Jeschräwen von Lukas
18 Dan räd Jesus wieda un vetald dee een Jlikjnis, waut wees, woo wichtich daut wia, emma to bäden un nich opptojäwen. 2 Hee säd: “En eene jewesse Staut wia een Rechta, waut Gott nich ferchten deed un kjeenen Respakjt fa Menschen haud. 3 En dee Staut wia uk eene Wätfru, un see jinkj emma wada no dän Rechta un säd: ‘See doano, daut ekj woa jerajcht behaundelt woaren, wan ekj met mienen Jäajna verem Jerecht sie.’ 4 Na jo, fa eene Tiet wull dee ar nich halpen, oba dan docht hee bie sikj soo: ‘Ekj fercht Gott nich un hab uk kjeenen Respakjt fa Menschen. 5 Oba wäajens dise Wätfru emma wada kjemt un mie baudat, woa ekj doano seenen, daut see jerajcht behaundelt woat. Dan woat see mol opphieren met komen un mie daut Läwen schwoa moaken met daut, waut see velangt*.’” 6 Dan säd de Har: “Hab jie jemoakjt, waut de Rechta säd, wan dee uk ojjerajcht wia? 7 Woo väl mea dan noch mol Gott? Hee woat gaunz secha doano seenen, daut de Jewälde, waut Dach un Nacht to am schrieen, woat jerajcht behaundelt woaren, wäarent hee uk noch jeduldich met äant es. 8 Ekj saj junt: Hee woat bosich doano seenen, daut dee jerajcht behaundelt woat. Un doch, wan de Menschensän komen woat, woat hee dan werkjlich soonen Gloowen* oppe Ieed finjen?”
9 Doa wieren uk eenje, waut sea opp äare ieejne Jerajchtichkjeit vetruden un aundre fa nuscht talden. Jesus vetald dee uk een Jlikjnis un säd: 10 “Doa jinjen twee Mana nopp nom Tempel toom bäden. De eena wia een Farisä̱a un de aundra wia een Takskollakjta. 11 De Farisä̱a stunt doa un bäd doa fa sikj un säd: ‘Oh Gott, ekj dank die, daut ekj nich soo sie, aus aule aundre; soo aus dee, waut aundre unjagonen, ojjerajcht sent, de Ehe bräakjen* ooda mau rajcht soo aus dis Takskollakjta hia. 12 Ekj doo twee mol de Wäakj fausten* un jäw dän Tieenden von aules, waut ekj enkjrie.’ 13 Oba de Takskollakjta, waut een Enjskje auf stunt, wull nich mol nom Himmel kjikjen, un hee schluach sikj emma wada oppe Brost un säd: ‘Oh Gott, ekj sie een Sinda, hab Metleet met mie.’ 14 Ekj saj junt: Aus dis Maun dän Tempel veleet, wia hee ver Gott jerajchta aus de Farisä̱a. Wiels wäa sikj selfst groot moakt, woat kjlien jemoakt woaren un wäa sikj selfst kjlien moakt, woat groot jemoakt woaren.”
15 De Menschen brochten äare nate Kjinja* no Jesus, daut hee dee aunschieren sull. Oba aus de Jinja daut sagen, fungen dee aun, to dee wäajen daut to grunzen. 16 Oba Jesus roopt de nate Kjinja no sikj un säd: “Lot de nate Kjinja no mie komen un prooft dee doa nich von auftohoolen, wiels Gott sien Kjennichrikj es fa soone, waut soo sent aus dee. 17 Ekj saj junt daut soo, aus et es: Wäa Gott sien Kjennichrikj nich soo aunnemt, aus een natet Kjint Sachen aunnemt, woat doa gaunz secha nich nennkomen.”
18 Un eena von de Juden äare Leidasch fruach am: “Gooda Liera, waut mott ekj doonen toom daut eewje Läwen kjrieen*?” 19 Jesus fruach dän: “Wuarom nanst du mie ‘Gooda’? Doa es sestkjeena goot aus bloos eena, un dauts Gott. 20 Du kjanst je de Jebooten: ‘Doo nich de Ehe bräakjen*, doo nich wäm dootmoaken, doo nich stälen, doo nich faulsch zeijen, iea dienen Voda un diene Mutta.’” 21 Dan säd de Maun: “Aun aul dit hab ekj mie aul von junk aun jehoolen.” 22 Aus Jesus dit hieed, säd hee to dän: “Eene Sach fält die noch to doonen: Vekjeep aules, waut du hast, un vedeel daut manke Oame, un dan woascht du em Himmel waut wieetvollet oppbewoat haben, un dan komm un folj mie no.” 23 Aus de Maun daut hieed, bedrekjt am daut sea, wiels hee wia sea rikj.
24 Jesus kjikjt no dän un säd: “Woo schwoa woat daut nich fa dee sennen, waut doa väl Jelt haben, en Gott sien Kjennichrikj nenntokomen! 25 Dauts mau rajcht leichta, fa eenen Kameel derch daut Uag von eene Nei-Notel to gonen, aus fa eenen rikjen Mensch en Gott sien Kjennichrikj nenntokomen.” 26 Un dee, waut daut hieeden, fruagen: “Wäa kaun dan verheipts jerat woaren?” 27 Jesus säd: “Daut, waut fa Menschen ommäajlich es, es fa Gott mäajlich.” 28 Oba Petrus säd: “Kjikj! Wie haben onse Sachen veloten un sent die nojefolcht.” 29 Hee säd to äant: “Ekj saj junt daut soo, aus et es: Doa es kjeena, waut Hiesa ooda Fru ooda Breeda ooda Elren ooda Kjinja wäajen Gott sien Kjennichrikj veloten haft, 30 dee nich aul en dise Tiet woat väl mea kjrieen un en de komende TIET* daut eewje Läwen.”
31 Dan neem hee sikj de 12 oppoat un säd to dee: “Kjikjt, wie gonen nopp no Jeru̱salem un aules, waut derch de Profeeten von dän Menschensän es verutjesajcht worden, woat sikj erfellen*. 32 Biejlikj woat hee de Menschen äwajäft woaren, waut von de Velkja sent, un hee woat vespott un schlajcht behaundelt woaren un dee woaren am bejeiwren. 33 Un wan se am ieescht vepitscht haben, woaren se am dootmoaken. Oba aum dredden Dach woat hee oppstonen.” 34 Oba dee kunnen nich bejriepen, waut aul dit to bedieden haud, wiels dise Wieed wieren äant nich openboat worden, un see kunnen nich vestonen, waut doa wia jesajcht worden.
35 Aus Jesus nu bat dicht bie Jeri̱cho kjeem, saut doa aune Kaunt Wajch een blinja Maun, waut prachren deed. 36 Un wäajen dee hieed, daut doa eene Häad Menschen vebiejinkj, funk dee aun to forschen, waut doa aunjinkj. 37 Dee säden to dän: “Jesus, de Nazare̱na, jeit hia vebie.” 38 Dan schrieech dee: “Jesus, David sien Sän, hab Metleet met mie!” 39 Un dee, waut väaren wieren, worden oajalich äwa dän un säden, daut dee sull stell sennen. Oba dee schrieech bloos noch väl dolla: “David sien Sän, hab Metleet met mie!” 40 Dan bleef Jesus stonen un säd, daut se dän Maun sullen no am brinjen. Aus dee ieescht dicht bie wia, fruach Jesus dän: 41 “Waut west du, daut ekj fa die doonen saul?” Dee säd: “Har, halp mie, daut ekj wada seenen kaun!” 42 Dan säd Jesus to dän: “Du saust dien seenen wada trigjkjrieen. Dien Gloowen haft die jeheelt.” 43 Un plazlich kunn dee wada seenen, un dee funk aun, Jesus notofoljen un Gott to veharlichen. Aus de Menschen dit sagen, preisden dee Gott uk aula.