Jeschräwen von Markus
7 Nu saumelden de Farisä̱a un eenje Schreftjelieede*, waut von Jeru̱salem jekomen wieren, sikj rom am. 2 Un dee sagen, daut eenje von siene Jinja met schwiensche Henj eeten; daut meent, dee hauden sikj nich de Henj jewoschen*. 3 (Wiels de Farisä̱a un aule Juden äten nich, onen daut see sikj de Henj batem Alboagen jewoschen haben. Soo hoolen see sikj aun Menschen-Jewanheiten von ieeschtemmasche Tieden. 4 Un wan dee vom Moakjtplauz komen, äten dee nich, ea see sikj jewoschen haben. Doa sent uk noch väl aundre Jewanheiten von oole Tieden, wua see sikj aun hoolen, soo aus Kuffels un Kaunen un koppane Dinja unjaducken*.) 5 Soo, dise Farisä̱a un Schreftjelieede fruagen am: “Woosoo hoolen diene Jinja sikj nich aun de Jewanheit von de Väavodasch un äten met schwiensche Henj?” 6 Hee säd to dee: “Jesa̱ja haft daut von junt Heichla krakjt rajcht verutjesajcht, aus hee schreef: ‘Dit Volkj ieet mie met äare Leppen, oba em Hoat sent see wiet auf von mie. 7 Dauts vejäfs, daut see mie wieda aunbäden. Wiels waut see aundre lieren, sent Menschen-Jebooten, soo aus wan dee wudden von Gott komen.’ 8 Jie loten Gott siene Jebooten tosied un hoolen junt faust aun Menschen-Jewanheiten.”
9 Dan säd hee noch to dee: “Jie vestonen daut sea fein, Gott siene Jebooten tosied to schuwen, om junt wieda aun june Jewanheiten to hoolen. 10 Moses säd biejlikj: ‘Iea dienen Voda un diene Mutta’, un: ‘Wäa von sienen Voda ooda siene Mutta schlajcht rät*, dän saul dootjemoakt woaren.’ 11 Oba jie sajen: ‘Een Mensch kaun to sienen Voda ooda siene Mutta sajen: “Aules, met waut ekj junt wudd kjennen halpen, es Ko̱rban (aulsoo eene Gow, waut ekj aul faustjesat hab fa Gott).”ʼ 12 Oba doamet saj jie, daut dee nuscht fa sienen Voda ooda siene Mutta doonen kaun. 13 Jie moaken Gott sien Wuat doaderch tonuscht, daut jie aundre lieren, june Jewanheiten notokomen. Un soo aus dit doo jie daut bie väl Sachen.” 14 Soo, hee roopt de Häad noch een mol no sikj un säd to dee: “Horcht mol aula no mie un prooft to vestonen, waut daut meent. 15 Daut, waut von buten en eenen Mensch nennkjemt, veorreinicht dän nich. Oba daut, waut von bennen ut eenen Mensch rutkjemt, daut veorreinicht dän.” 16 ––*
17 Aus Jesus dan nich mea met de Häad toop wia un en een Hus nennjegonen wia, fungen siene Jinja aun, am äwa dit Jlikjnis to froagen. 18 Hee säd dan to dee: “Kjenn jie uk nich vestonen soo aus jane? Weet jie daut nich, daut aules, waut von buten en eenen Mensch nennkjemt, am nich veorreinicht? 19 Wiels daut jeit je nich en sien Hoat nenn, oba en siene Moag. Un lota jeit daut em Aufgangsloch nenn.” Doamet haud hee jesajcht, daut aulet Äten rein wia. 20 Dan säd hee wieda: “Daut, waut ut dän Mensch rutkjemt, veorreinicht am. 21 Wiels von bennen, ut eenen Mensch sien Hoat, komen Jedanken, waut schoden: sintelje Sorten Sex*; stälen; morden; 22 de Ehe bräakjen*; Bejia; schlajchte Woakjen; aundre unjagonen; sinteljet, schomplooset Benämen*; Aufgonst; lastren; sikj väl meenen un dwautsch sennen. 23 Aul dit schlajchte kjemt von bennen un daut veorreinicht eenen Mensch.”
24 Dan muak hee sikj opp un jinkj no de Tierus- un Si̱don-Jäajent. Doa jinkj hee en een Hus nenn un wull nich, daut aundre daut enworden, oba dee worden daut doch en. 25 Hee wia noch mau jroz doa un dan hieed eene Fru von am, waut een kjlienet Mejalkje met eenen orreinen Jeist haud, un see kjeem un foll ver siene Feet dol. 26 Daut wia eene griechische Fru un see wia von Sierien-Feeni̱zien*, un see prachad am emma wada, daut hee dän beesen Jeist ut äare Dochta utdriewen sull. 27 Oba Jesus säd to ar: “Lot ieescht mol de Kjinja saut woaren, wiels dauts nich rajcht, daut Broot von de Kjinja to nämen un daut no de Hunjkjes to schmieten.” 28 Oba see auntwuad am un säd: “Dauts soo, Har*. Un doch fräten de Hunjkjes unjarem Desch de Kjinja äare Kjreemels opp.” 29 Dan säd Jesus to ar: “Wiels du dit jesajcht hast, kaust du sondasorj sennen un gonen; de beesa Jeist es aul ut dien Mejalkje buten.” 30 Dan jinkj see no Hus un see sach äa Kjint oppem Bad ligjen un de beesa Jeist wia wajch.
31 Aus Jesus de Tierus-Jäajent veleet, jinkj hee derch Si̱don un de Deka̱polis-Jäajent* no de Galilä̱ische Likj. 32 Hia brochten se eenen doowen Maun no Jesus, waut schwoa räden kunn, un see prachaden am, daut hee dän sull de Henj opplajen. 33 Un Jesus jinkj met dän Maun toop oppoat, wajch von de Menschen. Dan deed hee siene Finjasch en dän Maun siene Uaren nenn. Un aus Jesus jekjwielt haud, schieed hee dän siene Tung aun. 34 Un aus hee nom Himmel kjikjt, hold hee deep Odem un säd to dän Maun: “Effata̱”, daut bediet: “Moak die op”. 35 Doamet jinjen siene Uaren op un siene Tung wort loos, un hee funk aun, gaunz jeweenlich to räden. 36 Dan säd Jesus to de Menschen, daut dee daut sullen to kjeenem sajen. Oba je foakna hee dee daut säd, je dolla muaken dee daut bekaunt. 37 Un dee wieren bloos grulich sea vewundat, un dee säden: “Hee deit aules soo fein. Hee moakt mau rajcht de Doowe em hieren un de Stomme em räden.”