Jeschräwen von Matäus
13 Aun dän Dach veleet Jesus daut Hus un saut aune Kaunt Likj. 2 Un doa kjeemen soone groote Häaden Menschen han, daut hee opp een Boot stieech un sikj dolsad, un de gaunze Häad Menschen stunden aun de Kaunt Wota. 3 Dan vetald hee äant väl derch Jlikjnisen un säd: “Kjikjt! Een Akaschmaun jinkj rut toom seien. 4 Aus hee dan seid, foll eenje Sot oppem Wajch un de Väajel kjeemen un freeten daut opp. 5 De aundre Sot foll opp steenajen Grunt, wua nich väl Ieed wia, un daut jinkj fuaz opp, wäajen daut flak jeseit wia. 6 Un dan aus de Sonn oppjinkj, vebrenden de Plaunten. Un wäajen dee nich Wartlen hauden, vedrieejden dee. 7 Un de aundre Sot foll manke Spekjasch, un de Spekjasch wossen un stekjten dee. 8 Noch de aundre Sot foll opp de goode Ieed un funk aun, Frucht to droagen: De eene 100 mol soo väl, de aundre 60 mol un noch de aundre 30 mol soo väl, aus jeseit wia. 9 Dee, waut Uaren haft, saul horchen.”
10 Dan kjeemen siene Jinja no am un fruagen: “Wuarom rätst du to dee derch Jlikjnisen?” 11 Hee säd to dee: “Junt es daut jejäft worden, de heilje Jeheemnisen* von daut Kjennichrikj em Himmel to vestonen, oba dee es daut nich jejäft worden. 12 Wiels wäaemma waut vestonen kaun, dee woat met de Tiet een deel vestonen kjennen. Un wäa daut nich vestonen kaun, dän woat uk noch daut beskje, waut dee vestonen kaun, wajchjenomen woaren. 13 Doawäajen jroz räd ekj to dee derch Jlikjnisen, wiels wan dee uk kjikjen, seenen dee nich werkjlich, un wan dee uk horchen, hieren dee nich werkjlich, un dee kjennen nich vestonen, waut doamet jemeent es. 14 Bie dee erfelt sikj daut, waut de Profeet Jesa̱ja verutjesajcht haft. Hee säd: ‘Jie woaren secha horchen, oba jie woaren daut nich vestonen kjennen, un jie woaren secha kjikjen, oba jie woaren daut nich seenen kjennen. 15 Dise Menschen äa Vestaunt* es too. Dee haben jehieet, oba komen daut nich no. Dee moaken äare Uagen too un hoolen uk äare Uaren too, soo daut dee nuscht seenen ooda hieren kjennen. Doawäajen vestonen dee nich, waut von äant velangt es. Dauts, wuarom dee nich omkjieren, soo daut ekj dee heelen kaun.’
16 Oba Freid haben june Uagen, wiels dee seenen, un june Uaren, wiels dee hieren. 17 Wiels ekj saj junt daut soo, aus et es: Väl Profeeten un jerajchte Mana wudden jieren haben wult dit seenen, waut jie seenen, oba dee sagen daut nich. Dee wudden daut haben wult hieren, waut jie hieren, oba dee hieeden daut nich.
18 Nu horcht mol no daut Jlikjnis von dän Maun, waut seien jinkj. 19 Wan irjentwäa daut Wuat vom Kjennichrikj hieet, oba nich vesteit, waut doamet jemeent es, bie dän kjemt de Beesa un wipst am daut wajch, waut en sien Hoat jeseit es. Dits de Sot, waut oppem Wajch jeseit es. 20 Un de Sot, waut opp dän steenajen Grunt jeseit wort, es deejanja, waut daut hieet un daut fuaz met Freiden aunnemt. 21 Oba wäajen dee nich Wartlen en sikj haft, blift dee bloos fa een Stootje stonen un wan doa wäajen daut Wuat ieescht Trubbels un Vefoljunk oppkomen, kjemt dee fuaz tofaul. 22 Un de Sot, waut manke Spekjasch jeseit wort, es deejanja, waut daut Wuat hieet, oba de Sorjen von dise TIET* un de aunschmäarende Macht, waut daut Jelt* haft, stekjen daut Wuat un daut brinjt kjeene Frucht. 23 Un de Sot, waut opp de goode Ieed jeseit wort, es deejanja, waut daut Wuat hieet un uk werkjlich vesteit, waut doamet jemeent es. Dee brinjt dan Frucht verendach: De eena 100 mol soo väl, de aundra 60 mol un noch de aundra 30 mol soo väl, aus jeseit wia.”
24 Dan vetald hee noch een aundret Jlikjnis un säd: “Daut Kjennichrikj vom Himmel kaun met eenen Maun vejlikjt woaren, waut opp sien Flekj feine Sot seid. 25 Oba aus de Menschen schleepen, kjeem sien Fient un seid Onkrut mank dän Weit, un dan veleet dee. 26 Aus de Weit woss un schossen deed, kjeem daut Onkrut uk verendach. 27 Un dan kjeemen de Sklowen von dän Wieet no am un fruagen: ‘Hast du nich goode Sot jeseit opp dien Flekj? Wuarom es doa dan uk Onkrut mank?’ 28 Hee säd to dee: ‘Een Mensch, een Fient, haft daut jedonen.’ De Sklowen säden dan: ‘West du, daut wie sellen gonen daut Onkrut aula utrieten?’ 29 Hee säd: ‘Nä, sest woa jie opp eenst daut Onkrut met dän Weit toop utrieten. 30 Lot beides waussen bat de Arnt-Tiet. Wan dee Tiet ieescht doa es, dan woa ekj to dee, waut de Arnt enbrinjen, sajen, daut see ieescht daut Onkrut saumlen sellen un daut en Goawen binjen toom daut vebrennen. Dan sellen dee dän Weit en mienen Spikja nennbrinjen.’”
31 Dan vetald hee dee noch een aundret Jlikjnis un säd: “Daut Kjennichrikj vom Himmel es soo aus een Sampkuarn, waut een Maun opp sien Flekj sad. 32 Dits mau rajcht de kjlanste Sot mank aulet Sotich. Oba wan daut waust, es daut de jratste mank de Jreensplaunten un woat mau rajcht een Boom, wua de Väajel enne Loft sikj dan kjennen mank de Asta Schutz sieekjen.”
33 Hee vetald dee noch een aundret Jlikjnis: “Daut Kjennichrikj vom Himmel es soo aus Häw, waut eene Fru nemt un mank dree groote Moten Mäl mankrieet. Un tolatst jeit de gaunza Dieech opp.”
34 Aul dit vetald Jesus de Häaden Menschen derch Jlikjnisen. Hee vetald äant nuscht onen een Jlikjnis, 35 om daut to erfellen, waut von dän Profeet wia verutjesajcht worden: “Ekj woa mien Mul opmoaken un Jlikjnisen brucken; ekj woa Sachen bekauntmoaken, waut von Aunfank aun* vestoaken wieren.”
36 Dan aus Jesus de Häaden Menschen ieescht haud gonen loten, jinkj hee en een Hus nenn. Siene Jinja kjeemen no am un säden: “Laj ons daut Jlikjnis ut von daut Onkrut oppe Stap.” 37 Hee säd to dee: “De Akaschmaun, waut de goode Sot seid, es de Menschensän. 38 Daut Flekj es de Welt, oba de goode Sot sent de Kjinja von daut Kjennichrikj un daut Onkrut sent de Kjinja von dän Beesen. 39 Un de Fient, waut daut Onkrut seid, es de Beesa Fient; de Arnt es daut Enj von eene TIET* un dee, waut de Arnt enbrinjen, sent de Enjel. 40 Un krakjt soo aus daut Onkrut jesaumelt un met Fia vebrent woat, soo woat daut uk en daut Enj von dise TIET* sennen: 41 De Menschensän woat siene Enjel schekjen un dee woaren aul daut ut daut Kjennichrikj rutnämen, waut aundre tofaulbrinjt un uk de Menschen, waut jesazloos haundlen. 42 Un de Enjel woaren dee en dän brennenden Owen nennschmieten; doa woaren dee roaren un sikj oppe Tänen bieten*. 43 To dee Tiet woaren de Jerajchte en daut Kjennichrikj von äaren Voda soo dach schienen aus de Sonn. Dee, waut Uaren haft, saul horchen.
44 Daut Kjennichrikj vom Himmel es soo aus waut wieetvollet, waut opp eene Stap vestoaken es, waut een Maun funk un daut dan vestuak. Un wiels hee sikj soo freid, jinkj hee un vekoft aules, waut hee haud, un koft sikj de Stap.
45 Daut Kjennichrikj vom Himmel es uk met eenen reisenden Schachasch-Maun to vejlikjen, waut no goode Parlen socht. 46 Un aus hee eene sea diere Parl jefungen haud, kjeem hee trigj un vekoft schwind aules, waut hee haud, un koft sikj dee.
47 Daut Kjennichrikj vom Himmel es uk met een Feschnat to vejlikjen, waut em Mäa nennjeloten wort un aule Sorten Fesch saumeld. 48 Aus daut Nat ieescht voll wia, holden se daut no de Kaunt Wota un saden sikj dol un deeden de goode Fesch en Dinja nenn, oba dee, waut nuscht daugden, schmeeten se wajch. 49 Soo woat daut uk aum Enj von dise TIET* sennen: De Enjel woaren gonen un de Schlajchte von de Jerajchte uteneendeelen. 50 Un de Enjel woaren de Schlajchte en dän brennenden Owen nennschmieten. Doa woaren dee roaren un sikj oppe Tänen bieten*.
51 Kjenn jie vestonen, waut aul dit bediet?” Dee säden to am: “Jo.” 52 Dan säd hee to dee: “Jieda Liera*, waut äwa daut Kjennichrikj vom Himmel jelieet es, es soo aus een Maun, soo aus de Wieet von daut Hus, waut ut siene Pak-Koma oole un niee Sachen rutholt.”
53 Aus Jesus ieescht aul dise Jlikjnisen vetalt haud, veleet hee von doa. 54 Aus hee dan no de Jäajent jekomen wia, wua hee oppjewossen wia, funk hee aun, de Menschen en de Juden äa Vesaumlungshus* to lieren, soo daut de Menschen gaunz vewundat wieren un säden: “Von wua haft dis Maun dise Weisheit häa un von wua haft hee de Macht, soone groote Wunda to doonen? 55 Es dit nich dän Descha sien Sän? Un heet siene Mutta nich Maria un siene Breeda Jakobus, Jo̱sef, Si̱mon un Ju̱das? 56 Un wonen siene Sestren nich aula hia mank ons? Von wua haft dee dan aul dit häa?” 57 Dan fungen dee aun, sikj soo sea äwa am to stieren, daut see nich aun am jleewden. Oba Jesus säd to dee: “Een Profeet woat aulawäajen jeieet, buta opp dee Städ, wua dee oppjewossen es, ooda en sien ieejnet Hus.” 58 Un hee deed doa nich väl Wunda, wäajen dee nich Gloowen hauden.