Kjikj no aundre äare goode Sieden

Waut es de Trubbel?

Menschen, waut ekjich sent, moaken leicht eenen Unjascheet un denkjen too huach von sikj selfst. Doawäajen talen dee soone, waut aundasch sent, fa läaja. Wie aula wudden mol kjennen disen Fäla moaken. En de Encyclopædia Britannica sajcht daut: “De mieeschte [Velkja] jleewen . . . daut biejlikj äa Läwen, äa Äten, äare Kjleeda, äare Jewanheiten, äa Gloowen un daut, waut see fa rajcht talen, bäta es aus de aundre Velkja äat.” Waut kjenn wie doajäajen doonen, daut wie nich soo denkjen?

Waut sajcht de Schreft?

“Acht dän näakjsten hecha aus junt selfst” (FILIPPA 2:3)

Waut meent daut? Daut wie nich too huach von ons denkjen, mott wie daut lieren, deemootich to sennen. Soo woa wie vestonen, daut aundre en jewesse Stekjen bäta sent aus wie. Aule Sorten Menschen haben goode un schlajchte Sieden.

Daut wiest uk Stefan siene Jeschicht. Hee woss en een kommunistischet Launt opp un docht ieeschtemma schlajcht äwa Menschen von aundre Lenda. Hee sajcht: “Wan eena kjeenen Unjascheet mea moaken well, dan mott eena aundre fa hecha talen aus sikj selfst. Eena weet je uk nich aules un kaun von jieda Mensch waut lieren.”

Waut kaun eena doonen?

Denkj nich too huach von die selfst un vejät nich, daut du uk Fäla moakst. Denkj doaraun, daut aundre jewesset bäta kjennen aus du. Un jleew nich, daut aule von eene Sort Menschen deeselwje Schwakheiten haben.

Denkj nich schlajcht von eene aundre Sort Menschen. Enne Städ daut wurscht du kjennen äwalajen:

Denkj doaraun, daut aundre jewesset bäta kjennen aus du

“Es daut, waut ekj bie dee nich jleich, werkjlich soo schlemm, ooda es daut bloos aundasch, aus ekj jewant sie?”
“Wudden dee uk Uasoak haben, äwa mie to kloagen?”
“En waut fa Stekjen sent dee veleicht bäta aus ekj?”

Wan du mol opprechtich äwa dise Froagen nodenkjst, dan woascht du woomäajlich opphieren met schlajcht äwa aundre denkjen un soogoa Uasoak haben dee fa waut to lowen.

Eene woare Jeschicht: Nelson (Stäts)

“En miene Jugentjoaren wond ekj en eene Jäajent, wua daut mieeschtens bloos eene Sort Menschen jeef, waut von deeselwje Rauss wieren. Oba aus ekj 19 Joa wia, trock ekj no eene groote Staut un schauft doa en eene Fabrikj. Doa wond ekj dan mank gaunz veschiedne Menschen, waut uk von veschiedne Raussen un Velkja wieren, un schauft uk met dee toop.

Aus ekj miene Oabeitspoatna bäta kjanen lieed, wort ekj Frint met dee un mie foll waut opp. De Hutkalia, de Sproak un von wua dee häakjeemen haud nuscht doamet to doonen, woo flietich dee wieren, woo sea dee opp to veloten wieren ooda waut dee dochten.

Lota befried ekj mie met eene Mejal, waut von een aundret Launt kjeem un von eene aundre Rauss wia. Un mie haft daut sea scheen jegonen, aundret Äten un aundret Spell kjanen to lieren. Ekj hab daut selfst beläft, daut wie aula goode un schlajchte Sieden haben. Ekj mott sajen, von dan aus ekj gaunz aundre Menschen kjanen lieed un dee äare goode Sieden nodeed, sie ekj een bätra Mensch jeworden.”