LEET 121
Wie motten ons beharschen
Jedrekjte Utgow
1. Wie well’n Gott deenen met Hoat, Seel un Senn,
doch felt ons daut schwoa, ons beharschen to kjenn’.
Fleeschelje Lost brinjt Trubbels un Doot;
jeisteljet Sträwen brinjt eewjen Loon.
2. Soton vesieekjt ons; hee moakt ons daut schwoa.
De Sind wont en ons benn’, wie sent en Jefoa.
Leew wie de Woarheit, kjenn wie jewenn’.
Gott woat ons halpen, am tru to senn’.
3. Wie well’n Gott lowen derch Woakjen un Wieed;
well’n goot ons benämen, daut hee woat jeieet.
Sträw wie doano, ons selfst to bedwinj’,
ons to beharschen en aule Dinj.
(See uk 1. Kor. 9:25; Gal. 5:22; 2. Pet. 1:6.)