De tweeda Breef aun de Korinta

5 Wiels wie weeten, wan ons irdischet Hus, aulsoo dit Zelt, sull doljebroaken* woaren, dan kjrie wie von Gott een Jebied em Himmel; een Hus, waut nich met Henj jemoakt es un fa emma blift. 2 Wiels en dit irdische Hus* stän wie werkjlich. Wie wenschen ons aul sea, daut himlische Hus* to kjrieen, waut wie ons soo auntrakjen woaren aus Kjleeda. 3 Wan wie ons daut auntrakjen, dan woa wie nich noaktich sennen. 4 Na jo, wie, dee wie en dit Zelt sent, stänen un sent bedrekjt. Dauts nich, daut wie ons dit aul wellen uttrakjen, oba wie wellen ons daut aundre auntrakjen, soo daut daut Stoafelje von daut Läwen oppjeschlukt woat. 5 Gott es deejanja, waut ons krakjt fa dit reedjemoakt haft. Hee haft ons dän Jeist jejäft aus eene Garantie* fa daut, waut noch kjemt.

6 Doawäajen sent wie emma voll Moot un weeten, daut soo lang aus wie noch en onsen Kjarpa wonen, sent wie nich bie dän Harn, 7 wiels wie läwen derch Gloowen un nich derch seenen. 8 Oba wie sent voll Moot un wudden leewa wellen von onsen Kjarpa wajch sennen un bie dän Harn wonen. 9 Soo, aus wie bie am wonen ooda nich bie am sent, wie sent doano ut, bie am aunjenäm to sennen. 10 Wiels wie motten aula ver Christus sienen Rechtastool komen*, soo daut jieda eena daut kjricht, waut hee sikj vedeent haft fa daut Goode ooda Schlajchte*, waut hee jedonen haft, aus hee en sienen Kjarpa wia.

11 Doawäajen, wiels wie de Ieaforcht fa dän Harn kjanen, proow wie de Menschen wieda bat doa to brinjen, aun daut to jleewen, waut wie sajen. Oba Gott weet, waut fa Menschen wie sent, un ekj hop, daut jie* daut uk aunerkjanen, waut fa Menschen wie sent. 12 Wie bewiesen junt daut nich vom freschen, wäa wie sent, oba wie jäwen junt eene Uasoak, met ons brow to sennen, soo daut jie deejanje kjennen eene Auntwuat jäwen, waut met daut Butaliche brow sent un nich met daut, waut em Hoat es. 13 Wiels wan wie dwautsch em Kopp wieren, dan wia daut fa Gott. Wan wie bie kloaret Vestaunt sent, dan es daut fa junt. 14 Christus siene Leew drift ons, wiels ons es dit kloa jeworden: Een Maun storf fa aule, wiels aule jestorwen wieren. 15 Un hee storf fa aule, soo daut dee, waut doa läwen, nich mea fa sikj selfst läwen, oba fa dän, waut fa äant storf un vom Doot oppjewakjt wort.

16 Doawäajen see wie kjeenem mea soo, aus Menschen daut doonen*. Mau rajcht wan wie Christus uk mol soo jeseenen haben, aus Menschen daut doonen*, see wie am nu oba secha nich mea opp dee Wajch. 17 Wan doa wäa met Christus veeent es, dan es dee eene niee Schepfunk; de oole Sachen sent vegonen. Kjikjt! Doa es waut Nieet oppjekomen. 18 Oba aules kjemt von Gott, dee ons derch Christus wada haft met sikj toopjebrocht. Un hee haft ons eenen Deenst jejäft, waut de Menschen wada met Gott toopbrinjt. 19 Daut bediet, daut Gott derch Christus de Welt wada met sikj toopbrinjt, onen daut hee äant äare Fäla väahelt. Un hee haft ons de Norecht äwajäft, waut de Menschen wada met Gott toopbrinjt.

20 Doawäajen sent wie Veträda, waut en Christus siene Städ sent. Dauts soo, aus wudd Gott de Menschen derch ons prachren. Aus Christus siene Veträda pracha wie: “Lot junt met Gott toopbrinjen.” 21 Christus haft kjeenmol jesindicht un Gott jeef am aus een Opfa fa onse Sinden, soo daut wie ver Gott kunnen derch dän jerajcht woaren.