De ieeschta Breef aun de Korinta

13 Wan ekj de Menschen äare Sproaken räd un uk de Enjel äare un oba nich Leew hab, dan sie ekj soo aus een Jekjlinja von een Biet Iesa. 2 Un wan ekj de Fäichkjeit hab to profezeien un aule heilje Jeheemnisen* vestonen kaun un aules weet, un wan ekj dän Gloowen hab, Boaj to mowen*, un oba nich Leew hab, dan es daut nuscht met mie*. 3 Un wan ekj aules jäw, waut ekj hab, daut aundre äten kjennen, un wan ekj mienen Kjarpa hanjäw toom doamet puchen, un oba nich Leew hab, dan halpt mie daut nuscht.

4 Soona, waut Leew haft, es jeduldich un leeftolich. Dee es nich aufjenstich.* Dee pucht nich un es nich huachnäsich. 5 Dee stalt sikj nich domm opp*, es nich ekjich, lat sikj nich enoajren un fieet nich Räakjninj doaräwa, waut orrajcht jedonen wort. 6 Dee freit sikj nich äwa daut Ojjerajchte, oba dee freit sikj äwa de Woarheit. 7 Soona, waut Leew haft, vedrajcht aules; dee jleeft aules; dee hopt aules; dee helt aules ut.

8 De Leew jeit kjeenmol tonuscht.* Oba de Fäichkjeit to profezeien, woat äwatsied jeschauft woaren; de Fäichkjeit, aundre Sproaken to räden, woat sikj opphieren. De Fäichkjeit, Sachen to weeten, woat äwatsied jeschauft woaren. 9 Ons Weeten haft Jrensen un ons Profezeien es nich volstendich. 10 Oba wan daut kjemt, waut volstendich es, dan woat daut äwatsied jeschauft woaren, waut Jrensen haft. 11 Aus ekj noch een Kjint wia, dan räd ekj soo aus een Kjint un ekj docht soo aus een Kjint un äwaläd soo aus een Kjint. Oba nu, daut ekj een Maun sie, hab ekj daut tosied jelajcht, waut kjinjrich es. 12 Noch kjenn wie nich kloa seenen, soo aus wudd wie en eenen muzhajen Spieejel* kjikjen, oba lota woa wie kloa seenen kjennen. Nu haft mien Weeten noch Jrensen, oba lota woat daut volstendich sennen, krakjt soo aus Gott mie kjant. 13 Nu bliewen doa noch dise dree: De Gloowen, de Hopninj un de Leew; oba de Leew es von aul dise daut jratste.