De ieeschta Breef aun de Korinta
1 Dis Breef kjemt von Paulus, waut wäajen Gott sienen Wellen jewält wort, Christus Jesus* sien Apostel to sennen, un von onsen Brooda So̱stenes. 2 Ekj schriew aun Gott siene Vesaumlunk en Kori̱nt; aun junt, dee jie aus Christus Jesus siene Nofolja jeheilicht sent. Jie worden jewält, daut jie sullen heilich sennen met aul dee toop von de veschiedne Städen, waut aun onsen Harn Jesus Christus Gloowen haben*. Hee es dee äa Har un uk onsa:
3 Mucht jie Gott, onsen Voda, un dän Harn Jesus Christus sien grootet Metleet* un Fräd haben.
4 Ekj dank Gott emma wäajen daut groote Metleet*, waut hee junt aus Christus Jesus siene Nofolja jewäsen haft. 5 Jie sent sea jesäajent worden, wäajens jie met am veeent sent. Dauts, wuarom jie Gott sien Wuat kjennen fein bekauntmoaken un gaunz vestonen. 6 Doawäajen es de Norecht* äwa dän Christus mank junt stoakj jeworden, 7 soo daut jie aules haben, waut junt fält, äwadäm daut jie sea doano luaren, daut ons Har Jesus Christus openboat woat. 8 Hee woat junt uk bat Enj too stoakj moaken, soo daut kjeena junt met irjentwaut beschuljen kaun aun onsen Harn Jesus Christus sienen Dach. 9 Gott es tru un hee haft junt jewält, daut jie kjennen met sienen Sän Jesus Christus, onsen Harn, veeent sennen.
10 Breeda, nu fodda ekj junt en dän Harn Jesus Christus sienen Nomen opp, daut jie junt en daut eenich sent, waut jie sajen. Jie sellen unjarenaunda nich jedeelt sennen; enne Städ daut sell jie krakjt dautselwje Denkjen haben un uk deeselwje Meenunk. 11 Wiels eenje von Klo̱e äa Hus haben mie weeten loten, miene Breeda, daut et mank junt Zank jeft. 12 Waut ekj meen, es dit: Eena von junt sajcht: “Ekj hool mie aun Paulus.” Een aundra sajcht: “Ekj hool mie aun Apo̱llos.” Noch een aundra sajcht: “Ekj hool mie aun Ke̱fas*.” Un dan noch een aundra sajcht: “Ekj hool mie aun Christus.” 13 Es Christus jedeelt? Es Paulus aum Pol omjebrocht worden? Ooda word jie en Paulus sienen Nomen jedeept? 14 Ekj dank Gott, daut ekj kjeenem von junt jedeept hab, buta Kri̱spus un Ga̱jus, 15 soo daut kjeena von junt sajen kaun, daut dee es en mienen Nomen jedeept worden. 16 Ah jo, ekj hab uk dee von Ste̱fanas sien Hus jedeept. Äwajens weet ekj von kjeenem, waut ekj jedeept hab. 17 Wiels Christus haft mie nich jeschekjt toom deepen, oba toom de goode Norecht bekauntmoaken. Ekj deed daut nich met kluake Wieed, soo daut Christus sien Liedenspol* nich ondaugboa jemoakt woat.
18 Wiels de Norecht von dän Liedenspol* woat fa onkluak jetalt von dee, waut opptoo no de Venichtunk gonen. Oba fa ons, waut doa woaren jerat woaren, es daut Gott siene Krauft. 19 Wiels daut steit jeschräwen: “Ekj woa de Weisheit von de weise Menschen tonuscht moaken un de Kluake äa Kluaket aufwiesen*.” 20 Wauts met dän weisen Maun? Wauts met dän Schreftjelieeden*? Wauts met dän von dise Welt, waut jleicht to strieden? Gott haft de Weisheit von dise Welt fa onkluak jetalt. 21 Wiels de Menschen von dise Welt opp äare ieejne Weisheit vetruen, haben dee Gott nich kjanen jelieet. Oba Gott jefoll daut, dee to raden, waut aun de Norecht jleewden, waut aundre fa onkluak talden.
22 Wiels de Juden wellen Wunda seenen un de Griechen sieekjen no Weisheit. 23 Oba wie moaken bekaunt, daut Christus aum Pol omjebrocht wort. De Juden brinjt daut tofaul un de aundre Sorten Menschen* talen daut fa onkluak. 24 Oba fa de Juden un de Griechen, waut Gott jewält haft, es Christus Gott siene Krauft un Gott siene Weisheit. 25 Waut Onkluaket von Gott wudd noch weisa sennen aus menschelje Weisheit un waut Schwaket von Gott wudd stoakja sennen aus de menschelje Krauft.
26 Breeda, jie kjennen seenen, waut vonne Menschen Gott sikj jewält haft. Fa Menschen to beseenen jeft daut nich väl Weise; nich väle, waut Macht haben, un nich väle, waut von huach-aunjeseene Famieljes sent. 27 Oba Gott wäld sikj daut, waut de Welt fa onkluak talt, om de weise Menschen em Schämen to brinjen. Un Gott wäld sikj daut, waut de Welt fa schwak talt, om de Stoakje em Schämen to brinjen. 28 Gott wäld sikj daut, waut fa de Welt nuscht meent un wua de Menschen opp raufkjikjen un fa nuscht talen, om daut tonuscht to moaken, waut wichtich lat. 29 Dit deed Gott, soo daut kjeena ver am puchen kunn. 30 Oba wie sent wäajen am met Christus Jesus veeent, dee ons von Gott Weisheit jebrocht haft. Derch Christus haft Gott ons jerajcht un heilich jemoakt un haft ons derch daut Leesjelt friejemoakt. 31 Dauts krakjt soo aus jeschräwen steit: “Wäa doa puchen well, saul met Jehowa* puchen.”