Ieeschte Petrus
2 Soo, moakt junt loos von aulet Schlajchte un von aundre unjagonen un Heichlarie un Aufgonst un aule Sorten hinjarigjschet, schlajchtet Jeräd. 2 Soo aus jroz jebuarne Bäbes sea no Malkj es, soo sell jie uk eenen Janka kjrieen no de ajchte* Malkj von Gott sien Wuat, soo daut jie derch dee bat de Radunk waussen kjennen, 3 wiels jie haben jeschmakjt*, daut de Har leeftolich es.
4 Hee es een läwendja Steen, waut von de Menschen aufjewäsen wort, oba von Gott jewält wort un fa am wieetvoll es. Wan jie no am komen, 5 dan woat von junt aus läwendje Steena een jeisteljet Hus jebut, soo daut jie eene heilje Priestaschoft sent, om derch Jesus Christus jeistelje Opfa to brinjen, waut Gott jefaulen. 6 Wiels de heilje Schreften sajen: “Kjikjt! Ekj laj en Zi̱on eenen utjewälden Steen han; dauts een wieetvolla Ferment-Akjsteen*. Kjeena, waut aun dän Gloowen wiest, woat sikj jeemols aunschmäaren*.”
7 Doawäajen es dee fa junt väl wieet, wiels jie em Gloowen sent. Oba fa dee, waut nich em Gloowen sent, es daut nich soo. Daut steit jeschräwen: “De Steen, waut de Bua aufjewäsen haben, es de wichtichsta Akjsteen* jeworden” 8 un es “een Steen, waut de Menschen woat tofaulbrinjen, un een groota Steen, waut dee beleidjen woat.” Dee komen tofaul, wäajen dee daut Wuat nich jehuarsom sent. Daut wia verutjesajcht, daut et bie dee soo romkomen wudd. 9 Oba jie sent “eene utjewälde Rauss, eene kjennichliche Priestaschoft, eene heilje Sort Menschen* un sien besondret Volkj, soo daut jie daut Besondre* sellen wiet un breet bekauntmoaken”, von dänjanjen, waut junt jeroopt haft, ut daut Diestre ruttokomen un en sien besondret Licht nenntokomen. 10 Wiels to eene Tiet wia jie kjeen Volkj, oba nu sent jie Gott sien Volkj. To eene Tiet wort junt nich Metleet jewäsen, oba nu es junt Metleet jewäsen worden.
11 Leewe Breeda, ekj fodda junt opp, dee jie Framde sent un bloos een Stootje en dise Welt wonen, junt wieda von fleeschelje Wenschen wajchtohoolen, waut met junt* Kjrich fieren. 12 Vehoolt junt wieda fein mank de aundre Sorten Menschen*, soo daut wan dee junt väaschmieten, daut jie Schlajchtet doonen, daut dee dan oba selfst june goode Woakjen seenen kjennen un Gott doaderch veharlichen aun dän Dach, wan hee entspakjten deit.
13 Om dän Harn sient haulwen siet aules unjadon, waut Menschen oppjestalt haben, aus daut een Kjennich es, waut äwa junt steit, 14 ooda Harscha, waut von dän jeschekjt sent, om dee to strofen, waut Schlajchtet doonen un dee to lowen, waut Goodet doonen. 15 Wiels dauts Gott sien Wellen, daut jie derch Goodet doonen de onkluake Menschen stellmoaken*, waut nich weeten, waut see räden. 16 Siet soo aus friee Menschen, oba brukt june Frieheit nich aus eene Uträd* toom Schlajchtet doonen, oba aus Gott siene Sklowen. 17 Ieet aule Sorten Menschen, leeft de gaunze Broodaschoft, habt Forcht fa Gott, ieet dän Kjennich.
18 De Deena sellen äare Wieets unjadon sennen un dee aulen Respakjt jäwen, waut dee traft; nich bloos de feine un veninftje Wieets, oba uk dee, waut schwoa tofräd to stalen sent. 19 Wiels dauts sea aunjenäm, wan doa wäa staunthauft blift, wan dee Schwoaret derchjeit un wäajen sien Jewessen ver Gott ojjerajcht to lieden haft. 20 Wiels waut brinjt daut fa Goodet, wan junt jeschloagen woat wäajen sindjen un jie daut uthoolen? Oba wan jie wäajen Goodet doonen lieden motten un daut uthoolen, dan es daut fa Gott sea aunjenäm.
21 Jie worden je jewält, krakjt disen Wajch to gonen, wiels mau rajcht Christus haft fa junt jeläden un haft junt soo een Väabilt jejäft, daut jie siene Footspoaren krakjt nogonen kjennen. 22 Hee haft kjeene Sind begonen un ut sien Mul kjeem uk kjeen Aunjeschmäa. 23 Wan hee dommjesajcht kjrieech, säd hee oba nich domm trigj; wan hee lieden must, deed hee nich dreiwen. Enne Städ daut jeef hee sikj en dän siene Henj, waut jerajcht rechten deit. 24 Hee selfst druach onse Sinden en sienen ieejnen Kjarpa aum Pol*, daut wie nuscht mea brucken met onse Sinden to doonen haben* un daut wie läwen, om daut Jerajchte to doonen. Un “wäajen siene Wunden word jie jeheelt”. 25 Wiels jie wieren soo aus Schop, waut vebiestat wieren. Oba nu sent jie trigjjekomen no dän Schopshoad un no dän Oppsechta fa june Seelen*.