Jeschräwen von Matäus

9 Dan stieech Jesus oppem Boot un fua no de aundre Kaunt un jinkj no de Staut, wua hee wond. 2 Un doa brochten se am eenen jelämden Maun, waut oppem Bad* lieech. Un aus Jesus dee äaren Gloowen sach, säd hee to dän Jelämden: “Fot Moot, Kjint! Die sent diene Sinden vejäft.” 3 Nu dochten eenje Schreftjelieede* bie sikj selfst: “Dis Maun lastat.” 4 Jesus wist daut, waut see dochten, un säd: “Wuarom hab jie schlajchte Jedanken en junt*? 5 Biejlikj, wauts leichta to sajen: ‘Diene Sinden sent die vejäft’, ooda to sajen: ‘Sto opp un go’? 6 Oba jie sellen weeten, daut de Menschensän de Macht haft, oppe Ieed de Sinden to vejäwen ...” Dan säd hee to dän Jelämden: “Sto opp, nemm dien Bad* un go no Hus.” 7 Un dan stunt hee opp un jinkj no Hus. 8 Aus de Häaden Menschen dit sagen, wieren dee sea vewundat un lowden Gott, wiels dee eenen Mensch soone Macht jejäft haud.

9 Un aus Jesus von doa wiedajinkj, sach hee eenen Maun, waut Matä̱us heet un en siene Taksoffiz saut, un hee säd to dän: “Sie mien Nofolja.” Dan stunt dee opp un jinkj met Jesus met. 10 Lota, aus Jesus en Matä̱us sien Hus wia un aum Desch eet, kjeemen doa väl Takskollakjta un Sinda han un eeten met Jesus un siene Jinja toop. 11 Oba aus de Farisä̱a dit sagen, säden dee to siene Jinja: “Wuarom at jun Liera met de Takskollakjta un Sinda toop?” 12 Jesus hieed dee un säd: “Jesunde Menschen fält daut nich aun eenen Dokta, oba de Kranke jo. 13 Dan got un bejriept daut mol, waut daut bediet, wan daut sajcht: ‘Ekj well Metleet un nich Opfa.’ Wiels ekj kjeem toom de Sinda oppfodren, een Leetsennen to haben, un nich de jerajchte Menschen.”

14 Dan kjeemen Johanes siene Jinja no Jesus un fruagen: “Woosoo doo wie un de Farisä̱a fausten*, oba diene Jinja doonen nich?” 15 Dan säd Jesus to dee: “De Frind von dän Briegaum haben kjeene Uasoak to truaren, soolang aus de Briegaum doa es, nich soo? Oba de Dach woat komen, daut de Briegaum von äant wajchjenomen woat, un dan woaren see fausten. 16 Kjeena deit een oolet Kjleet met een nieet Biet Zeich flekjen; wiels wan daut niee Biet Zeich dan ensprinjt, woat daut daut oole Kjleet noch dolla tweirieten. 17 De Menschen jeeten uk nich freschen Wien* en oole Wienladasch* nenn. Wan dee daut doonen, dan rieten de Wienladasch op un de Wien schält ut un de Wienladasch sent vebrukt. Oba de Menschen jeeten freschen Wien en niee Wienladasch nenn.”

18 Un aus hee äant dit säd, kjeem doa een Beaumta un bekjt sikj ver am un säd: “Miene Dochta woat nu secha aul jestorwen sennen. Oba wan du kjemst un diene Haunt opp ar lajchst, dan woat see toom läwen komen.”

19 Dan stunt Jesus opp un jinkj am hinjaraun met siene Jinja toop. 20 Dan plazlich kjeem doa eene Fru, waut aul 12 Joa bleeden deed un doarunja lieden must. See kjeem von hinjen no Jesus un schieed de Frensen von sienen Äwarock aun, 21 wiels see docht emma wada bie sikj: “Wan ekj bloos sienen Äwarock aunschieren woa, dan woa ekj jesunt woaren.” 22 Jesus dreid sikj om, un aus hee ar sach, säd hee: “Fot Moot, Dochta! Dien Gloowen haft die jesunt jemoakt.” Un von dee Stund aun wia de Fru jesunt.

23 Un aus Jesus no dän Beaumten sien Hus kjeem un de Fleetenspäla sach un uk de Häad Menschen sach, waut doa een Opprua muaken, 24 säd hee: “Velot hia; dise kjliene Mejal es nich jestorwen, oba see schlapt.” Dan fungen dee aun, sikj domm to haben un am uttolachen. 25 Soo schwind aus se de Häad Menschen hauden rutjeschekjt, jinkj Jesus nenn un neem de kjliene Mejal bie de Haunt un see stunt opp. 26 Un soo aus eena sikj denkjen kaun, wort dit en dee Jäajent aulawäajen romjerät.

27 Aus Jesus von doa wiedajinkj, kjeemen twee blinje Mana am hinjaraun un schrieejen: “Hab Metleet met ons, David sien Sän!” 28 Aus Jesus en een Hus nennjegonen wia, kjeemen dee blinje Mana no am un Jesus fruach dee: “Jleew jie, daut ekj dit doonen kaun?” Dee auntwuaden am: “Jo, Har.” 29 Dan schieed hee äare Uagen aun un säd: “Wäajens jie Gloowen haben, woat daut woaren.” 30 Dan kunnen dee seenen. Oba Jesus woarnd dee strenj un säd: “Seet doano, daut dit kjeena enwoat.” 31 Oba dee jinjen rut un vetalden en de gaunze Jäajent von am.

32 Äwadäm, aus dee veleeten, brochten de Menschen aul eenen stommen Maun no am, waut von eenen beesen Jeist besäten wia. 33 Un aus de beesa Jeist ieescht utjedräwen wia, räd de stomma Maun. De Menschen wieren vewundat un säden: “Soont aus dit es noch kjeenmol ea en I̱srael passieet.” 34 Oba de Farisä̱a säden: “Dauts derch dän Harscha von de beese Jeista, daut hee de beese Jeista kaun utdriewen.”

35 Un Jesus funk aun, no aul de Stauten* un Darpa to gonen. Hee lieed äant en de Juden äare Vesaumlungshiesa* un prädijd de goode Norecht von daut Kjennichrikj un heeld äant von aule Sorten Krankheiten un Lieden. 36 Un aus hee de Häaden Menschen sach, jaumad am daut äwa dee, wäajen dee soo aus Schop wieren, waut veschloagen un veloten wieren un kjeenen Hoad hauden. 37 Dan säd hee to siene Jinja: “Jo, de Arnt es groot, oba doa sent mau weinich Oabeida. 38 Doawäajen prachat dän Harn von de Arnt, daut hee Oabeida schekjen saul toom de Arnt enbrinjen.”