De ieeschta Breef aun de Korinta
12 Breeda, ekj well, daut jie om de Fäichkjeiten omweeten, waut derch dän heiljen Jeist komen. 2 Jie weeten: Aus jie noch von de aundre Sorten Menschen* wieren, word jie von de Aufjetta kontrolt un veleit, waut nich mol räden kjennen. Jie jinjen dee hinjaraun, wuaemma dee junt hanleiden. 3 Ekj well, daut jie daut weeten, daut kjeena, waut von Gott sienen Jeist jeleit woat, sajcht: “Veflucht es Jesus!” Un kjeena kaun sajen: “Jesus es de Har!”, wan dee nich vom heiljen Jeist jeleit woat.
4 Doa sent veschiedne Fäichkjeiten, oba dee komen von dänselwjen Jeist. 5 Doa sent veschiedne Deensten, oba wie deenen aula dänselwjen Harn. 6 Daut jeft veschiedne Oabeiten, oba dauts deeselwja Gott, waut jieda eenem de Krauft jeft, dee to doonen. 7 Oba de heilja Jeist wirkjt en jieda eenem, un dauts aulem toom Gooden. 8 De Jeist jeft eenen Mensch de Fäichkjeit, met Weisheit to räden, un deeselwja Jeist jeft eenen aundren Mensch de Fäichkjeit, Sachen to weeten un doavon to räden. 9 Deeselwja Jeist jeft eenen Mensch Gloowen un eenen aundren de Fäichkjeit to heelen; 10 noch eenen aundren de Fäichkjeit, Wunda to doonen; noch eenen aundren de Fäichkjeit to profezeien; noch eenen aundren de Fäichkjeit to vestonen, aus Norechten von Gott komen ooda nich; noch eenen aundren de Fäichkjeit, aundre Sproaken to räden; un noch eenen aundren de Fäichkjeit, daut uttolajen*, waut opp aundre Sproaken jesajcht woat. 11 Aul dit woat von dänselwjen Jeist jedonen. Jieda eenem woat dee Fäichkjeit jejäft, soo aus daut von Gott sienen Jeist jeleit woat.
12 De menschelja Kjarpa haft een deel Poats*, oba dauts bloos een Kjarpa, un aule Poats jehieren to dän eenen Kjarpa. Krakjt soo es daut met dän Christus. 13 Wie worden aula derch dänselwjen Jeist jedeept, soo daut et doavon bloos eenen Kjarpa jeft. Aus wie nu Juden ooda Griechen sent ooda Sklowen ooda aus wie frie sent, wie kjrieejen aula dänselwjen Jeist.
14 Wiels de Kjarpa es je nich bloos von een Poat* jemoakt, oba von een deel. 15 Wan de Foot sajen sull: “Wäajen ekj nich eene Haunt sie, sie ekj nich Poat vom Kjarpa”, dan wudd dee oba doawäajen noch Poat vom Kjarpa sennen. 16 Un wan daut Ua sajen sull: “Wäajen ekj nich een Uag sie, sie ekj nich Poat vom Kjarpa”, dan wudd daut oba doawäajen noch Poat vom Kjarpa sennen. 17 Wan de gaunza Kjarpa wudd een Uag sennen, wua wudd dan daut Hieren sennen? Un wan de gaunza Kjarpa wudd een Ua sennen, wua wudd dan daut Rikjen sennen? 18 Oba Gott haft jieda Poat* vom Kjarpa doa hanjestalt, wua hee daut haben wull.
19 Wan aule Poats* äwareen wieren, wudd doa dan een Kjarpa sennen? 20 Oba nu sent doa een deel Poats*, oba bloos een Kjarpa. 21 Daut Uag kaun nich to de Haunt sajen: “Mie fält daut nich aun die.” Un de Kopp kaun nich to de Feet sajen: “Mie fält daut nich aun junt.” 22 Un rajcht jesajcht, de Poats* vom Kjarpa, waut ons schwaka väakomen, sent needich. 23 Un de Poats* vom Kjarpa, von dee wie denkjen, daut dee nich soo wichtich sent, om dee kjemma wie ons dolla. Un met de Poats vom Kjarpa, waut nich sellen to seenen sennen, go wie respakjtvolla om. 24 Oba de Poats* vom Kjarpa, waut schmock lat, om dee brukt nich soo jekjemmat. Oba Gott haft dän Kjarpa soo toopjestalt, daut wie ons dolla om dee Poats kjemren, waut eene Needichkjeit haben. 25 Hee deed dit soo, daut em Kjarpa kjeene Spoolunk wia. Jieda Poat* vom Kjarpa saul om daut aundre Poat bekjemmat sennen. 26 Wan een Poat* vom Kjarpa lieden mott, dan lieden aule aundre Poats met. Un wan een Poat veharlicht woat, dan freien aul de aundre Poats sikj met.
27 Jie aulatoop sent Christus sien Kjarpa. Un jieda eena fa sikj es een Poat* von dän Kjarpa. 28 Gott haft daut enne Vesaumlunk soo aus dit oppjestalt: Ieeschtens de Apostel, tweedens de Profeeten, dreddens de Lierasch un dan dee, waut Wunda doonen; dan dee, waut de Fäichkjeit haben to heelen; dee, waut aundre halpen; dee, waut de Fäichkjeit haben, de Leidunk to nämen*; un dee, waut de Fäichkjeit haben, veschiedne Sproaken to räden. 29 Nich aule sent Apostel ooda jo? Nich aule sent Profeeten ooda jo? Nich aule sent Lierasch ooda jo? Nich aule doonen Wunda ooda jo? 30 Nich aule haben de Fäichkjeit to heelen ooda jo? Nich aule haben de Fäichkjeit, aundre Sproaken to räden, ooda jo? Nich aule haben de Fäichkjeit, daut uttolajen*, waut opp aundre Sproaken jesajcht woat, ooda jo? 31 Oba sträft wieda no de bätre Fäichkjeiten. Un doch woa ekj junt wiesen, woont von aules de basta Wajch es.