Jeschräwen von Lukas

2 To dee Tiet velangd de Kjeisa Augu̱stus, daut aule Menschen* sikj sullen enschriewen loten. 2 (De ieeschte Enschriewunk wia dan, aus Kieri̱nius de Harscha von Sierien wia.) 3 Un aule Menschen jinjen sikj enschriewen loten, jieda eena no siene Staut. 4 Jo̱sef jinkj je dan uk. Hee kjeem von de Staut Na̱zaret, Galilä̱a, un jinkj no de Davidsstaut en Judä̱a, waut Be̱tlehem jenant wort. Hee jinkj doahan, wäajen hee von David siene Famielje aufstaumd. 5 Hee jinkj met Maria toop toom sikj enschriewen loten, waut to dee Tiet aul siene Fru wia, soo aus see sikj daut vesproaken hauden. Daut wia nu meist bat doa, daut see wudd äa Bäbe haben. 6 Äwadäm daut dee doa wieren, kjeem de Tiet, daut äa Bäbe jebuaren wort. 7 Un see kjrieech eenen Sän, dän Ieeschtjebuarnen, un see rold dän en Zeichsträmels en un läd dän en eene Kjrebb, wiels doa kjeen Rum mea en de Jaststowen wia.

8 Doa wieren uk en deeselwje Jäajent Schopshoads, waut oppe Stap husden un de Nacht no äare Häaden oppausten. 9 Opp een mol plazlich stunt Jehowa* sien Enjel ver dee un Jehowa* siene Harlichkjeit strold rom dee, un dee wort sea angst. 10 Oba de Enjel säd to dee: “Habt nich Angst, wiels kjikjt! Ekj brinj junt eene goode Norecht, waut fa aule Menschen woat eene groote Freid sennen. 11 Wiels vondoag es junt en de Davidsstaut een Rada jebuaren; dauts Christus, de Har. 12 Un aun dit woa jie daut seenen kjennen, daut et soo es: Jie woaren een Bäbe en Zeichsträmels enjerolt finjen, waut en eene Kjrebb licht.” 13 Opp eenst haustich wieren doa bie dän eenen Enjel eene groote Häad aundre Enjel*, waut Gott lowden un dee säden: 14 “Harlichkjeit jehieet Gott doa bowen un Fräd mank de Menschen oppe Ieed, met dee Gott tofräd es*.”

15 Aus aul de Enjel dan ieescht wajch wieren nom Himmel, säden de Schopshoads unjarenaunda: “Wie motten onbedinjt no Be̱tlehem gonen toom seenen, waut daut es, waut Jehowa* ons haft weeten loten.” 16 Un dee wankten bosich doahan un fungen Maria un Jo̱sef doa, un daut Bäbe lieech enne Kjrebb. 17 Aus see dit sagen, muaken see daut bekaunt, waut see äwa dit Kjint jehieet hauden. 18 Un aule, waut daut hieeden, waut de Schopshoads vetalden, wieren vewundat. 19 Oba Maria moakjt sikj daut aula, waut dee säden, un see docht en äa Hoat doaräwa no, om daut to vestonen. 20 Dan jinjen de Schopshoads trigj un lowden un preisden Gott fa aul daut, waut see jehieet un jeseenen hauden. Aules wia krakjt soo, aus äant wia jesajcht worden.

21 Aum achten Dach, aus daut de Tiet wia, daut daut Bäbe sull beschnäden woaren, kjrieech hee dän Nomen Jesus, krakjt soo aus de Enjel daut jesajcht haud, ea daut Kjint aunjesat wia.

22 Un aus uk de Tiet kjeem, daut see sikj musten reinjen, soo aus daut Jesaz Moses daut velangd, jinjen see met daut Bäbe nopp no Jeru̱salem, om daut ver Jehowa* to brinjen un to wiesen, daut daut am jehieed. 23 En Jehowa* sien Jesaz wia je jeschräwen: “Jieda ieeschtjebuarnet Junkje* mott fa Jehowa* heilich jetalt* woaren.” 24 Un dee brochten een Opfa, soo aus daut en Jehowa* sien Jesaz stunt: “Twee Turtelduwen* ooda twee junge tome Duwen*.”

25 Un kjikjt! Doa wia een Maun en Jeru̱salem, waut Si̱meon heet. Daut wia een jerajchta un gottesferchtja Maun, waut doano luad, daut I̱srael wudd jetreest woaren, un de heilja Jeist wia opp am. 26 Buta daut haud Gott am daut derch dän heiljen Jeist openboat, daut hee nich ea stoawen wudd, ea hee Jehowa* sienen Christus jeseenen haud. 27 Nu wort hee vom heiljen Jeist jeleit un kjeem em Tempel nenn. Un aus de Elren met dän kjlienen Jesus doa nennkjeemen un fa dän daut deeden, waut nom Jesaz no de Jewanheit wia, 28 neem Si̱meon daut Bäbe oppe Oarms un preisd Gott un säd: 29 “Hechsta Har, du latst dienen Sklow nu en Fräd stoawen, soo aus du vesproaken hast. 30 Wiels miene Uagen haben nu dän jeseenen, derch dän du Radunk brinjst; 31 dän du reedjemoakt hast, daut aule Menschen daut seenen kjennen. 32 Hee es een Licht, waut de Menschen daut wajchnemt, waut dee de Uagen toohelt, un hee es eene Harlichkjeit fa dien Volkj I̱srael.” 33 De Voda un de Mutta bleewen vewundat wäajen aules, waut von äa Kjint jesajcht wort. 34 Dan säajend Si̱meon dee noch un hee säd to Maria, de Mutta von daut Kjint: “Kjikj mol! Dit Kjint es doatoo bestemt, daut väle en I̱srael woaren wäajen am tofaulkomen un väle woaren wada oppstonen, un dee woaren jäajen am räden, wan Gott uk wiesen woat, daut hee met am es. 35 Soo woat daut kloa woaren, waut väle en äa Hoat denkjen. (Un die*, Maria, woat een langet Schwieet derchjestoaken woaren.)”

36 Doa wia uk eene Profeetin Anna, waut de Dochta von Fa̱nuel wia, von dän Staum A̱ser. Dise Fru haud aul een ernoa huaget Ella, un see un äa Maun wieren säwen Joa befriet jewast. 37 See wia eene Wätfru un wia aul 84 Joa oolt. See vesiemd daut kjeenmol, nom Tempel to komen, om doa Dach un Nacht heiljen Deenst to doonen un to fausten* un iernstlich to bäden. 38 Krakjt en dee Stund kjeem see doa dicht bie un funk aun, Gott to danken un to aul dee von daut Kjint to räden, waut doano luaden, daut Jeru̱salem sull friejemoakt woaren.

39 Un aus Jo̱sef un Maria ieescht aules jedonen hauden, waut Jehowa* sien Jesaz velangd, jinjen see trigj no Galilä̱a, no äare Staut Na̱zaret. 40 Un daut Kjint woss wieda un wort stoakj, un hee kjrieech emma mea Weisheit. Un Gott haud wieda eenen Jefaulen aun am.

41 Siene Elren hauden de Jewanheit, daut see jieda Joa no Jeru̱salem jinjen to daut Passafast. 42 Un aus Jesus 12 Joa wia, jinjen see nopp no Jeru̱salem toom Fast, soo aus see daut jewant wieren. 43 Aus de Doag von daut Fast dan äwa wieren un see oppem Wajch trigj no Hus wieren, wia Jesus* en Jeru̱salem jebläwen un siene Elren wieren daut nich enjeworden. 44 Dee hauden daut soo tohoolen, daut hee mank äant enne Grupp reisd. Dee wieren aul eenen gaunzen Dach oppe Reis, un dan fungen dee aun, mank daut Frintschoft un de Bekaunde no am to sieekjen. 45 Oba aus see am nich fungen, jinjen see trigj no Jeru̱salem un sochten sea no am. 46 Un dan no dree Doag fungen see am em Tempel. Hee saut doa medden mank de Lierasch un horcht dee too un stald dee Froagen. 47 Un dee, waut am toohorchten, wieren sea vewundat äwa siene Auntwuaten un woo hee aules vestonen kunn. 48 Un aus de Elren am sagen, kunnen dee daut meist nich jleewen. Un siene Mutta säd to am: “Kjint, wuarom hast du ons dit aunjedonen? Dien Voda un ekj haben ut groote Angst no die jesocht.” 49 Oba hee säd to äant: “Wuarom socht jie no mie? Wist jie daut nich, daut ekj must en mienen Voda sien Hus sennen?” 50 Oba dee kunnen daut nich bejriepen, waut hee doamet sajen wull.

51 Dan jinkj hee met siene Elren toop trigj, rauf no Na̱zaret, un hee wia dee wieda jehuarsom. Siene Mutta moakjt sikj aul dise Wieed gaunz krakjt. 52 Un Jesus kjrieech emma mea Weisheit un woss jrata, un Gott un de Menschen wieren sea tofräd met am.