Jeschräwen von Lukas
5 Opp eene Sauz, aus Jesus bie de Likj von Gene̱zaret* wia, wull de gaunze Häad Menschen dicht bie am sennen toom no Gott sien Wuat horchen. 2 Un hee sach twee Boots aune Kaunt Likj, oba de Fescha wieren doa nich bowen; dee woschen äare Nats rein. 3 Dan stieech Jesus opp een Boot nopp, waut Si̱mon sient wia, un hee fruach dän, aus dee daut Boot een bät wieda von de Kaunt wajch wull. Dan sad hee sikj dol un funk aun, de Häad Menschen von em Boot to lieren. 4 Aus hee utjerät haud, säd hee to Si̱mon: “Foa doahan, wua daut deepa es, un lot june Nats rauf toom feschen.” 5 Oba Si̱mon säd dan: “Liera, wie haben de gaunze Nacht äwa jeschauft un jedonen, oba wie haben nuscht jekjräajen. Oba wan du daut sajchst, dan woa ekj de Nats raufloten.” 6 Aus see daut dan deeden, kjrieejen dee eenen grooten Klompen Fesch, mau rajcht soo väl, daut de Nats aunfungen tweitorieten. 7 Dan weifelden see met de Henj toom dee roopen, waut en daut aundre Boot wieren, daut dee äant sullen komen halpen. Un dee kjeemen un muaken de beid Boots soo voll, daut dee meist unjajinjen. 8 Aus Si̱mon Petrus dit sach, foll hee opp kjneees ver Jesus un säd: “Velot von mie, Har, wiels ekj sie een sindja Mensch.” 9 Dit säd hee, wiels hee un de aundre, waut met am toop wieren, äa Wunda nich uttospräakjen wisten wäajen aul de Fesch, waut see jekjräajen hauden. 10 Un krakjt soo wia daut uk bie Jakobus un Johanes, Zebedä̱us siene Säns, waut Si̱mon siene Poatna wieren. Oba Jesus säd to Si̱mon: “Hab nich mea Angst. Von nu aun woascht du Menschen feschen.” 11 Dan brochten see de Boots bat aune Kaunt un veleeten aules un jinjen met Jesus met.
12 Opp eene Sauz, aus hee en eene von de Stauten* wia, wia doa opp eenst een Maun, waut voll Lepra wia. Aus dee Jesus sach, foll dee dol met sien Jesecht bat oppe Ieed un prachad am: “Har, wan du daut west, dan kaust du mie heelen*.” 13 Dan strakjt Jesus siene Haunt ut un schieed dän aun un säd: “Ekj well daut, sie jeheelt.” Un fuaz wia de Leprakrankheit wajch. 14 Dan säd Jesus to dän Maun, daut hee daut to kjeenem sajen sull. Jesus säd: “Go un wies die dän Priesta. Un brinj een Opfa doafäa, daut du jeheelt best, krakjt soo aus Moses daut väajeschräwen haft. Dauts een Bewies fa dee, daut du jesunt best.” 15 Oba de Norecht äwa Jesus vespreed sikj doawäajen wieda. Un groote Häaden Menschen kjeemen toop, om am tootohorchen un von äare Krankheiten jeheelt to woaren. 16 Oba Jesus jinkj foaken wua fa sikj auleen toom bäden.
17 Eenen Dach, aus hee aundre lieren deed, sauten doa uk Farisä̱a un Lierasch von daut Jesaz, waut von jieda Darp en Galilä̱a un Judä̱a un von Jeru̱salem jekomen wieren; un Jehowa* haud Jesus de Macht jejäft to heelen. 18 Nu kjeemen doa waut Mana, waut eenen jelämden Maun oppem Bad* druagen. Un dee proowden dän nenntobrinjen no Jesus. 19 Un wiels see am wäajen de Häad Menschen nich kunnen nennbrinjen, kroopen see oppem Dak nopp un leeten dän derchem Dak met daut Bad* toop rauf, krakjt mank dee, waut ver Jesus wieren. 20 Aus Jesus dee äaren Gloowen sach, säd hee: “Maun, die sent diene Sinden vejäft.” 21 Dan räden de Schreftjelieede* un Farisä̱a unja sikj un säden: “Wäa es disa, daut dee sikj woacht to lastren? Wäa sest kaun Sinden vejäwen aus bloos Gott?” 22 Oba Jesus moakjt daut, waut dee dochten, un säd to dee: “Waut hab jie fa Jedanken en junt*? 23 Wauts leichta to sajen: ‘Diene Sinden sent die vejäft’, ooda to sajen: ‘Sto opp un go’? 24 Oba jie sellen weeten, daut de Menschensän de Macht haft, oppe Ieed de Sinden to vejäwen ...” Dan säd hee to dän jelämden Maun: “Ekj saj die, sto opp, nemm dien Bad* un go no Hus.” 25 Doamet stunt dee ver dee opp un neem daut, wua hee bowen jeläajen haud, un jinkj no Hus un veharlicht Gott. 26 Dan wisten dee aula äa Wunda nich uttospräakjen, un dee fungen aun, Gott to veharlichen. Dee tieeden sikj* un säden: “Wie haben vondoag waut sea besondret jeseenen!”
27 No dit jinkj Jesus rut, un hee sach eenen Takskollakjta en siene Taksoffiz setten, waut Le̱vi heet. Un Jesus säd to dän: “Sie mien Nofolja.” 28 Dan stunt dee opp un jinkj met Jesus met un leet aules hinja sikj. 29 Dan deed Le̱vi en sien Hus fa am een grootet Fast utreeden. Un doa wia eene groote Häad Takskollakjta un noch aundre, waut met äant toop eeten. 30 Dan grunzten de Farisä̱a un äare Schreftjelieede to siene Jinja un säden: “Wuarom ät jie un drinkj jie met Takskollakjta un Sinda toop?” 31 Jesus säd dan to dee: “De Jesunde fält daut nich aun eenen Dokta, oba de Kranke jo. 32 Ekj sie nich jekomen, de jerajchte Menschen opptofodren, daut dee sellen een Leetsennen haben, oba de Sinda.”
33 Dee säden to Jesus: “Johanes siene Jinja fausten* räajelmässich un bäden, un krakjt soo doonen daut uk de Farisä̱a äare Jinja, oba diene Jinja äten un drinkjen.” 34 Jesus säd to dee: “Jie kjennen dän Briegaum siene Frind nich bat doa brinjen to fausten, soolang aus de Briegaum bie dee es, ooda kjenn jie? 35 Oba de Dach woat komen, daut de Briegaum werkjlich von äant wajchjenomen woat, un en dee Tiet woaren dee fausten.”
36 Dan vetald hee äant noch een Jlikjnis un säd: “Kjeena nemt een Biet Zeich von eenen nieen Äwarock un flekjt doamet eenen oolen Äwarock. Wan daut wäa deit, dan ritt daut niee Biet Zeich doa loos, un daut paust nich mea fa dän oolen Äwarock. 37 Doa jitt uk kjeena freschen Wien* en oole Wienladasch* nenn. Wan daut wäa deit, dan woat de frescha Wien de Wienladasch tweirieten un de Wien woat utschälen un de Wienladasch sent dan vebrukt. 38 Oba frescha Wien woat en niee Wienladasch nennjegoten. 39 Kjeena, dee oolen Wien jedrunken haft, well freschen Wien haben. Wiels hee sajcht: ‘De oola Wien schmakjt scheen.’”