Tweede Petrus
1 Dis Breef kjemt von Si̱mon Petrus, Jesus Christus sien Sklow un Apostel, un es aun dee jeschräwen, waut derch de Jerajchtichkjeit von onsen Gott un dän Rada Jesus Christus krakjt soonen wieetvollen Gloowen jekjräajen haben, aus wie haben*:
2 Mucht junt noch mea grootet Metleet* un Fräd jejäft woaren, doaderch daut jie Gott un Jesus, onsen Harn, krakjt kjanen lieren. 3 Wiels Gott siene Krauft haft ons aules jejäft*, daut wie am em Läwen kjennen tru deenen*. Wie haben aul dit jekjräajen, wäajen wie Gott krakjt kjanen. Hee wäld ons wäajen siene ieejne Harlichkjeit un wäajen hee soo goot es. 4 Opp dise Wajch haft hee ons de wieetvolle un sea besondre Vespräakjungen jejäft*, soo daut jie derch dit kjennen Poat haben aun de Harlichkjeit, waut Gott haft, nodäm daut jie junt haben kunt von daut Vedoawen wajchbrinjen, waut enne Welt es un waut von orrajchte Wenschen* häakjemt.
5 Krakjt wäajen dise Uasoak strenjt junt soo sea aun aus jie kjennen un doot bie junen Gloowen Goodet bie un bie daut Goode doot Erkjantnis bie 6 un bie de Erkjantnis doot Selfstkontroll bie un bie de Selfstkontroll doot staunthauft sennen bie un bie staunthauft sennen doot Gott tru deenen* bie 7 un bie Gott tru deenen* doot Broodaleew bie un bie de Broodaleew doot Leew fa aule Menschen bie. 8 Wiels wan aul dise Sachen en junt sent, un soo väl, daut et äwaschält, dan woa jie no de krakjte Erkjantnis äwa onsen Harn Jesus Christus läwen un soo woa jie nich ful romsetten ooda onfruchtboa sennen.
9 Wiels wäa dise Sachen nich haft, dee es blint, dee moakt siene Uagen too fa daut Licht* un haft vejäten, daut hee von siene Sinden aul lang trigj jereinicht wort. 10 Doawäajen Breeda, doot noch mea Fliet, om junt daut secha to moaken, daut jie tru mank dee bliewen, waut Gott enjelot un utjewält haft. Wan jie dise Sachen wieda doonen, dan woa jie secha kjeenmol vom Gloowen aufkomen. 11 Soo woa jie mau rajcht dän harlichen Säajen haben, en daut eewje Kjennichrikj nenntokomen von onsen Harn un Rada, Jesus Christus.
12 Doawäajen proow ekj, junt emma aun dise Sachen denkjen to halpen, wan jie daut uk aul weeten un wan jie en de Woarheit, waut en junt es, uk aul gaunz faust sent. 13 Oba ekj see daut fa rajcht, junt wada aun dise Sachen denkjen to halpen, nu daut ekj noch en disen Kjarpa* sie. 14 Wiels ekj weet, daut mien Kjarpa* boolt woat wajch motten, krakjt soo aus uk ons Har Jesus Christus mie daut haft kloa jemoakt. 15 Ekj woa emma aules doonen, waut ekj kaun, soo daut wan ekj ieescht wajch sie, daut jie dan selfst aun dise Sachen denkjen kjennen.
16 Aus wie junt onsen Harn Jesus Christus siene Macht un de Tiet, wan hee woat doa sennen*, bekauntmuaken, hab wie ons doabie nich no trajchtjejrebbelde, faulsche Jeschichten jerecht. Nä, wie haben siene butajeweenelje Harlichkjeit selfst jeseenen. 17 Wiels hee kjrieech von Gott, dän Voda, Iea un Harlichkjeit, aus am derch de butajeweenelje Harlichkjeit soone Wieed* aus dit jesajcht worden: “Dits mien Sän, dän ekj sea leew un met dän ekj selfst sea tofräd sie.” 18 Jo, dise Wieed hieed wie vom Himmel, aus wie met am toop opp dän heiljen Boajch wieren.
19 Soo, wie sent ons nu noch sechra äwa daut profeetische Wuat, un daut wudd goot sennen, daut jie oppmoakjsom wieren no daut, soo aus no eene Laump, waut opp eene diestre Städ en jun Hoat dacht (bat daut aunfangt to doagen un daut Doages-Stiern oppkjemt). 20 Wiels jie weeten om dise wichtje Sach om: Kjeene Profezeiunk von de Schreft kjemt von eenen Mensch siene ieejne Iedeeen häa. 21 Wiels Profezeiungen worden kjeenmol wäajen eenen Mensch sienen Wellen oppjebrocht, oba de Menschen räden daut, waut von Gott kjeem, soo aus de heilja Jeist äant leiden* deed.