Tweede Petrus
2 Oba krakjt soo aus mank daut Volkj faulsche Profeeten wieren, soo woaren doa uk mank junt faulsche Lierasch sennen. Dee woaren plietsch Spoolungen* mank junt veuasoaken, waut dän Gloowen venichten. Dee woaren mau rajcht dänjanjen* aufwiesen, dee äant trigjjekoft haft, un doaderch bosich de Venichtunk opp sikj brinjen. 2 Un dan uk noch woaren een deel äa sinteljet, schomplooset Benämen* nogonen; un wäajen dee woat von Gott sienen Wajch schlajcht jerät woaren. 3 Dee woaren junt uk ut Bejia utnutzen met aunschmäarende Wieed. Dee äa Uadeel es aul lang trigj bestemt un woat nich too lot komen un äare Venichtunk schlapt nich.
4 Gott haft je sikj uk nich trigjjehoolen, de Enjel to strofen, waut sindjen deeden, oba hee haft dee em Ta̱rtarus* nennjeschmäten, un haft dee met Kjäden jebungen un dee motten em Stockdiestren bat äa Jerecht wachten*. 5 Gott haft sikj uk nich trigjjehoolen, de ieeschtemmasche Welt to strofen, oba hee rad No̱ah, waut Jerajchtichkjeit prädjen deed met noch säwen aundre toop, aus hee de Sintflut* brocht äwa eene Welt von gottloose Menschen. 6 Un hee haft uk de Stauten* So̱dom un Gomo̱rra bestroft, doaderch daut hee dee to Ausch muak. Dits eene Woarnunk*, waut met de gottloose Menschen passieren woat. 7 Oba hee rad dän jerajchten Lott, waut daut sea schwoa haud wäajen daut sintelje, schomploose Benämen*, waut de jesazloose Menschen hauden. 8 Wiels disen jerajchten Maun kjwäld daut Dach fa Dach, wäajen hee dee äare jesazloose Woakjen sach un hieed, aus hee mank dee wond. 9 Soo, Jehowa* weet, woo hee deejanje, waut am tru deenen*, ut de Proow raden kaun. Hee weet uk, woo hee de Ojjerajchte oppbewoaren kaun fa de Venichtunk aum Jerechtsdach, 10 besonda deejanje, dee doa proowen, aundre äare Kjarpasch* to veorreinjen* un aunjestalde Menschen veachten.
Dee gonen äaren ieejnen Wellen no un woagen sikj, onen Angst äwa de Harliche schlajcht to räden. 11 Nich mol de Enjel, waut väl stoakja un majchtja sent aus dise, beschuljen dise faulsche Lierasch met schlajchte Wieed, wiels dee haben Respakjt fa* Jehowa*. 12 Oba dise Mana, waut soo sent aus Tieren – waut nuscht bedenkjen un soo haundlen, aus äant daut enjebuaren es, un doatoo jebuaren sent, jejräpen un venicht to woaren – räden opp eene schlajchte Wajch von Sachen, wua see nich mol omweeten. Äa ieejnet Benämen woat äant enne Grunt brinjen un woat to de Venichtunk fieren. 13 Dee woaren Schoden lieden aus Beloonunk fa dän Schoden, waut see en äa Läwen aunrechten.
Dee talen daut fa een Scheengonen, sikj doa nenntojäwen huachhäa to läwen, un daut mau rajcht aum Äwadach. Dee sent soo aus Plaken, waut junt fälahauft moaken. Un wan dee met junt toop Fasten haben, dan jleichen dee daut, aundre met äare faulsche Lieren to veleiden. 14 Dee äare Uagen sent voll von Ehebruch* un dee sent nich emstaund, de Sind tochtoloten, un dee veleiden dee*, waut nich fauststonen. Dee haben äa Hoat jeeeft, bejierich to sennen. Dee woaren von Gott bestroft woaren.* 15 Wiels dee dän jlikjen Wajch veloten haben, sent dee veleit worden. Dee sent Bieleam, Be̱or sienen Sän, sienen Wajch jegonen, waut de Beloonunk leewd fa Schlajchtet doonen. 16 Oba hee wort trajchtjewäsen, wäajen hee sikj nich doaraun hilt, waut rajcht wia. Een Tia, waut nich räden kaun un Lausten drajcht, räd met eene Menschen-Stemm un hilt dän Profeet von sien dwautschet Aungonen auf.
17 Daut sent Kjwalen onen Wota un Näwel, waut en eenen grooten Storm metweit. Fa dee es daut schwoatste Diestre oppbewoat. 18 Dee räden sea groot un doch es nuscht doahinja. Met fleeschelje Wenschen un sinteljet, schomplooset Benämen* veleiden dee de Menschen, waut jroz von soone loosjekomen sent, waut Schlajchtet doonen. 19 Wan see dise uk Frieheit vespräakjen, sent see selfst oba Sklowen von daut Vedoawen; wiels eena, waut unja eenen aundren* siene Macht es, es dän sien Sklow. 20 Soo es et, wan dee von de Welt äa Schwienschet loosjekomen sent, wäajen dee dän Harn un Rada Jesus Christus krakjt kjanen jelieet haben, un sikj dan wada met dautselwje aufjäwen un unja dee Macht komen, dan steit daut met deejanje tolatst schlajchta aus verhäa. 21 Daut wudd fa dee bäta jewast sennen, wan dee nich dän Wajch von de Jerajchtichkjeit hauden krakjt kjanen jelieet, aus dän to kjanen un sikj dan von de heilje Jebooten wajchtodreien, waut see jekjräajen hauden. 22 Dee es daut soo jegonen, aus de woara Spruch sajcht: “De Hunt es trigjjegonen no sien ieejnet Kolkj. Un de Zui, waut jebot es, sudelt sikj wada em Schmata en.”