Aposteljeschicht
22 “Mana, Breeda un Vodasch, horcht mol, waut ekj junt to sajen hab äwa mie selfst.” 2 Aus dee hieeden, daut hee dee opp de hebräische Sproak aunräd, worden dee noch stella. Hee säd: 3 “Ekj sie een Jud un sie en Ta̱rsus, Zili̱zien, jebuaren. Oba ekj sie en dise Staut von Gama̱liel selfst* utjelieet worden. Mie wort jelieet, daut Jesaz von de Väavodasch strenj notokomen, un ekj wia krakjt soo iewrich fa Gott, aus jie vondoag sent. 4 Ekj vefoljd de Nofolja von ‘disen Wajch*’ un leet dee binjen un enstoppen, soo daut dee storwen; Mana un Frues. 5 De Huaga Priesta un de gaunze Grupp von de Eltestasch kjennen doafäa zeijen. Von dee kjrieech ekj uk Breew fa de Breeda en Dama̱skus un ekj wia oppem Wajch doahan toom dee jebungen no Jeru̱salem brinjen, om dee to bestrofen.
6 Oba aus ekj oppe Reis wia un bat dicht bie Dama̱skus kjeem, ojjefäa opp Meddach, dacht doa opp eemol een grootet Licht vom Himmel aulawäajen rom mie. 7 Un ekj foll han un hieed eene Stemm, waut to mie säd: ‘Saulus, Saulus, wuarom vefolchst du mie?’ 8 Ekj säd: ‘Wäa best du, Har?’ Un hee säd to mie: ‘Ekj sie Jesus, de Nazare̱na, dän du vefolchst.’ 9 De Mana, waut met mie toop wieren, kunnen daut Licht seenen, oba dee kunnen nich de Stemm hieren, waut met mie räd.’ 10 Doamet säd ekj: ‘Waut saul ekj doonen, Har?’ De Har säd to mie: ‘Sto opp un go no Dama̱skus, un doa woat die aules jesajcht woaren, waut doa es entschieden worden, waut du doonen saust.’ 11 Oba wäajen ekj wäajen daut dache Licht nuscht seenen kunn, leiden de Mana mie aune Haunt, waut met mie toop wieren. Un soo kjeem wie no Dama̱skus.
12 Dan kjeem doa een Maun no mie, waut Anani̱as heet. Hee wia een gottesferchtja Maun un hilt sikj aun daut Jesaz, un hee wia von aule Juden, waut doa wonden, goot aunjeseenen. 13 Hee stunt bie mie un säd to mie: ‘Saulus, Brooda, du saust dien Seenen trigjkjrieen!’ Un fuaz kjikjt ekj opp un sach am. 14 Hee säd: ‘Onse Väavodasch äa Gott haft die utjewält, daut du sienen Wellen kjanen lieescht un dän Jerajchten sitst un de Stemm ut sien Mul hieescht. 15 Wiels du woascht von am fa aule Menschen een Zeij sennen von daut, waut du jeseenen un jehieet hast. 16 Wuarom siemst du noch? Sto opp un lot die deepen un wausch diene Sinden von die auf, doaderch daut du aun Jesus sienen Nomen jleefst.’
17 Oba aus ekj trigj en Jeru̱salem wia, bäd ekj em Tempel un haud eene Wision. 18 Un ekj sach am un hee säd to mie: ‘Spood die un go bosich ut Jeru̱salem rut, wiels dee woaren dien Zeichnis äwa mie nich aunnämen.’ 19 Un ekj säd: ‘Har, dee weeten selfst goot, daut ekj von een Vesaumlungshus* no daut aundre jegonen sie un dee, waut aun die jleewden, enjestopt hab un dee veheift hab. 20 Un aus se Stefa̱nus, dienen Zeij, sien Bloot vegooten, stunt ekj doa un wia doamet envestonen un paust no dee äare Äwarakj opp, waut dän ombrochten.’ 21 Hee säd oba to mie: ‘Go, wiels ekj woa die wiet auf no de aundre Sorten Menschen* schekjen.’”
22 De Menschen bleewen stell, bat hee dit jesajcht haud. Dan fungen dee aun to brellen: “Schauf soonen Mensch von de Ieed auf, wiels dee es daut nich mol wieet to läwen!” 23 Dee schrieejen un schmeeten äare Äwarakj doa rom un schmeeten Ieed no Hecht. 24 Doawäajen säd de Väaschta äwa de Soldoten, daut se Paulus sullen no de Städ brinjen, wua de Soldoten sikj opphoolen. Doa sullen se dän vepitschen, bat dee daut wudd utjäwen, waut hee jedonen haud, soo daut hee krakjt wist, wäajen waut dee dän soo utbrelden. 25 Oba aus dee Paulus hanjestrakjt hauden toom am vepitschen, fruach hee dän Soldoten-Leida, waut doa stunt: “Es daut fa junt nom Jesaz no rajcht, eenen Reema* to vepitschen, onen daut dee verhäa es jerecht worden*?” 26 Aus de Soldoten-Leida dit hieed, jinkj hee no dän Väaschten äwa de Soldoten un vetald dän daut un säd: “Waut hast du jeräakjent to doonen? Wiels dis Maun es een Reema.” 27 Dan kjeem de Väaschta äwa de Soldoten bat dicht bie un säd to Paulus: “Saj mol, best du een Reema?” Hee säd: “Jo.” 28 De Väaschta äwa de Soldoten säd: “Ekj hab mie daut Rajcht, een Reema to sennen, dia jekoft.” Paulus säd: “Oba ekj hab daut von Jeburt aun.”
29 De Mana, waut meist bat doa wieren, Paulus to vepitschen, daut hee sull utjäwen, waut hee jedonen haud, bekjten fuaz äwaroasch. Un de Väaschta äwa de Soldoten kjrieech Angst, aus dee enwort, daut Paulus een Reema wia un daut hee dän haud met Kjäden jebungen.
30 Wäajen de Väaschta äwa de Soldoten neiw weeten wull, wuarom de Juden Paulus beschuljen deeden, leet hee am dän näakjsten Dach frie un säd to de väaschte Priestasch un to daut gaunze judische, hechste Jerecht*, daut dee toopkomen sullen. Dan brocht hee Paulus rauf doa mank dee mank.