Księga Liczb

1 I Jehowa przemówił do Mojżesza na pustkowiu Synaj,+ w namiocie spotkania,+ pierwszego dnia miesiąca drugiego, w drugim roku po ich wyjściu z ziemi egipskiej,+ i rzekł: 2 „Dokonajcie spisu ogólnej liczby+ zgromadzenia synów Izraela według ich rodzin, według domu ich ojców, stosownie do liczby imion — wszystkich mężczyzn, głowa po głowie, 3 od dwudziestu lat wzwyż,+ każdego stającego do wojska w Izraelu.+ Ty i Aaron macie ich spisać według ich zastępów.

4 „Z wami zaś ma być kilku mężów, po jednym mężu z plemienia; każdy to głowa swego domu patriarchalnego.+ 5 A oto imiona mężów, którzy staną z wami: z Rubena+ Elicur,+ syn Szedeura; 6 z Symeona+ Szelumiel,+ syn Curiszaddaja; 7 z Judy+ Nachszon,+ syn Amminadaba; 8 z Issachara+ Netanel,+ syn Cuara; 9 z Zebulona+ Eliab,+ syn Chelona; 10 z synów Józefa:+ z Efraima+ Eliszama, syn Ammihuda; z Manassesa+ Gamaliel, syn Pedahcura; 11 z Beniamina+ Abidan,+ syn Gideoniego; 12 z Dana+ Achiezer,+ syn Ammiszaddaja; 13 z Aszera+ Pagiel,+ syn Ochrana; 14 z Gada+ Eliasaf,+ syn Deuela;+ 15 z Naftalego+ Achira,+ syn Enana. 16 Oto powołani ze zgromadzenia, naczelnicy+ plemion ich ojców. Są to zwierzchnicy tysięcy Izraela”.+

17 Toteż Mojżesz i Aaron wzięli tych mężów, którzy zostali wyznaczeni imiennie. 18 A pierwszego dnia miesiąca drugiego zwołali całe zgromadzenie, żeby mogli potwierdzić swe pochodzenie+ co do swych rodzin w domach swych ojców, stosownie do liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż,+ głowa po głowie, 19 tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi; i przystąpił do spisania+ ich na pustkowiu Synaj.

20 A synów Rubena, pierworodnego Izraela,+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, głowa po głowie, wszystkich mężczyzn od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 21 spisanych z plemienia Rubena było czterdzieści sześć tysięcy pięciuset.+

22 Synów Symeona+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, spisanych według liczby imion, głowa po głowie, wszystkich mężczyzn od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 23 spisanych z plemienia Symeona było pięćdziesiąt dziewięć tysięcy trzystu.+

24 Synów Gada+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 25 spisanych z plemienia Gada+ było czterdzieści pięć tysięcy sześciuset pięćdziesięciu.+

26 Synów Judy+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 27 spisanych z plemienia Judy było siedemdziesiąt cztery tysiące sześciuset.+

28 Synów Issachara+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 29 spisanych z plemienia Issachara było pięćdziesiąt cztery tysiące czterystu.+

30 Synów Zebulona+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 31 spisanych z plemienia Zebulona było pięćdziesiąt siedem tysięcy czterystu.+

32 Z synów Józefa: synów Efraima+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 33 spisanych z plemienia Efraima+ było czterdzieści tysięcy pięciuset.+

34 Synów Manassesa+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 35 spisanych z plemienia Manassesa było trzydzieści dwa tysiące dwustu.+

36 Synów Beniamina+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 37 spisanych z plemienia Beniamina było trzydzieści pięć tysięcy czterystu.+

38 Synów Dana+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 39 spisanych z plemienia Dana było sześćdziesiąt dwa tysiące siedmiuset.+

40 Synów Aszera+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 41 spisanych z plemienia Aszera było czterdzieści jeden tysięcy pięciuset.+

42 Synów Naftalego+ urodzonych według ich rodzin w domu ich ojców, według liczby imion, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska, 43 spisanych z plemienia Naftalego było pięćdziesiąt trzy tysiące czterystu.+

44 Oto spisani, których spisali Mojżesz oraz Aaron i naczelnicy Izraela, dwunastu mężów. Każdy z nich reprezentował dom swoich ojców. 45 A wszystkich synów Izraela spisanych według domu ich ojców, od dwudziestu lat wzwyż, wszystkich stających do wojska było, 46 tak, wszystkich spisanych było sześćset trzy tysiące pięciuset pięćdziesięciu.+

47 Jednakże wśród nich nie zostali spisani Lewici+ według plemienia ich ojców.+ 48 A Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 49 „Tylko plemienia Lewiego nie wolno ci spisać i ogólnej ich liczby nie wolno ci dołączyć do synów Izraela.+ 50 I ustanów Lewitów nad Przybytkiem Świadectwa+ i nad wszelkimi jego sprzętami, i nad wszystkim, co do niego należy.+ Oni będą przenosić przybytek oraz wszystkie jego sprzęty+ i będą przy nim usługiwać;+ i wokół przybytku mają obozować.+ 51 A ilekroć przybytek będzie wyruszał, Lewici mają go złożyć;+ gdy zaś przybytek będzie stawał obozem, Lewici mają go rozłożyć; a każdy obcy, który się zbliży, ma zostać uśmiercony.+

52 „I synowie Izraela będą obozować każdy ze swoim obozem i każdy przy swoim trójplemiennym oddziale+ według ich zastępów. 53 Lewici zaś mają obozować wokół Przybytku Świadectwa, żeby nie doszło do oburzenia+ na zgromadzenie synów Izraela; i Lewici będą pełnić służbę na rzecz Przybytku Świadectwa”.+

54 I synowie Izraela przystąpili do wykonania tego zgodnie ze wszystkim, co Jehowa nakazał Mojżeszowi. Tak właśnie uczynili.+

2 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 2 „Synowie Izraela mają stawać obozem, każdy przy swoim trójplemiennym oddziale,+ przy znakach domu swych ojców. Mają się rozkładać obozem wokoło — przed namiotem spotkania.

3 „A na wschodzie, ku wschodowi słońca, obozować będzie trójplemienny oddział obozu Judy w swych zastępach, a naczelnikiem synów Judy jest Nachszon,+ syn Amminadaba. 4 Jego zastęp oraz ich spisani to siedemdziesiąt cztery tysiące sześciuset.+ 5 Obok niego obozować będzie plemię Issachara,+ a naczelnikiem synów Issachara jest Netanel,+ syn Cuara. 6 Jego zastęp oraz jego spisani to pięćdziesiąt cztery tysiące czterystu.+ 7 Także plemię Zebulona; a naczelnikiem synów Zebulona jest Eliab,+ syn Chelona. 8 Jego zastęp oraz jego spisani to pięćdziesiąt siedem tysięcy czterystu.+

9 „Wszystkich spisanych w obozie Judy, w ich zastępach, jest sto osiemdziesiąt sześć tysięcy czterystu. Oni mają wyruszać pierwsi.+

10 „Na południu będzie w swych zastępach trójplemienny oddział obozu Rubena,+ a naczelnikiem synów Rubena jest Elicur,+ syn Szedeura. 11 Jego zastęp oraz jego spisani to czterdzieści sześć tysięcy pięciuset.+ 12 Obok niego obozować będzie plemię Symeona, a naczelnikiem synów Symeona jest Szelumiel,+ syn Curiszaddaja. 13 Jego zastęp oraz ich spisani to pięćdziesiąt dziewięć tysięcy trzystu.+ 14 Także plemię Gada; a naczelnikiem synów Gada jest Eliasaf,+ syn Reuela. 15 Jego zastęp oraz ich spisani to czterdzieści pięć tysięcy sześciuset pięćdziesięciu.+

16 „Wszystkich spisanych w obozie Rubena, w ich zastępach, jest sto pięćdziesiąt jeden tysięcy czterystu pięćdziesięciu i oni mają wyruszać jako drudzy.+

17 „Kiedy będzie wyruszał namiot spotkania,+ obóz Lewitów+ będzie w środku obozów.

„Jak mają obozować, tak mają wyruszać,+ każdy na swoim miejscu, według ich trójplemiennych oddziałów.

18 „Na zachodzie będzie w swoich zastępach trójplemienny oddział obozu Efraima,+ a naczelnikiem synów Efraima jest Eliszama,+ syn Ammihuda. 19 Jego zastęp oraz ich spisani to czterdzieści tysięcy pięciuset.+ 20 Obok niego będzie plemię Manassesa,+ a naczelnikiem synów Manassesa jest Gamaliel,+ syn Pedahcura. 21 Jego zastęp oraz ich spisani to trzydzieści dwa tysiące dwustu.+ 22 Także plemię Beniamina;+ a naczelnikiem synów Beniamina jest Abidan,+ syn Gideoniego. 23 Jego zastęp oraz ich spisani to trzydzieści pięć tysięcy czterystu.+

24 „Wszystkich spisanych w obozie Efraima, w ich zastępach, jest sto osiem tysięcy stu i oni mają wyruszać jako trzeci.+

25 „Na północy będzie w swych zastępach trójplemienny oddział obozu Dana, a naczelnikiem synów Dana jest Achiezer,+ syn Ammiszaddaja. 26 Jego zastęp oraz ich spisani to sześćdziesiąt dwa tysiące siedmiuset.+ 27 Obok niego obozować będzie plemię Aszera, a naczelnikiem synów Aszera jest Pagiel,+ syn Ochrana. 28 Jego zastęp oraz ich spisani to czterdzieści jeden tysięcy pięciuset.+ 29 Także plemię Naftalego;+ a naczelnikiem synów Naftalego jest Achira,+ syn Enana. 30 Jego zastęp oraz ich spisani to pięćdziesiąt trzy tysiące czterystu.+

31 „Wszystkich spisanych w obozie Dana jest sto pięćdziesiąt siedem tysięcy sześciuset. Oni mają wyruszać jako ostatni+ — według swych trójplemiennych oddziałów”.

32 Oto spisani spośród synów Izraela według domu ich ojców; wszystkich spisanych w obozach w ich zastępach było sześćset trzy tysiące pięciuset pięćdziesięciu.+ 33 Lecz Lewici nie zostali spisani+ wśród synów Izraela, jak to Jehowa nakazał Mojżeszowi. 34 I synowie Izraela zaczęli czynić zgodnie ze wszystkim, co Jehowa nakazał Mojżeszowi.+ Tak stawali obozem w swych trójplemiennych oddziałach+ i tak wyruszali,+ wszyscy w swoich rodzinach, uwzględniając dom swoich ojców.

3 Oto pokolenia Aarona i Mojżesza w dniu, w którym Jehowa rozmawiał z Mojżeszem na górze Synaj.+ 2 A oto imiona synów Aarona: pierworodny Nadab i Abihu,+ Eleazar+ i Itamar.+ 3 To były imiona synów Aarona, namaszczonych kapłanów, których ręce zostały napełnione mocą, by pełnili służbę kapłańską.+ 4 Jednakże Nadab i Abihu umarli przed obliczem Jehowy, gdy ofiarowali niedozwolony ogień+ przed Jehową na pustkowiu Synaj; a nie mieli żadnych synów. Lecz Eleazar+ oraz Itamar+ dalej pełnili służbę kapłańską wraz ze swym ojcem Aaronem.

5 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 6 „Przyprowadź plemię Lewiego+ i postaw ich przed kapłanem Aaronem, i będą mu usługiwać.+ 7 I będą się wywiązywać ze swego obowiązku wobec niego oraz ze swego obowiązku wobec całego zgromadzenia przed namiotem spotkania, pełniąc służbę związaną z przybytkiem. 8 A będą się troszczyć o wszystkie sprzęty+ namiotu spotkania, o to, co stanowi obowiązek synów Izraela, pełniąc służbę związaną z przybytkiem.+ 9 I dasz Lewitów Aaronowi i jego synom. Są oni dani, dani jemu spośród synów Izraela.+ 10 Ty zaś masz zamianować Aarona oraz jego synów, a oni mają dbać o swój urząd kapłański;+ i każdy obcy, który się zbliży, ma zostać uśmiercony”.+

11 I Jehowa dalej mówił do Mojżesza, i rzekł: 12 „Oto ja biorę Lewitów spośród synów Izraela w miejsce każdego pierworodnego+ z synów izraelskich, który otwiera łono; i Lewici będą należeć do mnie. 13 Bo każdy pierworodny należy do mnie.+ W dniu, w którym ugodziłem każdego pierworodnego w ziemi egipskiej,+ uświęciłem dla siebie każdego pierworodnego w Izraelu, od człowieka do zwierzęcia.+ Mają należeć do mnie. Jam jest Jehowa”.

14 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza na pustkowiu Synaj,+ mówiąc: 15 „Spisz synów Lewiego według domu ich ojców, według ich rodzin. Masz spisać każdą osobę płci męskiej od miesiąca wzwyż”.+ 16 I Mojżesz na rozkaz Jehowy zaczął ich spisywać, tak jak mu nakazano. 17 A oto synowie Lewiego+ według swych imion: Gerszon i Kehat, i Merari.+

18 Te zaś były imiona synów Gerszona według ich rodzin: Libni i Szimej.+

19 A synami Kehata+ według ich rodzin byli: Amram i Icchar,+ Hebron i Uzziel.

20 Synami zaś Merariego+ według ich rodzin byli: Machli+ i Muszi.+

To były rodziny Lewitów według domu ich ojców.

21 Od Gerszona wywodziła się rodzina Libnitów+ i rodzina Szimeitów.+ To były rodziny Gerszonitów. 22 Spośród nich zostały spisane według liczby wszystkie osoby płci męskiej od miesiąca wzwyż.+ Spisanych spośród nich było siedem tysięcy pięciuset.+ 23 Rodziny Gerszonitów były za przybytkiem.+ Obozowali oni od zachodu. 24 A naczelnikiem domu patriarchalnego Gerszonitów był Eliasaf, syn Laela. 25 W zakres zaś obowiązku synów Gerszona+ w namiocie spotkania wchodziły: przybytek i namiot,+ jego nakrycie+ i kotara+ u wejścia do namiotu spotkania, 26 a także zasłony+ dziedzińca i kotara+ u wejścia na dziedziniec, który jest dookoła przybytku i ołtarza, oraz linki namiotowe+ — wszystko, co było związane ze służbą przy nim.

27 A od Kehata wywodziły się: rodzina Amramitów i rodzina Iccharytów, i rodzina Hebronitów, i rodzina Uzzielitów. To były rodziny Kehatytów.+ 28 W liczbie wszystkich osób płci męskiej od miesiąca wzwyż było osiem tysięcy sześćset pełniących obowiązek w świętym miejscu.+ 29 Rodziny synów Kehata obozowały od strony południowej przybytku.+ 30 A naczelnikiem domu patriarchalnego rodzin Kehatytów był Elicafan, syn Uzziela.+ 31 A w zakres ich obowiązku+ wchodziły: Arka+ i stół,+ i świecznik,+ i ołtarze,+ i sprzęty+ świętego miejsca, którymi mają usługiwać, oraz kotara+ i wszelka służba przy niej.

32 A naczelnikiem lewickich naczelników był Eleazar,+ syn kapłana Aarona, mający nadzór nad tymi, którzy pełnią obowiązek w świętym miejscu.

33 Od Merariego wywodziła się rodzina Machlitów+ i rodzina Muszytów.+ To były rodziny Merariego.+ 34 A spisanych spośród nich według liczby wszystkich osób płci męskiej od miesiąca wzwyż było sześć tysięcy dwustu.+ 35 A naczelnikiem domu patriarchalnego rodzin Merariego był Curiel, syn Abichaila. Obozowali oni od strony północnej przybytku.+ 36 A nadzorowi, do którego zobowiązano synów Merariego, podlegały ramy+ przybytku i jego poprzeczki,+ i jego słupy,+ i jego podstawy z gniazdem, i wszelkie jego sprzęty,+ i wszelka służba przy nim,+ 37 i słupy+ dookoła dziedzińca, i ich podstawy z gniazdem,+ i ich paliki namiotowe oraz ich linki namiotowe.

38 A przed przybytkiem od wschodu, przed namiotem spotkania na wschodzie, obozowali Mojżesz i Aaron oraz jego synowie, ci, którzy pełnili obowiązek w sanktuarium+ jako obowiązek na rzecz synów Izraela. Każdy zaś obcy, który by się zbliżył, miał zostać uśmiercony.+

39 Wszystkich spisanych Lewitów, których Mojżesz i Aaron spisali na rozkaz Jehowy według ich rodzin, wszystkich osób płci męskiej od miesiąca wzwyż, było dwadzieścia dwa tysiące.

40 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza: „Spisz wszystkich pierworodnych potomków płci męskiej spośród synów Izraela od miesiąca wzwyż+ i spisz liczbę ich imion. 41 I weź dla mnie Lewitów — jam jest Jehowa — w miejsce wszystkich pierworodnych wśród synów Izraela,+ a zwierzęta domowe Lewitów w miejsce wszystkich pierworodnych wśród zwierząt domowych synów Izraela”.+ 42 I Mojżesz, tak jak mu Jehowa nakazał, przystąpił do spisania wszystkich pierworodnych wśród synów Izraela. 43 A wszystkich pierworodnych potomków męskich według liczby imion, od miesiąca wzwyż, spisanych spośród nich, było dwadzieścia dwa tysiące dwustu siedemdziesięciu trzech.

44 I Jehowa mówił jeszcze do Mojżesza, i rzekł: 45 „Weź Lewitów w miejsce wszystkich pierworodnych wśród synów Izraela i zwierzęta domowe Lewitów w miejsce ich zwierząt domowych; i Lewici będą należeć do mnie.+ Jam jest Jehowa. 46 A jako cenę okupu+ za dwustu siedemdziesięciu trzech pierworodnych spośród synów Izraela, którzy przewyższają liczbę Lewitów,+ 47 weźmiesz po pięć sykli za każdego.+ Weźmiesz według sykla świętego miejsca. Sykl równa się dwudziestu gerom.+ 48 I pieniądze te dasz Aaronowi i jego synom jako cenę okupu za tych, którzy przewyższają ich liczbę”. 49 Toteż pieniądze na wykupienie wziął Mojżesz od tych, którzy przewyższali liczbę Lewitów stanowiących cenę okupu. 50 Od pierworodnych synów Izraela wziął pieniądze: tysiąc trzysta sześćdziesiąt pięć sykli według sykla świętego miejsca. 51 Następnie Mojżesz zgodnie z rozkazem Jehowy dał pieniądze stanowiące cenę okupu Aaronowi i jego synom, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

4 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 2 „Zostanie dokonany spis ogólnej liczby synów Kehata+ spośród synów Lewiego według ich rodzin w domu ich ojców, 3 od trzydziestu lat wzwyż+ aż do pięćdziesięciu lat,+ wszystkich, którzy wchodzą w skład grona usługujących,+ by wykonywać pracę w namiocie spotkania.

4 „Oto służba synów Kehata w namiocie spotkania.+ Jest ona czymś szczególnie świętym: 5 Gdy obóz będzie wyruszał, Aaron i jego synowie wejdą i zdejmą zasłonę oddzielającą,+ i przykryją nią Arkę+ Świadectwa. 6 I położą na nią nakrycie ze skór foczych,+ a na wierzchu rozciągną całą niebieską tkaninę, i założą drążki.+

7 „I rozciągną niebieską tkaninę na stole+ chlebów pokładnych, i położą na nim miski+ i kielichy, i czasze,+ i dzbany na ofiarę płynną; i ma być na nim stały chleb.+ 8 A na nich rozciągną tkaninę barwioną szkarłatem z czerwców+ i przykryją go nakryciem ze skór foczych,+ i założą jego drążki.+ 9 I wezmą niebieską tkaninę, i przykryją świecznik+ stanowiący źródło światła oraz jego lampy+ i szczypce,+ i popielnice,+ a także wszystkie naczynia+ na oliwę, których się przy nim używa. 10 I włożą go oraz wszystkie jego przybory w nakrycie ze skór foczych,+ i położą to na noszach. 11 A na złotym ołtarzu+ rozciągną niebieską tkaninę i przykryją go nakryciem ze skór foczych,+ i założą jego drążki.+ 12 I wezmą wszystkie sprzęty+ do służby, których się używa w świętym miejscu, i włożą je w niebieską tkaninę, i przykryją je nakryciem ze skór foczych,+ i położą je na noszach.

13 „I usuną tłusty popiół z ołtarza,+ i rozciągną na nim tkaninę z wełny barwionej czerwonawą purpurą. 14 I położą na nim wszystkie przybory, których przy nim używają, popielnice, widełki i łopatki oraz czasze — wszystkie przybory ołtarza;+ i rozciągną na nim nakrycie ze skór foczych, i założą jego drążki.+

15 „A gdy obóz będzie wyruszał, Aaron oraz jego synowie zakończą przykrywanie świętego miejsca+ oraz wszystkich sprzętów+ świętego miejsca, potem zaś przyjdą synowie Kehata, by je nieść,+ lecz nie wolno im dotknąć+ świętego miejsca, żeby nie pomarli. Wszystko to w namiocie spotkania stanowi ciężar do noszenia przez synów Kehata.+

16 „A Eleazar, syn kapłana Aarona, ma nadzór+ nad oliwą+ na oświetlenie i nad wonnym kadzidłem,+ i ustawiczną ofiarą zbożową+ oraz nad olejkiem do namaszczania+ — nadzór nad całym przybytkiem i wszystkim, co w nim jest, nad świętym miejscem i jego sprzętami”.

17 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 18 „Niech plemię rodzin Kehatytów+ nie zostanie wytracone spośród Lewitów. 19 Lecz uczyńcie to dla nich, by mogli pozostać przy życiu i nie umrzeć z powodu zbliżania się do rzeczy najświętszych.+ Aaron i jego synowie wejdą i wyznaczą każdemu z nich jego służbę i ciężar, który ma nosić. 20 Im zaś ani na chwilę nie wolno wejść, by zobaczyć święte rzeczy, żeby nie musieli umrzeć”.+

21 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 22 „Zostanie dokonany spis ogólnej liczby synów Gerszona+ — według domu ich ojców, według ich rodzin. 23 Spiszesz ich od trzydziestu lat wzwyż aż do pięćdziesięciu lat,+ wszystkich, którzy wchodzą w skład grona usługujących, by pełnić służbę w namiocie spotkania. 24 Oto służba rodzin Gerszonitów, co się tyczy usługiwania i noszenia.+ 25 A mają przenosić płótna namiotowe+ przybytku oraz namiot spotkania,+ jego nakrycie+ i nakrycie ze skóry foczej,+ które jest na wierzchu, i kotarę+ u wejścia do namiotu spotkania, 26 i zasłony+ dziedzińca, i kotarę u wejścia+ do bramy dziedzińca, który jest dookoła przybytku i ołtarza, jak również ich linki namiotowe i wszystkie ich sprzęty do służby oraz wszystko, czym się wykonuje pracę. Tak mają pełnić służbę. 27 Wszelka służba synów Gerszonitów+ związana ze wszystkimi ich ciężarami oraz z całym ich usługiwaniem ma się odbywać na rozkaz Aarona i jego synów+ i stosownie do obowiązku wyznaczycie im wszystkie ich ciężary. 28 Oto służba rodzin synów Gerszonitów+ w namiocie spotkania, a ich obowiązkowa służba podlega ręce Itamara,+ syna kapłana Aarona.

29 „Synów Merariego+ spiszesz według ich rodzin w domu ich ojców. 30 Spiszesz ich od trzydziestu lat wzwyż do pięćdziesięciu lat, wszystkich, którzy wchodzą w skład grona usługujących, by pełnić służbę w namiocie spotkania.+ 31 A oto ich obowiązek, ich ciężar,+ stosownie do całej ich służby w namiocie spotkania: ramy+ przybytku i jego poprzeczki,+ i słupy,+ i podstawy z gniazdem,+ 32 jak również słupy+ dziedzińca dookoła i ich podstawy z gniazdem,+ i paliki namiotowe,+ i linki namiotowe wraz z całym ich wyposażeniem oraz cała służba przy nich. I według ich imion wyznaczycie wyposażenie, które wchodzi w zakres ich obowiązku, jako przydzielony im ciężar.+ 33 Oto służba rodzin synów Merariego+ stosownie do całej ich służby w namiocie spotkania, podlegającej ręce Itamara, syna kapłana Aarona”.+

34 A Mojżesz i Aaron oraz naczelnicy+ zgromadzenia przystąpili do spisania synów Kehatytów+ według ich rodzin i według domu ich ojców, 35 od trzydziestu+ lat wzwyż do pięćdziesięciu lat,+ wszystkich, którzy wchodzili w skład grona usługujących, by pełnić służbę w namiocie spotkania.+ 36 A spisanych spośród nich według ich rodzin było dwa tysiące siedmiuset pięćdziesięciu.+ 37 Są to spisani+ z rodzin Kehatytów, wszyscy usługujący w namiocie spotkania, których Mojżesz i Aaron spisali na rozkaz Jehowy dany za pośrednictwem Mojżesza.

38 A spisanych z synów Gerszona+ według ich rodzin i według domu ich ojców, 39 od trzydziestu lat wzwyż do pięćdziesięciu lat, wszystkich, którzy wchodzili w skład grona usługujących, by pełnić służbę w namiocie spotkania,+ 40 spisanych spośród nich według ich rodzin, według domu ich ojców, było dwa tysiące sześciuset trzydziestu.+ 41 Oto spisani z rodzin synów Gerszona, wszyscy usługujący w namiocie spotkania, których Mojżesz i Aaron spisali na rozkaz Jehowy.+

42 Spisanych zaś z rodzin synów Merariego według ich rodzin, według domu ich ojców, 43 od trzydziestu lat wzwyż do pięćdziesięciu lat, wszystkich, którzy wchodzą w skład grona usługujących, by pełnić służbę w namiocie spotkania,+ 44 spisanych spośród nich według ich rodzin było trzy tysiące dwustu.+ 45 Oto spisani z rodzin synów Merariego, których Mojżesz i Aaron spisali na rozkaz Jehowy dany za pośrednictwem Mojżesza.+

46 Wszystkich spisanych, których Mojżesz i Aaron oraz naczelnicy Izraela spisali jako Lewitów według ich rodzin i według domu ich ojców, 47 od trzydziestu lat wzwyż do pięćdziesięciu lat,+ wszystkich, którzy przychodzą pełnić mozolną służbę i służbę noszenia ciężarów w namiocie spotkania,+ 48 spisanych spośród nich było osiem tysięcy pięciuset osiemdziesięciu.+ 49 Na rozkaz Jehowy zostali oni spisani przez Mojżesza, każdy stosownie do swej służby i noszonego ciężaru; a zostali spisani, jak to Jehowa nakazał Mojżeszowi.+

5 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Nakaż synom Izraela, żeby usunęli z obozu każdego trędowatego+ i każdego, kto ma wyciek,+ i każdego nieczystego z powodu zmarłej duszy.+ 3 Macie usunąć zarówno mężczyznę, jak i kobietę. Macie ich usunąć poza obóz,+ żeby nie kalali+ obozów tych, pośród których przebywam”.+ 4 I synowie Izraela zaczęli to czynić, usuwając ich poza obóz. Jak Jehowa powiedział do Mojżesza, tak synowie Izraela uczynili.

5 I Jehowa mówił jeszcze do Mojżesza, i rzekł: 6 „Powiedz synom Izraela: ‚Jeśli jakiś mężczyzna lub jakaś kobieta popełni którykolwiek ze wszystkich grzechów ludzkich, dopuszczając się niewierności wobec Jehowy, dusza ta obciąży się winą.+ 7 I mają wyznać+ swój grzech, który popełnili, i ktoś taki ma zwrócić całą równowartość winy, dodając do tego jedną piątą,+ i dać to temu, kogo skrzywdził. 8 Lecz jeśli ten drugi nie ma bliskiego krewnego, któremu należałoby zwrócić równowartość winy, to równowartość winy zwracana Jehowie należy do kapłana, z wyjątkiem barana przebłagania, którym dokona za niego przebłagania.+

9 „‚I każda danina+ ze wszystkich świętych rzeczy+ synów Izraela, którą przyniosą kapłanowi, będzie należeć do niego.+ 10 A święte rzeczy każdego pozostaną jego własnością. Cokolwiek ktoś da kapłanowi, to będzie należało do niego’”.

11 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 12 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Gdyby żona jakiegoś mężczyzny zbłądziła, dopuszczając się niewierności wobec niego,+ 13 i położyłby się z nią inny mężczyzna, i nastąpiłby u niego wypływ nasienia+ — a było to ukryte przed oczami jej męża+ i pozostało nie wyjawione — i ona by się skalała, ale nie byłoby świadka przeciwko niej i ona sama nie zostałaby na tym przyłapana, 14 a jego ogarnąłby duch zazdrości+ i powstałoby w nim podejrzenie co do wierności żony, a ona rzeczywiście się skalała, albo ogarnąłby go duch zazdrości i powstałoby w nim podejrzenie co do wierności żony, lecz ona w rzeczywistości się nie skalała, 15 to mężczyzna ten przyprowadzi swą żonę do kapłana+ i przyniesie z nią jej dar ofiarny, dziesiątą część efy mąki jęczmiennej. Nie wolno mu na to wylać oliwy ani położyć na to wonnej żywicy,+ gdyż jest to ofiara zbożowa dotycząca zazdrości, pamiątkowa ofiara zbożowa przywodząca na pamięć przewinienie.

16 „‚A kapłan przyprowadzi ją i postawi przed Jehową.+ 17 I nabierze kapłan świętej wody do naczynia glinianego, i weźmie kapłan nieco prochu, który jest na podłodze przybytku, i wsypie go do wody. 18 I kapłan postawi kobietę przed Jehową, i rozpuści włosy na głowie kobiety, i położy na jej dłoniach pamiątkową ofiarę zbożową, czyli ofiarę zbożową dotyczącą zazdrości,+ a w ręku kapłana ma być gorzka woda, która ściąga przekleństwo.+

19 „‚I kapłan ją zaprzysięgnie, i powie do tej kobiety: „Jeśli nie położył się z tobą żaden mężczyzna i jeśli, podlegając swemu mężowi,+ nie sprzeniewierzyłaś się przez dopuszczenie się nieczystości, nie doznaj skutku działania tej gorzkiej wody, która ściąga przekleństwo. 20 Lecz jeśli, podlegając swemu mężowi, zbłądziłaś+ i jeśli się skalałaś, i jakiś mężczyzna inny niż twój mąż dał ci nasienie,+ które z niego wypłynęło...” 21 Wtedy kapłan zaprzysięgnie ową kobietę przysięgą przekleństwa+ i kapłan powie do tej kobiety: „Niech Jehowa wystawi cię na przekleństwo i przysięgę pośród twego ludu przez to, że Jehowa sprawi, iż twoje udo+ zmarnieje, a twój brzuch spuchnie. 22 I ta woda, która ściąga przekleństwo, dostanie się do twych jelit i sprawi, że twój brzuch spuchnie, a twoje udo zmarnieje”. Wówczas ta kobieta powie: „Amen! Amen!”

23 „‚A kapłan zapisze te przekleństwa w księdze+ i spłucze+ je do gorzkiej wody. 24 I da tej kobiecie do wypicia gorzką wodę, która ściąga przekleństwo,+ a woda, która ściąga przekleństwo, wejdzie w nią jako coś gorzkiego. 25 Kapłan zaś weźmie z ręki tej kobiety zbożową ofiarę+ zazdrości i będzie kołysał ofiarą zbożową przed obliczem Jehowy, i przyniesie ją do ołtarza. 26 I weźmie kapłan nieco z ofiary zbożowej jako przypomnienie,+ i zamieni w dym na ołtarzu, a potem da kobiecie do wypicia tę wodę. 27 Gdy da jej do wypicia tę wodę, to jeśli się skalała, dopuściwszy się niewierności wobec swego męża,+ wówczas woda, która ściąga przekleństwo, wejdzie w nią jako coś gorzkiego, tak iż jej brzuch spuchnie, a jej udo zmarnieje, i ta kobieta stanie się przekleństwem pośród swego ludu.+ 28 Lecz jeśli ta kobieta się nie skalała i jest czysta, nie będzie podlegać takiej karze;+ i pocznie z nasienia.

29 „‚Oto prawo dotyczące zazdrości,+ gdyby kobieta, podlegając mężowi,+ zbłądziła+ i się skalała 30 lub gdyby mężczyzną owładnął duch zazdrości, tak iż podejrzewałby swą żonę o niewierność; i postawi żonę przed obliczem Jehowy, a kapłan postąpi z nią według całego tego prawa. 31 I mężczyzna nie będzie winny przewinienia, lecz taka żona odpowie za swoje przewinienie’”.

6 A Jehowa odezwał się jeszcze do Mojżesza i rzekł: 2 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Jeżeli jakiś mężczyzna lub jakaś kobieta złoży szczególny ślub, że będzie żyć dla Jehowy jako nazirejczyk,+ 3 to ma się powstrzymywać od wina i odurzającego napoju. Nie ma pić octu z wina ani octu z odurzającego napoju,+ ani nie ma pić żadnego płynu uzyskanego z winogron; nie ma też jeść winogron — ani świeżych, ani suszonych. 4 Przez wszystkie dni swego nazireatu nie ma jeść niczego zrobionego z latorośli winnej, od niedojrzałych winogron aż do łupin.

5 „‚Przez wszystkie dni ślubu jego nazireatu brzytwa nie przejdzie po jego głowie;+ dopóki nie dopełnią się dni, w których ma być oddzielony dla Jehowy, ma być święty, pozwalając rosnąć puklom+ włosów na głowie. 6 Przez wszystkie dni swego pozostawania oddzielonym dla Jehowy nie wolno mu podejść do żadnej zmarłej duszy.+ 7 Nie wolno mu skalać się nawet z powodu swego ojca ani swej matki, ani swego brata, ani swej siostry, jeśli umrą,+ ma bowiem na głowie znak nazireatu dla swego Boga.

8 „‚Przez wszystkie dni swego nazireatu jest święty dla Jehowy. 9 Lecz jeśli ktoś umierający nagle przy nim umrze,+ tak iż on skala głowę swego nazireatu, to w dniu dokonania oczyszczenia ogoli głowę.+ Ma ją ogolić siódmego dnia. 10 A w ósmym dniu ma przynieść kapłanowi przed wejście do namiotu spotkania dwie turkawki lub dwa młode gołębie domowe.+ 11 I kapłan weźmie jedno jako dar ofiarny za grzech,+ a drugie jako całopalenie,+ i dokona za niego przebłagania, ponieważ zgrzeszył z powodu zmarłej duszy. Potem w tymże dniu uświęci on swoją głowę. 12 I będzie żył dla Jehowy jako nazirejczyk+ przez dni swego nazireatu, i przyprowadzi rocznego baranka jako dar ofiarny za przewinienie;+ a poprzednie dni nie zostaną zaliczone, gdyż skalał swój nazireat.

13 „‚Oto prawo dotyczące nazirejczyka: W dniu, w którym dopełnią się dni jego nazireatu,+ zostanie przyprowadzony przed wejście do namiotu spotkania. 14 A jako swój dar ofiarny dla Jehowy złoży jednego zdrowego baranka jednorocznego jako całopalenie+ i jedną zdrową owieczkę jednoroczną jako dar ofiarny za grzech,+ i jednego zdrowego barana jako ofiarę współuczestnictwa,+ 15 a także kosz przaśnych okrągłych placków z wybornej mąki,+ nasączonych oliwą,+ i przaśne podpłomyki posmarowane oliwą+ oraz ofiarę zbożową+ i ofiary płynne.+ 16 A kapłan złoży je przed obliczem Jehowy i złoży jego dar ofiarny za grzech oraz jego całopalenie.+ 17 I jako ofiarę współuczestnictwa+ złoży Jehowie barana wraz z koszem przaśnych placków; i złoży kapłan towarzyszącą mu ofiarę zbożową+ oraz ofiarę płynną.

18 „‚A nazirejczyk ogoli+ głowę swego nazireatu przy wejściu do namiotu spotkania i weźmie włosy z głowy swego nazireatu, i położy je na ogniu, który jest pod ofiarą współuczestnictwa. 19 Kapłan zaś weźmie ugotowaną+ łopatkę z barana i jeden przaśny okrągły placek z kosza oraz jeden przaśny podpłomyk+ i położy je na dłoniach nazirejczyka, gdy ten już będzie miał zgolony znak swego nazireatu. 20 I kapłan będzie kołysał nimi jako ofiarą kołysaną przed obliczem Jehowy.+ Jest to coś świętego przeznaczonego dla kapłana, wraz z mostkiem+ ofiary kołysanej oraz udźcem z daniny.+ Potem nazirejczyk może pić wino.+

21 „‚Oto prawo dotyczące nazirejczyka,+ który składa ślub — dar ofiarny dla Jehowy z powodu swego nazireatu oprócz tego, na co go stać. Ma więc postępować zgodnie ze swym ślubem, który złożył ze względu na prawo swego nazireatu’”.

22 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 23 „Powiedz Aaronowi i jego synom, mówiąc: ‚Tak macie błogosławić+ synów Izraela, mówiąc do nich:

24 „Oby Jehowa ci błogosławił+ i cię strzegł.+

25 Oby Jehowa rozjaśnił swe oblicze nad tobą+ i oby darzył cię łaską.+

26 Oby Jehowa zwrócił ku tobie swe oblicze+ i udzielił ci pokoju”’.+

27 I umieszczą moje imię+ na synach Izraela, żebym mógł im błogosławić”.+

7 A w dniu, w którym Mojżesz zakończył wznoszenie przybytku,+ przystąpił do namaszczenia+ i uświęcenia go wraz ze wszystkimi jego sprzętami i ołtarzem, i wszystkimi jego przyborami. Tak to namaścił je i uświęcił.+ 2 Potem naczelnicy Izraela,+ głowy swych domów patriarchalnych, będący naczelnikami plemion i przełożonymi nad tymi, którzy byli spisani, złożyli dar+ 3 i przyprowadzili swój dar ofiarny przed oblicze Jehowy: sześć krytych wozów i dwanaście sztuk bydła, po jednym wozie na dwóch naczelników i po jednym byku na każdego; i złożyli je przed przybytkiem. 4 Wtedy Jehowa rzekł do Mojżesza: 5 „Przyjmij je od nich, gdyż będą służyć do pełnienia służby związanej z namiotem spotkania, i dasz je Lewitom, każdemu stosownie do jego służby”.

6 Toteż Mojżesz przyjął wozy i bydło i dał je Lewitom. 7 Dwa wozy i cztery sztuki bydła dał synom Gerszona stosownie do ich służby,+ 8 a cztery wozy i osiem sztuk bydła dał synom Merariego stosownie do ich służby,+ pod nadzorem Itamara, syna kapłana Aarona.+ 9 Ale synom Kehata nie dał nic, gdyż do nich należała służba związana ze świętym miejscem.+ Ci nosili na ramieniu.+

10 A naczelnicy złożyli swój dar podczas uroczystości poświęcenia+ ołtarza w dniu jego namaszczenia i złożyli naczelnicy swój dar ofiarny przed ołtarzem. 11 Jehowa rzekł więc do Mojżesza: „Jeden naczelnik w jednym dniu, a inny naczelnik w drugim dniu — tak będą składać swój dar ofiarny na uroczystość poświęcenia ołtarza”.+

12 W pierwszym dniu swój dar ofiarny złożył Nachszon,+ syn Amminadaba, z plemienia Judy. 13 A jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca,+ obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 14 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła;+ 15 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 16 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 17 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Nachszona, syna Amminadaba.+

18 W drugim dniu złożył dar Netanel,+ syn Cuara, naczelnik Issachara. 19 Złożył on jako swój dar ofiarny jedną srebrną misę ważącą sto trzydzieści sykli, jedną srebrną czaszę z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 20 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła; 21 jednego młodego byka, jednego barana, jednego baranka jednorocznego, na całopalenie;+ 22 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 23 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Netanela, syna Cuara.

24 W trzecim dniu — naczelnik synów Zebulona, Eliab,+ syn Chelona. 25 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową; 26 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła; 27 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 28 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 29 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Eliaba, syna Chelona.+

30 W czwartym dniu — naczelnik synów Rubena, Elicur,+ syn Szedeura. 31 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 32 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła; 33 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 34 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 35 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Elicura, syna Szedeura.+

36 W piątym dniu — naczelnik synów Symeona, Szelumiel,+ syn Curiszaddaja. 37 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 38 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła; 39 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 40 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 41 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Szelumiela, syna Curiszaddaja.+

42 W szóstym dniu — naczelnik synów Gada, Eliasaf,+ syn Deuela. 43 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 44 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła;+ 45 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 46 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 47 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Eliasafa, syna Deuela.+

48 W siódmym dniu — naczelnik synów Efraima, Eliszama,+ syn Ammihuda. 49 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 50 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła; 51 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 52 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 53 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Eliszamy, syna Ammihuda.+

54 W ósmym dniu — naczelnik synów Manassesa, Gamaliel,+ syn Pedahcura. 55 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 56 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła;+ 57 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 58 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 59 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Gamaliela, syna Pedahcura.+

60 W dziewiątym dniu — naczelnik+ synów Beniamina, Abidan,+ syn Gideoniego. 61 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 62 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła; 63 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 64 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 65 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Abidana, syna Gideoniego.+

66 W dziesiątym dniu — naczelnik synów Dana, Achiezer,+ syn Ammiszaddaja. 67 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 68 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła; 69 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 70 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 71 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Achiezera, syna Ammiszaddaja.+

72 W jedenastym dniu — naczelnik synów Aszera, Pagiel,+ syn Ochrana. 73 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 74 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła;+ 75 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 76 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 77 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Pagiela, syna Ochrana.+

78 W dwunastym dniu — naczelnik synów Naftalego, Achira,+ syn Enana. 79 Jego darem ofiarnym była jedna srebrna misa ważąca sto trzydzieści sykli, jedna srebrna czasza z siedemdziesięciu sykli według sykla świętego miejsca, obie pełne wybornej mąki nasączonej oliwą, na ofiarę zbożową;+ 80 jeden złoty kielich z dziesięciu sykli, pełen kadzidła;+ 81 jeden młody byk, jeden baran, jeden baranek jednoroczny, na całopalenie;+ 82 jedno koźlę z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 83 a na ofiarę współuczestnictwa+ dwie sztuki bydła, pięć baranów, pięć kozłów, pięć jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny Achira, syna Enana.+

84 Oto dar ofiarny od naczelników+ Izraela na uroczystość poświęcenia+ ołtarza w dniu namaszczenia go: dwanaście srebrnych mis, dwanaście srebrnych czasz,+ dwanaście złotych kielichów; 85 sto trzydzieści sykli na każdą srebrną misę i siedemdziesiąt na każdą czaszę — wszystkiego srebra tych naczyń było dwa tysiące czterysta sykli według sykla świętego miejsca;+ 86 dwanaście złotych kielichów+ pełnych kadzidła, po dziesięć sykli na kielich według sykla świętego miejsca — wszystkiego złota kielichów było sto dwadzieścia sykli; 87 wszystkiego bydła na całopalenie+ było: dwanaście byków, dwanaście baranów, dwanaście jednorocznych baranków oraz ich ofiary zbożowe,+ a także dwanaście koźląt z kóz na dar ofiarny za grzech;+ 88 a wszystkiego bydła na ofiarę współuczestnictwa+ było: dwadzieścia cztery byki, sześćdziesiąt baranów, sześćdziesiąt kozłów, sześćdziesiąt jednorocznych baranków. Był to dar ofiarny na uroczystość poświęcenia+ ołtarza po jego namaszczeniu.+

89 A ilekroć Mojżesz wchodził do namiotu spotkania, by z Nim mówić,+ słyszał głos rozmawiający z nim znad pokrywy,+ która była na Arce Świadectwa, spomiędzy dwóch cherubów;+ i mówił do niego.

8 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do Aarona i powiedz mu: ‚Kiedykolwiek zapalisz lampy, siedem lamp ma oświetlać obszar przed świecznikiem’”.+ 3 Aaron zaczął więc tak czynić. Dla obszaru przed świecznikiem zapalał jego lampy,+ jak to Jehowa nakazał Mojżeszowi. 4 A takie było wykonanie świecznika: Wykuto go ze złota. Był kuty aż po jego boki i aż po jego kwiaty.+ Wykonał ten świecznik zgodnie z wizją,+ którą Jehowa ukazał Mojżeszowi.

5 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 6 „Weź spośród synów Izraela Lewitów i oczyść ich.+ 7 A oto, jak z nimi postąpisz, by ich oczyścić: Pokrop ich wodą oczyszczającą z grzechu,+ oni zaś przeciągną brzytwą po całym swym ciele+ i wypiorą swe szaty,+ i się oczyszczą.+ 8 Potem wezmą młodego byka+ i towarzyszącą mu ofiarę zbożową+ z wybornej mąki nasączonej oliwą, a ty weźmiesz innego młodego byka na dar ofiarny za grzech.+ 9 I przyprowadzisz Lewitów przed namiot spotkania, i zwołasz całe zgromadzenie synów Izraela.+ 10 I przyprowadzisz Lewitów przed oblicze Jehowy, a synowie Izraela położą+ ręce na Lewitach.+ 11 Aaron zaś każe Lewitom poruszać się tam i z powrotem przed obliczem Jehowy jak ofiara kołysana+ od synów Izraela, a ich zadaniem będzie pełnienie służby dla Jehowy.+

12 „Potem Lewici położą ręce na głowach byków.+ Następnie złóż jednego jako dar ofiarny za grzech, a drugiego jako całopalenie dla Jehowy, by dokonać przebłagania+ za Lewitów. 13 I polecisz Lewitom stanąć przed Aaronem i jego synami, i każesz im się poruszać tam i z powrotem jak ofiara kołysana dla Jehowy. 14 I oddzielisz Lewitów spośród synów Izraela, i Lewici będą należeć do mnie.+ 15 Potem Lewici przyjdą, by służyć przy namiocie spotkania.+ Oczyścisz ich więc i każesz im się poruszać tam i z powrotem jak ofiara kołysana.+ 16 Są bowiem dani, dani mi spośród synów Izraela.+ Wezmę ich sobie w zamian za tych, którzy otwierają wszelkie łona, za wszystkich pierworodnych synów Izraela.+ 17 Bo każdy pierworodny wśród synów Izraela należy do mnie, u człowieka i u zwierzęcia.+ W dniu, w którym ugodziłem każdego pierworodnego w ziemi egipskiej,+ uświęciłem ich dla siebie.+ 18 I wezmę Lewitów w zamian za wszystkich pierworodnych wśród synów Izraela.+ 19 I dam Lewitów Aaronowi i jego synom jako danych spośród synów Izraela,+ by pełnili służbę synów Izraela w namiocie spotkania+ i dokonywali przebłagania za synów Izraela, aby żadna plaga nie wystąpiła wśród synów Izraela+ dlatego, że synowie Izraela zbliżają się do świętego miejsca”.

20 A Mojżesz i Aaron oraz całe zgromadzenie synów Izraela zaczęli tak czynić Lewitom. Zgodnie ze wszystkim, co Jehowa nakazał Mojżeszowi w sprawie Lewitów — tak synowie Izraela im uczynili. 21 Toteż Lewici oczyścili się+ i wyprali swe szaty, po czym Aaron kazał im się poruszać tam i z powrotem jak ofiara kołysana przed obliczem Jehowy.+ Następnie Aaron dokonał za nich przebłagania, by ich oczyścić.+ 22 Dopiero potem Lewici weszli, żeby pełnić służbę w namiocie spotkania przed obliczem Aarona i jego synów.+ Postąpili więc z nimi tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi w sprawie Lewitów.

23 Wtedy Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 24 „Oto, co się odnosi do Lewitów: Od dwudziestu pięciu lat wzwyż przyjdzie on, by wejść do grona usługujących w namiocie spotkania. 25 Lecz po skończeniu pięćdziesięciu lat odejdzie z grona usługujących i już nie będzie pełnił służby. 26 I będzie usługiwał swym braciom w namiocie spotkania przy wywiązywaniu się z tego obowiązku, lecz nie wolno mu pełnić żadnej służby. Tak postąpisz z Lewitami co do ich obowiązków”.+

9 I Jehowa odezwał się do Mojżesza na pustkowiu Synaj w pierwszym miesiącu+ drugiego roku po ich wyjściu z ziemi egipskiej, mówiąc: 2 „Niech więc synowie Izraela przygotują ofiarę paschalną+ w jej wyznaczonym czasie.+ 3 Macie ją przygotować w wyznaczonym czasie — czternastego dnia tego miesiąca, między dwoma wieczorami.+ Macie ją przygotować według wszystkich jej ustaw i całego ustalonego porządku”.+

4 Mojżesz powiedział zatem synom Izraela, by przygotowali ofiarę paschalną. 5 Wtedy przygotowali na pustkowiu Synaj ofiarę paschalną w pierwszym miesiącu, czternastego dnia tego miesiąca, między dwoma wieczorami. Zgodnie ze wszystkim, co Jehowa nakazał Mojżeszowi — tak uczynili synowie Izraela.+

6 A niektórzy mężczyźni stali się nieczyści z powodu duszy ludzkiej,+ tak iż nie mogli w tym dniu przygotować ofiary paschalnej. Toteż stawili się w owym dniu przed Mojżeszem i Aaronem.+ 7 Następnie mężczyźni ci rzekli do niego: „Jesteśmy nieczyści z powodu duszy ludzkiej. Dlaczego mielibyśmy być powstrzymywani od złożenia Jehowie daru ofiarnego+ w wyznaczonym na to czasie pośród synów Izraela?” 8 Wtedy Mojżesz powiedział im: „Stójcie, a ja posłucham, co Jehowa nakaże w waszej sprawie”.+

9 Wówczas Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 10 „Powiedz synom Izraela, mówiąc: ‚Choćby ktoś z was lub z waszych pokoleń stał się nieczysty z powodu jakiejś duszy+ albo był w dalekiej podróży, on też ma przygotować ofiarę paschalną dla Jehowy. 11 Mają przygotować ją w drugim miesiącu,+ czternastego dnia, między dwoma wieczorami. Niech ją jedzą razem z przaśnymi plackami i gorzkimi ziołami.+ 12 Nie wolno im nic z niej pozostawić do rana+ i nie powinni jej złamać żadnej kości.+ Mają przygotować ją zgodnie z całą ustawą dotyczącą posiłku paschalnego.+ 13 Lecz jeśli ktoś był czysty i nie znajdował się w podróży, a zaniedbał przygotowania ofiary paschalnej, to on, ta dusza, zostanie zgładzony spośród swego ludu,+ gdyż nie złożył daru ofiarnego dla Jehowy w wyznaczonym czasie. Człowiek ten odpowie za swój grzech.+

14 „‚A jeśli osiadły przybysz będzie przebywał u was jako przybysz, on też przygotuje ofiarę paschalną dla Jehowy.+ Ma to uczynić zgodnie z ustawą dotyczącą posiłku paschalnego i zgodnie z jego ustalonym porządkiem.+ Ma dla was istnieć jedna ustawa — zarówno dla osiadłego przybysza, jak i dla rodowitego mieszkańca tej ziemi’”.+

15 A w dniu ustawienia przybytku+ obłok zakrył przybytek namiotu Świadectwa,+ lecz wieczorem i aż do rana pozostawało nad przybytkiem coś, co wyglądało jak ogień.+ 16 Tak było stale: Obłok zakrywał go za dnia, a coś, co wyglądało jak ogień — w nocy.+ 17 Ilekroć obłok unosił się znad namiotu, synowie Izraela zaraz wyruszali,+ a w miejscu, gdzie obłok się zatrzymał, tam synowie Izraela rozbijali obóz.+ 18 Na rozkaz Jehowy synowie Izraela wyruszali i na rozkaz Jehowy rozbijali obóz.+ Stali obozem przez wszystkie dni, w których obłok przebywał nad przybytkiem. 19 A gdy obłok pozostawał nad przybytkiem przez wiele dni, synowie Izraela również wywiązywali się ze swego obowiązku wobec Jehowy, by nie wyruszać.+ 20 I niekiedy obłok stał nad przybytkiem kilka dni. Na rozkaz+ Jehowy stali obozem i na rozkaz Jehowy wyruszali. 21 A niekiedy obłok+ stał od wieczora do rana; rano zaś obłok się unosił, a oni wyruszali. Czy obłok się uniósł za dnia, czy w nocy, wyruszali.+ 22 Czy to dwa dni, czy miesiąc, czy więcej dni obłok pozostawał nad przybytkiem, przebywając nad nim, synowie Izraela stali obozem i nie wyruszali, lecz gdy się unosił, wyruszali.+ 23 Na rozkaz Jehowy stawali obozem i na rozkaz Jehowy wyruszali. Na rozkaz Jehowy dany za pośrednictwem Mojżesza+ wywiązywali się ze swego obowiązku+ wobec Jehowy.

10 I Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 2 „Wykonaj sobie dwie srebrne trąby.+ Wykujesz je i będą ci służyć do zwoływania+ zgromadzenia i do sygnalizowania zwijania obozów. 3 I zadmie się w obie, a całe zgromadzenie zgodnie z umową zawartą z tobą stawi się przy wejściu do namiotu spotkania.+ 4 A gdyby zadęto tylko w jedną, stawią się u ciebie — zgodnie z umową zawartą z tobą — naczelnicy będący zwierzchnikami tysięcy Izraela.+

5 „I będziecie dąć, wydając zmienny dźwięk, i wyruszą obozy obozujących po stronie wschodniej.+ 6 I będziecie dąć, wydając po raz drugi zmienny dźwięk, i wyruszą obozy obozujących po stronie południowej.+ Za każdym razem, gdy jeden z nich będzie wyruszał, mają dąć, wydając zmienny dźwięk.

7 „A gdy zwoływany będzie zbór, macie dąć,+ ale nie wolno wam wydawać zmiennego dźwięku. 8 W trąby+ zaś mają dąć synowie Aarona, kapłani, a używanie ich będzie dla was ustawą po czas niezmierzony za waszych pokoleń.

9 „A gdybyście w swej ziemi przystępowali do walki z ciemięzcą, który was nęka,+ zagracie na trąbach sygnał wojenny+ i wspomni na was Jehowa, wasz Bóg, i zostaniecie wybawieni od swych nieprzyjaciół.+

10 „I w dniu waszej radości,+ i w waszych okresach świątecznych,+ i w początkach waszych miesięcy+ będziecie dąć w trąby nad waszymi całopaleniami+ i waszymi ofiarami współuczestnictwa;+ a używanie ich będzie dla was stanowić pamiątkę przed waszym Bogiem. Jam jest Jehowa, wasz Bóg”.+

11 A w drugim roku, w miesiącu drugim, dwudziestego dnia tego miesiąca,+ uniósł się obłok znad przybytku+ Świadectwa. 12 I synowie Izraela wyruszyli z pustkowia Synaj zgodnie ze sposobem swych wymarszów,+ a obłok zatrzymał się na pustkowiu Paran.+ 13 I po raz pierwszy wyruszyli zgodnie z rozkazem Jehowy danym za pośrednictwem Mojżesza.+

14 Tak więc pierwszy ze wszystkich wyruszył w swych zastępach trójplemienny oddział obozu synów Judy,+ a nad jego zastępem był Nachszon,+ syn Amminadaba. 15 A nad zastępem plemienia synów Issachara był Netanel,+ syn Cuara. 16 A nad zastępem plemienia synów Zebulona był Eliab, syn Chelona.+

17 I rozebrano przybytek,+ i wyruszyli niosący przybytek synowie Gerszona+ i synowie Merariego.+

18 I wyruszył w swych zastępach trójplemienny oddział obozu Rubena,+ a nad jego zastępem był Elicur,+ syn Szedeura. 19 A nad zastępem plemienia synów Symeona+ był Szelumiel,+ syn Curiszaddaja. 20 A nad zastępem plemienia synów Gada był Eliasaf,+ syn Deuela.

21 I wyruszyli niosący sanktuarium+ Kehatyci, gdyż do czasu ich przybycia miał być wzniesiony przybytek.

22 I wyruszył w swych zastępach trójplemienny oddział obozu synów Efraima,+ a nad jego zastępem był Eliszama,+ syn Ammihuda. 23 A nad zastępem plemienia synów Manassesa+ był Gamaliel,+ syn Pedahcura. 24 A nad zastępem plemienia synów Beniamina+ był Abidan,+ syn Gideoniego.

25 I jako tylna straż+ wszystkich obozów wyruszył w swych zastępach trójplemienny oddział obozu synów Dana,+ a nad jego zastępem był Achiezer,+ syn Ammiszaddaja. 26 A nad zastępem plemienia synów Aszera+ był Pagiel,+ syn Ochrana. 27 A nad zastępem plemienia synów Naftalego+ był Achira,+ syn Enana. 28 Tak się odbywały wymarsze synów Izraela, gdy wyruszali w swoich zastępach.+

29 Potem Mojżesz rzekł do Chobaba, syna Midianity Reuela,+ teścia Mojżesza: „Wyruszamy na miejsce, o którym Jehowa powiedział: ‚Dam je wam’.+ Chodź z nami, a będziemy ci wyświadczać dobro,+ gdyż Jehowa mówił dobrze o Izraelu”.+ 30 Lecz ten mu odrzekł: „Nie pójdę, lecz udam się do swego kraju+ i do swoich krewnych”. 31 Wówczas on rzekł: „Proszę, nie opuszczaj nas, gdyż będziesz nam służył za oczy, wiesz bowiem, gdzie możemy obozować na tym pustkowiu. 32 A jeśli pójdziesz z nami,+ to dobro, jakie Jehowa nam wyświadczy, my z kolei wyświadczymy tobie”.

33 Wyruszyli więc od góry Jehowy+ na odległość trzech dni drogi, przed nimi zaś podążała na odległość trzech dni drogi Arka Przymierza Jehowy,+ żeby wyszukać dla nich miejsce na odpoczynek.+ 34 A obłok Jehowy+ był nad nimi za dnia, gdy wyruszali z obozowiska.

35 Gdy zaś Arka wyruszała, Mojżesz mówił: „Racz powstać, Jehowo, i niech się rozproszą twoi nieprzyjaciele;+ i niech przed tobą uciekają ci, którzy cię zawzięcie nienawidzą”.+ 36 A gdy się zatrzymywała, mówił: „Powróć, Jehowo, do miriadów tysięcy Izraela”.+

11 A lud stał się podobny do takich, którzy narzekają na coś złego do uszu Jehowy.+ Gdy Jehowa to usłyszał, rozpalił się jego gniew i ogień Jehowy zapłonął przeciwko nim, i pochłonął niektórych na skraju obozu.+ 2 Kiedy lud zaczął wołać do Mojżesza, błagał on Jehowę+ i ogień zgasł. 3 I miejscu temu nadano nazwę Tabera,+ gdyż ogień Jehowy zapłonął przeciwko nim.

4 A mieszany tłum,+ który był pośród nich, dał wyraz samolubnemu pragnieniu;+ również synowie Izraela zaczęli znowu płakać i mówić: „Kto nam da do jedzenia mięso?+ 5 Jakże wspominamy ryby, które za darmo jadaliśmy w Egipcie,+ ogórki i arbuzy, i pory, i cebule, i czosnek! 6 A teraz nasza dusza wyschła. Nasze oczy nie widzą nic oprócz manny”.+

7 Manna+ zaś była podobna do nasion kolendry,+ a jej wygląd był jak wygląd żywicy bdelium.+ 8 Lud się rozchodził i zbierał ją,+ i mełł ją w żarnach albo ucierał w moździerzu, i gotował ją w garnkach+ lub robił z niej okrągłe placki, a jej smak był podobny do smaku słodkich placków z oliwą.+ 9 A gdy w nocy spadała na obóz rosa, spadała i manna.+

10 I Mojżesz usłyszał, jak lud płakał w swych rodzinach, każdy u wejścia do swego namiotu. I rozpalił się bardzo gniew Jehowy,+ również w oczach Mojżesza było to złe.+ 11 Wtedy Mojżesz rzekł do Jehowy: „Czemu wyrządziłeś zło swemu słudze i czemu nie znalazłem łaski w twoich oczach, żeś włożył na mnie ciężar całego tego ludu?+ 12 Czyż ja począłem cały ten lud? Czyż to ja ich urodziłem, żebyś miał mi powiedzieć: ‚Nieś ich na swej piersi,+ jak piastun niesie oseska’,+ do ziemi, co do której przysiągłeś ich praojcom?+ 13 Skąd mam wziąć mięso, by dać całemu temu ludowi? Płaczą bowiem przede mną, mówiąc: ‚Daj nam mięsa, a najemy się!’ 14 Nie jestem w stanie sam nieść całego tego ludu, gdyż jest dla mnie za ciężki.+ 15 Jeżeli więc tak postępujesz ze mną, to proszę, zabij mnie,+ jeśli znalazłem łaskę w twoich oczach, i niech nie patrzę na swoją niedolę”.

16 Jehowa zaś rzekł do Mojżesza: „Zbierz mi siedemdziesięciu mężów spośród starszych Izraela,+ o których wiesz, że są starszymi ludu i ich urzędnikami,+ i weź ich do namiotu spotkania, i niech tam staną razem z tobą. 17 A ja zstąpię+ i będę tam z tobą rozmawiał;+ i wezmę nieco z ducha,+ który jest na tobie, i włożę go na nich, i będą ci pomagać nieść ciężar ludu, żebyś go nie niósł ty sam.+ 18 A do ludu powiesz: ‚Poświęćcie się na jutro,+ gdyż będziecie jedli mięso, płakaliście bowiem, tak iż doszło to do uszu Jehowy:+ „Kto nam da do jedzenia mięso, bo dobrze nam było w Egipcie?”+ I Jehowa na pewno da wam mięso, i będziecie jedli.+ 19 Będziecie jedli nie jeden dzień ani dwa dni, ani pięć dni, ani dziesięć dni, ani dwadzieścia dni, 20 lecz aż miesiąc dni, dopóki wam nie wyjdzie nozdrzami i wam nie obrzydnie,+ gdyż odrzuciliście Jehowę, który jest pośród was, i płakaliście przed jego obliczem, mówiąc: „Czemuż to wyszliśmy z Egiptu?”’”+

21 Potem Mojżesz rzekł: „Lud, pośród którego jestem, liczy sześćset tysięcy+ pieszych, a jednak ty powiedziałeś: ‚Dam im mięso i będą jedli przez miesiąc dni’! 22 Czyż zarżnie się dla nich trzody i stada, żeby im wystarczyło?+ Albo czyż złowi się dla nich wszystkie ryby morskie, żeby im wystarczyło?”

23 Na to Jehowa rzekł do Mojżesza: „Czyż ręka Jehowy jest za krótka?+ Zobaczysz więc, czy to, co mówię, stanie ci się, czy nie”.+

24 Następnie Mojżesz wyszedł i oznajmił ludowi słowa Jehowy. I zebrał siedemdziesięciu mężów spośród starszych ludu, i kazał im stanąć dookoła namiotu.+ 25 Wtedy Jehowa, zstąpiwszy w obłoku,+ przemówił do niego,+ po czym wziął nieco z ducha,+ który był na nim, i włożył go na każdego z siedemdziesięciu starszych. Gdy zaś duch spoczął na nich, zaczęli się zachowywać jak prorocy; lecz potem już tego nie uczynili.+

26 A w obozie pozostało dwóch mężczyzn. Jeden miał na imię Eldad, a drugi miał na imię Medad. I spoczął na nich duch, gdyż byli wśród spisanych, ale nie poszli do namiotu. Zaczęli więc w obozie zachowywać się jak prorocy. 27 A pewien młodzieniec pobiegł i powiadomił Mojżesza, mówiąc: „Eldad i Medad zachowują się w obozie jak prorocy!” 28 Wtedy Jozue, syn Nuna, usługujący+ Mojżeszowi od wieku młodzieńczego, odezwał się i rzekł: „Panie mój, Mojżeszu, powstrzymaj ich!”+ 29 Lecz Mojżesz rzekł do niego: „Czyż jesteś o mnie zazdrosny? Nie — chciałbym, żeby cały lud Jehowy składał się z proroków, bo Jehowa włożyłby na nich swego ducha!”+ 30 Później Mojżesz odszedł do obozu, on i starsi Izraela.

31 I zerwał się wiatr+ od Jehowy, i zaczął przynosić od morza przepiórki+ i zrzucać je na obóz mniej więcej na dzień drogi z jednej strony i mniej więcej na dzień drogi z drugiej strony, wszędzie dookoła obozu, i mniej więcej na dwa łokcie nad powierzchnię ziemi. 32 Wtedy lud, powstawszy, zbierał przepiórki przez cały ten dzień i całą noc oraz cały następny dzień. Kto nazbierał najmniej, zebrał dziesięć chomerów;+ i rozkładali je sobie szeroko wokół obozu. 33 Mięso było jeszcze między ich zębami,+ jeszcze nie przeżute, gdy zapłonął przeciwko ludowi gniew Jehowy+ i Jehowa zaczął uśmiercać lud, urządzając bardzo wielką rzeź.+

34 Miejscu temu nadano nazwę Kibrot-Hattaawa,+ gdyż tam pogrzebano ludzi, którzy pałali samolubną żądzą.+ 35 Z Kibrot-Hattaawa lud wyruszył do Chacerot i przebywali w Chacerot.+

12 Wtedy Miriam i Aaron zaczęli mówić przeciw Mojżeszowi z powodu kuszyckiej żony, którą pojął, gdyż za żonę pojął Kuszytkę.+ 2 I mówili: „Czyż Jehowa mówił tylko przez Mojżesza? Czyż nie mówił także przez nas?”+ Jehowa zaś słuchał.+ 3 A ów mąż, Mojżesz, był najpotulniejszy+ ze wszystkich ludzi, którzy byli na powierzchni ziemi.

4 Wtedy Jehowa nagle rzekł do Mojżesza i Aarona, i Miriam: „Wyjdźcie, wy troje, do namiotu spotkania”. Toteż wyszło tych troje. 5 Potem Jehowa zstąpił w słupie obłoku+ i stanął u wejścia do namiotu, i zawołał Aarona oraz Miriam. Wtedy oboje wyszli. 6 I przemówił: „Posłuchajcie, proszę, moich słów. Gdyby powstał spośród was prorok dla Jehowy, to dałbym mu się poznać w wizji.+ We śnie+ mówiłbym do niego. 7 Nie tak jest z moim sługą Mojżeszem!+ Jemu został powierzony cały mój dom.+ 8 Mówię do niego usta w usta,+ tak mu przedstawiając, a nie przez zagadki;+ i widzi on postać Jehowy.+ Czemuż więc nie baliście się mówić przeciwko mojemu słudze, przeciwko Mojżeszowi?”+

9 I Jehowa zapałał na nich gniewem, i odszedł. 10 A obłok oddalił się znad namiotu i oto Miriam została dotknięta trądem białym jak śnieg.+ Wtedy Aaron zwrócił się ku Miriam i oto była dotknięta trądem.+ 11 Aaron natychmiast rzekł do Mojżesza: „Wybacz mi, mój panie! Proszę, nie policz nam tego grzechu, w którym głupio postąpiliśmy i który popełniliśmy!+ 12 Nie dopuść, proszę, by pozostawała jak umarły,+ który wychodząc z łona matki, ma ciało na wpół zżarte!” 13 I Mojżesz zaczął wołać do Jehowy, mówiąc: „Boże, proszę! Uzdrów ją, proszę!”+

14 Wówczas Jehowa rzekł do Mojżesza: „Gdyby ojciec splunął+ jej w twarz, czyż nie byłaby upokorzona przez siedem dni? Niech na siedem dni zostanie poddana kwarantannie+ poza obozem,+ a potem niech zostanie przyjęta”.+ 15 Toteż Miriam została na siedem dni poddana kwarantannie poza obozem+ i lud nie wyruszył, dopóki Miriam nie została przyjęta. 16 A potem lud wyruszył z Chacerot+ i rozłożył się obozem na pustkowiu Paran.+

13 Wówczas Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 2 „Wypraw mężów, żeby przeszpiegowali ziemię Kanaan, którą daję synom Izraela.+ Wyślecie po jednym mężu z każdego plemienia jego ojców, takiego, który jest między nimi naczelnikiem”.+

3 Mojżesz wysłał ich zatem na rozkaz Jehowy z pustkowia Paran.+ Wszyscy ci mężowie byli zwierzchnikami synów Izraela. 4 A oto ich imiona: Z plemienia Rubena Szammua, syn Zakkura; 5 z plemienia Symeona Szafat, syn Choriego; 6 z plemienia Judy Kaleb,+ syn Jefunnego; 7 z plemienia Issachara Jigal, syn Józefa; 8 z plemienia Efraima Hoszea,+ syn Nuna; 9 z plemienia Beniamina Palti, syn Rafu; 10 z plemienia Zebulona Gaddiel, syn Sodiego; 11 z plemienia Józefa,+ za plemię Manassesa,+ Gaddi, syn Susiego; 12 z plemienia Dana Ammiel, syn Gemalliego; 13 z plemienia Aszera Setur, syn Michaela; 14 z plemienia Naftalego Nachbi, syn Wafsiego; 15 z plemienia Gada Geuel, syn Machiego. 16 Są to imiona mężów, których Mojżesz wysłał celem przeszpiegowania tej ziemi. A Mojżesz dalej nazywał Hoszeę, syna Nuna, Jehoszuą.+

17 Mojżesz zaś, wysyłając ich, żeby przeszpiegowali ziemię Kanaan, przemówił do nich: „Podejdźcie tu do Negebu+ i udajcie się w górzystą okolicę.+ 18 I zobaczcie, co to za ziemia+ i lud, który ją zamieszkuje, czy są silni, czy słabi, czy jest ich niewielu, czy dużo; 19 i jaka jest ziemia, w której mieszkają, czy jest dobra, czy zła, i jakie są miasta, w których mieszkają, czy są to obozowiska, czy warownie; 20 i jaka jest ziemia, czy jest tłusta, czy chuda,+ czy są na niej drzewa, czy nie. Okażcie się więc odważni+ i weźcie nieco owocu tej ziemi”. A dni te były dniami pierwszych dojrzałych owoców winogron.+

21 Wyruszyli więc i przeszpiegowali ziemię od pustkowia Cin+ po Rechob+ przy wejściu do Chamatu.+ 22 Udawszy się do Negebu,+ przybyli do Hebronu.+ Byli tam Achiman, Szeszaj i Talmaj,+ którzy się urodzili Anakowi.+ A Hebron+ został zbudowany siedem lat wcześniej niż Coan+ w Egipcie. 23 Gdy przybyli do doliny Eszkol,+ ucięli tam latorośl z jedną kiścią winogron.+ I nieśli ją we dwóch na drążku, a także trochę jabłek granatu+ i trochę fig. 24 Nazwali to miejsce doliną Eszkol+ ze względu na kiść, którą synowie Izraela tam ucięli.

25 W końcu po upływie czterdziestu dni+ powrócili z przeszpiegowania tej ziemi. 26 A idąc, przyszli do Mojżesza i Aarona, i do całego zgromadzenia synów Izraela na pustkowie Paran, do Kadesz.+ I przynieśli im oraz całemu zgromadzeniu wiadomość oraz pokazali im owoc tej ziemi. 27 I zaczęli mu opowiadać, mówiąc: „Weszliśmy do ziemi, do której nas wysłałeś, i ona naprawdę opływa w mleko i miód,+ a oto jej owoc.+ 28 Ale faktem jest, że lud zamieszkujący tę ziemię jest silny, a miasta warowne są bardzo wielkie;+ ponadto widzieliśmy tam tych, którzy się urodzili Anakowi.+ 29 Amalekici+ zamieszkują ziemię Negeb,+ Hetyci zaś i Jebusyci,+ i Amoryci+ zamieszkują górzystą okolicę, a Kananejczycy+ mieszkają nad morzem i nad Jordanem”.

30 Wtedy Kaleb,+ próbując uspokoić lud wobec Mojżesza, przemówił: „Wyruszmy zaraz, a weźmiemy ją w posiadanie, gdyż na pewno zdołamy nią zawładnąć”.+ 31 Lecz mężowie, którzy z nim wyruszyli, powiedzieli: „Nie możemy wyruszyć przeciwko temu ludowi, gdyż oni są silniejsi od nas”.+ 32 I rozpuszczali pośród synów Izraela złą wieść+ o ziemi, którą przeszpiegowali, i mówili: „Ziemia, przez którą przeszliśmy, by ją przeszpiegować, jest ziemią, która pożera swych mieszkańców; a wszyscy ludzie, których widzieliśmy pośrodku niej, to mężczyźni nadzwyczajnego wzrostu.+ 33 Widzieliśmy tam nefilimów, synów Anaka,+ którzy pochodzą od nefilimów; tak iż we własnych oczach byliśmy jak koniki polne i takimi też byliśmy w ich oczach”.+

14 Wówczas całe zgromadzenie podniosło głos, a lud głośno krzyczał i płakał+ przez całą tę noc. 2 I wszyscy synowie Izraela zaczęli szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi,+ a całe zgromadzenie zaczęło mówić przeciw nim: „Obyśmy byli pomarli w ziemi egipskiej albo obyśmy byli pomarli na tym pustkowiu! 3 I czemuż Jehowa prowadzi nas do tej ziemi, abyśmy padli od miecza?+ Nasze żony i nasze maleństwa staną się łupem.+ Czyż nie lepiej nam wrócić do Egiptu?”+ 4 Mówili nawet jeden do drugiego: „Ustanówmy sobie zwierzchnika i wracajmy do Egiptu!”+

5 Wtedy Mojżesz i Aaron padli na twarze+ przed całym zborem zgromadzenia synów Izraela. 6 A Jozue, syn Nuna,+ i Kaleb, syn Jefunnego,+ spośród tych, którzy przeszpiegowali tę ziemię, rozdarli swe szaty+ 7 i tak przemówili do całego zgromadzenia synów Izraela: „Ziemia, przez którą przeszliśmy, by ją przeszpiegować, jest ziemią bardzo, bardzo dobrą.+ 8 Jeśli Jehowa znalazł w nas upodobanie,+ to wprowadzi nas do tej ziemi i ją nam da — ziemię mlekiem i miodem płynącą.+ 9 Tylko się nie buntujcie przeciwko Jehowie+ i nie bójcie się ludu tej ziemi,+ bo oni są dla nas chlebem. Ich osłona odwróciła się od nich,+ a z nami jest Jehowa.+ Nie bójcie się ich”.+

10 Lecz całe zgromadzenie mówiło o obrzuceniu ich kamieniami.+ I chwała Jehowy ukazała się na namiocie spotkania wszystkim synom Izraela.+

11 W końcu Jehowa rzekł do Mojżesza: „Jak długo+ lud ten będzie mnie traktował bez szacunku+ i jak długo nie będą mi wierzyć mimo wszystkich znaków, których pośród nich dokonałem?+ 12 Uderzę ich zarazą i wypędzę ich, ciebie zaś uczynię narodem większym i potężniejszym od nich”.+

13 Lecz Mojżesz rzekł do Jehowy: „Wtedy Egipcjanie usłyszą, że to ten lud, który wyprowadziłeś spośród nich swoją mocą.+ 14 I opowiedzą o tym mieszkańcom tej ziemi. Oni już słyszeli, żeś ty Jehowa, który jest pośród tego ludu+ i który się ukazał twarzą w twarz.+ Ty jesteś Jehowa i twój obłok stoi nad nimi, i idziesz przed nimi w słupie obłoku za dnia, a nocą w słupie ognia.+ 15 Gdybyś uśmiercił ten lud co do jednego męża,+ to narody, które słyszały o twej sławie, mówiłyby tak: 16 ‚Ponieważ Jehowa nie był w stanie wprowadzić tego ludu do ziemi, co do której im przysiągł, więc powybijał ich na pustkowiu’.+ 17 Proszę zatem, niech twoja moc stanie się wielka,+ Jehowo, tak jak rzekłeś, mówiąc: 18 ‚Jehowa, nieskory do gniewu+ i obfitujący w lojalną życzliwość,+ on przebacza przewinienie i występek,+ lecz bynajmniej nie pozwoli ujść bezkarnie+ — sprowadzi karę za przewinienie ojców na synów, na trzecie pokolenie i na czwarte pokolenie’.+ 19 Przebacz, proszę, przewinienie tego ludu według obfitej miary twej lojalnej życzliwości, tak jak odpuszczałeś temu ludowi, począwszy od Egiptu aż dotąd”.+

20 Wówczas Jehowa rzekł: „Przebaczam zgodnie z twoim słowem.+ 21 Lecz jako żyję, cała ziemia zostanie napełniona chwałą Jehowy.+ 22 Ale wszyscy, którzy widzieli moją chwałę+ i moje znaki,+ jakich dokonałem w Egipcie i na pustkowiu, a mimo to wystawiali mnie na próbę+ tych dziesięć razy oraz nie słuchali mego głosu,+ 23 nigdy nie ujrzą ziemi, co do której przysiągłem ich ojcom; doprawdy, wszyscy, którzy traktowali mnie bez szacunku, nie ujrzą jej.+ 24 Natomiast mego sługę Kaleba+ — ponieważ był on innego ducha i bez zastrzeżeń podążał za mną+ — na pewno wprowadzę do ziemi, do której poszedł, i jego potomstwo weźmie ją w posiadanie.+ 25 Chociaż Amalekici i Kananejczycy+ zamieszkują nizinę, wy zawróćcie jutro i pomaszerujcie na pustkowie drogą Morza Czerwonego”.+

26 I Jehowa odezwał się do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 27 „Jak długo jeszcze to nikczemne zgromadzenie będzie szemrać przeciwko mnie?+ Słyszałem szemrania synów Izraela, którymi szemrają przeciwko mnie.+ 28 Powiedz im: ‚„Jako żyję — brzmi wypowiedź Jehowy — jeśli nie postąpię z wami tak, jak mówiliście do moich uszu!+ 29 Na tym pustkowiu legną wasze trupy,+ wszyscy wasi spisani z całej waszej liczby od dwudziestu lat wzwyż, wy, którzy szemraliście przeciwko mnie.+ 30 Wy nie wejdziecie do ziemi, w której podniosłem rękę+ do przysięgi, że będę z wami przebywał — z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego, syna Nuna.+

31 „‚„A wasze maleństwa, o których mówiliście, że staną się łupem,+ te wprowadzę i poznają ziemię, którą wyście odrzucili.+ 32 Lecz wasze trupy legną na tym pustkowiu.+ 33 Wasi synowie zaś będą pasterzami na pustkowiu+ przez czterdzieści lat i będą odpowiadać za wasze rozpustne czyny,+ dopóki wasze trupy nie zniszczeją na tym pustkowiu.+ 34 Według liczby dni, w których przeszpiegowaliście tę ziemię, czterdzieści dni,+ dzień za rok, dzień za rok,+ czterdzieści lat będziecie odpowiadać za swe przewinienia,+ abyście poznali, co to znaczy, gdy się odsuwam.+

35 „‚„Ja, Jehowa, powiedziałem — nie inaczej postąpię z całym tym nikczemnym zgromadzeniem,+ z tymi, którzy się zebrali przeciwko mnie: Wyginą na tym pustkowiu i tam wymrą.+ 36 Mężowie zaś, których Mojżesz wysłał, by przeszpiegowali tę ziemię, i którzy po swym powrocie zaczęli pobudzać całe zgromadzenie do szemrania przeciwko niemu, rozpuszczając złą wieść o tej ziemi,+ 37 mężowie, którzy rozpuszczali złą wieść o tej ziemi, wymrą od plagi przed obliczem Jehowy.+ 38 Lecz Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunnego, pozostaną przy życiu spośród mężów, którzy wyszli, by przeszpiegować tę ziemię”’”.+

39 Kiedy Mojżesz oznajmił te słowa wszystkim synom Izraela, lud zaczął się ogromnie smucić.+ 40 Co więcej, wstali wczesnym rankiem i próbowali wejść na szczyt góry, mówiąc: „Oto jesteśmy i musimy wstąpić na miejsce, o którym wspomniał Jehowa. Myśmy bowiem zgrzeszyli”.+ 41 Lecz Mojżesz rzekł: „Dlaczego przekraczacie rozkaz Jehowy?+ Przecież to się nie uda. 42 Nie wstępujcie tam — gdyż Jehowy nie ma pośród was — byście nie zostali pokonani przez waszych nieprzyjaciół.+ 43 Są bowiem tam przed wami Amalekici i Kananejczycy;+ i na pewno padniecie od miecza, gdyż Jehowa nie będzie z wami, dlatego że odwróciliście się od podążania za Jehową”.+

44 Jednakże oni ośmielili się wejść na szczyt góry,+ lecz Arka Przymierza Jehowy i Mojżesz nie przenieśli się ze środka obozu.+ 45 Wtedy Amalekici+ i Kananejczycy, którzy mieszkali na tej górze, zeszli w dół i uderzyli na nich, i rozproszyli ich aż do Chormy.+

15 Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Gdy w końcu wejdziecie do ziemi waszych miejsc zamieszkania, którą ja wam daję,+ 3 i będziecie składać Jehowie ofiarę ogniową,+ całopalenie+ albo jakąś ofiarę dla spełnienia szczególnego ślubu lub dobrowolną,+ albo podczas waszych okresowych świąt,+ żeby zgotować kojącą woń dla Jehowy,+ ze stada lub z trzody, 4 wówczas ten, kto składa swój dar ofiarny, złoży też Jehowie ofiarę zbożową z dziesiątej części efy wybornej mąki,+ nasączonej czwartą częścią hinu oliwy. 5 A jako ofiarę płynną masz złożyć wino,+ czwartą część hinu, wraz z całopaleniem lub z ofiarą z każdego baranka. 6 Albo przy ofiarowaniu barana złożysz ofiarę zbożową z dwóch dziesiątych wybornej mąki nasączonej jedną trzecią hinu oliwy. 7 A jako ofiarę płynną złożysz wino, trzecią część hinu, jako kojącą woń dla Jehowy.

8 „‚Lecz jeśli złożysz dla Jehowy samca ze stada jako całopalenie+ lub ofiarę dla spełnienia szczególnego ślubu+ albo ofiary współuczestnictwa,+ 9 to wraz z samcem ze stada należy też złożyć ofiarę zbożową+ z trzech dziesiątych wybornej mąki nasączonej połową hinu oliwy. 10 A jako ofiarę płynną złożysz wino,+ pół hinu, jako ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy. 11 Tak należy postąpić z każdym bykiem lub z każdym baranem, lub z pojedynczą sztuką spośród baranków czy spośród kozłów. 12 Jakakolwiek byłaby liczba tego, co będziecie składać, tak postąpicie z każdą sztuką według ich liczby. 13 Tak będzie je ofiarował każdy rodowity mieszkaniec, składając ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy.+

14 „‚A jeśli jakiś osiadły przybysz, który przebywa u was jako przybysz, albo ktoś, kto jest pośród was od pokoleń, będzie składał ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy, to uczyni tak, jak wy macie czynić.+ 15 Wy, którzy jesteście ze zboru, oraz osiadły przybysz, który przebywa jako przybysz, będziecie mieli jedną ustawę.+ Będzie to dla waszych pokoleń ustawa po czas niezmierzony. Osiadły przybysz będzie przed obliczem Jehowy taki sam, jak wy.+ 16 Jedno prawo i jedno sądownicze rozstrzygnięcie będzie dla was i dla osiadłego przybysza, który przebywa u was jako przybysz’”.+

17 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 18 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Gdy po przybyciu do tej ziemi, do której was prowadzę,+ 19 będziecie jedli chleb tej ziemi,+ macie składać Jehowie daninę. 20 Macie składać daninę z pierwocin+ waszej mąki razowej — jako okrągłe placki. Macie to składać tak jak daninę z klepiska. 21 Nieco z pierwocin waszej mąki razowej macie dawać Jehowie jako daninę przez wszystkie wasze pokolenia.

22 „‚A jeśli popełnicie błąd i nie spełnicie tych wszystkich przykazań,+ które Jehowa oznajmił Mojżeszowi, 23 wszystkiego, co Jehowa wam nakazał za pośrednictwem Mojżesza od dnia, w którym Jehowa wydał nakaz, i dalej przez wasze pokolenia, 24 gdyby uczyniono to przez pomyłkę, nie na oczach zgromadzenia — całe zgromadzenie złoży jednego młodego byka jako całopalenie o kojącej woni dla Jehowy i towarzyszącą mu ofiarę zbożową oraz ofiarę płynną według ustalonego trybu postępowania,+ a także jedno koźlę z kóz jako dar ofiarny za grzech.+ 25 Kapłan zaś dokona przebłagania+ za całe zgromadzenie synów Izraela i zostanie im to przebaczone; była to bowiem pomyłka,+ a oni jako swój dar ofiarny przyprowadzili ofiarę ogniową dla Jehowy i za swą pomyłkę swój dar ofiarny za grzech, składany przed Jehową. 26 I zostanie to przebaczone+ całemu zgromadzeniu synów Izraela oraz osiadłemu przybyszowi, który przebywa pośród nich jako przybysz, gdyż była to pomyłka całego ludu.

27 „‚A jeśli jakaś dusza zgrzeszy przez pomyłkę,+ to jako dar ofiarny za grzech złoży jednoroczną kozę.+ 28 Kapłan zaś dokona przebłagania za duszę, która nieumyślnie popełniła błąd, grzesząc przed obliczem Jehowy, aby tak zostało za to dokonane przebłaganie, i będzie jej to przebaczone.+ 29 Co do rodowitego mieszkańca wśród synów Izraela i osiadłego przybysza, który przebywa pośród nich jako przybysz, będzie dla was jedno prawo dotyczące czegoś popełnionego nieumyślnie.+

30 „‚Lecz dusza, która czyni coś rozmyślnie+ — czy rodowity mieszkaniec, czy osiadły przybysz — wyrażając się obelżywie o Jehowie,+ dusza ta zostanie zgładzona ze swego ludu.+ 31 Wzgardziła bowiem słowem Jehowy+ i złamała jego przykazanie;+ dusza ta ma być bezwarunkowo zgładzona.+ Spadnie na nią jej własne przewinienie’”.+

32 Kiedy synowie Izraela dalej przebywali na pustkowiu, pewnego razu spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień sabatu.+ 33 Wtedy ci, którzy spotkali go, gdy zbierał drwa, przyprowadzili go do Mojżesza i Aarona oraz do całego zgromadzenia. 34 I oddali go pod straż,+ gdyż nie było wyraźnie powiedziane, co należy z nim zrobić.

35 Po jakimś czasie Jehowa rzekł do Mojżesza: „Człowiek ten ma być bezwarunkowo uśmiercony,+ ukamienowany kamieniami przez całe zgromadzenie na zewnątrz obozu”.+ 36 Toteż całe zgromadzenie wyprowadziło go poza obóz i ukamienowało go kamieniami, tak iż umarł, jak to Jehowa nakazał Mojżeszowi.

37 I Jehowa tak się odezwał do Mojżesza: 38 „Przemów do synów Izraela i powiedz im, żeby przez wszystkie swe pokolenia robili sobie frędzle na dolnym skraju swych szat i żeby nad frędzlami tego dolnego skraju umieszczali niebieski sznur:+ 39 ‚I będzie to dla was skraj z frędzlami, a ujrzawszy go, przypomnicie sobie wszystkie przykazania+ Jehowy i będziecie je spełniać, i nie wolno wam pójść za swoimi sercami i swoimi oczami,+ za którymi idziecie, uprawiając nierząd.+ 40 Chodzi o to, byście pamiętali i spełniali wszystkie moje przykazania, i naprawdę byli święci dla swego Boga.+ 41 Ja jestem Jehowa, wasz Bóg, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, aby się okazać waszym Bogiem.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg’”.+

16 I powstał Korach,+ syn Icchara,+ syna Kehata,+ syna Lewiego,+ razem z Datanem+ i Abiramem,+ synami Eliaba,+ oraz z Onem, synem Peleta, synami Rubena.+ 2 I stanęli przed obliczem Mojżesza, oni oraz dwustu pięćdziesięciu mężów spośród synów Izraela, naczelników zgromadzenia, wzywanych na spotkanie, mężów sławnych. 3 Zebrali się więc przeciwko+ Mojżeszowi i Aaronowi i rzekli do nich: „Dosyć tego, gdyż całe zgromadzenie, wszyscy oni są święci+ i Jehowa jest pośród nich.+ Czemuż więc mielibyście się wynosić ponad zbór Jehowy?”+

4 Kiedy Mojżesz to usłyszał, od razu padł na twarz. 5 Potem powiedział do Koracha i do całego jego zgromadzenia, mówiąc: „Rano Jehowa oznajmi, kto do niego należy+ i kto jest święty,+ i kto ma się do niego zbliżać;+ a kogo wybierze,+ ten będzie się do niego zbliżać. 6 Uczyńcie tak: Weźcie sobie kadzielnice,+ Korach i całe jego zgromadzenie,+ 7 i włóżcie w nie ogień, i jutro wsypcie do nich kadzidło przed obliczem Jehowy, i niech będzie tak, że mąż, którego Jehowa wybierze,+ jest święty. Dosyć tego, synowie Lewiego!”+

8 I Mojżesz rzekł jeszcze do Koracha: „Posłuchajcie, proszę, synowie Lewiego. 9 Czy to dla was drobiazg, że Bóg Izraela oddzielił+ was od zgromadzenia Izraela i wziął was sobie, abyście pełnili służbę związaną z przybytkiem Jehowy i stali przed zgromadzeniem, aby im usługiwać,+ 10 i że przyciągnął ciebie, a wraz z tobą wszystkich twych braci, synów Lewiego? Czyż więc musicie jeszcze starać się zapewnić sobie urząd kapłański?+ 11 Dlatego ty i całe twoje zgromadzenie, które się zbiera, jesteście przeciwko Jehowie.+ Kim zaś jest Aaron, że szemracie przeciw niemu?”+

12 Później Mojżesz posłał, by wezwać Datana i Abirama,+ synów Eliaba, lecz oni rzekli: „Nie przyjdziemy!+ 13 Czy to drobiazg, iż wyprowadziłeś nas z ziemi mlekiem i miodem płynącej, by nas uśmiercić na tym pustkowiu,+ że jeszcze usiłujesz we wszystkim odgrywać rolę księcia nad nami?+ 14 A przecież nie wprowadziłeś nas do ziemi mlekiem i miodem płynącej,+ aby dać nam w dziedzictwo pole i winnicę. Czy chcesz tym mężom wyłupić oczy? Nie przyjdziemy!”

15 Wtedy Mojżesz bardzo się rozgniewał i rzekł do Jehowy: „Nie patrz na ich ofiarę zbożową.+ Ani jednego osła nie wziąłem od nich, ani jednego z nich nie skrzywdziłem”.+

16 Potem Mojżesz rzekł do Koracha:+ „Ty i całe twoje zgromadzenie stawcie się jutro przed obliczem Jehowy,+ ty i oni oraz Aaron. 17 I weźcie każdy swoją kadzielnicę, i nasypcie do nich kadzidła, i złóżcie przed Jehową każdy swoją kadzielnicę, dwieście pięćdziesiąt kadzielnic, również ty i Aaron — każdy swoją kadzielnicę”. 18 Wzięli więc każdy swoją kadzielnicę i włożyli w nie ogień, i nasypali do nich kadzidła, i stanęli przy wejściu do namiotu spotkania razem z Mojżeszem i Aaronem. 19 Kiedy Korach zebrał przeciwko nim całe to zgromadzenie+ przy wejściu do namiotu spotkania, całemu zgromadzeniu ukazała się chwała Jehowy.+

20 A Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 21 „Odłączcie+ się od tego zgromadzenia, bym w jednej chwili mógł ich wytracić”.+ 22 Wtedy oni padli na twarze i rzekli: „Boże, Boże duchów wszelkiego ciała,+ czy gdy zgrzeszy tylko jeden człowiek, oburzasz się na całe zgromadzenie?”+

23 Jehowa zaś rzekł do Mojżesza, mówiąc: 24 „Przemów do zgromadzenia i powiedz: ‚Oddalcie się od siedzib Koracha, Datana i Abirama!’”+

25 Potem Mojżesz wstał i poszedł do Datana i Abirama, a razem z nim poszli starsi+ Izraela. 26 Wówczas rzekł do zgromadzenia, mówiąc: „Cofnijcie się, proszę, sprzed namiotów tych niegodziwych mężów i nie dotykajcie niczego, co do nich należy,+ żebyście nie zostali zmieceni w całym ich grzechu”. 27 Oni zaraz oddalili się sprzed przybytku Koracha, Datana i Abirama, z każdej strony, a Datan i Abiram wyszli i stanęli u wejścia do swoich namiotów+ razem ze swymi żonami i swymi synami oraz swymi maleństwami.

28 Wtedy rzekł Mojżesz: „Po tym poznacie, że posłał mnie Jehowa, abym dokonał wszystkich tych czynów,+ i że to nie jest z mojego serca:+ 29 Jeżeli ludzie ci umrą śmiercią, jaka spotyka całą ludzkość, i zostanie sprowadzona na nich kara, jaką jest karana cała ludzkość,+ to nie posłał mnie Jehowa.+ 30 Lecz jeśli ukaże się coś stworzonego, co stworzy Jehowa,+ i ziemia rozewrze swą paszczę, i pochłonie ich+ oraz wszystko, co do nich należy, i żywcem zstąpią do Szeolu,+ to poznacie, że mężowie ci odnieśli się do Jehowy ze wzgardą”.+

31 A gdy tylko skończył wypowiadać wszystkie te słowa, ziemia, która była pod nimi, zaczęła się rozstępować.+ 32 I otworzyła ziemia swą paszczę, i pochłonęła ich oraz ich domowników i wszystkich ludzi, którzy należeli do Koracha, jak również całe mienie.+ 33 Oni więc i wszyscy, którzy do nich należeli, zstąpili żywcem do Szeolu i ziemia ich zakryła,+ tak iż zginęli spośród zboru.+ 34 A wszyscy Izraelici, którzy byli wokoło nich, uciekli na ich krzyk, zaczęli bowiem mówić: „Boimy się, że ziemia nas pochłonie!”+ 35 I wyszedł od Jehowy ogień,+ i pochłonął tych dwustu pięćdziesięciu mężów, którzy ofiarowali kadzidło.+

36 Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 37 „Powiedz Eleazarowi, synowi kapłana Aarona, by pozbierał z pogorzeliska kadzielnice:+ ‚I rozrzuć tam ogień; są one bowiem święte — 38 kadzielnice tych mężów, którzy zgrzeszyli przeciw własnym duszom.+ I należy z nich wykonać cienkie płytki metalowe jako pokrycie ołtarza,+ gdyż przynieśli je przed oblicze Jehowy, toteż stały się święte; i mają służyć za znak dla synów Izraela’”.+ 39 Kapłan Eleazar wziął zatem miedziane kadzielnice,+ przyniesione przez tych, którzy zostali spaleni, i przekuto je na pokrycie ołtarza 40 jako pamiątkę dla synów Izraela, żeby żaden obcy+ mężczyzna, który nie jest z potomstwa Aarona, nie zbliżał się, by zamieniać kadzidło w dym przed obliczem Jehowy,+ i żeby nikt nie stał się podobny do Koracha i jego zgromadzenia,+ jak to Jehowa powiedział do niego za pośrednictwem Mojżesza.

41 A już nazajutrz całe zgromadzenie synów Izraela zaczęło szemrać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi,+ mówiąc: „To wy uśmierciliście lud Jehowy”. 42 A gdy zgromadzenie zebrało się przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, zwrócili się oni ku namiotowi spotkania; a oto zakrył go obłok i ukazała się chwała Jehowy.+

43 Również Mojżesz i Aaron przyszli przed namiot spotkania.+ 44 Wówczas Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 45 „Wyjdźcie spośród tego zgromadzenia, żebym mógł ich wytracić w jednej chwili”.+ Wtedy padli oni na twarze.+ 46 Potem Mojżesz rzekł do Aarona: „Weź kadzielnicę i nałóż do niej ognia z ołtarza,+ i nasyp kadzidła, i idź szybko do zgromadzenia, i dokonaj za nich przebłagania,+ gdyż od oblicza Jehowy wyszło oburzenie.+ Zaczęła się plaga!” 47 Aaron od razu wziął ją, jak to powiedział Mojżesz, i pobiegł w środek zboru; a oto między ludem już się zaczęła plaga. Nasypał więc kadzidła i począł dokonywać przebłagania za lud. 48 I stał między martwymi a żywymi.+ Wreszcie plaga została powstrzymana.+ 49 Tych, którzy umarli od plagi, było ogółem czternaście tysięcy siedemset — oprócz tych, którzy umarli z powodu Koracha. 50 Gdy w końcu Aaron wrócił do Mojżesza, przed wejście do namiotu spotkania, plaga została powstrzymana.

17 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do synów Izraela i weź od nich po lasce+ za każdy dom patriarchalny, od wszystkich ich naczelników+ według domu ich ojców, dwanaście lasek. Imię każdego napiszesz na jego lasce. 3 A imię Aarona napiszesz na lasce Lewiego, gdyż jedna jest laska dla głowy domu patriarchalnego. 4 I złożysz je w namiocie spotkania przed Świadectwem,+ gdzie się z wami spotykam.+ 5 A laska męża, którego wybrałem,+ wypuści pąki i uśmierzę szemrania+ synów Izraela przeciwko mnie, jakimi szemrają przeciwko wam”.+

6 Mojżesz przemówił więc do synów Izraela i wszyscy ich naczelnicy dali mu po jednej lasce za każdego naczelnika, po jednej lasce za każdego naczelnika według domu ich ojców, dwanaście lasek;+ a między ich laskami była laska Aarona.+ 7 Wówczas Mojżesz złożył laski przed obliczem Jehowy w namiocie Świadectwa.+

8 A gdy nazajutrz Mojżesz wszedł do namiotu Świadectwa, oto laska Aarona za dom Lewiego wypuściła pędy i okrywała się pąkami, i kwitła, i wydawała dojrzałe migdały. 9 Potem Mojżesz wyniósł wszystkie laski sprzed oblicza Jehowy do wszystkich synów Izraela, a oni obejrzeli je i wzięli — każdy swoją laskę.

10 Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza: „Laskę Aarona+ połóż z powrotem przed Świadectwem jako coś, co ma być przechowywane na znak+ dla synów buntu,+ by ustały ich szemrania przeciwko mnie, by nie pomarli”. 11 Mojżesz od razu uczynił tak, jak mu nakazał Jehowa. Tak właśnie uczynił.

12 A synowie Izraela tak przemówili do Mojżesza: „Oto niechybnie pomrzemy, niechybnie zginiemy, wszyscy niechybnie zginiemy.+ 13 Każdy, kto podejdzie,+ kto zbliży się do przybytku Jehowy, umrze!+ Czyż mamy tak skończyć i pomrzeć?”+

18 A Jehowa przemówił do Aarona: „Ty i twoi synowie oraz dom twego ojca z tobą będziecie odpowiadać za przewinienie przeciwko sanktuarium+ i ty oraz twoi synowie z tobą będziecie odpowiadać za przewinienie przeciwko waszemu kapłaństwu.+ 2 I przyprowadź też ze sobą swych braci z plemienia Lewiego, ród twego ojca, żeby mogli się do ciebie przyłączyć i tobie usługiwać,+ zarówno tobie, jak i twoim synom z tobą, przed namiotem Świadectwa.+ 3 I będą strzec swego obowiązku wobec ciebie i swego obowiązku wobec całego namiotu.+ Tylko nie wolno im się zbliżać do sprzętów świętego miejsca i do ołtarza, żeby nie pomarli+ ani oni, ani wy. 4 I zostaną przyłączeni do ciebie, i będą strzec swego obowiązku wobec namiotu spotkania co do wszelkiej służby w związku z namiotem, a żaden obcy nie może się do was zbliżyć.+ 5 I będziecie strzegli swego obowiązku wobec świętego miejsca+ oraz swego obowiązku wobec ołtarza,+ aby już nie doszło do oburzenia+ na synów Izraela. 6 A oto ja wziąłem waszych braci, Lewitów, spośród synów Izraela+ jako dar dla was,+ jako danych Jehowie, by pełnili służbę przy namiocie spotkania.+ 7 A ty i twoi synowie macie strzec swego urzędu kapłańskiego w każdej sprawie dotyczącej ołtarza oraz w tym, co jest poza zasłoną;+ i będziecie pełnić służbę.+ Jako służbę darowaną dam wam wasz urząd kapłański, obcy zaś, który się zbliży, ma zostać uśmiercony”.+

8 I Jehowa rzekł jeszcze do Aarona: „Oto ja powierzyłem wam pieczę nad składanymi dla mnie daninami.+ Ze wszystkich rzeczy świętych synów Izraela dałem je tobie i twoim synom jako dział, jako należną część po czas niezmierzony.+ 9 Z rzeczy najświętszych, z ofiary ogniowej będzie do ciebie należeć każdy ich dar ofiarny wraz z każdą ofiarą zbożową+ i każdym darem ofiarnym za grzech,+ i każdym darem ofiarnym za przewinienie+ — które będą mi oddawać. Jest to coś szczególnie świętego dla ciebie i dla twoich synów. 10 Masz to jeść w szczególnie świętym miejscu.+ Ma to jeść każdy mężczyzna.+ Stanie się to dla ciebie czymś świętym.+ 11 A to należy do ciebie: danina+ z ich daru wraz ze wszystkimi ofiarami kołysanymi+ synów Izraela. Dałem je tobie i twoim synom oraz twoim córkom z tobą+ jako należną część po czas niezmierzony. Każdy, kto w twoim domu jest czysty, może to jeść.+

12 „Wszystko, co najlepsze z oliwy, i wszystko, co najlepsze z młodego wina i zboża, ich pierwociny,+ które będą oddawać Jehowie, dałem tobie.+ 13 Pierwsze dojrzałe owoce ze wszystkiego, co jest w ich ziemi, które przyniosą Jehowie, będą twoje.+ Każdy, kto w twoim domu jest czysty, może to jeść.

14 „Każda rzecz poświęcona w Izraelu ma być twoja.+

15 „Wszystko, co otwiera łono+ spośród wszelkiego ciała — czy to człowiek, czy zwierzę — i co ofiarują Jehowie, będzie twoje. Bezwarunkowo wykupisz jednak pierworodnego z ludzi;+ wykupisz też pierworodne ze zwierząt nieczystych.+ 16 A to, co jest w wieku od miesiąca wzwyż, masz wykupić za cenę wykupu według wartości szacunkowej, pięć srebrnych sykli według sykla świętego miejsca.+ Jest to dwadzieścia ger.+ 17 Tylko pierworodnego byka ani pierworodnego baranka, ani pierworodnego kozła nie masz wykupywać.+ Są czymś świętym. Ich krwią+ masz pokropić ołtarz, a ich tłuszcz masz zamienić w dym jako ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy.+ 18 A ich mięso przypadnie tobie. Podobnie jak mostek ofiary kołysanej i jak prawy udziec — przypadnie tobie.+ 19 Wszelkie święte daniny,+ które synowie Izraela będą składać Jehowie, dałem tobie i twoim synom oraz twoim córkom z tobą jako należną część po czas niezmierzony.+ Jest to przymierze soli po czas niezmierzony przed obliczem Jehowy — dla ciebie i twego potomstwa z tobą”.+

20 I Jehowa rzekł do Aarona: „Nie będziesz miał dziedzictwa w ich ziemi i żaden dział nie przypadnie tobie pośród nich.+ Ja jestem twoim działem i twoim dziedzictwem pośród synów Izraela.+

21 „A oto synom Lewiego dałem wszelką dziesięcinę+ w Izraelu jako dziedzictwo za ich służbę, którą pełnią, służbę w związku z namiotem spotkania. 22 Synowie Izraela zaś już nigdy nie powinni się zbliżać do namiotu spotkania, by nie ściągnąć na siebie grzechu i nie umrzeć.+ 23 A Lewici będą pełnić służbę związaną z namiotem spotkania i będą odpowiadać za ich przewinienie.+ Jest to ustawa po czas niezmierzony przez wasze pokolenia, że pośród synów Izraela nie mają dostać w posiadanie żadnego dziedzictwa.+ 24 Bo jako dziedzictwo dałem Lewitom dziesięcinę od synów Izraela, którą będą składać Jehowie jako daninę. Dlatego im powiedziałem: ‚Pośród synów Izraela nie mają dostać w posiadanie żadnego dziedzictwa’”.+

25 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 26 „I masz przemówić do Lewitów, i powiedz im: ‚Będziecie otrzymywać od synów Izraela dziesięcinę, którą wam dałem od nich jako wasze dziedzictwo,+ i będziecie z niej składać jako daninę dla Jehowy dziesiątą część z dziesięciny.+ 27 I będzie wam to poczytane za waszą daninę, jak zboże z klepiska+ i jak obfity zbiór tłoczni winnej lub oliwnej. 28 Tak będziecie też składać daninę dla Jehowy ze wszystkich swoich dziesięcin, które otrzymacie od synów Izraela, i z nich będziecie dawać kapłanowi Aaronowi daninę dla Jehowy. 29 Ze wszystkich przyniesionych wam darów będziecie składać wszelką daninę Jehowie, to, co najlepsze,+ jako coś świętego z nich’.

30 „I powiesz im: ‚Kiedy będziecie składać to, co najlepsze z nich,+ zostanie to Lewitom poczytane za plon z klepiska i za plon z tłoczni winnej lub oliwnej. 31 I macie to jeść w każdym miejscu, wy i wasi domownicy, gdyż jest to zapłata za waszą służbę w namiocie spotkania.+ 32 A nie wolno wam obciążać się za to grzechem, gdy składacie to, co z nich najlepsze, i nie wolno wam bezcześcić świętych rzeczy synów Izraela, byście nie pomarli’”.+

19 I Jehowa odezwał się do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 2 „Oto postanowienie prawa, które Jehowa nakazał, mówiąc: ‚Powiedz synom Izraela, żeby wzięli dla ciebie zdrową czerwoną krowę, która nie ma żadnej wady+ i na której jeszcze nie było jarzma.+ 3 I dacie ją kapłanowi Eleazarowi, a on wyprowadzi ją poza obóz i zostanie zabita przed jego obliczem. 4 Potem kapłan Eleazar weźmie na palec nieco jej krwi i niewielką ilością jej krwi pokropi siedem razy na wprost przed namiotem spotkania.+ 5 Krowa zaś zostanie spalona na jego oczach. Jej skóra i jej mięso oraz jej krew razem z jej gnojem zostaną spalone.+ 6 I kapłan weźmie drewno cedrowe+ i hizop+ oraz przędzę barwioną szkarłatem z czerwców,+ i rzuci to w środek ognia, w którym płonie krowa. 7 A kapłan wypierze swe szaty i wykąpie swe ciało w wodzie, i potem będzie mógł wejść do obozu; lecz kapłan będzie nieczysty aż do wieczora.

8 „‚A ten, kto ją spalił, wypierze swe szaty w wodzie i wykąpie swe ciało w wodzie,+ i będzie nieczysty aż do wieczora.

9 „‚A człowiek czysty zbierze popiół+ z tej krowy i złoży go w czystym miejscu poza obozem; i będzie to służyć zgromadzeniu synów Izraela jako coś, co ma być przechowywane do sporządzania wody oczyszczenia.+ Jest to dar ofiarny za grzech. 10 Ten zaś, kto zbiera popiół z tej krowy, wypierze swe szaty i będzie nieczysty aż do wieczora.+

„‚I będzie to służyć synom Izraela i osiadłemu przybyszowi, który przebywa pośród nich jako przybysz, za ustawę po czas niezmierzony.+ 11 Kto dotknie zwłok jakiejś duszy ludzkiej,+ także będzie nieczysty przez siedem dni.+ 12 Taki ma się nią oczyścić w trzecim dniu,+ a siódmego dnia będzie czysty. Lecz jeśli się nie oczyści w trzecim dniu, to siódmego dnia nie będzie czysty. 13 Każdy, kto dotknie zwłok, duszy jakiegokolwiek zmarłego człowieka, i kto się nie oczyści, ten skalał przybytek Jehowy,+ i dusza ta zostanie zgładzona spośród Izraela.+ Ponieważ nie został pokropiony wodą do oczyszczania,+ pozostaje nieczysty. Jego nieczystość dalej na nim pozostaje.+

14 „‚Oto prawo na wypadek, gdyby ktoś umarł w namiocie: Każdy, kto wchodzi do namiotu, i każdy, kto jest w namiocie, będzie nieczysty przez siedem dni. 15 I każde otwarte naczynie,+ na którym nie ma przywiązanej pokrywy, jest nieczyste. 16 I każdy, kto by na otwartym polu dotknął kogoś zabitego mieczem+ albo zwłok, albo kości+ człowieka, albo grobowca, będzie nieczysty przez siedem dni. 17 I wezmą dla nieczystego nieco prochu po spaleniu daru ofiarnego za grzech, i na to wleją do naczynia bieżącą wodę. 18 Potem czysty człowiek+ weźmie hizop+ i zanurzy go w wodzie, i pokropi nią namiot i wszystkie naczynia oraz dusze, które akurat się tam znajdowały, i tego, kto się dotknął kości albo zabitego, albo zwłok, albo grobowca. 19 I czysty pokropi nią nieczystego w trzecim dniu oraz w siódmym dniu, i w siódmym dniu oczyści go z grzechu;+ on zaś wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i wieczorem będzie czysty.

20 „‚Lecz kto będzie nieczysty i się nie oczyści — dusza taka zostanie zgładzona+ spośród zboru, gdyż skalała sanktuarium Jehowy. Człowiek taki nie został pokropiony wodą do oczyszczania. Jest nieczysty.

21 „‚A to będzie im służyć za ustawę po czas niezmierzony, że ten, kto kropi wodą do oczyszczania, ma wyprać swe szaty,+ również ten, kto dotyka wody do oczyszczania. Będzie on nieczysty aż do wieczora. 22 I to, czego dotknie nieczysty, będzie nieczyste,+ a dusza, która tego dotyka, będzie nieczysta aż do wieczora’”.+

20 A w miesiącu pierwszym synowie Izraela, całe zgromadzenie, przybyli na pustkowie Cin+ i lud zamieszkał w Kadesz.+ Tam właśnie umarła Miriam+ i tam została pogrzebana.

2 Wtedy okazało się, że nie ma wody dla zgromadzenia,+ i zaczęli się zbierać przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi.+ 3 I lud począł się kłócić+ z Mojżeszem, mówiąc: „Obyśmy byli poginęli, gdy nasi bracia zginęli przed obliczem Jehowy!+ 4 Czemuż przyprowadziliście zbór Jehowy na to pustkowie, byśmy tu pomarli, my oraz nasze juczne zwierzęta?+ 5 I czemuż wyprowadziliście nas z Egiptu, by nas zaprowadzić na to złe miejsce?+ Nie ma tu ziarna ani fig, ani winorośli, ani jabłek granatu,+ nie ma też wody do picia”. 6 Wówczas Mojżesz i Aaron odeszli sprzed zboru do wejścia do namiotu spotkania i padli na twarze,+ i ukazała im się chwała Jehowy.+

7 I Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 8 „Weź laskę+ i zwołaj zgromadzenie, ty i Aaron, twój brat, i na ich oczach powiecie do skały, żeby wydała z siebie wodę; i wywiedziesz ze skały wodę dla nich, i dasz się napić zgromadzeniu oraz ich zwierzętom jucznym”.+

9 Toteż Mojżesz wziął laskę sprzed oblicza Jehowy,+ tak jak on mu nakazał. 10 Potem Mojżesz i Aaron zwołali zbór przed skałę; i przemówił do nich: „Słuchajcie teraz, buntownicy!+ Czy z tej skały mamy wywieść dla was wodę?”+ 11 Wówczas Mojżesz podniósł rękę i swą laską uderzył dwukrotnie w skałę; i wypłynęło dużo wody, i zaczęło pić zgromadzenie oraz ich zwierzęta juczne.+

12 Później Jehowa rzekł do Mojżesza i Aarona: „Ponieważ nie okazaliście wiary we mnie, by mnie uświęcić+ na oczach synów Izraela, przeto nie zaprowadzicie tego zboru do ziemi, którą im dam”.+ 13 Są to wody Meriba,+ gdyż synowie Izraela kłócili się z Jehową, tak iż został uświęcony pośród nich.

14 Następnie Mojżesz wysłał z Kadesz posłańców do króla Edomu:+ „Oto, co powiedział twój brat Izrael:+ ‚Sam dobrze znasz całą niedolę, jaka nas dosięgła.+ 15 Ojcowie nasi poszli do Egiptu+ i mieszkaliśmy w Egipcie przez wiele dni;+ a Egipcjanie zaczęli krzywdzić nas i naszych ojców.+ 16 W końcu wołaliśmy do Jehowy+ i on usłyszał nasz głos, i posłał anioła,+ i wyprowadził nas z Egiptu; i oto jesteśmy w Kadesz, mieście na skraju twojego terytorium. 17 Pozwól nam, prosimy, przejść przez twoją ziemię. Nie będziemy przechodzić polem ani przez winnicę i nie będziemy pić wody ze studni. Przejdziemy drogą królewską.+ Nie zboczymy w prawo ani w lewo,+ dopóki nie przejdziemy przez twoje terytorium’”.

18 Jednakże Edom powiedział mu: „Nie wolno ci przejść przeze mnie, żebym czasem nie wyszedł z mieczem naprzeciw ciebie”. 19 Synowie Izraela zaś rzekli do niego: „Pójdziemy gościńcem; a gdybym ja i mój dobytek pił twoją wodę, dam jej równowartość.+ Nie chcę nic więcej, jak tylko przejść pieszo”.+ 20 Mimo to powiedział: „Nie wolno ci przejść”.+ I wyszedł Edom,+ by się z nim spotkać, z bardzo licznym ludem i silną ręką. 21 Tak to Edom nie chciał udzielić Izraelowi zezwolenia na przejście przez swoje terytorium.+ Przeto Izrael zawrócił od niego.+

22 I synowie Izraela, całe zgromadzenie, wyruszyli z Kadesz+ i przybyli do góry Hor.+ 23 Potem Jehowa tak rzekł do Mojżesza i Aarona na górze Hor przy granicy ziemi edomskiej: 24 „Aaron zostanie przyłączony do swego ludu,+ nie wejdzie bowiem do ziemi, którą dam synom Izraela, ponieważ zbuntowaliście się przeciw memu rozkazowi co do wód Meriba.+ 25 Weź Aarona i Eleazara, jego syna, i zaprowadź ich na górę Hor. 26 I zdejmij z Aarona jego szaty,+ i przyodziej w nie Eleazara,+ jego syna; Aaron zaś zostanie zabrany i tam umrze”.+

27 Toteż Mojżesz uczynił tak, jak nakazał Jehowa; i na oczach całego zgromadzenia wspięli się na górę Hor. 28 Wtedy Mojżesz zdjął z Aarona szaty i przyodział w nie Eleazara, jego syna, po czym Aaron umarł tam na szczycie tej góry.+ A Mojżesz i Eleazar zstąpili z góry. 29 I całe zgromadzenie ujrzało, że Aaron umarł, i cały dom Izraela opłakiwał Aarona przez trzydzieści dni.+

21 A kananejski król Aradu,+ który mieszkał w Negebie,+ usłyszał, że Izrael przechodzi drogą Atarim, i zaczął walczyć z Izraelem, i niektórych uprowadził jako jeńców. 2 Toteż Izrael złożył Jehowie ślub i rzekł:+ „Jeśli istotnie wydasz ten lud w moją rękę, ja przeznaczę ich miasta na zagładę”.+ 3 Jehowa wysłuchał więc głosu Izraela i wydał Kananejczyków; a tamci przeznaczyli ich oraz ich miasta na zagładę. Dlatego miejscu temu nadali nazwę Chorma.+

4 Kiedy ciągnęli od góry Hor+ drogą Morza Czerwonego, by obejść ziemię Edom,+ dusza ludu zaczęła się męczyć wędrówką. 5 I mówił lud przeciwko Bogu+ i Mojżeszowi:+ „Czemuż wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy pomarli na tym pustkowiu?+ Bo nie ma chleba ani wody,+ a nasza dusza obrzydziła sobie ten chleb godny wzgardy”.+ 6 Toteż Jehowa posłał między lud jadowite węże+ i one kąsały lud, tak iż wielu z ludu Izraela umarło.+

7 W końcu lud przyszedł do Mojżesza i rzekł: „Zgrzeszyliśmy,+ gdyż mówiliśmy przeciwko Jehowie i przeciwko tobie. Wstaw się u Jehowy, żeby oddalił od nas te węże”.+ I Mojżesz zaczął się wstawiać za ludem.+ 8 Wtedy Jehowa powiedział do Mojżesza: „Sporządź sobie ognistego węża i umieść go na słupie sygnałowym. A gdy ktoś zostanie ukąszony, ma na niego spojrzeć i dzięki temu pozostanie przy życiu”.+ 9 Mojżesz niezwłocznie wykonał miedzianego węża+ i umieścił go na słupie sygnałowym;+ a jeśli wąż kogoś ukąsił, ten zaś utkwił wzrok+ w miedzianym wężu, to pozostawał przy życiu.+

10 Potem synowie Izraela wyruszyli i stanęli obozem w Obot.+ 11 Następnie wyruszyli z Obot i stanęli obozem w Ijje-Abarim,+ na pustkowiu, które się znajduje naprzeciw Moabu, ku wschodowi słońca. 12 Stamtąd wyruszyli i rozłożyli się obozem nad doliną potoku Zered.+ 13 Stamtąd wyruszyli i stanęli obozem w okolicy Arnonu,+ znajdującego się na pustkowiu, które ciągnie się od granicy Amorytów; Arnon bowiem stanowi granicę Moabu, między Moabem a Amorytami. 14 Dlatego w Księdze Wojen Jehowy powiedziano:

„Waheb w Sufie i doliny potoków Arnonu, 15 i ujście dolin potoków, które skręca ku siedzibie Ar+ i opiera się o granicę Moabu”.

16 Następnie stamtąd do Beer.+ Jest to studnia, o której Jehowa powiedział do Mojżesza: „Zbierz lud, a dam im wodę”.+

Potem z tego pustkowia dalej do Mattany. 19 A z Mattany do Nachaliel, z Nachaliel zaś do Bamot.+ 20 A z Bamot do doliny znajdującej się na polu moabskim,+ przy szczycie Pisga,+ który góruje nad powierzchnią Jeszimonu.+

21 A Izrael wysłał posłańców do Sychona,+ króla Amorytów, mówiąc: 22 „Pozwól nam przejść przez twoją ziemię. Nie zboczymy na pole ani do winnicy. Nie będziemy pić wody z żadnej studni. Pójdziemy drogą królewską, dopóki nie przejdziemy przez twoje terytorium”.+ 23 A Sychon nie pozwolił Izraelowi przejść przez swoje terytorium,+ lecz zebrał Sychon cały swój lud i wyszedł naprzeciw Izraela na pustkowie, i przybywszy do Jahacu,+ zaczął walczyć z Izraelem. 24 Wtedy Izrael pobił go ostrzem miecza+ i wziął w posiadanie jego ziemię+ od Arnonu+ aż do Jabboku,+ blisko synów Ammona; Jazer+ jest bowiem granicą synów Ammona.+

25 Tak Izrael wziął wszystkie te miasta i zamieszkał Izrael we wszystkich miastach Amorytów,+ w Cheszbonie+ i wszystkich jego zależnych miejscowościach. 26 Bo Cheszbon był miastem Sychona.+ On był królem Amorytów+ i to on walczył poprzednio z królem Moabu, i zabrał z jego ręki całą jego ziemię aż do Arnonu.+ 27 Dlatego wygłaszający szydercze wypowiedzi mawiali:

31 I zamieszkał Izrael w ziemi Amorytów.+ 32 Potem Mojżesz wysłał niektórych, żeby przeszpiegowali Jazer.+ Zdobyli więc zależne miejscowości i wywłaszczyli Amorytów, którzy tam byli.+ 33 Później skręcili i wyruszyli drogą Baszanu.+ Wtedy wyszedł naprzeciw nich Og,+ król Baszanu, on i cały jego lud, do bitwy pod Edrei.+ 34 A Jehowa rzekł do Mojżesza: „Nie lękaj się go,+ gdyż wydam go w twoją rękę, a także cały jego lud oraz jego ziemię;+ i postąpisz z nim tak, jak z Sychonem, królem Amorytów, który mieszkał w Cheszbonie”.+ 35 Toteż pobili jego oraz jego synów i cały jego lud, tak iż nikt nie pozostał mu przy życiu;+ i wzięli w posiadanie jego ziemię.+

22 Potem synowie Izraela wyruszyli i stanęli obozem na pustynnych równinach moabskich,+ po drugiej stronie Jordanu naprzeciw Jerycha. 2 A Balak,+ syn Cyppora, zobaczył wszystko, co Izrael uczynił Amorytom. 3 I Moab bardzo się przestraszył tego ludu, gdyż byli liczni; i padł na Moab okropny strach przed synami Izraela.+ 4 Toteż odezwał się Moab do starszych midianickich:+ „Oto ten zbór zliże wszystkie nasze okolice, jak byk zlizuje zieleń polną”.

A w tymże czasie Balak,+ syn Cyppora, był królem Moabu. 5 Wysłał więc posłańców do Balaama,+ syna Beora, do Petor,+ które leży nad Rzeką+ w ziemi synów jego ludu, by go wezwać, mówiąc: „Oto wyszedł z Egiptu lud. Oto jak okiem sięgnąć pokryli ziemię+ i mieszkają naprzeciw mnie. 6 Przyjdź więc, proszę; przeklnij+ mi ten lud, są bowiem potężniejsi niż ja. Może zdołam ich pobić i wypędzić z tej ziemi; wszak dobrze wiem, że ten, kogo ty błogosławisz, jest błogosławiony, a kogo ty przeklinasz, jest przeklęty”.+

7 Toteż starsi moabscy oraz starsi midianiccy odbyli podróż, mając w ręku zapłatę za wróżbę,+ a przyszedłszy do Balaama,+ oznajmili mu słowa Balaka. 8 Wówczas on im rzekł: „Przenocujcie tu dzisiaj, a odpowiem wam słowem, tak jak Jehowa mi powie”.+ Książęta Moabu zatrzymali się więc u Balaama.

9 Potem do Balaama przyszedł Bóg i rzekł:+ „Kim są ci mężczyźni u ciebie?” 10 A Balaam odrzekł prawdziwemu Bogu: „Balak,+ syn Cyppora, król Moabu, posłał do mnie, mówiąc: 11 ‚Oto lud, który wychodzi z Egiptu i pokrywa ziemię jak okiem sięgnąć.+ Chodźże więc, przeklnij mi ich.+ Może zdołam walczyć przeciwko nim i ich wypędzę’”. 12 Lecz Bóg rzekł do Balaama: „Nie wolno ci iść z nimi. Nie wolno ci przeklinać tego ludu,+ są bowiem błogosławieni”.+

13 Potem Balaam wstał rano i powiedział do książąt Balaka: „Idźcie do swego kraju, gdyż Jehowa zabronił mi iść z wami”. 14 Toteż książęta Moabu wstali i przyszli do Balaka, i rzekli: „Balaam wzbraniał się przyjść z nami”.+

15 Jednakże Balak ponownie wysłał innych książąt w większej liczbie i bardziej poważanych od poprzednich. 16 Oni zaś, przyszedłszy do Balaama, rzekli mu: „Oto, co powiedział Balak, syn Cyppora: ‚Proszę, niech cię nic nie powstrzyma od przyjścia do mnie. 17 Bo na pewno wielce cię uhonoruję+ i uczynię wszystko, co mi powiesz.+ Chodź więc, proszę. Przeklnij mi ten lud’”. 18 Lecz Balaam odpowiedział, mówiąc do sług Balaka: „Choćby Balak dawał mi swój dom pełen srebra i złota, nie mógłbym przekroczyć rozkazu Jehowy, mego Boga, by uczynić coś małego albo wielkiego.+ 19 Teraz więc wy także zatrzymajcie się tu, proszę, dziś na noc, bym mógł się dowiedzieć, co jeszcze powie mi Jehowa”.+

20 Potem Bóg przyszedł nocą do Balaama i rzekł mu: „Jeżeli ci mężczyźni przybyli, by cię wezwać, to wstań i idź z nimi. Ale możesz mówić tylko słowo, które ci powiem”.+ 21 Wtedy Balaam wstał rano, a osiodławszy swoją oślicę, poszedł z książętami Moabu.+

22 I zapłonął gniew Boży, dlatego że on szedł; i na drodze stanął anioł Jehowy, by mu się sprzeciwić.+ A on jechał na oślicy i było z nim dwóch jego sług. 23 I oślica zobaczyła anioła Jehowy stojącego na drodze z dobytym mieczem w ręku;+ i oślica próbowała zejść z drogi, by iść w pole, lecz Balaam zaczął bić oślicę, by ją skierować na drogę. 24 A anioł Jehowy stał na wąskiej drodze między winnicami, mając kamienny mur po jednej stronie i kamienny mur po drugiej stronie. 25 Oślica zaś dalej widziała anioła Jehowy i zaczęła przyciskać się do muru i przez to przygniatać do muru nogę Balaama; on więc bił ją jeszcze bardziej.

26 Wtedy anioł Jehowy znowu przeszedł i stanął w ciasnym miejscu, gdzie nie dało się zboczyć na prawo ani na lewo. 27 Kiedy oślica zobaczyła anioła Jehowy, położyła się pod Balaamem; toteż Balaam zapłonął gniewem+ i dalej bił oślicę swą laską. 28 W końcu Jehowa otworzył usta oślicy,+ tak iż powiedziała do Balaama: „Co ci zrobiłam, że zbiłeś mnie te trzy razy?”+ 29 Wówczas Balaam rzekł do oślicy: „Ponieważ obeszłaś się ze mną niecnie. Gdybym tylko miał miecz w ręku, zaraz bym cię zabił!”+ 30 A oślica odparła Balaamowi: „Czyż nie jestem twoją oślicą, na której jeździłeś przez całe życie, aż po dziś dzień? Czyż kiedykolwiek ci tak czyniłam?”+ Na to rzekł: „Nie!” 31 I Jehowa otworzył oczy Balaama,+ tak iż on ujrzał anioła Jehowy stojącego na drodze z dobytym mieczem w ręku. Od razu pokłonił się nisko i padł na twarz.

32 Wówczas anioł Jehowy powiedział do niego: „Dlaczego zbiłeś swoją oślicę te trzy razy? Oto ja wyszedłem, by się sprzeciwić, gdyż twoja droga jest wyraźnie sprzeczna z moją wolą.+ 33 A oślica mnie zobaczyła i te trzy razy próbowała skręcić przede mną.+ Gdyby tak nie skręciła przede mną! Byłbym cię już zabił,+ lecz ją zachowałbym przy życiu”. 34 Na to Balaam powiedział do anioła Jehowy: „Zgrzeszyłem,+ gdyż nie wiedziałem, że stoisz na drodze naprzeciw mnie. A skoro jest to złe w twoich oczach, pozwól mi wrócić”. 35 Lecz anioł Jehowy rzekł do Balaama: „Idź z tymi mężami;+ i nie mów nic oprócz słowa, które ci powiem”.+ Balaam szedł więc dalej z książętami Balaka.

36 Kiedy Balak usłyszał, że przybył Balaam, od razu wyszedł mu na spotkanie w mieście moabskim, które leży nad brzegiem Arnonu, na krańcu tego terytorium.+ 37 Potem Balak rzekł do Balaama: „Czyż nie posłałem do ciebie, by cię wezwać? Dlaczego nie przyszedłeś do mnie? Czyżbym naprawdę nie potrafił cię uhonorować?”+ 38 Balaam odrzekł Balakowi: „Oto teraz przyszedłem do ciebie. Czy w ogóle zdołam coś powiedzieć?+ Powiem słowo, które Bóg włoży w moje usta”.+

39 Balaam poszedł więc z Balakiem i przyszli do Kiriat-Chucot. 40 A Balak składał w ofierze bydło i owce+ i posłał część Balaamowi oraz książętom, którzy z nim byli. 41 Rano zaś Balak wziął Balaama i zaprowadził go do Bamot-Baal,+ by stamtąd zobaczył cały lud.+

23 Potem Balaam powiedział do Balaka: „Zbuduj mi na tym miejscu siedem ołtarzy+ i przygotuj mi na tym miejscu siedem byków oraz siedem baranów”. 2 Balak od razu uczynił tak, jak powiedział Balaam. Następnie Balak i Balaam ofiarowali po byku i po baranie na każdym ołtarzu.+ 3 A Balaam odezwał się do Balaka: „Stań przy swoim całopaleniu,+ ja zaś pójdę. Może Jehowa nawiąże kontakt i spotka się ze mną.+ Cokolwiek mi pokaże, na pewno ci opowiem”. Poszedł więc na nagie wzgórze.

4 Kiedy Bóg nawiązał kontakt z Balaamem,+ ten powiedział do niego: „Ustawiłem w rzędach siedem ołtarzy i na każdym ołtarzu ofiarowałem byka i barana”.+ 5 A Jehowa włożył słowo w usta Balaama+ i rzekł: „Wróć do Balaka i to właśnie powiesz”.+ 6 Wrócił więc do niego, a oto on i wszyscy książęta moabscy stali przy swym całopaleniu. 7 Wówczas powiedział swą przypowieść,+ mówiąc:

11 Na to Balak rzekł do Balaama: „Cóżeś mi uczynił? Wziąłem cię, byś przeklął moich nieprzyjaciół, a oto ty wielce ich pobłogosławiłeś”.+ 12 On zaś odpowiedział, mówiąc: „Czyż nie miałbym zadbać o to, by mówić wszystko, co Jehowa włoży w moje usta?”+

13 Wtedy Balak powiedział mu: „Chodź ze mną, proszę, na inne miejsce, z którego będziesz mógł ich widzieć. Zobaczysz tylko ich kraniec,+ a nie zobaczysz ich wszystkich. I stamtąd przeklnij mi ich”.+ 14 Wziął go więc na pole Cofim, na szczyt Pisga,+ i zbudował siedem ołtarzy, i na każdym ołtarzu ofiarował po byku oraz po baranie.+ 15 Potem powiedział do Balaka: „Stań tutaj przy swej ofierze całopalnej, a ja nawiążę tam z nim kontakt”. 16 Następnie Jehowa nawiązał kontakt z Balaamem i włożył słowo w jego usta, i rzekł:+ „Wróć do Balaka+ i oto, co powiesz”. 17 Ten więc przyszedł do niego, a oto on stał przy swoim całopaleniu, z nim zaś książęta Moabu. Wtedy Balak rzekł do niego: „Co mówił Jehowa?” 18 A on wypowiedział swą przypowieść, mówiąc:+

25 Na to Balak rzekł do Balaama: „Jeśli już nie możesz go przekląć, to przynajmniej go nie błogosław”. 26 Balaam zaś odpowiedział i rzekł Balakowi: „Czyż nie powiedziałem ci, mówiąc: ‚Uczynię wszystko, co mi powie Jehowa’?”+

27 Następnie Balak rzekł do Balaama: „Chodź, proszę. Wezmę cię na jeszcze inne miejsce. Może będzie odpowiednie w oczach prawdziwego Boga, żebyś stamtąd mi go przeklął”.+ 28 Wtedy Balak wziął Balaama na szczyt Peor, zwrócony ku Jeszimonowi.+ 29 Potem rzekł Balaam+ do Balaka: „Zbuduj mi na tym miejscu siedem ołtarzy i przygotuj mi na tym miejscu siedem byków i siedem baranów”.+ 30 Toteż Balak uczynił tak, jak powiedział Balaam, i na każdym ołtarzu ofiarował po byku i po baranie.+

24 Kiedy Balaam zobaczył, że było rzeczą dobrą w oczach Jehowy błogosławić Izraela, nie odszedł jak poprzednio,+ by poszukać złowieszczych znaków,+ lecz zwrócił twarz ku pustkowiu. 2 Gdy Balaam podniósł oczy i zobaczył Izraela obozującego według swoich plemion,+ spoczął na nim duch Boży.+ 3 Toteż wypowiedział swą przypowieść,+ mówiąc:

 5 Jakże piękne są twoje namioty, Jakubie, twoje siedziby, Izraelu!+

10 Wówczas Balak zapłonął gniewem na Balaama i klasnął w ręce,+ i przemówił Balak do Balaama: „Wezwałem cię, żebyś przeklął+ moich nieprzyjaciół, a oto ty wielce ich błogosławiłeś te trzy razy. 11 Teraz więc uchodź na swoje miejsce. Powiedziałem sobie, że muszę cię uhonorować,+ lecz oto Jehowa pozbawił cię szacunku”.

12 Balaam zaś rzekł do Balaka: „Czyż do twoich posłańców, których do mnie wysłałeś, nie powiedziałem, mówiąc: 13 ‚Choćby Balak miał mi dać swój dom pełen srebra i złota, nie mógłbym przekroczyć rozkazu Jehowy, by z serca uczynić coś dobrego albo złego. Cokolwiek by Jehowa powiedział, to będę mówił’?+ 14 Teraz więc odchodzę do swego ludu. Przyjdź, oznajmię ci,+ co ten lud później uczyni twemu ludowi, przy końcu dni”.+ 15 Powiedział zatem swą przypowieść,+ mówiąc:

20 Kiedy zobaczył Amaleka, ciągnął swą przypowieść i mówił:+

21 Kiedy zobaczył Kenitów,+ ciągnął dalej swą przypowieść i mówił:

„Trwałe jest twoje mieszkanie, a twoje miejsce pobytu jest położone na skale.

25 Potem Balaam wstał i poszedł, i wrócił na swoje miejsce.+ Również Balak poszedł swoją drogą.

25 A Izrael mieszkał w Szittim.+ Wtedy lud zaczął uprawiać nierząd z córkami Moabu.+ 2 I kobiety te przyzywały lud do ofiar składanych ich bogom,+ a lud zaczął jeść i kłaniać się ich bogom.+ 3 Izrael przystał więc do Baala z Peor;+ i zapłonął przeciw Izraelowi gniew Jehowy.+ 4 Przeto Jehowa rzekł do Mojżesza: „Weź wszystkich zwierzchników ludu i wystaw ich Jehowie+ ku słońcu, by płonący gniew Jehowy odwrócił się od Izraela”. 5 Wtedy Mojżesz powiedział do sędziów Izraela:+ „Niech każdy z was zabije+ swych mężczyzn, którzy przystali do Baala z Peor”.

6 Lecz oto przyszedł mężczyzna+ spośród synów Izraela i prowadził do swych braci Midianitkę+ na oczach Mojżesza i na oczach całego zgromadzenia synów Izraela, oni zaś płakali u wejścia do namiotu spotkania. 7 Kiedy to zobaczył Pinechas,+ syn Eleazara, syna kapłana Aarona, od razu wstał spośród zgromadzenia i wziął w rękę dzidę. 8 Następnie poszedł za tym mężczyzną izraelskim do sklepionego namiotu i przebił ich oboje, mężczyznę izraelskiego i kobietę przez jej narządy rozrodcze. Wtedy została powstrzymana plaga spadająca na synów Izraela.+ 9 A tych, którzy ponieśli śmierć od tej plagi, było ogółem dwadzieścia cztery tysiące.+

10 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 11 „Pinechas,+ syn Eleazara, syna kapłana Aarona, odwrócił mój srogi gniew+ od synów Izraela przez to, że nie tolerował pośród nich żadnej rywalizacji ze mną,+ tak iż w swym domaganiu się wyłącznego oddania nie wytraciłem synów Izraela.+ 12 Dlatego powiedz: ‚Oto ustanawiam z nim moje przymierze pokoju. 13 I będzie ono służyć jemu i jego potomstwu po nim za przymierze kapłaństwa po czas niezmierzony,+ ponieważ nie tolerował rywalizacji ze swoim Bogiem+ i dokonał przebłagania za synów Izraela’”.+

14 A śmiertelnie ugodzony Izraelita, który wraz z Midianitką został śmiertelnie ugodzony, miał na imię Zimri i był synem Salu, naczelnikiem+ domu patriarchalnego Symeonitów. 15 Natomiast śmiertelnie ugodzona Midianitka miała na imię Kozbi i była córką Cura;+ był on naczelnikiem rodów domu patriarchalnego w Midianie.+

16 Później Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 17 „Niech Midianici będą nękani, wy zaś uderzcie na nich,+ 18 gdyż nękają was swymi przebiegłymi czynami,+ których przebiegle dopuszczali się przeciwko wam w związku z Peorem+ i w związku z Kozbi,+ córką midianickiego naczelnika — ich siostrą, która została śmiertelnie ugodzona+ w dniu plagi związanej z Peorem”.+

26 A po tej pladze+ Jehowa tak przemówił do Mojżesza i Eleazara, syna kapłana Aarona: 2 „Dokonajcie spisu ogólnej liczby całego zgromadzenia synów Izraela od dwudziestu lat wzwyż, według domu ich ojców, wszystkich stających do wojska w Izraelu”.+ 3 I Mojżesz oraz kapłan Eleazar+ odezwali się do nich na pustynnej równinie moabskiej+ nad Jordanem, naprzeciw Jerycha,+ mówiąc: 4 „[Dokonajcie spisu ogólnej ich liczby] od dwudziestu lat wzwyż, jak to Jehowa nakazał Mojżeszowi”.+

A synami Izraela, którzy wyszli z ziemi egipskiej, byli: 5 Ruben, pierworodny Izraela;+ synowie Rubena: od Chanocha+ rodzina Chanochitów; od Pallu+ rodzina Palluitów; 6 od Checrona+ rodzina Checronitów; od Karmiego+ rodzina Karmitów. 7 To były rodziny Rubenitów, a spisanych spośród nich było ogółem czterdzieści trzy tysiące siedmiuset trzydziestu.+

8 A synem Pallu był Eliab. 9 Synami zaś Eliaba: Nemuel i Datan, i Abiram. Ten Datan+ i Abiram,+ należący do wzywanych na zgromadzenie, wszczęli walkę przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi w zgromadzeniu Koracha,+ gdy wszczęli walkę przeciwko Jehowie.

10 Wtedy ziemia otworzyła swą paszczę i pochłonęła ich.+ Korach zaś umarł śmiercią, która dosięgła zgromadzenie, gdy ogień strawił dwustu pięćdziesięciu mężów.+ I stali się oni symbolem.+ 11 Lecz synowie Koracha nie ponieśli śmierci.+

12 Synowie Symeona+ według ich rodzin: od Nemuela+ rodzina Nemuelitów; od Jamina+ rodzina Jaminitów; od Jachina+ rodzina Jachinitów; 13 od Zeracha rodzina Zerachitów; od Szaula+ rodzina Szaulitów. 14 To były rodziny Symeonitów — dwadzieścia dwa tysiące dwustu.+

15 Synowie Gada+ według ich rodzin: od Cefona rodzina Cefonitów; od Chaggiego rodzina Chaggitów; od Szuniego rodzina Szunitów; 16 od Ozniego rodzina Oznitów; od Eriego rodzina Eritów; 17 od Aroda rodzina Arodytów; od Arelego+ rodzina Arelitów. 18 To były rodziny synów Gada — ich spisanych: czterdzieści tysięcy pięciuset.+

19 Synami Judy+ byli Er+ i Onan.+ Jednakże Er i Onan umarli w ziemi Kanaan.+ 20 A synami Judy byli według ich rodzin: od Szeli+ rodzina Szelanitów; od Pereca+ rodzina Perecytów; od Zeracha+ rodzina Zerachitów. 21 Synami zaś Pereca byli: od Checrona+ rodzina Checronitów; od Chamula+ rodzina Chamulitów. 22 To były rodziny Judy+ — ich spisanych: siedemdziesiąt sześć tysięcy pięciuset.+

23 Synami Issachara+ według ich rodzin byli: od Toli+ rodzina Tolaitów; od Puwwy rodzina Punitów; 24 od Jaszuba rodzina Jaszubitów; od Szimrona+ rodzina Szimronitów. 25 To były rodziny Issachara — ich spisanych: sześćdziesiąt cztery tysiące trzystu.+

26 Synami Zebulona+ według ich rodzin byli: od Sereda rodzina Seredytów; od Elona rodzina Elonitów; od Jachleela+ rodzina Jachleelitów. 27 To były rodziny Zebulonitów — ich spisanych: sześćdziesiąt tysięcy pięciuset.+

28 Synami Józefa+ według ich rodzin byli Manasses i Efraim.+ 29 Synami Manassesa+ byli: od Machira+ rodzina Machirytów. Machir zaś został ojcem Gileada.+ Od Gileada rodzina Gileadczyków. 30 Oto synowie Gileada: od Jezera+ rodzina Jezerytów; od Cheleka rodzina Chelekitów; 31 od Asriela rodzina Asrielitów; od Szechema rodzina Szechemitów; 32 od Szemidy+ rodzina Szemidaitów; od Chefera+ rodzina Cheferytów. 33 A Celofchad, syn Chefera, nie miał synów, lecz córki,+ a córki Celofchada miały na imię: Machla i Noa, Chogla, Milka i Tirca.+ 34 To były rodziny Manassesa, a ich spisanych było pięćdziesiąt dwa tysiące siedmiuset.+

35 Oto synowie Efraima+ według ich rodzin: od Szutelacha+ rodzina Szutelachitów; od Bechera rodzina Becherytów; od Tachana+ rodzina Tachanitów. 36 A oto synowie Szutelacha: od Erana rodzina Eranitów. 37 To były rodziny synów Efraima+ — ich spisanych: trzydzieści dwa tysiące pięciuset. To byli synowie Józefa według ich rodzin.+

38 Synami Beniamina+ według ich rodzin byli: od Beli+ rodzina Belaitów; od Aszbela+ rodzina Aszbelitów; od Achirama rodzina Achiramitów; 39 od Szefufama rodzina Szufamitów; od Chufama+ rodzina Chufamitów. 40 Synami Beli byli Ard i Naaman:+ od Arda rodzina Ardytów; od Naamana rodzina Naamitów. 41 Oto synowie Beniamina+ według swoich rodzin, a ich spisanych było czterdzieści pięć tysięcy sześciuset.+

42 Oto synowie Dana+ według ich rodzin: od Szuchama rodzina Szuchamitów. To były rodziny Dana+ według ich rodzin. 43 Ze wszystkich rodzin Szuchamitów — ich spisanych było sześćdziesiąt cztery tysiące czterystu.+

44 Synami Aszera+ według ich rodzin byli: od Jimnacha+ rodzina Jimnachitów; od Jiszwiego+ rodzina Jiszwitów; od Berii rodzina Beriaitów; 45 od synów Berii: od Chebera rodzina Cheberytów; od Malkiela+ rodzina Malkielitów. 46 A córka Aszera miała na imię Serach.+ 47 To były rodziny synów Aszera+ — ich spisanych: pięćdziesiąt trzy tysiące czterystu.+

48 Synami Naftalego+ według ich rodzin byli: od Jachceela+ rodzina Jachceelitów; od Guniego+ rodzina Gunitów; 49 od Jecera+ rodzina Jecerytów; od Szillema+ rodzina Szillemitów. 50 To były rodziny Naftalego+ według ich rodzin, a ich spisanych było czterdzieści pięć tysięcy czterystu.+

51 Oto spisani spośród synów Izraela — sześćset jeden tysięcy siedmiuset trzydziestu.+

52 Potem Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 53 „Między nich należy podzielić ziemię jako dziedzictwo według liczby imion.+ 54 Liczniejszemu masz zwiększyć jego dziedzictwo, a mniej licznemu masz zmniejszyć jego dziedzictwo.+ Dziedzictwo każdego ma być dane proporcjonalnie do jego spisanych. 55 Ziemia ma być rozdzielana tylko przez losowanie.+ Według imion plemion ich ojców otrzymają dziedzictwo. 56 Według wskazania losu dziedzictwo będzie podzielone między licznych i nielicznych”.

57 A oto spisani spośród Lewitów+ według ich rodzin: od Gerszona+ rodzina Gerszonitów; od Kehata+ rodzina Kehatytów; od Merariego+ rodzina Merarytów. 58 To były rodziny Lewitów: rodzina Libnitów,+ rodzina Hebronitów,+ rodzina Machlitów,+ rodzina Muszytów,+ rodzina Korachitów.+

Kehat+ zaś został ojcem Amrama.+ 59 A żona Amrama miała na imię Jochebed+ i była córką Lewiego, którą jego żona urodziła Lewiemu w Egipcie. Z czasem urodziła Amramowi Aarona i Mojżesza oraz ich siostrę Miriam.+ 60 Potem Aaronowi urodził się Nadab i Abihu,+ Eleazar i Itamar.+ 61 Lecz Nadab i Abihu ponieśli śmierć za to, że przynieśli przed oblicze Jehowy niedozwolony ogień.+

62 A ich spisanych było ogółem dwadzieścia trzy tysiące, wszystkich osób płci męskiej od miesiąca wzwyż.+ Oni bowiem nie zostali spisani wśród synów Izraela,+ gdyż nie dano im dziedzictwa wśród synów Izraela.+

63 Oto spisani przez Mojżesza i kapłana Eleazara, gdy spisywali synów Izraela na pustynnych równinach moabskich nad Jordanem, naprzeciw Jerycha.+ 64 Lecz nie było wśród nich żadnego mężczyzny spośród spisanych przez Mojżesza i kapłana Aarona, gdy spisali synów Izraela na pustkowiu Synaj.+ 65 Wszak Jehowa powiedział o nich: „Niechybnie pomrą na tym pustkowiu”.+ Toteż nie pozostał z nich żaden mężczyzna z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego, i Jozuego, syna Nuna.+

27 Potem podeszły córki Celofchada,+ syna Chefera, syna Gileada, syna Machira, syna Manassesa+ z rodzin Manassesa, syna Józefa. A oto imiona jego córek: Machla, Noa i Chogla, i Milka, i Tirca.+ 2 I stanęły przed Mojżeszem i przed kapłanem Eleazarem+ oraz przed naczelnikami i całym zgromadzeniem u wejścia do namiotu spotkania, mówiąc: 3 „Nasz ojciec umarł na tym pustkowiu,+ ale nie było go pośród tego zgromadzenia, to znaczy pośród tych, którzy wystąpili przeciwko Jehowie w zgromadzeniu Koracha,+ lecz umarł za własny grzech;+ a nie miał żadnych synów. 4 Czemuż imię naszego ojca miałoby zostać usunięte z jego rodziny tylko dlatego, że nie miał syna?+ Dajże nam posiadłość pośród braci naszego ojca”.+ 5 Wtedy Mojżesz przedłożył ich sprawę Jehowie.+

6 A Jehowa tak rzekł do Mojżesza: 7 „Córki Celofchada mówią słusznie. Koniecznie daj im w posiadanie dziedzictwo pośród braci ich ojca i spraw, by na nie przeszło dziedzictwo ich ojca.+ 8 A synom Izraela powiesz, mówiąc: ‚Jeżeli jakiś mężczyzna umrze, nie mając syna, sprawcie, by jego dziedzictwo przeszło na jego córkę. 9 A jeśli nie ma córki, to jego dziedzictwo dacie jego braciom. 10 Jeśli zaś nie ma braci, to jego dziedzictwo dacie braciom jego ojca. 11 A jeśli jego ojciec nie ma braci, to jego dziedzictwo dacie jego krewnemu,+ który z jego rodziny jest mu najbliższy, i on weźmie je w posiadanie. I będzie to ustawą na mocy sądowniczego rozstrzygnięcia dla synów Izraela, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi’”.

12 Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza: „Wstąp na tę górę Abarim+ i zobacz ziemię, którą dam synom Izraela.+ 13 Kiedy ją zobaczysz, zostaniesz przyłączony do swego ludu,+ tak jak został przyłączony twój brat Aaron,+ 14 ponieważ buntowaliście się przeciw mojemu rozkazowi na pustkowiu Cin podczas kłótni zgromadzenia,+ w związku z uświęceniem+ mnie na ich oczach u tych wód. Są to wody Meriba+ w Kadesz+ na pustkowiu Cin”.+

15 Potem Mojżesz rzekł do Jehowy, mówiąc: 16 „Niechaj Jehowa, Bóg duchów+ wszelkiego ciała,+ wyznaczy nad zgromadzeniem męża,+ 17 który będzie wychodził przed nimi i który będzie wchodził przed nimi, i który będzie ich wyprowadzał, i który będzie ich wprowadzał,+ żeby zgromadzenie Jehowy nie było jak owce nie mające pasterza”.+ 18 Jehowa rzekł więc do Mojżesza: „Weź Jozuego, syna Nuna, męża, w którym jest duch,+ i połóż na nim swą rękę;+ 19 i postaw go przed kapłanem Eleazarem oraz przed całym zgromadzeniem, i na ich oczach powierz mu obowiązki.+ 20 I złóż na niego część swego dostojeństwa,+ żeby go słuchało+ całe zgromadzenie synów Izraela. 21 I będzie stawał przed kapłanem Eleazarem, a on będzie za niego pytał+ za pośrednictwem wyroku Urim+ przed obliczem Jehowy. Na jego rozkaz będą wychodzić i na jego rozkaz będą wchodzić, on i wszyscy synowie Izraela z nim oraz całe zgromadzenie”.

22 I Mojżesz uczynił tak, jak mu nakazał Jehowa. Wziął więc Jozuego i postawiwszy go przed kapłanem Eleazarem+ oraz przed całym zgromadzeniem, 23 położył na nim swe ręce, i powierzył mu obowiązki,+ jak to Jehowa powiedział przez Mojżesza.+

28 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Nakaż synom Izraela i powiedz im: ‚Macie dbać o to, by składać mi mój dar ofiarny, mój chleb,+ na moje ofiary ogniowe jako kojącą woń dla mnie+ — w ich wyznaczonych porach’.+

3 „I powiedz im: ‚Oto ofiara ogniowa, którą będziecie składać Jehowie: dwa zdrowe, roczne baranki dziennie jako ustawiczne całopalenie.+ 4 Jednego baranka złożysz rano, a drugiego baranka złożysz między dwoma wieczorami,+ 5 wraz z jedną dziesiątą efy+ wybornej mąki jako ofiarą zbożową,+ nasączoną ćwiercią hinu wytłoczonej oliwy;+ 6 ustawiczne całopalenie,+ które złożono przy górze Synaj jako kojącą woń, ofiarę ogniową dla Jehowy,+ 7 wraz z ofiarą płynną,+ ćwiercią hinu na każdego baranka.+ Wylej w świętym miejscu ofiarę płynną z odurzającego napoju+ dla Jehowy. 8 A drugiego baranka złożysz między dwoma wieczorami. Z taką samą ofiarą zbożową jak rano i z taką samą jej ofiarą płynną złożysz go jako ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy.+

9 „‚Lecz w dniu sabatu+ będą dwa zdrowe, roczne baranki oraz dwie dziesiąte miary wybornej mąki jako ofiara zbożowa nasączona oliwą, wraz z towarzyszącą jej ofiarą płynną, 10 jako sabatowe całopalenie w jego sabat, wraz z ustawicznym całopaleniem+ oraz jego ofiarą płynną.+

11 „‚A na początku każdego z waszych miesięcy będziecie składać jako całopalenie dla Jehowy dwa młode byki i jednego barana, siedem zdrowych, rocznych baranków+ 12 oraz trzy dziesiąte miary wybornej mąki jako ofiarę zbożową+ nasączoną oliwą na każdego byka i dwie dziesiąte miary wybornej mąki jako ofiarę zbożową nasączoną oliwą na jednego barana,+ 13 i dziesiątą część wybornej mąki jako ofiarę zbożową nasączoną oliwą na każdego baranka — jako całopalenie, kojącą woń,+ ofiarę ogniową dla Jehowy. 14 A na ich ofiary płynne należy użyć pół+ hinu wina na byka i trzecią część+ hinu na barana oraz ćwierć+ hinu na baranka. Oto comiesięczne całopalenie przewidziane na dany miesiąc przez wszystkie miesiące roku.+ 15 Także jedno koźlę+ z kóz należy złożyć Jehowie jako dar ofiarny za grzech, oprócz ustawicznego całopalenia wraz z jego ofiarą płynną.+

16 „‚A w miesiącu pierwszym, czternastego dnia tego miesiąca, będzie Pascha Jehowy.+ 17 A piętnastego dnia tego miesiąca będzie święto. Siedem dni będzie się jeść przaśniki.+ 18 W pierwszym dniu będzie święte zgromadzenie.+ Nie wolno wam wykonywać żadnej ciężkiej pracy.+ 19 I złożycie jako ofiarę ogniową, całopalenie+ dla Jehowy, dwa młode byki i jednego barana oraz siedem rocznych baranków.+ Mają one być zdrowe, według waszej oceny.+ 20 A jako ich ofiary zbożowe+ z wybornej mąki nasączonej oliwą będziecie składać trzy dziesiąte miary na byka i dwie dziesiąte miary+ na barana. 21 Będziecie składać dziesiątą część+ na każdego baranka z owych siedmiu baranków; 22 i jednego kozła daru ofiarnego za grzech dla dokonania za was przebłagania.+ 23 Będziecie je składać oprócz porannego całopalenia, które ma być ustawicznym+ całopaleniem.+ 24 Takie same jak te będziecie składać codziennie przez siedem dni jak chleb,+ ofiarę ogniową, o kojącej woni dla Jehowy.+ Będzie składana wraz z ustawicznym całopaleniem, a także jej ofiarą płynną. 25 W dniu siódmym urządzicie święte zgromadzenie.+ Nie wolno wam wykonywać żadnej ciężkiej pracy.+

26 „‚A w dniu pierwszych dojrzałych plonów,+ gdy składacie nową ofiarę zbożową dla Jehowy, podczas waszego Święta Tygodni,+ macie urządzić święte zgromadzenie. Nie wolno wam wykonywać żadnej ciężkiej pracy.+ 27 I złożycie jako całopalenie o kojącej woni dla Jehowy dwa młode byki, jednego barana, siedem baranków, wszystkie jednoroczne;+ 28 a jako ich ofiarę zbożową z wybornej mąki nasączonej oliwą: trzy dziesiąte miary na każdego byka, dwie dziesiąte miary+ na jednego barana, 29 dziesiątą część+ na każdego baranka z tych siedmiu baranków; 30 jedno koźlę z kóz — dla dokonania za was przebłagania.+ 31 Złożycie je oprócz ustawicznego całopalenia i jego ofiary zbożowej.+ Mają one być zdrowe, według waszej oceny,+ wraz z ich ofiarami płynnymi.+

29 „‚A w miesiącu siódmym, pierwszego dnia tego miesiąca, macie urządzić święte zgromadzenie.+ Nie wolno wam wykonywać żadnej ciężkiej pracy.+ Będzie to dla was dzień trąbienia.+ 2 I złożycie jako całopalenie o kojącej woni dla Jehowy jednego młodego byka, jednego barana, siedem jednorocznych baranków, zdrowych;+ 3 i ich ofiarę zbożową z wybornej mąki nasączonej oliwą, trzy dziesiąte miary na byka, dwie dziesiąte miary na barana+ 4 i jedną dziesiątą miary na każdego baranka z tych siedmiu baranków;+ 5 i jednego koziołka z kóz jako dar ofiarny za grzech, by dokonać za siebie przebłagania;+ 6 oprócz comiesięcznego całopalenia+ i jego ofiary zbożowej+ oraz ustawicznego całopalenia+ i jego ofiary zbożowej,+ wraz z ich ofiarami płynnymi,+ według ustalonego dla nich sposobu postępowania, jako kojącą woń, ofiarę ogniową dla Jehowy.+

7 „‚A dziesiątego dnia tegoż siódmego miesiąca macie urządzić święte zgromadzenie+ i będziecie trapić swe dusze.+ Nie wolno wam wykonywać żadnej pracy.+ 8 I złożycie jako całopalenie dla Jehowy, jako kojącą woń, jednego młodego byka, jednego barana, siedem jednorocznych baranków.+ Mają być zdrowe, według waszej oceny.+ 9 A jako ich ofiarę zbożową z wybornej mąki nasączonej oliwą — trzy dziesiąte miary na byka, dwie dziesiąte miary na jednego barana,+ 10 po jednej dziesiątej miary na każdego baranka z tych siedmiu baranków;+ 11 jedno koźlę z kóz jako dar ofiarny za grzech, oprócz przebłagalnego daru ofiarnego za grzech+ i ustawicznego całopalenia oraz ich ofiary zbożowej, wraz z towarzyszącymi im ofiarami płynnymi.+

12 „‚A piętnastego dnia miesiąca siódmego+ urządzicie święte zgromadzenie.+ Nie wolno wam wykonywać żadnej ciężkiej pracy+ i przez siedem dni będziecie obchodzić święto dla Jehowy.+ 13 I złożycie jako całopalenie+ ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy: trzynaście młodych byków, dwa barany, czternaście jednorocznych baranków. Mają być zdrowe.+ 14 A jako ich ofiarę zbożową wyborną mąkę nasączoną oliwą; trzy dziesiąte miary na każdego byka z tych trzynastu byków, dwie dziesiąte miary na każdego barana z tych dwóch baranów+ 15 i jedną dziesiątą miary na każdego baranka z tych czternastu baranków;+ 16 również jedno koźlę z kóz jako dar ofiarny za grzech, oprócz ustawicznego całopalenia, jego ofiary zbożowej i ofiary płynnej.+

17 „‚A w drugim dniu dwanaście młodych byków, dwa barany, czternaście rocznych baranków, zdrowych;+ 18 oraz ich ofiarę zbożową+ i ich ofiary płynne+ przypadające na byki, barany i baranki, według ich liczby, zgodnie z ustalonym sposobem postępowania;+ 19 również jedno koźlę z kóz jako dar ofiarny za grzech,+ oprócz ustawicznego całopalenia i ich ofiary zbożowej oraz towarzyszących im ofiar płynnych.+

20 „‚A w trzecim dniu jedenaście byków, dwa barany, czternaście rocznych baranków, zdrowych;+ 21 także ich ofiarę zbożową+ oraz ich ofiary płynne+ przypadające na byki, barany i baranki, według ich liczby, zgodnie z ustalonym sposobem postępowania; 22 również jednego kozła jako dar ofiarny za grzech,+ oprócz ustawicznego całopalenia i jego ofiary zbożowej oraz towarzyszących im ofiar płynnych.

23 „‚A w czwartym dniu dziesięć byków, dwa barany, czternaście rocznych baranków, zdrowych;+ 24 ich ofiarę zbożową+ oraz ich ofiary płynne+ przypadające na byki, barany i baranki, według ich liczby, zgodnie z ustalonym sposobem postępowania;+ 25 i jedno koźlę z kóz jako dar ofiarny za grzech,+ oprócz ustawicznego całopalenia,+ jego ofiary zbożowej i ofiary płynnej.+

26 „‚A w piątym dniu dziewięć byków, dwa barany, czternaście rocznych baranków, zdrowych;+ 27 i ich ofiarę zbożową+ oraz ich ofiary płynne+ przypadające na byki, barany i baranki, według ich liczby, zgodnie z ustalonym sposobem postępowania;+ 28 i jednego kozła jako dar ofiarny za grzech,+ oprócz ustawicznego całopalenia oraz jego ofiary zbożowej i ofiary płynnej.+

29 „‚A w szóstym dniu osiem byków, dwa barany, czternaście rocznych baranków, zdrowych;+ 30 i ich ofiarę zbożową+ oraz ich ofiary płynne+ przypadające na byki, barany i baranki, według ich liczby, zgodnie z ustalonym sposobem postępowania;+ 31 i jednego kozła jako dar ofiarny za grzech,+ oprócz ustawicznego całopalenia, jego ofiary zbożowej oraz ofiar płynnych.+

32 „‚A w siódmym dniu siedem byków, dwa barany, czternaście rocznych baranków, zdrowych;+ 33 i ich ofiarę zbożową+ oraz ich ofiary płynne+ przypadające na byki, barany i baranki, według ich liczby, zgodnie z ustalonym dla nich sposobem postępowania;+ 34 i jednego kozła jako dar ofiarny za grzech,+ oprócz ustawicznego całopalenia, jego ofiary zbożowej i ofiary płynnej.+

35 „‚A ósmego dnia macie urządzić uroczyste zgromadzenie.+ Nie wolno wam wykonywać żadnej ciężkiej pracy.+ 36 I złożycie jako całopalenie — ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy — jednego byka, jednego barana, siedem rocznych baranków, zdrowych;+ 37 i ich ofiarę zbożową+ oraz ich ofiary płynne+ przypadające na byka, barana i baranki, według ich liczby, zgodnie z ustalonym sposobem postępowania;+ 38 i jednego kozła jako dar ofiarny za grzech,+ oprócz ustawicznego całopalenia oraz jego ofiary zbożowej i ofiary płynnej.+

39 „‚Będziecie to składać Jehowie podczas waszych okresowych świąt,+ oprócz waszych ślubowanych darów ofiarnych+ i waszych dobrowolnych darów ofiarnych,+ jako swe całopalenia+ i swe ofiary zbożowe,+ i swe ofiary płynne,+ i swe ofiary współuczestnictwa’”.+ 40 A Mojżesz powiedział synom Izraela wszystko, co Jehowa nakazał Mojżeszowi.+

30 Potem Mojżesz rzekł do zwierzchników+ plemion synów Izraela, mówiąc: „Oto słowo, które nakazał Jehowa: 2 Jeżeli jakiś mężczyzna składa Jehowie ślub+ lub składa przysięgę,+ by swą duszę związać ślubem wstrzemięźliwości,+ nie wolno mu złamać swego słowa.+ Ma postępować zgodnie ze wszystkim, co wyszło z jego ust.+

3 „A jeśli jakaś kobieta składa Jehowie ślub+ albo w swej młodości wiąże się ślubem wstrzemięźliwości w domu swego ojca, 4 a jej ojciec słyszy jej ślub albo jej ślub wstrzemięźliwości, którym związała swą duszę, i jej ojciec milczy wobec niej, to wszystkie jej śluby pozostaną w mocy i każdy ślub wstrzemięźliwości,+ którym związała swą duszę, pozostanie w mocy. 5 Lecz jeśli ojciec zabronił jej tego w dniu, gdy słyszał wszystkie jej śluby albo jej śluby wstrzemięźliwości, którymi związała swą duszę, nie pozostanie to w mocy, lecz Jehowa jej przebaczy, gdyż ojciec jej zabronił.+

6 „Jeśli jednak należy ona do męża i ciąży na niej ślub+ albo nierozważna obietnica jej warg, którą związała swą duszę, 7 a jej mąż to słyszy i milczy wobec niej w dniu, gdy to słyszy, jej śluby pozostaną w mocy, pozostaną też w mocy+ jej śluby wstrzemięźliwości, którymi związała swą duszę. 8 Lecz jeśli jej mąż w dniu, gdy to usłyszy, zabroni jej,+ tym samym unieważni jej ślub, którym się związała, albo nierozważną obietnicę jej warg, którą związała swą duszę, i Jehowa jej przebaczy.+

9 „Jeśli chodzi o ślub wdowy lub rozwiedzionej, w jej wypadku wszystko, czym związała swą duszę, pozostanie w mocy.

10 „Jeśli jednak w domu swego męża ślubowała albo pod przysięgą związała swą duszę ślubem wstrzemięźliwości,+ 11 a jej mąż to słyszał i milczał wobec niej, nie zabronił jej, to wszystkie jej śluby pozostaną w mocy albo każdy ślub wstrzemięźliwości, którym związała swą duszę, pozostanie w mocy. 12 Lecz jeśli jej mąż całkowicie je unieważnił w dniu, gdy słyszał każdą wypowiedź jej warg jako jej śluby albo jako ślub wstrzemięźliwości jej duszy, to nie pozostaną one w mocy.+ Jej mąż je unieważnił i Jehowa jej przebaczy.+ 13 Każdy ślub albo każdą przysięgę ślubu wstrzemięźliwości, mające utrapić duszę,+ jej mąż ma potwierdzić albo jej mąż ma unieważnić. 14 Ale jeśli jej mąż całkowicie milczy wobec niej dzień po dniu, to potwierdza wszystkie jej śluby albo wszystkie jej śluby wstrzemięźliwości, które na niej ciążą.+ Potwierdził je, ponieważ milczał wobec niej w dniu, gdy je słyszał. 15 A jeśli całkowicie je unieważnia po tym, gdy je usłyszał, to poniesie jej winę.+

16 „Oto przepisy, które Jehowa nakazał Mojżeszowi w sprawie między mężem a jego żoną,+ między ojcem a jego córką, gdy w swej młodości jest w domu swego ojca”.+

31 Następnie Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 2 „Wywrzyj na Midianitach+ pomstę+ za synów Izraela. Potem zostaniesz przyłączony do swego ludu”.+

3 Mojżesz powiedział więc do ludu, mówiąc: „Uzbrójcie mężczyzn spośród siebie do wojska, żeby wystąpili przeciwko Midianowi celem wywarcia pomsty Jehowy na Midianie.+ 4 Wyślecie do wojska po tysiącu z każdego plemienia, ze wszystkich plemion Izraela”. 5 Toteż z tysięcy+ Izraela wyznaczono po tysiącu z plemienia, dwanaście tysięcy wyposażonych do wojska.+

6 Wówczas Mojżesz wysłał ich, po tysiącu z każdego plemienia, do wojska, ich oraz Pinechasa,+ syna kapłana Eleazara, do wojska, a w jego ręku były święte przedmioty i trąby+ do grania sygnałów. 7 I wszczęli wojnę przeciwko Midianowi, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi, i zabili każdego mężczyznę.+ 8 A oprócz innych zabitych zabili królów Midianu: Ewiego i Rekema, i Cura, i Chura, i Rebę — pięciu królów Midianu;+ zabili mieczem także Balaama,+ syna Beora. 9 Lecz synowie Izraela uprowadzili kobiety midianickie i ich maleństwa;+ a wszystkie ich zwierzęta domowe oraz cały ich dobytek, jak również wszystkie ich środki utrzymania zagrabili. 10 I wszystkie ich miasta, w których się osiedlili, oraz wszystkie ich obozy otoczone murem spalili ogniem.+ 11 Wzięli też cały łup+ oraz całą zdobycz — ludzi i zwierzęta domowe. 12 I przyprowadzili do Mojżesza i kapłana Eleazara oraz do zgromadzenia synów Izraela jeńców i zdobycz, i łup, do obozu, na pustynne równiny moabskie,+ które leżą nad Jordanem naprzeciw Jerycha.

13 Wtedy Mojżesz i kapłan Eleazar oraz wszyscy naczelnicy zgromadzenia wyszli naprzeciw nich poza obóz. 14 I oburzył się Mojżesz na ustanowionych mężczyzn z sił bojowych,+ na przełożonych nad tysiącami i przełożonych nad setkami, którzy przyszli z wyprawy wojennej. 15 Mojżesz powiedział więc do nich: „Czy zachowaliście przy życiu każdą kobietę?+ 16 Przecież to one na słowo Balaama pobudzały synów Izraela do niewierności+ wobec Jehowy w związku z Peorem,+ tak iż na zgromadzenie Jehowy spadła plaga.+ 17 Zabijcie zatem każde maleństwo płci męskiej i zabijcie każdą kobietę, która już współżyła z mężczyzną, kładąc się z mężczyzną.+ 18 Natomiast zachowajcie dla siebie przy życiu wszystkie młodziutkie kobiety, które nie poznały, co to znaczy położyć się z mężczyzną.+ 19 Wy zaś obozujcie poza obozem przez siedem dni. Każdy, kto zabił jakąś duszę,+ i każdy, kto dotknął kogoś zabitego+ — macie się oczyścić+ trzeciego dnia i siódmego dnia, wy i wasi jeńcy. 20 I każdą szatę i każdy przedmiot skórzany, i wszystko, co wykonano z koziej sierści, i każdy drewniany przedmiot macie dla siebie oczyścić z grzechu”.+

21 Potem kapłan Eleazar powiedział do wojowników, którzy wyruszyli do bitwy: „Oto ustawa prawa, którą Jehowa nakazał Mojżeszowi: 22 ‚Tylko złoto i srebro, miedź, żelazo, cynę i ołów — 23 wszystko, co się poddaje obróbce ogniowej+ — macie przeprowadzić przez ogień i będzie to czyste. Należy to jednak oczyścić wodą do oczyszczania.+ A wszystko, czego nie poddaje się obróbce ogniowej, macie przeprowadzić przez wodę.+ 24 I wypierzecie swe szaty w dniu siódmym, i będziecie czyści, potem zaś możecie przyjść do obozu’”.+

25 I Jehowa tak przemówił do Mojżesza: 26 „Dokonaj spisu całej zdobyczy — pojmanych zarówno spośród ludzi, jak i zwierząt domowych — ty i kapłan Eleazar oraz głowy domów patriarchalnych zgromadzenia. 27 I zdobycz tę rozdziel po połowie między biorących udział w bitwie, którzy wyruszyli na wyprawę wojenną, i między całą resztę zgromadzenia.+ 28 A jako podatek+ dla Jehowy pobierz od wojowników, którzy wyruszyli na wyprawę wojenną, jedną duszę z pięciuset, z ludzi i ze stada, i z osłów, i z trzody. 29 Macie wziąć to z ich połowy i dasz to kapłanowi Eleazarowi jako daninę dla Jehowy.+ 30 A od połowy synów Izraela masz wziąć po jednej z pięćdziesięciu — z ludzi, ze stada, z osłów i z trzody, z wszelkiego zwierzęcia domowego — i dasz je Lewitom+ wywiązującym się z obowiązku wobec przybytku Jehowy”.+

31 I Mojżesz oraz kapłan Eleazar uczynili tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi. 32 A zdobycz, pozostała część łupu, którą uczestnicy wyprawy wojennej wzięli jako łup, wyniosła sześćset siedemdziesiąt pięć tysięcy sztuk z trzody 33 i siedemdziesiąt dwa tysiące sztuk ze stada, 34 i sześćdziesiąt jeden tysięcy z osłów. 35 A dusz ludzkich+ spośród kobiet, które nie poznały, co to znaczy położyć się z mężczyzną,+ wszystkich tych dusz było trzydzieści dwa tysiące. 36 Połowa zaś, przypadająca tym, którzy wyruszyli na wyprawę wojenną, sięgnęła liczby trzystu trzydziestu siedmiu tysięcy pięciuset sztuk z trzody. 37 A podatek+ dla Jehowy z trzody wyniósł sześćset siedemdziesiąt pięć sztuk. 38 Ze stada zaś było trzydzieści sześć tysięcy sztuk, a z nich podatek dla Jehowy stanowiły siedemdziesiąt dwie sztuki. 39 Osłów zaś było trzydzieści tysięcy pięćset, a z nich podatek dla Jehowy stanowiło sześćdziesiąt jeden sztuk. 40 Dusz ludzkich zaś było szesnaście tysięcy, a z nich podatek dla Jehowy stanowiły trzydzieści dwie dusze. 41 Następnie Mojżesz dał podatek jako daninę dla Jehowy kapłanowi Eleazarowi,+ jak to Jehowa nakazał Mojżeszowi.+

42 A z połowy należącej do synów Izraela, którą Mojżesz oddzielił od tego, co się należało mężom toczącym wojnę: 43 Połowa z trzody przypadająca zgromadzeniu liczyła trzysta trzydzieści siedem tysięcy pięćset sztuk, 44 a ze stada — trzydzieści sześć tysięcy sztuk, 45 osłów zaś trzydzieści tysięcy pięćset, 46 a dusz ludzkich szesnaście tysięcy. 47 Potem z połowy należącej do synów Izraela Mojżesz wziął po jednej, którą należało wybrać z pięćdziesięciu, z ludzi i ze zwierząt domowych, i dał je Lewitom+ wywiązującym się z obowiązku+ wobec przybytku Jehowy, jak to Jehowa nakazał Mojżeszowi.

48 A mężowie wyznaczeni spośród tysięcy wojska,+ przełożeni nad tysiącami i przełożeni nad setkami,+ przyszli do Mojżesza 49 i powiedzieli Mojżeszowi: „Twoi słudzy dokonali spisu ogólnej liczby wojowników, którzy są do naszej dyspozycji, i nie zgłoszono, by choć jednego z nas brakowało.+ 50 Pozwól więc nam złożyć — każdemu to, co uznał za dar ofiarny dla Jehowy:+ złote przedmioty, łańcuszki na stopy oraz bransoletki, sygnety,+ kolczyki i niewieście ozdoby,+ by dokonać przebłagania za nasze dusze przed obliczem Jehowy”.

51 Toteż Mojżesz i kapłan Eleazar przyjęli od nich złoto+ — wszystkie kosztowności. 52 A wszystkiego złota stanowiącego daninę, którą złożono Jehowie, było szesnaście tysięcy siedemset pięćdziesiąt sykli, od przełożonych nad tysiącami i od przełożonych nad setkami. 53 Wojownicy wzięli łup, każdy dla siebie.+ 54 Tak więc Mojżesz i kapłan Eleazar przyjęli to złoto od przełożonych nad tysiącami i nad setkami i przynieśli je do namiotu spotkania jako pamiątkę+ dla synów Izraela przed obliczem Jehowy.

32 A synowie Rubena+ i synowie Gada+ mieli liczny żywy inwentarz, naprawdę bardzo duży. I ujrzeli ziemię Jazer+ oraz ziemię Gilead, a oto miejsce to było miejscem dla stad. 2 Przyszli zatem synowie Gada i synowie Rubena i tak rzekli do Mojżesza i do kapłana Eleazara oraz do naczelników zgromadzenia: 3 „Atarot+ i Dibon,+ i Jazer, i Nimra,+ i Cheszbon,+ i Eleale,+ i Sebam, i Nebo,+ i Beon+ — 4 ziemia, której Jehowa zadał klęskę+ na oczach zgromadzenia Izraela, jest ziemią dla stad, a twoi słudzy mają stada”.+ 5 I powiedzieli jeszcze: „Jeśli znaleźliśmy łaskę w twoich oczach, niech ta ziemia zostanie dana twoim sługom w posiadanie. Nie każ nam przeprawiać się przez Jordan”.+

6 Wtedy Mojżesz powiedział synom Gada i synom Rubena: „Czy wasi bracia mają iść na wojnę, podczas gdy wy będziecie tutaj mieszkać?+ 7 I czemuż mielibyście zniechęcać synów Izraela do przeprawienia się do ziemi, którą Jehowa im da? 8 Tak właśnie uczynili wasi ojcowie,+ gdy ich wysłałem z Kadesz-Barnea,+ by zobaczyli tę ziemię. 9 Kiedy udali się do doliny Eszkol+ i zobaczyli tę ziemię, zniechęcili synów Izraela, żeby nie udali się do ziemi, którą Jehowa z całą pewnością by im dał.+ 10 Toteż w owym dniu Jehowa zapłonął gniewem i przysiągł,+ mówiąc: 11 ‚Mężczyźni, którzy wyszli z Egiptu w wieku od dwudziestu lat wzwyż,+ nie ujrzą ziemi, którą przysiągłem Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi,+ gdyż nie podążali za mną całkowicie, 12 z wyjątkiem Kaleba,+ syna Jefunnego Kenizzyty, i Jozuego,+ syna Nuna, gdyż oni podążali całkowicie za Jehową’. 13 I Jehowa zapłonął gniewem na Izraela, i sprawił, że się błąkali po pustkowiu przez czterdzieści lat,+ aż wyginęło całe pokolenie, które postępowało niegodziwie w oczach Jehowy.+ 14 A oto powstaliście w miejsce swoich ojców jako plemię ludzi grzesznych, by dołożyć do płonącego gniewu Jehowy+ na Izraela. 15 Gdybyście się odwrócili od podążania za nim,+ to on znowu pozostawiłby ich dłużej na pustkowiu,+ a wy postąpilibyście zgubnie wobec całego tego ludu”.+

16 Później podeszli do niego i rzekli: „Pozwól nam tu zbudować kamienne zagrody dla trzód, dla naszego żywego inwentarza, oraz miasta dla naszych maleństw. 17 Lecz my uzbrojeni pójdziemy w szyku bojowym+ przed synami Izraela, dopóki nie zaprowadzimy ich na ich miejsce, podczas gdy nasze maleństwa będą mieszkać w warownych miastach z dala od oblicza mieszkańców tej ziemi. 18 Nie wrócimy do swych domów, dopóki synowie Izraela nie zapewnią sobie własności ziemskiej, każdy swego dziedzictwa.+ 19 My bowiem nie otrzymamy dziedzictwa razem z nimi po tamtej stronie Jordanu i dalej, gdyż nasze dziedzictwo przypadło nam z tej strony Jordanu ku wschodowi”.+

20 Na to Mojżesz rzekł do nich: „Jeśli tak uczynicie, jeśli przed obliczem Jehowy uzbroicie się na wojnę+ 21 i każdy uzbrojony spośród was przeprawi się przez Jordan przed obliczem Jehowy, dopóki on nie wypędzi swych nieprzyjaciół sprzed swego oblicza,+ 22 tak iż ziemia zostanie podbita przed obliczem Jehowy,+ a potem wrócicie,+ to będziecie wolni od winy przeciw Jehowie i przeciw Izraelowi; i ziemia ta będzie wasza jako posiadłość przed obliczem Jehowy.+ 23 Lecz jeśli tak nie postąpicie, to zgrzeszycie przeciw Jehowie.+ Wiedzcie zatem, że wasz grzech was dosięgnie.+ 24 Zbudujcie sobie miasta dla swoich maleństw i kamienne zagrody dla swych trzód, a co wyszło z waszych ust, to macie uczynić”.+

25 Wtedy synowie Gada i synowie Rubena rzekli do Mojżesza: „Twoi słudzy uczynią tak, jak mój pan nakazuje.+ 26 Nasze maleństwa, nasze żony, nasze stada oraz wszystkie nasze zwierzęta domowe pozostaną tam w miastach Gileadu,+ 27 lecz twoi słudzy przeprawią się — każdy wyposażony do wojska+ — przed obliczem Jehowy na wojnę, jak to mój pan mówi”.

28 Toteż Mojżesz wydał co do nich nakaz kapłanowi Eleazarowi i Jozuemu, synowi Nuna, oraz głowom domów patriarchalnych z plemion synów Izraela. 29 Mojżesz rzekł więc do nich: „Jeśli synowie Gada i synowie Rubena przeprawią się z wami przez Jordan — każdy wyposażony na wojnę+ — przed obliczem Jehowy, i ziemia zostanie podbita przed wami, to dacie im ziemię Gilead jako posiadłość.+ 30 Lecz jeśli się z wami nie przeprawią uzbrojeni, to mają się osiedlić pośród was w ziemi Kanaan”.+

31 Na to synowie Gada i synowie Rubena odrzekli, mówiąc: „Jak Jehowa powiedział do twoich sług, tak uczynimy.+ 32 Uzbrojeni przeprawimy się przed obliczem Jehowy do ziemi Kanaan,+ a posiadłość naszego dziedzictwa będziemy mieli po tej stronie Jordanu”.+ 33 Wówczas Mojżesz dał im, to jest synom Gada+ i synom Rubena+ oraz połowie plemienia Manassesa,+ syna Józefa, królestwo Sychona,+ króla Amorytów, i królestwo Oga,+ króla Baszanu, ziemię należącą do jej miast na tych terenach oraz miasta w ziemi leżącej wokoło.

34 A synowie Gada zaczęli odbudowywać Dibon+ i Atarot,+ i Aroer,+ 35 i Atrot-Szofan, i Jazer,+ i Jogbohę,+ 36 i Bet-Nimrę,+ i Bet-Haran,+ miasta warowne,+ jak również kamienne zagrody dla trzód.+ 37 Synowie Rubena zaś odbudowali Cheszbon+ i Eleale,+ i Kiriataim,+ 38 i Nebo,+ i Baal-Meon+ — ich nazwy zmieniono — oraz Sibmę; a miastom, które odbudowali, zaczęli nadawać nazwy od swoich imion.

39 A synowie Machira,+ syna Manassesa, wyruszyli do Gileadu i zdobyli go, i wypędzili Amorytów, którzy w nim byli. 40 Toteż Mojżesz dał Gilead Machirowi, synowi Manassesa, i on w nim zamieszkał.+ 41 A Jair, syn Manassesa, wyruszył i zdobył ich wioski namiotowe, i zaczął je nazywać Chawwot-Jair.+ 42 Nobach zaś wyruszył i zdobył Kenat+ oraz jego zależne miejscowości; i od swojego imienia nadał mu nazwę Nobach.

33 To były etapy wędrówki synów Izraela, którzy wyszli z ziemi egipskiej+ w swoich zastępach+ pod ręką Mojżesza i Aarona.+ 2 Mojżesz zaś spisywał miejsca wymarszu według ich etapów na rozkaz Jehowy; a oto etapy od jednego miejsca ich wymarszu do drugiego:+ 3 I wyruszyli z Rameses+ w miesiącu pierwszym, piętnastego dnia miesiąca pierwszego.+ Zaraz nazajutrz po Passze+ synowie Izraela wyszli z podniesioną ręką na oczach wszystkich Egipcjan.+ 4 Przez cały ten czas Egipcjanie grzebali tych, których Jehowa zabił wśród nich, czyli wszystkich pierworodnych;+ i Jehowa wykonał wyroki na ich bogach.+

5 Toteż synowie Izraela wyruszyli z Rameses+ i rozłożyli się obozem w Sukkot.+ 6 Potem wyruszyli z Sukkot i rozłożyli się obozem w Etam,+ które się znajduje na skraju pustkowia. 7 Następnie wyruszyli z Etam i zawrócili ku Pi-Hachirot,+ które leży naprzeciw Baal-Cefon;+ i rozłożyli się obozem przed Migdol.+ 8 Później wyruszyli z Pi-Hachirot i przeprawili się przez środek morza+ na pustkowie,+ i maszerowali trzy dni drogi przez pustkowie Etam,+ i rozłożyli się obozem w Mara.+

9 Potem wyruszyli z Mara i przybyli do Elim.+ A w Elim było dwanaście źródeł wody i siedemdziesiąt palm. Tam więc obozowali. 10 Następnie wyruszyli z Elim i rozłożyli się obozem nad Morzem Czerwonym. 11 Później wyruszyli znad Morza Czerwonego i stanęli obozem na pustkowiu Sin.+ 12 Potem wyruszyli z pustkowia Sin i rozłożyli się obozem w Dofka. 13 Później wyruszyli z Dofka i rozłożyli się obozem w Alusz. 14 Następnie wyruszyli z Alusz i rozłożyli się obozem w Refidim.+ A nie było tam dla ludu wody do picia. 15 Później wyruszyli z Refidim i rozłożyli się obozem na pustkowiu Synaj.+

16 Później wyruszyli z pustkowia Synaj i rozłożyli się obozem w Kibrot-Hattaawa.+ 17 Potem wyruszyli z Kibrot-Hattaawa i rozłożyli się obozem w Chacerot.+ 18 Później wyruszyli z Chacerot i rozłożyli się obozem w Ritmie. 19 Następnie wyruszyli z Ritmy i rozłożyli się obozem w Rimmon-Perec. 20 Potem wyruszyli z Rimmon-Perec i rozłożyli się obozem w Libnie. 21 Później wyruszyli z Libny i rozłożyli się obozem w Rissie. 22 Następnie wyruszyli z Rissy i rozłożyli się obozem w Kehelat. 23 Potem wyruszyli z Kehelat i rozłożyli się obozem na górze Szefer.

24 Później wyruszyli z góry Szefer i rozłożyli się obozem+ w Charadzie. 25 Potem wyruszyli z Charady i rozłożyli się obozem w Makhelot. 26 Następnie wyruszyli+ z Makhelot i rozłożyli się obozem w Tachat. 27 Później wyruszyli z Tachat i rozłożyli się obozem w Terach. 28 Potem wyruszyli z Terach i rozłożyli się obozem w Mitce. 29 Później wyruszyli z Mitki i rozłożyli się obozem w Chaszmonie. 30 Następnie wyruszyli z Chaszmony i rozłożyli się obozem w Moserot. 31 Potem wyruszyli z Moserot i rozłożyli się obozem w Bene-Jaakan.+ 32 Później wyruszyli z Bene-Jaakan i rozłożyli się obozem w Chor-Haggidgad. 33 Następnie wyruszyli z Chor-Haggidgad i rozłożyli się obozem w Jotbacie.+ 34 Później wyruszyli z Jotbaty i rozłożyli się obozem w Abronie. 35 Potem wyruszyli z Abrony i rozłożyli się obozem w Ecjon-Geber.+ 36 Później wyruszyli z Ecjon-Geber i rozłożyli się obozem na pustkowiu Cin,+ czyli w Kadesz.

37 Później wyruszyli z Kadesz i rozłożyli się obozem na górze Hor,+ na granicy ziemi edomskiej. 38 A kapłan Aaron udał się na rozkaz Jehowy na górę Hor i tam umarł w roku czterdziestym od wyjścia synów Izraela z ziemi egipskiej, w miesiącu piątym, pierwszego dnia tego miesiąca.+ 39 Aaron zaś miał sto dwadzieścia trzy lata, gdy umarł na górze Hor.

40 A Kananejczyk, król Aradu,+ gdy mieszkał w Negebie,+ w ziemi Kanaan, usłyszał, że nadciągają synowie Izraela.

41 Po pewnym czasie wyruszyli z góry Hor+ i rozłożyli się obozem w Calmonie. 42 Później wyruszyli z Calmony i rozłożyli się obozem w Punon. 43 Następnie wyruszyli z Punon i rozłożyli się obozem w Obot.+ 44 Potem wyruszyli z Obot i rozłożyli się obozem w Ijje-Abarim na granicy Moabu.+ 45 Później wyruszyli z Ijjim i rozłożyli się obozem w Dibon-Gad.+ 46 Następnie wyruszyli z Dibon-Gad i rozłożyli się obozem w Almon-Diblataim. 47 Potem wyruszyli z Almon-Diblataim+ i rozłożyli się obozem w górach Abarim+ naprzeciw Nebo.+ 48 W końcu wyruszyli z gór Abarim i stanęli obozem na pustynnych równinach moabskich+ nad Jordanem, naprzeciw Jerycha. 49 I obozowali nad Jordanem od Bet-Jeszimot+ aż do Abel-Szittim+ na pustynnych równinach moabskich.

50 I Jehowa odezwał się do Mojżesza na pustynnych równinach moabskich nad Jordanem naprzeciw Jerycha,+ mówiąc: 51 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Przeprawiacie się przez Jordan do ziemi Kanaan.+ 52 I wypędzicie przed sobą wszystkich mieszkańców tej ziemi, i zniszczycie wszystkie ich kamienne figury,+ a wszystkie ich posągi lane z metalu+ macie zniszczyć i wszystkie ich święte wyżyny macie unicestwić.+ 53 I weźmiecie w posiadanie tę ziemię, i będziecie w niej mieszkać, gdyż dam wam tę ziemię, byście wzięli ją w posiadanie.+ 54 I podzielicie tę ziemię jako posiadłość przez los+ według swych rodzin.+ Licznemu zwiększycie jego dziedzictwo, a mniej licznemu zmniejszycie jego dziedzictwo.+ Gdzie los dla niego padnie, tam będzie jego.+ Według plemion swych ojców macie sobie zapewnić własność ziemską.+

55 „‚Jeśli jednak nie wypędzicie przed sobą mieszkańców tej ziemi,+ to ci z nich, których pozostawicie, będą kolcami w waszych oczach i cierniami w waszych bokach i będą was nękać na ziemi, w której będziecie mieszkać.+ 56 Jak więc zamyśliłem uczynić im, tak uczynię wam’”.+

34 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Nakaż synom Izraela i powiedz im: ‚Wchodzicie do ziemi Kanaan.+ Jest to ziemia, która przypadnie wam w dziedzictwie,+ ziemia Kanaan według swych granic.+

3 „‚Wasza południowa strona będzie się ciągnąć od pustkowia Cin wzdłuż Edomu,+ a wasza południowa granica będzie się ciągnąć od skraju Morza Słonego+ na wschodzie. 4 I wasza granica zmieni kierunek od południowej strony stoku Akrabbim,+ i przejdzie do Cin, a jej kraniec będzie na południe od Kadesz-Barnea;+ i będzie się ciągnąć do Chacar-Addar,+ i przejdzie do Acmonu. 5 A w Acmonie granica zmieni kierunek ku Dolinie Potoku Egipskiego,+ a jej kraniec sięgnie Morza.+

6 „‚Granicą zachodnią+ będzie dla was Morze Wielkie i wybrzeże. To będzie wasza zachodnia granica.

7 „‚A taka będzie wasza granica północna: Od Morza Wielkiego wyznaczycie sobie granicę aż po górę Hor.+ 8 Od góry Hor wyznaczycie granicę aż po wejście do Chamatu,+ a kraniec tej granicy będzie w Cedadzie.+ 9 Granica ta dojdzie do Zifronu, a jej krańcem będzie Chacar-Enan.+ Będzie to wasza północna granica.

10 „‚Potem wyznaczycie sobie granicę wschodnią od Chacar-Enanu aż po Szefam. 11 I granica ta będzie schodzić od Szefamu aż do Ribli na wschód od Ainu, i granica ta będzie schodzić i stykać się ze wschodnim brzegiem morza Kinneret.+ 12 I granica ta będzie schodzić do Jordanu, a jej krańcem będzie Morze Słone.+ To będzie wasza ziemia+ według jej granic ze wszystkich stron’”.

13 Mojżesz nakazał więc synom Izraela, mówiąc: „Oto ziemia, którą podzielicie między siebie jako posiadłość — przez los,+ tak jak Jehowa nakazał dać dziewięciu i pół plemienia.+ 14 Bo plemię synów Rubenitów według domu ich ojców i plemię synów Gadytów według domu ich ojców już wzięły, pół plemienia Manassesa też już wzięło swoje dziedzictwo.+ 15 Dwa i pół plemienia już wzięło swe dziedzictwo w regionie nadjordańskim naprzeciw Jerycha na wschodzie, w kierunku wschodu słońca”.+

16 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 17 „Oto imiona mężów, którzy podzielą wam tę ziemię w celu wzięcia jej w posiadanie: kapłan Eleazar+ i Jozue, syn Nuna.+ 18 I weźmiecie jednego naczelnika z każdego plemienia, by podzielić ziemię celem wzięcia jej w posiadanie.+ 19 A oto imiona tych mężów: Z plemienia Judy+ Kaleb, syn Jefunnego;+ 20 a z plemienia synów Symeona+ Szemuel, syn Ammihuda; 21 z plemienia Beniamina+ Elidad, syn Kislona; 22 a z plemienia synów Dana+ naczelnik Bukki, syn Jogliego; 23 z synów Józefa:+ z plemienia synów Manassesa+ naczelnik Channiel, syn Efoda; 24 a z plemienia synów Efraima+ naczelnik Kemuel, syn Sziftana; 25 a z plemienia synów Zebulona+ naczelnik Elicafan, syn Parnacha; 26 a z plemienia synów Issachara+ naczelnik Paltiel, syn Azzana; 27 a z plemienia synów Aszera+ naczelnik Achihud, syn Szelomiego; 28 a z plemienia synów Naftalego+ naczelnik Pedahel, syn Ammihuda”. 29 Oto ci, którym Jehowa nakazał uczynić synów Izraela właścicielami ziemskimi w ziemi Kanaan.+

35 I Jehowa odezwał się do Mojżesza na pustynnych równinach moabskich nad Jordanem,+ naprzeciw Jerycha, mówiąc: 2 „Wydaj synom Izraela nakaz, żeby ze swej dziedzicznej posiadłości dali Lewitom miasta+ na zamieszkanie, mają też dać Lewitom teren pastwiskowy okalający te miasta.+ 3 Miasta będą mieli na mieszkanie, a przyległe pastwiska będą dla ich zwierząt domowych oraz ich stad, jak również dla wszelkich ich dzikich zwierząt. 4 A pastwiska miast, które dacie Lewitom, będą ze wszystkich stron oddalone od muru miasta o tysiąc łokci. 5 I odmierzycie na zewnątrz miasta po stronie wschodniej dwa tysiące łokci i po stronie południowej dwa tysiące łokci, i po stronie zachodniej dwa tysiące łokci, i po stronie północnej dwa tysiące łokci, z miastem w środku. Będzie im to służyć za pastwiska miast.

6 „Oto miasta, które dacie Lewitom: sześć miast schronienia,+ które dacie, by mógł tam uciec zabójca,+ a prócz nich dacie czterdzieści dwa inne miasta. 7 Wszystkich miast, które dacie Lewitom, będzie czterdzieści osiem miast wraz z ich pastwiskami.+ 8 Miasta, które im dacie, będą z posiadłości synów Izraela.+ Od liczniejszych weźmiecie wiele, a od mniej licznych weźmiecie niewiele.+ Każdy proporcjonalnie do swego dziedzictwa, które weźmie w posiadanie, da pewną liczbę swych miast Lewitom”.

9 I Jehowa powiedział jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 10 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Przeprawiacie się przez Jordan do ziemi Kanaan.+ 11 I wybierzcie sobie dogodnie położone miasta. Będą wam służyć za miasta schronienia i ucieknie tam zabójca, który nieumyślnie zadał jakiejś duszy śmiertelny cios.+ 12 I miasta te będą wam służyć za schronienie przed mścicielem krwi,+ aby zabójca nie poniósł śmierci, dopóki nie stanie przed zgromadzeniem na sąd.+ 13 A miasta, które dacie, sześć miast schronienia, będą wam służyły. 14 Trzy miasta dacie po tej stronie Jordanu+ i trzy miasta dacie w ziemi Kanaan.+ Będą one służyć za miasta schronienia. 15 Te sześć miast będzie służyć za schronienie dla synów Izraela i dla osiadłego przybysza,+ i dla osiedleńca pośród was, by mógł tam uciec każdy, kto nieumyślnie zadał śmiertelny cios jakiejś duszy.+

16 „‚A jeśli uderzył go narzędziem żelaznym, tak iż ten umarł, to jest mordercą.+ Morderca ma bezwarunkowo zostać uśmiercony.+ 17 A jeśli uderzył go małym kamieniem, od którego ten mógł ponieść śmierć, tak iż umarł, to jest mordercą. Morderca ma bezwarunkowo zostać uśmiercony. 18 A jeśli uderzył go małym drewnianym narzędziem, od którego ten mógł ponieść śmierć, tak iż umarł, to jest mordercą. Morderca ma bezwarunkowo zostać uśmiercony.

19 „‚Mściciel+ krwi uśmierci mordercę. Gdy go napotka, sam go uśmierci. 20 A jeśli z nienawiści popchnął go+ lub jeśli czyhając,+ rzucił w niego czymś, żeby umarł, 21 albo z nieprzyjaźni uderzył go ręką, żeby umarł, to ten, kto uderzył, ma bezwarunkowo zostać uśmiercony. Jest on mordercą. Mściciel krwi uśmierci mordercę, gdy go napotka.+

22 „‚Lecz jeśli niespodziewanie bez nieprzyjaźni popchnął go lub jeśli nie czyhając,+ rzucił w niego jakimś przedmiotem 23 bądź jakimś kamieniem, od którego ten mógłby ponieść śmierć, a nie widział go, albo sprawił, że to upadło na niego — choć nie żywił do niego nieprzyjaźni i nie pragnął jego krzywdy — tak iż ten umarł, 24 zgromadzenie rozsądzi między tym, który uderzył, a mścicielem krwi, według tych sądów.+ 25 I zgromadzenie+ uwolni zabójcę z ręki mściciela krwi, i zgromadzenie odeśle go do miasta schronienia, do którego uciekł, i będzie w nim mieszkał aż do śmierci arcykapłana, który został namaszczony świętym olejkiem.+

26 „‚Lecz jeśli zabójca wyjdzie poza granicę swego miasta schronienia, do którego uciekł, 27 a poza granicą jego miasta schronienia spotka go mściciel krwi+ i mściciel krwi zabije zabójcę, to nie poniesie winy krwi. 28 Ten bowiem ma mieszkać w mieście schronienia aż do śmierci arcykapłana,+ a po śmierci arcykapłana zabójca może wrócić do ziemi będącej jego posiadłością. 29 I będzie to dla was ustawą sądową przez wszystkie wasze pokolenia we wszystkich waszych miejscach zamieszkania.

30 „‚Każdy, kto śmiertelnie ugodzi jakąś duszę, ma być zabity jako morderca+ na podstawie wypowiedzi świadków,+ ale jeden świadek nie może świadczyć przeciw jakiejś duszy, żeby poniosła śmierć. 31 I nie wolno wam wziąć żadnego okupu za duszę mordercy, który zasługuje na śmierć,+ gdyż ma on bezwarunkowo zostać uśmiercony.+ 32 Za kogoś, kto uciekł do swego miasta schronienia, nie wolno wam wziąć okupu, by mógł ponownie zamieszkać w ziemi, zanim umrze arcykapłan.

33 „‚I nie wolno wam plugawić ziemi, w której jesteście; krew bowiem plugawi ziemię,+ a za ziemię nie można dokonać przebłagania w związku z krwią, którą na niej przelano, jak tylko krwią tego, który ją przelał.+ 34 I nie wolno wam kalać ziemi, w której mieszkacie, pośród której ja przebywam; bo ja, Jehowa, przebywam pośród synów Izraela’”.+

36 A mężowie będący głowami domów patriarchalnych z rodziny synów Gileada, syna Machira,+ syna Manassesa, z rodzin synów Józefa, zaczęli podchodzić i mówić wobec Mojżesza oraz naczelników, będących głowami domów patriarchalnych synów Izraela, 2 i rzekli: „Jehowa nakazał memu panu, by przez los+ dał tę ziemię w dziedzictwo synom Izraela; ponadto mój pan otrzymał od Jehowy nakaz, by dziedzictwo Celofchada, naszego brata, dać jego córkom.+ 3 Gdyby któryś z synów spośród innych plemion synów Izraela pojął je za żony, to dziedzictwo kobiet zostałoby odjęte od dziedzictwa naszych ojców i dodane do dziedzictwa plemienia, do którego by należały, tak iż zostałoby ono odjęte od losu naszego dziedzictwa.+ 4 A jeśli dla synów Izraela nastanie Jubileusz,+ dziedzictwo kobiet zostanie dodane do dziedzictwa plemienia, do którego będą należeć; tak iż ich dziedzictwo zostanie odjęte od dziedzictwa plemienia naszych ojców”.

5 Wtedy Mojżesz na rozkaz Jehowy nakazał synom Izraela, mówiąc: „Plemię synów Józefa mówi słusznie. 6 Oto słowo, które Jehowa nakazał w sprawie córek Celofchada,+ mówiąc: ‚Mogą zostać żonami tych, których sobie upodobają. Tylko powinny zostać żonami w rodzinie plemienia swych ojców.+ 7 I żadne dziedzictwo synów Izraela nie ma przechodzić od plemienia do plemienia, gdyż synowie Izraela mają się trzymać każdy dziedzictwa plemienia swych praojców. 8 I każda córka otrzymująca w posiadanie jakieś dziedzictwo z plemion synów Izraela ma zostać żoną kogoś z rodziny plemienia swego ojca,+ żeby synowie Izraela mogli otrzymać w posiadanie każdy dziedzictwo swych praojców. 9 I żadne dziedzictwo nie ma przechodzić od jednego plemienia do drugiego plemienia, gdyż plemiona synów Izraela mają się trzymać każde swojego dziedzictwa’”.

10 Jak Jehowa nakazał Mojżeszowi, tak córki Celofchada uczyniły.+ 11 Toteż Machla, Tirca i Chogla, i Milka, i Noa, córki Celofchada,+ zostały żonami synów swoich stryjów. 12 Zostały żonami niektórych z rodzin synów Manassesa, syna Józefa, żeby ich dziedzictwo mogło pozostać przy plemieniu rodziny ich ojca.

13 Oto przykazania+ i sądownicze rozstrzygnięcia, które Jehowa za pośrednictwem Mojżesza nakazał synom Izraela na pustynnych równinach moabskich nad Jordanem, naprzeciw Jerycha.+