De Noahkausten

Met de Tiet jeef daut een deel Menschen oppe Ieed. De mieeschte wieren schlajcht. Mau rajcht eenje Enjel em Himmel worden schlajcht. Dee veleeten äa Tus em Himmel un kjeemen no de Ieed. Weetst du, wuarom dee daut deeden? Dee wullen soonen Kjarpa haben, aus de Menschen hauden, un sikj met Frues befrieen.

De Enjel hauden dan met de Frues toop Säns. De Säns wossen opp un worden sea stoakj. Dee wieren domm to de Menschen un deeden dee tualeiden. Jehova kunn daut nich soo tochloten. Doawäajen wull hee derch eene Äwaschwamunk met de schlajchte Menschen een Enj moaken.

Oba doa läwd uk een Maun, waut aundasch wia un Jehova leewd. Daut wia Noah. Noah haud eene Fru un dree Junges: Sem, Ham un Jafet. De dree Junges wieren befriet. Jehova säd to Noah, hee sull eenen grooten Kausten buen, waut oppem Wota schwamen kunn, soo daut hee un siene Famielje bie de groote Äwaschwamunk nich stoawen wudden. Jehova säd uk, hee sull een deel Tieren en dän Kausten nenbrinjen, daut dee uk läwen bleewen.

Noah funk fuaz aun to buen. Hee un siene Famielje buden soo bie 50 Joa aun disen Kausten. Dee deeden daut krakjt soo, aus Jehova daut väajesajcht haud. Noah deed de Menschen uk woarnen, daut doa eene groote Äwaschwamunk komen wudd. Oba kjeena jeef doa waut om rom.

Tolatst kjeem de Tiet toom en dän Kausten nengonen. Well wie mol seenen, waut dan wort.