De tweeda Breef aun de Korinta
1 Dis Breef kjemt von Paulus, dee derch Gott sienen Wellen Christus Jesus* sien Apostel es, un von onsen Brooda Timotä̱us. Dee es aun Gott siene Vesaumlunk en Kori̱nt jeschräwen, wua aul de Heilje en gaunz Acha̱ja met en sent:
2 Mucht jie grootet Metleet* un Fräd haben von Gott, onsen Voda, un von onsen Harn Jesus Christus.
3 Jepreist es onsen Harn Jesus Christus sien Gott un Voda; de Voda, waut voll Metjefeel es, un de Gott, waut emma treesten deit. 4 Dauts dee, waut ons en aul onse Proowen* treest*, soo daut wie aundre uk en jieda Proow* treesten kjennen met dänselwjen Troost, dän wie von Gott kjrieen. 5 Wiels krakjt soo aus wie wäajen dän Christus sea väl to lieden haben, soo kjrie wie uk derch dän Christus sea väl Troost. 6 Wan wie Proowen* derchmoaken, dan es daut toom junt treesten un raden, un wan wie jetreest woaren, dan es daut toom junt treesten. Daut woat junt halpen, dautselwje Lieden uttohoolen, waut wie derchmoaken. 7 Onse Hopninj fa junt deit nich opp un dol; wiels wie weeten, daut jie krakjt soon Lieden derchgonen aus wie, un doawäajen woa jie uk dänselwjen Troost kjrieen aus wie.
8 Breeda, wie wellen, daut jie doa omweeten, waut fa Schwoaret wie en de Prowins A̱sien derchjemoakt haben. Wie hauden daut sea schwoa, soo daut wie nich jenuach Krauft hauden toom daut uthoolen. Un doawäajen wia wie ons sea onsecha, aus wie wudden läwen bliewen. 9 Wie feelden ons mau rajcht soo, daut wie aul toom Doot veuadeelt wieren. Dit lieed ons, daut wie nich opp ons selfst vetruen sullen, oba opp Gott, dee de Doodes oppwakjt. 10 Von soone groote Doodesjefoa rad hee ons un hee woat ons wada raden. Wie vetruen opp am, daut hee daut uk wieda doonen woat. 11 Un uk jie kjennen ons halpen, wan jie iernstlich fa ons bäden. Wan väle bäden, dan kjenn wie Help kjrieen aus eene Auntwuat opp dise Jebäda. Dan woaren väle Gott fa dise Help danken*, waut wie kjrieen.
12 Wie haben een goodet Jewessen, wiels wie mank de Menschen vonne Welt un besonda mank junt een reinet Läwen fieeden un nich heichelden. Wie läwden uk nich no de Weisheit von dise Welt, oba no Gott sien grootet Metleet* no. Doamet sent wie brow. 13 Wiels wie schriewen junt werkjlich nuscht, waut jie nich läsen* un vestonen kjennen. Un ekj vetru doaropp, daut jie dit wieda volstendich* vestonen woaren, 14 krakjt soo aus eenje von junt daut aul vestonen haben, daut jie kjennen brow sennen met ons. Wie woaren krakjt soo uk met junt brow sennen aun dän Harn Jesus sienen Dach.
15 Soo, met dit Vetruen haud ekj jeräakjent toom tweede Mol no junt to komen, soo daut jie junt noch een Mol freien kunnen*. 16 Wiels ekj wull no junt komen, wan ekj oppem Wajch wia no Mazedo̱nien un wada von Mazedo̱nien trigjkjeem. Dan kunn jie een wesset Enj met mie metkomen opptoo no Judä̱a. 17 Na jo, aus ekj dit em Senn haud, dan wia ekj nich endoontich doaräwa ooda jo? Ooda wan ekj Plons moak, sie ekj dan ekjich un saj: “Jo, jo” un dan doch: “Nä, nä”? 18 Oba soo secha aus wie opp Gott vetruen kjennen, es daut, waut wie sajen, nich ieescht “Jo” un dan doch “Nä”. 19 Wiels Gott sien Sän, Jesus Christus, dän wie mank junt jeprädicht haben, aulsoo ekj, Silwa̱nus* un Timotä̱us, es nich ieescht Jo jeworden un dan doch Nä. Bie am es Jo, Jo jeworden. 20 Wiels, krakjt endoont woo väl Vespräakjungen daut von Gott jeft, dee sent derch Jesus aula Jo jeworden. Doawäajen saj wie derch am uk “Amen” to Gott, un soo woat hee derch ons veharlicht. 21 Oba dee, waut daut vesechat, daut jie un wie Christus jehieren, es Gott, un hee haft ons jesaulft. 22 Hee haft ons met sien Stampel jestampelt un haft ons dän Jeist en onse Hoaten aus eene Garantie* jejäft fa daut, waut noch kjemt.
23 Nu näm ekj Gott aus mienen Zeij, daut ekj doawäajen noch nich sie no Kori̱nt jekomen, om junt to veschoonen. 24 Dauts nich, daut wie de Wieets sent äwa junen Gloowen, wiels jie stonen faust wäajen junen Gloowen. Wie sent june Metoabeida, daut jie kjennen Freid haben.