Jeschräwen von Matäus
26 Aus Jesus ieescht aul dit jesajcht haud, säd hee to siene Jinja: 2 “Jie weeten, daut daut Passafast twee Doag wieda sennen woat, un de Menschensän woat siene Fiend äwajäft woaren un aun eenen Pol omjebrocht woaren.”
3 Dan kjeemen de väaschte Priestasch un Eltestasch opp Kaifas, dän Huagen Priesta, sienen Hoff toop 4 un plonden, woo see Jesus kunnen hinjalestich* faustnämen toom dän dootmoaken. 5 Oba dee säden: “Well wie daut nich oppem Fast doonen, soo daut de Menschen sikj nich oppräajen woaren.”
6 Aus Jesus en Beta̱nien en Si̱mon, dän Leprakranken, sien Hus wia, 7 kjeem eene Fru met een Buddelkje* diere Parfum-Eelj no Jesus un funk aun, am dee äwa sienen Kopp to jeeten, aus hee aum Desch wia un eet. 8 Aus de Jinja dit sagen, wieren dee gaunz vestalt un fruagen: “Wuarom woat daut soo vekwost? 9 Wiels dit wudd haben kunt fa een deel Jelt vekoft woaren un dan de Oame daut jejäft.” 10 Jesus wort daut en, waut doa aunjinkj, un säd: “Wuarom well jie dise Fru hia trublen? See haft fa mie waut sea feinet jedonen. 11 Wiels de Oame hab jie emma bie junt, oba mie woa jie nich emma bie junt haben. 12 Aus see de Parfum-Eelj äwa mienen Kjarpa goot, deed see daut toom mie reedmoaken toom mie begrowen. 13 Ekj saj junt daut soo, aus et es: Wuaemma dise goode Norecht oppe gaunze Welt jeprädicht woat, doa woat uk doavon jerät woaren, waut dise Fru deed; ar toom Aunjedenkj.”
14 Dan jinkj eena von de 12, waut Ju̱das Iska̱riot jenant wort, no de väaschte Priestasch 15 un fruach: “Waut woa jie mie jäwen, wan ekj junt dän veroden woa?” Dee worden sikj eenich, daut see am wudden 30 Selwastekja jäwen. 16 Von doa aun socht hee no eene feine Jeläajenheit, am to veroden.
17 Dän ieeschten Fastdach von daut ojjesuade Broot kjeemen de Jinja no Jesus un fruagen: “Wua west du, daut wie fa die sellen daut Passamol reedmoaken?” 18 Hee säd: “Got enne Staut nenn no janen Mensch un sajcht to am: ‘De Liera sajcht die: “Miene bestemde Tiet es dicht bie. Ekj woa met miene Jinja toop en dien Hus daut Passafast fieren.”’” 19 Soo, de Jinja deeden daut, waut Jesus äant jesajcht haud, un muaken toom Passafast reed.
20 Aus daut Owent wort, wia hee met de 12 Jinja toop aum Desch. 21 Aus see doa eeten, säd Jesus: “Ekj saj junt daut soo, aus et es: Eena von junt woat mie veroden.” 22 Aus dee dit hieeden, worden dee sea truarich un jieda eena funk aun to froagen: “Har, daut sie doch nich ekj, ooda jo?” 23 Dan säd Jesus to dee: “Dee, waut en dautselwje Komkje sien Broot endukt waut ekj, es dee, waut mie veroden woat. 24 Daut stemt, de Menschensän woat hia wajchmotten, krakjt soo aus von am jeschräwen steit, oba weehee dän Mensch, derch dän de Menschensän woat verot woaren. Daut wudd fa dän bäta jewast sennen, wan dee niemols wia jebuaren worden.” 25 Ju̱das, waut aul meist bat doa wia, am to veroden, säd: “Daut sie doch nich ekj, ooda jo, Ra̱bi*?” Jesus säd to am: “Du selfst sajchst, daut et soo es.”
26 Aus see dan wiedaeeten, neem Jesus een Broot, un aus hee ieescht jebät haud*, bruak hee daut un jeef de Jinja von daut un säd: “Nämt daut un ät. Dit bediet mienen Kjarpa.” 27 Un dan neem hee een Kuffel un dankt doafäa un jeef äant daut un säd: “Drinkjt aula doavon, 28 wiels dit bediet mien ‘Bloot von dän Bunt’, waut fa väle vegoten woat toom Sinden vejäwen. 29 Oba ekj saj junt: Ekj woa gaunz secha nich wada von disen Wien drinkjen, bat dän Dach, wan ekj woa met junt toop en mienen Voda sien Kjennichrikj freschen Wien drinkjen.” 30 Tolatst, aus see ieescht jesungen hauden toom Gott lowen, jinjen see rut no dän Oliewen-Boajch.
31 Dan säd Jesus to dee: “Dise Nacht woa jie aula wäajen mie tofaulkomen, wiels daut steit jeschräwen: ‘Ekj woa dän Schopshoad schlonen un de Schop von de Häad woaren sikj vestreien.’ 32 Oba nodäm daut ekj vom Doot oppjestonen sie, woa ekj ver junt no Galilä̱a gonen.” 33 Oba Petrus auntwuad un säd to am: “Wan de aundre uk aula woaren wäajen die tofaulkomen, ekj woa kjeenmol tofaulkomen.” 34 Jesus säd to dän: “Ekj saj die daut soo, aus et es: Dise Nacht, noch ea een Hon kjreit, woascht du daut dree mol vestrieden, daut du mie kjanst.” 35 Petrus säd to am: “Mau rajcht wan ekj uk noch wudd sellen met die toop stoawen, wudd ekj daut gaunz fa secha nich vestrieden, daut ekj die kjand.” Un de aundre Jinja säden aula krakjt dautselwje.
36 Dan kjeem Jesus met siene Jinja toop bat de Städ, waut Getse̱mane heet, un säd to dee: “Sat junt hia dol, äwadäm daut ekj dort go bäden.” 37 Un dan neem hee sikj Petrus un Zebedä̱us siene beid Säns met, un hee wort gaunz truarich un hee haud daut sea schwoa. 38 Un dan säd hee to dee: “Ekj* kom meist om, soo schwoa aus mie daut es. Blieft hia un blieft met mie toop waka.” 39 Dan jinkj hee noch een Enjskje wieda un foll dol met sien Jesecht bat oppe Ieed un bäd: “Mien Voda, wan daut mäajlich es, dan nemm dit Kuffel von mie, oba daut saul nich soo sennen, aus ekj well, oba soo aus du west.”
40 Dan kjeem hee trigj no siene Jinja un sach, daut dee schleepen, un hee fruach Petrus: “Kunn jie nich mol eene Stund met mie toop waka bliewen? 41 Blieft waka un bät eendrajchtich, soo daut jie nich nojäwen, wan jie aufjeprooft* woaren. Secha, de Wellen es doa*, oba daut Fleesch es schwak.” 42 Un hee jinkj toom tweede mol wajch un bäd: “Mien Voda, wan daut nich mäajlich es, daut du dit wajchnemst, onen daut ekj daut drinkj, dan lot daut soo sennen, aus du daut west.” 43 Dan kjeem hee wada trigj un hee sach, daut dee schleepen, wiels dee kunnen äare Uagen nich ophoolen. 44 Dan jinkj hee wada wajch un bäd toom dredde mol un säd noch een mol krakjt dautselwje. 45 Un dan kjeem hee trigj no de Jinja un säd to dee: “En soone Tiet aus dit schlop jie un vereiwen junt! Kjikjt! De Stund es bat naun, daut de Menschensän woat verot woaren un en de Sinda äare Henj jejäft. 46 Stot opp, well wie gonen. Kjikjt! Dee, waut mie verot, es meist bat hia.” 47 Aus Jesus noch räd, kjeem opp eenst haustich Ju̱das, eena von de 12, un met am toop eene groote Häad Menschen met Schwieets un Stakja. Dee wieren von de väaschte Priestasch un von de Eltestasch jeschekjt.
48 De Veroda haud dee een Tieekjen jejäft un jesajcht: “Dän, waut ekj kussen woa, dauts dee; dän nämt faust.” 49 Un Ju̱das kjeem jlikj no Jesus un säd: “Ekj bejreess die, Ra̱bi*!” Un dan jeef hee am leeftolich eenen Kuss. 50 Oba Jesus säd to dän: “Frint, no waut best du jekomen?” Dan kjeemen de Menschen noda un pakten Jesus aun un neemen am faust. 51 Oba eena von dee, waut met Jesus toop wia, strakjt plazlich siene Haunt ut un neem sien Schwieet un heiwd dän Huagen Priesta sienen Sklow eent un schneet dän soo daut Ua auf. 52 Dan säd Jesus to am: “Doo dien Schwieet trigj doahan, wua daut hanjehieet. Wiels aule, waut met daut Schwieet kjamfen, woaren derch daut Schwieet omkomen. 53 Ooda jleefst du nich, daut ekj mienen Voda wudd kjennen froagen, aus dee mie krakjt nu wudd kjennen eene groote Häad Enjel* schekjen? 54 Oba wan ekj daut deed, woo wudden de Schreften sikj dan erfellen, waut doa sajen, daut dit aula mott passieren?” 55 Dan säd Jesus to de Häaden Menschen: “Sent jie jekomen, mie met Schwieets un Stakja fausttonämen, soo aus wan ekj wudd een Reiba sennen? Ekj saut Dach fa Dach em Tempel un lieed aundre, un doch neem jie mie nich faust. 56 Oba aul dit mott soo romkomen, daut sikj daut erfelt, waut de Profeeten jeschräwen haben.” Dan randen aule Jinja wajch un leeten am auleen.
57 Dee, waut Jesus faustjenomen hauden, brochten am no Kaifas, dän Huagen Priesta. Doa wieren de Schreftjelieede* un Eltestasch toopjekomen. 58 Oba Petrus kjeem am een natet Enj auf hinjaraun bat dän Huagen Priesta sienen Hoff. Aus hee ieescht oppem Hoff noppjegonen wia, sad hee sikj met de Deena von daut Hus toop dol, om to seenen, woo daut aula wudd utkomen.
59 Nu sochten de väaschte Priestasch un daut gaunze judische, hechste Jerecht* no een faulschet Zeichnis jäajen Jesus, daut see am kunnen dootmoaken. 60 Oba dee fungen kjeent, wan doa uk een deel faulsche Zeijen no väaren kjeemen. Lota kjeemen twee Stekj no väaren 61 un säden: “Dis Maun säd: ‘Ekj kaun Gott sienen Tempel dolbräakjen un en dree Doag wada oppbuen.’” 62 Dan stunt de Huaga Priesta opp un säd to am: “Sajchst du doa nuscht too? Wauts daut, met waut dise Mana die beschuljen?” 63 Oba Jesus bleef stell. Dan säd de Huaga Priesta to am: “Ekj velang von die, daut du ver dän läwendjen Gott schwieescht, daut du de Woarheit sajchst, aus du de Christus, Gott sien Sän, best.” 64 Jesus säd to dän: “Du selfst sajchst, daut et soo es. Oba ekj saj junt: Von nu aun woa jie dän Menschensän bie dän majchtjen Gott siene rajchte Haunt setten seenen un jie woaren am oppe Wolkjen vom Himmel komen seenen.” 65 Dan reet de Huaga Priesta siene Kjleeda twei un säd: “Hee haft jelastat! To waut bruck wie noch mea Zeijen? Kjikjt, jie haben jehieet, woo hee jelastat haft. 66 Waut saj jie doatoo?” Dee säden dan: “Hee haft sikj dän Doot vedeent.” 67 Dan jeiwaden se am em Jesecht un heiwden am met de Fusten. Aundre heiwden am vere Uaren 68 un säden: “Profezei mol, du Christus. Wäa schluach die?”
69 Äwa aul däm saut Petrus buten opp dän Hoff un eene Deenstmejal kjeem no dän un säd: “Du wieescht uk met Jesus, dän Galilä̱a, toop!” 70 Oba hee vestreet daut ver aulem un säd: “Ekj weet nich, von waut du rätst.” 71 Aus Petrus rutjinkj no dän Engank von dän Hoff, sach eene aundre Mejal am un säd to dee, waut doa rom wieren: “Dis Maun wia met Jesus, dän Nazare̱na, toop.” 72 Hee vestreet daut wada un schwieed: “Ekj kjan disen Mensch nich!” 73 Een Stootje lota kjeemen dee, waut doa romstunden, no Petrus un säden: “Du best secha uk eena von dee, wiels dauts je goot doaraun to hieren, woo du rätst*.” 74 Dan säd hee, daut doa sull een Fluch opp am komen, wan hee nich wudd de Woarheit sajen, un hee schwieed un säd: “Ekj kjan dän Mensch nich!” Un krakjt dan kjreid een Hon. 75 Un Petrus foll daut bie, waut Jesus jesajcht haud, aus dee säd: “Noch ea een Hon kjreien woat, woascht du daut dree mol vestrieden, daut du mie kjanst.” Un dan jinkj hee rut un road bettalich sea.