19 Dan säd Jesus to dee: “Ach, jie kjliengloowsche Jennerazion*, woo lang mott ekj noch bie junt sennen? Woo lang mott ekj junt vedroagen? Brinjt dän häa.” 20 Dan brochten se dän Jung no Jesus. Oba aus de Jeist Jesus sach, veuasoakt dee daut, daut de Jung de Kraump kjrieech. Aus de Jung dolfoll, rold dee sikj oppe Ieed un schumd utem Mul. 21 Dan fruach Jesus dän Voda: “Von wanea passieet dän daut aul?” Dee säd: “Von Kjintheit aun. 22 Un foaken schmitt de Jeist dän em Fia nenn un uk em Wota toom dän ombrinjen. Oba wan du kaust irjentwaut doonen, dan hab Metleet met ons un halp ons.” 23 Jesus säd to dän: “Du sajchst: ‘Wan du kaust’! Fa dee, waut doa Gloowen haben, es aules mäajlich.” 24 Un fuaz säd dän Jung sien Voda lud: “Ekj hab Gloowen! Halp mie, wua mie daut noch aun Gloowen fält!”

25 Aus Jesus daut moakjt, daut eene Häad Menschen no äant jerant kjeem, wees hee dän orreinen Jeist strenj trajcht un säd: “Du stomma un doowa Jeist, ekj meen daut soo, komm ut dän Jung rut un doo doa nich wada trigj nenn!” 26 Aus de Jeist ieescht jeschräajen haud un bie dän Jung hunjsch un lang de Kraump veuasoakt haud, kjeem dee ut dän rut. Un daut sach soo, daut de Jung doot wia. Doawäajen säden de mieeschte Menschen doa: “Dee es doot!” 27 Oba Jesus foot dän aune Haunt un recht dän opp, un dan stunt dee opp. 28 Aus Jesus ieescht wia em Hus nennjegonen, fruagen de Jinja am oppoat: “Woosoo kunn wie dän nich utdriewen?” 29 Hee säd to dee: “Dise Sort Jeist kaun bloos derch Jebäd utjedräwen woaren.”

30 Dee veleeten doa un jinjen derch Galilä̱a. Oba hee wull daut nich haben, daut daut irjentwäa sull enwoaren, 31 wiels hee wull siene Jinja waut lieren. Hee säd to dee: “De Menschensän woat de Menschen äwajäft woaren un dee woaren dän dootmoaken. Un wan dee dän dootmoaken, woat hee oba dän dredden Dach oppstonen.” 32 Oba de Jinja kunnen daut nich vestonen, waut Jesus säd, un doch wuagen dee sikj daut nich, am waut to froagen.

33 Un see kjeemen en Kape̱rnaum nenn. Aus hee ieescht em Hus wia, fruach hee de Jinja: “Äwa waut streed jie junt hinjawäajes?” 34 Dee bleewen stell, wäajen dee sikj hinjawäajes jesträden hauden, wäa von äant de Hechsta wia. 35 Dan sad hee sikj dol un roopt de 12 un säd to dee: “Wäaemma von junt well de Väaschta sennen, dee mott von aule de Hinjaschta sennen un aulem deenen.” 36 Dan neem Jesus een natet Kjint un stald daut doa medden mank dee un foot daut oppe Schulren un säd to dee: 37 “Wäa eent von soone nate Kjinja en mienen Nomen oppnemt, dee nemt mie uk opp. Un wäa mie oppnemt, dee nemt nich bloos mie opp, oba uk dän, dee mie jeschekjt haft.”

38 Johanes säd to Jesus: “Liera, wie sagen wäm, waut dienen Nomen brukt toom beese Jeista utdriewen. Oba wie proowden, dän doavon auftohoolen, wiels dee nich met ons metkjeem.” 39 Oba Jesus säd: “Prooft dän doa nich von auftohoolen, wiels kjeena kaun en mienen Nomen een Wunda doonen un fuaz doahinja uk aul waut schlajchtet von mie räden. 40 Wiels wäa nich jäajen ons es, dee es opp onse Sied. 41 Un wäa junt een Kuffel Wota to drinkjen jeft, wäajen jie Christus jehieren, dee woat onen Twiewel beloont woaren; daut vesecha ekj junt. 42 Oba wäa eent von dise Kjliene, waut Gloowen haft, tofaulbrinjt, fa dän wudd daut bäta sennen, wan dän een Molsteen aum Hauls jebungen wort, waut met eenen Burra* jedreit woat, un dan em Mäa jeschmäten wort.

43 Wan diene Haunt die irjentwanea tofaulbrinjt, dan moak dee auf. Dauts bäta, daut du met eene Haunt daut Läwen kjrichst, aus daut du met beid Henj en de Gehe̱nna* kjemst, en daut Fia, waut nich jeit uttomoaken. 44 ––* 45 Un wan dien Foot die tofaulbrinjt, dan moak dän auf. Dauts bäta, daut du lom daut Läwen kjrichst, aus daut du met beid Feet en de Gehe̱nna* jeschmäten woascht. 46 ––* 47 Un wan dien Uag die tofaulbrinjt, dan schmiet daut wajch. Dauts bäta, daut du met een Uag en Gott sien Kjennichrikj nennkjemst, aus daut du beid Uagen hast un dan en de Gehe̱nna* jeschmäten woascht, 48 wua de Moden nich dootgonen un wua daut Fia nich utjemoakt woat.

49 Wiels jieda eena mott met Fia jesolten woaren. 50 Solt es waut goodet, oba wan daut Solt dän Schmak velist, woo jeit daut dan wada soltich to moaken? Habt Solt en junt un hoolt Fräd unjarenaunda.”