Aposteljeschicht
23 Paulus kjikjt jlikj no daut judische, hechste Jerecht* un säd: “Mana, Breeda, ekj hab mie ver Gott soo vehoolen, daut ekj een gaunz reinet Jewessen hab bat disen Dach.” 2 Doamet säd de Huaga Priesta Anani̱as, daut dee, waut doa bie am stunden, am sullen eent oppem Mul heiwen. 3 Dan säd Paulus to dän: “Gott woat die wittjewoschne Waunt eent heiwen. Setst du doa toom mie nom Jesaz no rechten un to deeselwje Tiet brakjst daut Jesaz doaderch, daut du sajchst, daut se mie eent heiwen sellen?” 4 Dee, waut doa stunden, säden: “Deist du Gott sienen Huagen Priesta domm sajen?” 5 Paulus säd dan: “Breeda, ekj wist daut nich, daut daut de Huaga Priesta wia. Wiels daut steit jeschräwen: ‘Räd nich schlajcht von eenen Harscha von dien Volkj.’”
6 Paulus wist daut, daut wesse von daut judische, hechste Jerecht* Saduzä̱a wieren un daut wesse Farisä̱a wieren. Doawäajen säd hee lud to dee: “Mana, Breeda, ekj sie een Farisä̱a, een Sän von Farisä̱a. Mie woat jerecht wäajen de Hopninj von daut Oppstonen von de Doodes.” 7 Wäajen Paulus dit säd, jeef daut een Jestried tweschen de Farisä̱a un Saduzä̱a. Un dee, waut doa toop wieren, deelden sikj. 8 Wiels de Saduzä̱a sajen, daut et kjeen Oppstonen von de Doodes jeft uk nich Enjel un uk nich Jeista. Oba de Farisä̱a jleewen aun aul daut*. 9 Dan jeef daut doa een grootet Opprua, un eenje Schreftjelieede* von de Farisä̱a äare Sied stunden opp un fungen aun, ut Wutt to strieden, un säden: “Wie finjen nuscht Orrajchtet aun disen Mensch, oba wan een Enjel ooda een Jeist to dän jerät haft, dan …” 10 Aus de Striedarie sea groot wort, funk de Väaschta äwa de Soldoten aun to beduaren, aus dee Paulus wudden verieten. Dan säd dee, daut de Soldoten sullen raufgonen un dän doa sea bosich von mank dee fuatholen un dän sullen no de Städ brinjen, wua de Soldoten sikj opphoolen.
11 De näakjste Nacht stunt de Har bie am un säd: “Fot Moot! Wiels krakjt soo, aus du en Jeru̱salem hast fa mie een volstendjet Zeichnis jejäft, soo saust du en de Staut Room fa mie Zeichnis jäwen.”
12 Aus daut dach wort, muaken de Juden eenen Plon jäajen am un bungen sikj aun eenen Fluch un säden, daut see nich äten uk nich drinkjen wudden, bat see Paulus wudden haben dootjemoakt. 13 Doa wieren mea aus 40 Mana, waut jeschwuaren hauden, bie disen Plon mettomoaken. 14 Dise Mana jinjen no de väaschte Priestasch un no de Eltestasch un säden to dee: “Wie haben ons iernstlich aun eenen Fluch* jebungen, daut wie rajcht nuscht äten woaren, bat wie Paulus haben dootjemoakt. 15 Soo, rät nu met daut judische, hechste Jerecht* toop to dän Väaschten äwa de Soldoten un sajcht, daut dee dän saul raufbrinjen. Doot junt soo, jie wellen junt Paulus siene Sach noch dolla unjastonen. Un ea dee dan bat hia es, woa wie reed sennen un dän oppriemen.”
16 Oba Paulus siene Sesta äa Sän hieed von dän Plon, daut see Paulus äwafaulen wullen. Dan jinkj hee doahan, wua de Soldoten sikj opphoolen, un vetald Paulus daut. 17 Dan roopt Paulus eenen von de Soldoten-Leida un säd to dän: “Nemm disen jungen Maun met no dän Väaschten äwa de Soldoten, wiels dee haft dän waut to sajen.” 18 Dan jinkj hee auf met dän un brocht dän no dän Väaschten äwa de Soldoten un säd: “De faustjenomna Paulus roopt mie un fruach mie, aus ekj disen jungen Maun kunn no die brinjen, wiels dee haft die waut to sajen.” 19 De Väaschta äwa de Soldoten neem am aune Haunt un jinkj oppoat met dän un fruach dän: “Waut saust du mie sajen?” 20 Hee säd: “De Juden sent sikj eenich jeworden, daut see die wellen froagen, aus du Paulus morjen kaust raufbrinjen no daut judische, hechste Jerecht*. Un dee woaren sikj soo doonen, aus wan see mea äwa Paulus siene Sach weeten wellen. 21 Oba lot die nich von dee äwaräden, wiels doa luaren mea aus 40 von dee äare Mana no dän toom dän äwafaulen. Un dee haben sikj aun eenen Fluch* jebungen, daut see nich äten uk nich drinkjen woaren, bat see dän haben dootjemoakt. Un dee sent reed un luaren bloos, daut du de Frieheit jefst.” 22 Dan säd de Väaschta äwa de Soldoten to dän jungen Maun: “Saj kjeenem daut, daut du mie dit vetalt hast.” Dan leet hee dän gonen.
23 Un hee roopt twee von de Soldoten-Leidasch un säd to dee: “Moakt 200 Soldoten reed fa zeowes, de dredde Stund*, toom no Zäsare̱a reisen, un dan uk noch 70 Rittasch un 200 Spissmana. 24 Moakt uk Pieed reed fa Paulus, daut dee doabowen rieden kaun, toom dän secha no Fe̱lix, dän Harscha, brinjen.” 25 Un hee schreef eenen Breef, wua dit bennen stunt:
26 “Von Klaudius Liesias aun dän jeachten Harscha Fe̱lix: Ekj bejreess die! 27 Dis Maun wort von de Juden faustjenomen, un dee wieren meist bat doa, dän doottomoaken. Oba dan kjeem ekj schwind met miene Soldoten un rad dän, wiels ekj daut enwort, daut et een Reema wia. 28 Un om uttofinjen, met waut see dän beschuljen deeden, brocht ekj dän rauf no daut judische, hechste Jerecht*. 29 Ekj wort en, daut see dän beschuljen deeden wäajen äa Jesaz, oba daut dee nich een eensjet Dinkj veschulcht haud, om dootjemoakt ooda enjestopt to woaren. 30 Oba ekj wort en, daut see jäajen dän waut jeplont hauden. Un doawäajen schekjt ekj dän fuaz no die, daut dee, waut dän beschuljen, ver die kjennen jäajen dän räden.”
31 Dan neemen dise Soldoten Paulus met, krakjt soo aus äant wia jesajcht worden, un brochten dän bie diesta no Anti̱patris. 32 Dän näakjsten Dach kunnen de Rittasch noch wieda met am toop reisen, oba de äwaje Soldoten reisden trigj no de Städ, wua de Soldoten sikj opphoolen. 33 De Rittasch kjeemen en Zäsare̱a nenn un jeewen dän Harscha dän Breef un äwajeewen am uk Paulus. 34 Hee läsd dän Breef un fruach, von woone Prowins Paulus wia. Dan wort hee en, daut dee von Zili̱zien wia. 35 Hee säd to Paulus: “Wan dee, waut die beschuljen, ieescht woaren hia sennen, dan woa ekj mie diene Sach gaunz delenjd horchen.” Dan bestald hee, daut see dän en Hero̱des* sienen Paulaust bewoaken sullen.