De Breef aun de Reema
8 Doawäajen sent dee, waut met Christus Jesus veeent sent, nich veuadeelt. 2 Wiels dän Jeist sien Jesaz, waut Läwen jeft, haft junt aus Christus Jesus siene Nofolja von de Sind un dän Doot äa Jesaz friejemoakt. 3 Daut Jesaz haud nich de Macht, de Menschen frietomoaken, wäajen dee schwak sent un de Sind haben. Gott kunn junt friemoaken, doaderch daut hee sienen ieejnen Sän schekjt, waut de sintelje Menschen* likjend, toom de Sind oppriemen. Un opp dee Wajch veuadeeld Gott de Sind en daut Fleesch, 4 soo daut daut Jerajchte, waut daut Jesaz velangd, sikj aun ons erfellen kaun, aun ons, dee wie no dän Jeist no läwen un nich no daut Fleesch no. 5 Wiels dee, waut no daut Fleesch no läwen, haben äa Vestaunt bie Sachen von daut Fleesch. Oba dee, waut nom Jeist no läwen, bie Sachen von dän Jeist. 6 Wiels wan de Jedanken bie fleeschelje Sachen sent, dan fieet daut toom Doot, oba de Jedanken bie dän Jeist haben, daut fieet toom Läwen un Fräd. 7 Wiels daut Vestaunt bie daut Fleesch haben, daut moakt ons to Gott siene Fiend, wäajen daut Fleesch Gott sien Jesaz nich unjadon es, un daut kaun daut uk nich unjadon sennen. 8 Soo, wäa no daut Fleesch no läft, kaun Gott nich toom Jefaulen läwen.
9 Oba wan Gott sien Jeist opp iernst en junt wont, dan läw jie no dän Jeist no un nich no daut Fleesch no. Oba wan irjentwäa nich Christus sienen Jeist haft, dan jehieet dee Mensch nich Christus. 10 Oba wan Christus met junt veeent es, dan moakt de Jeist junt läwendich wäajen de Jerajchtichkjeit, mau rajcht wan de Kjarpa wäajen de Sind doot es*. 11 Gott sien Jeist wuak Jesus vom Doot opp. Wan dee Jeist en junt wont, dan woat deejanja, waut Christus Jesus vom Doot oppwuak, uk junen stoafeljen Kjarpa läwendich moaken derch sienen Jeist, waut en junt wont.
12 Doawäajen, Breeda, wie sent nich bemott, daut sindhaufte Fleesch to jehorchen. 13 Wan jie no daut Fleesch no läwen, dan woa jie secha stoawen, oba wan jie derch dän Jeist de Woakjen von dän Kjarpa dootmoaken, dan woa jie läwen. 14 Wiels aul dee, waut von Gott sienen Jeist jeleit woaren, daut sent opp iernst Gott siene Kjinja*. 15 Jie haben je nich eenen Sklowen-Jeist jekjräajen, waut junt wada Angst moakt, oba jie haben eenen Jeist jekjräajen, waut junt to Gott siene hanjenomne Kjinja* moakt. Derch dän Jeist roop wie: “A̱bba*, Voda!” 16 Gott sien Jeist moakt ons daut secha*, daut wie siene Kjinja sent. 17 Wan wie dan siene Kjinja sent, dan meent daut uk, daut wie Gott siene Oawen sent un Christus siene Metoawen. Oba ieescht mott wie met am toop lieden, soo daut wie uk kjennen met am toop Harlichkjeit kjrieen.
18 Ekj tal aul daut Lieden, waut wie nu haben, fa nuscht em Vejlikj met de Harlichkjeit, waut derch ons woat openboat woaren. 19 De gaunze Schepfunk kaun daut aul meist nich aufluaren, bat Gott siene Säns openboat woaren. 20 De Schepfunk wull nich veuadeelt woaren fa een Läwen onen Hopninj*, oba Gott leet daut too. Un aus Gott daut Uadeel jeef, jeef hee ons oba uk Hopninj. 21 Hee wist daut, daut de Schepfunk wudd von daut Vedoawen friejemoakt woaren, aun waut dee veskloft es, un wudd de harliche Frieheit haben, Gott siene Kjinja to sennen. 22 Wiels wie weeten, daut de gaunze Schepfunk noch emma stänt un bat nutoo en Weedoag es. 23 Oba nu hab wie dän Jeist, waut een Väaschmak es fa daut, waut noch komen woat.* Ennalich stän wie, äwadäm daut wie sea doano luaren, daut wie gaunz aus Kjinja* hanjenomen woaren. En dee Tiet woa wie von onsen Kjarpa derch daut Leesjelt frie woaren. 24 Wiels en dise Hopninj word wie jerat. Oba Hopninj, waut eena seenen kaun, es nich Hopninj, wiels wan een Mensch een Dinkj aul sitt, hopt dee dan noch opp daut? 25 Oba wan wie opp waut hopen, waut wie nich seenen, dan lua wie wieda sea doano un bliewen staunthauft.
26 De heilja Jeist kaun ons uk halpen, wan wie schwak sent. Veleicht weet wie, daut wie bäden sellen, oba wie weeten nich, om waut wie bäden sellen. Dan prachat de Jeist fa ons, wan wie stänen un oba nich weeten, waut wie sajen sellen. 27 Gott unjasieekjt ons Hoat un kaun vestonen, waut de Jeist sajen well, wiels waut de Jeist fa de Heilje prachat, stemt met sienen Wellen.
28 Wie weeten, daut aules, waut Gott deit, methalpt, daut et fa dee toom Gooden es, dee am leewen un dee hee sikj jewält haft, soo aus daut met sien Väanämen tooppaust. 29 Hee docht daut ieeschte aun dee un haud daut aul em Verut bestemt, daut dee sullen krakjt soo woaren* aus sien ieejna Sän. Un opp dee Wajch wudd sien Sän de Ieeschtjebuarna sennen mank een deel Breeda. 30 Noch mea aus daut: Dee, waut hee em Verut bestemd, sent uk dee, waut hee jewält haft. Un dee, waut hee jewält haft, sent uk dee, waut hee fa jerajcht talt. To goodalatst: Dee, waut hee fa jerajcht talt, sent uk dee, waut hee veharlicht.
31 Waut kjenn wie dan nu von aul dit sajen? Wan Gott opp onse Sied es, wäa kaun dan jäajen ons sennen? 32 Wan hee nich mol sienen ieejnen Sän veschoont haft un dän fa ons aula hanjeef, woat hee ons dan nich buta sienen Sän noch leeftolich aulet aundre jäwen? 33 Wäa kaun Gott siene Utjewälde beschuljen? Gott es dee, waut dee fa jerajcht talt. 34 Wäa kaun dee veuadeelen? Kjeena. Christus Jesus es dee, waut fa dee storf, un hee es dee, waut vom Doot oppjewakjt wort. Nu es hee bie Gott siene rajchte Sied un hee prachat fa ons.
35 Kaun irjentwaut daut aufhoolen, daut Christus ons leeft? Woat Lieden ooda schwoare Tieden ooda Vefoljunk ooda Hunga ooda knaup auntotrakjen* ooda Jefoa ooda daut Schwieet daut kjennen? 36 Krakjt soo aus jeschräwen steit: “Wäajen die hab wie dän Dach äwa dän Doot ver ons. Wie woaren fa Schop jetalt toom schlachten.” 37 Oba wäajen dän, waut ons leeft, kjenn wie bie aul dit gaunz un goa jewennen. 38 Wiels ekj sie mie gaunz secha, daut nich de Doot uk nich daut Läwen uk nich Enjel uk nich Rejierungen uk nich de Dinja, waut nu hia sent, uk nich dee, waut komen woaren, uk nich Machten 39 uk nich Huaget uk nich Deepet un uk kjeene aundre Schepfunk ons kaun von Gott siene Leew aufbrinjen, waut derch Christus Jesus, onsen Harn, jewäsen wort.