Jeschräwen von Johanes
16 Ekj hab junt dit jesajcht, soo daut jie nich met eenst tofaulkomen. 2 De Menschen woaren junt von de Juden äa Vesaumlungshus* utschluten. Doa woat mau rajcht de Stund komen, wua jieda eena, dee junt dootmoakt, denkjen woat, daut hee eenen heiljen Deenst fa Gott jedonen haft. 3 Oba dee woaren aul dit doonen, wäajen dee nich dän Voda uk nich mie kjanen jelieet haben. 4 Soo, ekj hab junt aul dit jesajcht, soo daut wan de Stund kjemt, daut et passieren woat, daut jie doa dan aun denkjen, daut ekj dit to junt jesajcht hab.
Ekj hab junt dit aum Aunfank nich jesajcht, wäajen ekj bie junt wia. 5 Oba nu sie ekj wajch no dän, dee mie jeschekjt haft. Un doch frajcht kjeena von junt mie: ‘Wua west du han?’ 6 Oba wäajen ekj junt dise Sachen jesajcht hab, es jun Hoat voll Trua. 7 Ekj saj junt de Woarheit: Dauts junt toom gooden, daut ekj velot; wiels wan ekj nich velot, dan woat de Helpa nich no junt komen. Oba wan ekj velot, dan woa ekj junt dän schekjen. 8 Un wan dee Helpa kjemt, dee woat de Welt daut gaunz kloa wiesen, waut Sind es, waut Jerajchtichkjeit es un waut Gott sien Jerecht es. 9 Daut ieeschte woat de Helpa de Welt de Sind wiesen, wäajen dee nich Gloowen aun mie wiesen. 10 Dan woat dee de Welt wiesen, daut ekj doo, waut jerajcht es, wiels ekj sie wajch no dän Voda. Un dan woa jie mie nich lenja seenen. 11 Hee woat de Welt uk kloa wiesen, waut Gott sien Jerecht es, wiels de Harscha von de Welt es aul jerecht.
12 Ekj hab junt noch een deel to sajen, oba daut wudd nu noch too väl fa junt sennen. 13 Un doch, wan dee* komen woat, aulsoo de Jeist von de Woarheit, dee woat junt halpen, de Woarheit gaunz un goa to vestonen. Wiels dee rät nich ut sikj selfst, oba dee rät daut, waut dee jehieet haft. Dee woat junt daut bekauntmoaken, waut doa komen woat. 14 Dee woat mie veharlichen, wiels dee woat junt daut bekauntmoaken, waut dee von mie häahaft. 15 Aules, waut de Voda haft, es uk mient. Dauts, wuarom ekj säd, daut de Helpa junt daut bekauntmoaken wudd, waut dee von mie häahaft. 16 Bloos noch een Stootje, dan woa jie mie nich mea seenen; un dan noch een mol een Stootje, un dan woa jie mie seenen.”
17 Dan säden eenje von siene Jinja unjarenaunda: “Waut meent hee doamet, wan hee sajcht: ‘Bloos noch een Stootje, dan woa jie mie nich mea seenen; un dan noch een mol een Stootje, un dan woa jie mie seenen’, un wan hee sajcht: ‘Wiels ekj sie wajch no dän Voda’?” 18 Doawäajen säden dee: “Waut meent hee doamet, wan hee sajcht: ‘Noch een Stootje’? Wie weeten nich, von waut hee rät.” 19 Jesus wist, daut dee am wullen waut froagen. Dan säd hee to dee: “Froag jie junt dit unjarenaunda, wäajen ekj säd: ‘Bloos noch een Stootje, dan woa jie mie nich mea seenen; un dan noch een mol een Stootje, un dan woa jie mie seenen’? 20 Ekj saj junt daut krakjt soo, aus et es: Jie woaren roaren un truaren, oba de Welt woat sikj freien. Jie woaren truaren, oba jun Trua woat to Freid woaren. 21 Wan eene Fru een Kjint to Welt brinjt, dan haft see Weedoag*, wäajen äare Stund jekomen es. Oba wan see daut Kjint ieescht to Welt jebrocht haft, dan denkjt see nich mol mea aun daut Lieden wäajen de Freid, daut doa een Mensch to Welt jekomen es. 22 Krakjt soo uk jie: Nu trua jie, oba ekj woa junt wadaseenen un june Hoaten woaren voll Freid sennen, un kjeena woat junt june Freid wajchnämen. 23 Aun dän Dach woa jie mie nuscht froagen. Ekj saj junt daut krakjt soo, aus et es: Wan jie dän Voda no irjentwaut froagen, dan woat hee junt daut en mienen Nomen jäwen. 24 Bat nu hab jie noch nich no eenatlei en mienen Nomen jefroacht. Froacht un jie woaren daut kjrieen, soo daut jie kjennen voll Freid sennen.
25 Ekj hab junt dit derch Jlikjnisen jesajcht. De Stund kjemt, daut ekj to junt nich mea woa derch Jlikjnisen räden, oba ekj woa kloa un dietlich to junt von dän Voda räden. 26 Aun dän Dach woa jie dän Voda en mienen Nomen froagen. Un wan ekj dit saj, dan meen ekj nich, daut ekj fa junt froagen woa. 27 De Voda selfst räakjent junt väl, wäajen jie mie väl jeräakjent haben un wäajen jie daut jejleeft haben, daut ekj en Gott sienen Nomen jekomen sie*. 28 Ekj sie en dän Voda sienen Nomen jekomen* un sie no de Welt jekomen. Nu velot ekj de Welt un sie wajch no dän Voda.”
29 Siene Jinja säden: “Kjikj! Nu rätst du mol kloa un dietlich un brukst nich Jlikjnisen. 30 Nu kjenn wie vestonen, daut du aules weetst, wiels du weetst aul de Auntwuat, noch ea se die sajen, waut se froagen wellen. Wäajen dit jleew wie, daut du von Gott jekomen best.” 31 Jesus fruach dee: “Jleew jie nu? 32 Kjikjt! De Stund kjemt un dee es aul jekomen, daut jie junt woaren vestreien, jieda eena no sien Hus, un woaren mie auleen loten. Oba ekj sie nich auleen, wiels de Voda es bie mie. 33 Ekj hab junt dit jesajcht, soo daut jie derch mie kjennen Fräd haben. En de Welt woa jie derch Schwoaret gonen, oba fot Moot! Ekj hab jäajen de Welt jewonnen.”