De tweeda Breef aun de Korinta
10 Ekj, Paulus, well werkjlich, daut jie daut nokomen, waut ekj to junt saj. Wan ekj to junt räd, dan doo ekj Christus no, waut deemootich un leeftolich es. Oba eenje von junt sajen, daut ekj sea kjlien sie, wan ekj mank junt sie, un daut ekj en miene Breew aun junt sea driest sie. 2 Ekj froag iernstlich doano, daut jie doano seenen, daut ekj nich woa motten driest sennen un deejanje trajchtwiesen, waut doa jleewen, daut wie soo läwen, aus de Menschen enne Welt doonen. 3 Wiels wan wie uk soo läwen aus de Menschen*, fia wie oba nich soo Kjrich aus de Menschen*. 4 Wiels de Jewäaren von onsen Kjrich sent nich menschlich*, oba dee sent stoakj derch Gott, daut wie sea faustjestiepade Sachen omschmieten kjennen. 5 Wie schmieten faulsche Iedeeen om un uk aulet Huage, waut de Menschen doavon aufhelt, Gott to kjanen. Wie nämen aule Jedanken faust, soo daut dee dän Christus jehorchen motten. 6 Wan jie ieescht jewäsen haben, daut jie gaunz un goa jehuarsom sent, dan woa wie jieda eenem, waut opp irjenteene Wajch nich jehuarsom es, strofen.
7 Jie kjikjen no daut Butaliche. Wan sikj irjentwäa secha es, daut hee Christus jehieet, dan saul dee noch een Mol äwa dit nodenkjen: Krakjt soo aus hee Christus jehieet, soo doo wie uk. 8 Wan ekj met de Macht uk noch wudd een bät too brow sennen, waut de Har ons jejäft haft toom junt oppbuen un nich toom junt dolrieten, dan wudd ekj mie doamet nich schämen brucken. 9 Ekj well nich, daut et soo lat, daut ekj junt met miene Breew enenjsten well. 10 Wiels eenje sajen: “En siene Breew deit dee sea oppdrekjen un doa stakjt waut hinja. Oba wan dee ieescht selfst hia es, dan es daut mau schwak met dän un sien Räden helt nuscht en.” 11 Wäa soont sajcht, dee saul dit em Denkj hoolen: Wan wie ieescht doa sent, dan woa wie uk krakjt daut doonen*, waut wie derch Breew sajen*, wan wie nich doa sent. 12 Wie wellen ons nich met dee jlikjstalen, waut met sikj selfst puchen, un wie wellen uk nich soo sennen aus dee. Dee talen sikj fa daut, waut see selfst fa goot aunseenen, un soo wiesen dee, daut dee nuscht vestonen.
13 Oba wie woaren nich browa räden, aus wie sellen. Wie woaren bloos äwa daut brow räden, waut wie en onse Oppgow haben kunt doonen, waut Gott ons toojedeelt haft. Un jie sent uk Poat von onse Oppgow. 14 Un daut Dinkj es, daut wie nuscht jedonen haben, waut Gott ons nich oppjejäft haud, aus wie no junt kjeemen. Oba wie wieren de Ieeschte, waut junt met de goode Norecht von dän Christus bekauntmuaken. 15 Wie räden nich brow von Sachen, waut nich Poat von onse Oppgow es; aulsoo von aundre äare Oabeit. Oba wie hopen, daut jun Gloowen wieda toonemt un daut to deeselwje Tiet daut Woakj, waut wie en onse Oppgow jedonen haben, wieda toonemt. Dan woa wie noch mea doonen kjennen; 16 wie woaren de goode Norecht uk kjennen en dee Lenda bekauntmoaken, waut wieda auf sent aus jie. Soo woa wie nich brow doavon räden, waut aundre en äare Oppgow aul jedonen haben. 17 “Oba wan doa wäa met waut brow es, dan saul dee met Jehowa* brow sennen.” 18 Wiels doa woat nich dänjanjen fa goot jetalt, waut met sikj selfst pucht, oba dauts Jehowa*, waut daut entscheit, wäm hee fa goot talt.