Księga Kapłańska

1 I Jehowa zawołał Mojżesza, i rzekł do niego z namiotu spotkania,+ mówiąc: 2 „Przemów do synów Izraela+ i powiedz im: ‚Jeżeli ktoś z was chce złożyć Jehowie dar ofiarny ze zwierząt domowych, to swój dar ofiarny macie złożyć ze stada i z trzody.

3 „‚Jeśli jego darem ofiarnym jest ofiara całopalna+ ze stada, to ma złożyć zdrowego samca.+ Ma go z wolnej woli przyprowadzić przed wejście do namiotu spotkania przed oblicze Jehowy.+ 4 I położy rękę na głowie ofiary całopalnej, i zostanie ona łaskawie przyjęta+ na jego rzecz, by dokonać przebłagania za niego.+

5 „‚Wówczas przed obliczem Jehowy zarżną młodego byka; a synowie Aarona, kapłani,+ ofiarują krew i tą krwią pokropią dookoła ołtarz,+ który jest u wejścia do namiotu spotkania. 6 A ofiara całopalna zostanie obdarta ze skóry i pocięta na części.+ 7 I synowie Aarona, kapłani, rozniecą ogień na ołtarzu,+ a na ogniu ułożą drewno.+ 8 I synowie Aarona, kapłani, ułożą te kawałki+ razem z głową i łojem na drewnie, które jest na ogniu na ołtarzu. 9 A jej jelita+ oraz golenie zostaną obmyte wodą; i kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu jako całopalenie, ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy.+

10 „‚A jeśli jego dar ofiarny na całopalenie jest z trzody,+ z baranków lub z kóz, to przyprowadzi zdrowego samca.+ 11 I ten zostanie zarżnięty obok ołtarza, od strony północnej, przed obliczem Jehowy, a synowie Aarona, kapłani, jego krwią pokropią ołtarz dookoła.+ 12 I potnie go na części, jak również głowę i łój, i kapłan ułoży je na drewnie, które jest na ogniu na ołtarzu.+ 13 A jelita+ oraz golenie+ obmyje wodą; i kapłan złoży to wszystko na ofiarę i zamieni w dym+ na ołtarzu. Jest to całopalenie, ofiara ogniowa o kojącej woni dla Jehowy.+

14 „‚Lecz jeśli jego dar ofiarny jako całopalenie dla Jehowy jest z ptaków, to złoży swój dar ofiarny z turkawek+ lub młodych gołębi domowych.+ 15 I kapłan przyniesie go do ołtarza, i naderwie+ jego głowę, i zamieni go w dym na ołtarzu, ale jego krew zostanie wyciśnięta na boczną ścianę ołtarza. 16 I usunie wole razem z piórami, i rzuci je obok ołtarza, po stronie wschodniej, gdzie jest miejsce na tłusty popiół.+ 17 I naderwie mu skrzydła. Nie wolno mu go rozerwać.+ Potem kapłan zamieni go na ołtarzu w dym na drewnie, które jest na ogniu. Jest to całopalenie,+ ofiara ogniowa o kojącej woni dla Jehowy.+

2 „‚A jeśli jakaś dusza składa jako dar ofiarny dla Jehowy ofiarę zbożową,+ to jej darem ofiarnym ma być wyborna mąka;+ i poleje ją oliwą oraz położy na nią wonną żywicę. 2 I przyniesie to do synów Aarona, kapłanów, a kapłan weźmie z tego pełną garść wybornej mąki i oliwy wraz z całą jego wonną żywicą; i zamieni to na ołtarzu w dym jako przypomnienie,+ jako ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy. 3 A co pozostanie z ofiary zbożowej, należy do Aarona oraz jego synów+ jako coś szczególnie świętego+ z ofiar ogniowych dla Jehowy.

4 „‚A jeśli jako dar ofiarny składasz ofiarę zbożową w postaci czegoś upieczonego w piecu, ma to być z wybornej mąki — przaśne okrągłe+ placki nasączone oliwą albo przaśne+ opłatki posmarowane oliwą.+

5 „‚A jeśli twoim darem ofiarnym jest ofiara zbożowa z patelni,+ ma być z wybornej mąki nasączonej oliwą, przaśna. 6 Należy to połamać na kawałki i wylać na to oliwę.+ Jest to ofiara zbożowa.

7 „‚A jeśli twoim darem ofiarnym jest ofiara zbożowa z głębokiego rondla, należy to uczynić z wybornej mąki z oliwą. 8 I uczynioną z tego ofiarę zbożową przyniesiesz Jehowie; należy ją przedłożyć kapłanowi, a on przyniesie ją do ołtarza. 9 I kapłan zaczerpnie nieco z tej ofiary zbożowej jako przypomnienie,+ i na ołtarzu zamieni to w dym jako ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy.+ 10 A co pozostanie z ofiary zbożowej, należy do Aarona oraz jego synów jako coś szczególnie świętego z ofiar ogniowych dla Jehowy.+

11 „‚Żadna ofiara zbożowa, którą będziecie składać Jehowie, nie ma być uczyniona na zakwasie,+ gdyż nie wolno wam zamieniać w dym żadnego zaczynu i żadnego miodu jako ofiary ogniowej dla Jehowy.

12 „‚Będziecie je składać Jehowie jako dar ofiarny z pierwocin;+ nie mogą się one znaleźć na ołtarzu jako kojąca woń.

13 „‚I każdy dar ofiarny ze swej ofiary zbożowej przyprawisz solą;+ nie wolno ci dopuścić, żeby na twoją ofiarę zbożową zabrakło soli przymierza+ twego Boga. Z każdym swoim darem ofiarnym złożysz sól.

14 „‚A jeśli składasz Jehowie ofiarę zbożową z pierwszych dojrzałych plonów, to winieneś złożyć świeżo zżęte kłosy prażone na ogniu, krupy z nowego ziarna, jako ofiarę zbożową z twoich pierwszych dojrzałych plonów.+ 15 I polejesz ją oliwą, i położysz na niej wonną żywicę. Jest to ofiara zbożowa.+ 16 I kapłan zamieni w dym jej część stanowiącą przypomnienie,+ czyli trochę z jej krup i oliwy wraz z całą jej wonną żywicą, jako ofiarę ogniową dla Jehowy.

3 „‚A jeśli jego darem ofiarnym jest ofiara współuczestnictwa,+ jeśli składa go ze stada, to przyprowadzi przed oblicze Jehowy zdrowego+ samca lub samicę. 2 I położy rękę na głowie+ swego daru ofiarnego, i ten zostanie zabity u wejścia do namiotu spotkania; a synowie Aarona, kapłani, pokropią krwią ołtarz dookoła. 3 I na ofiarę ogniową dla Jehowy złoży część tej ofiary współuczestnictwa, mianowicie tłuszcz+ okrywający jelita — wszystek tłuszcz, który jest na jelitach,+ 4 i obie nerki+ oraz tłuszcz, który jest na nich, tak samo jak ten na lędźwiach. A to, co okrywa wątrobę, oddzieli wraz z nerkami. 5 I synowie Aarona+ zamienią to w dym+ na ołtarzu, na ofierze całopalnej, która jest nad drewnem+ na ogniu, jako ofiarę ogniową o kojącej woni+ dla Jehowy.

6 „‚A jeśli jego dar ofiarny jest wzięty z trzody na ofiarę współuczestnictwa dla Jehowy, to złoży zdrowego+ samca lub samicę. 7 Jeśli jako swój dar ofiarny składa baranka, to złoży go przed obliczem Jehowy.+ 8 I położy rękę na głowie+ swego daru ofiarnego, i należy go zarżnąć+ przed namiotem spotkania; a synowie Aarona pokropią jego krwią ołtarz dookoła. 9 Tłuszcz z tej ofiary współuczestnictwa złoży na ofiarę ogniową dla Jehowy.+ Cały tłusty ogon+ oddzieli blisko kości krzyżowej, a także tłuszcz okrywający jelita — wszystek tłuszcz, który jest na jelitach,+ 10 i obie nerki oraz tłuszcz, który jest na nich, tak samo jak ten na lędźwiach. A to, co okrywa+ wątrobę, oddzieli wraz z nerkami. 11 I kapłan zamieni to w dym+ na ołtarzu jak pokarm,+ ofiarę ogniową dla Jehowy.

12 „‚A jeśli jego darem ofiarnym jest koza,+ to przyprowadzi ją przed oblicze Jehowy. 13 I położy rękę na jej głowie,+ i należy ją zarżnąć+ przed namiotem spotkania; a synowie Aarona pokropią jej krwią ołtarz dookoła. 14 I z niej złoży jako dar ofiarny, jako ofiarę ogniową dla Jehowy, tłuszcz okrywający jelita — wszystek tłuszcz, który jest na jelitach,+ 15 i obie nerki oraz tłuszcz, który jest na nich, tak samo jak ten na lędźwiach. A to, co okrywa wątrobę, oddzieli wraz z nerkami. 16 I kapłan zamieni to w dym na ołtarzu jako pokarm, ofiarę ogniową o kojącej woni. Wszystek tłuszcz należy do Jehowy.+

17 „‚Oto ustawa po czas niezmierzony dla waszych pokoleń, we wszystkich waszych miejscach zamieszkania: Nie wolno wam jeść żadnego tłuszczu ani żadnej krwi’”.+

4 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do synów Izraela i powiedz: ‚Jeżeli jakaś dusza+ przez pomyłkę+ zgrzeszy w jakiejkolwiek z tych rzeczy, których Jehowa zakazuje czynić, i uczyni jedną z nich:

3 „‚Jeżeli kapłan, pomazaniec,+ zgrzeszy,+ ściągając tym winę na lud, to za swój grzech,+ który popełnił, złoży Jehowie zdrowego młodego byka jako dar ofiarny za grzech. 4 I przyprowadzi tego byka przed wejście do namiotu spotkania,+ przed oblicze Jehowy, i położy rękę na głowie byka,+ i zarżnie byka przed obliczem Jehowy. 5 I kapłan, pomazaniec,+ weźmie trochę krwi byka, i przyniesie ją do namiotu spotkania; 6 i kapłan umoczy palec+ we krwi, i tą krwią pokropi siedem razy+ przed Jehową, przed zasłoną świętego miejsca. 7 I przed obliczem Jehowy kapłan posmaruje niewielką ilością krwi rogi+ ołtarza wonnego kadzidła, który jest w namiocie spotkania, a całą resztę krwi byka wyleje u podstawy+ ołtarza całopalnego, który jest przy wejściu do namiotu spotkania.

8 „‚A jeśli chodzi o wszystek tłuszcz byka stanowiącego dar ofiarny za grzech, zdejmie tłuszcz okrywający jelita — wszystek tłuszcz, który jest na jelitach,+ 9 i obie nerki oraz tłuszcz, który jest na nich, tak samo jak ten na lędźwiach. To zaś, co okrywa wątrobę, oddzieli wraz z nerkami.+ 10 Będzie podobnie jak z tym, co się zdejmuje z byka składanego na ofiarę współuczestnictwa.+ I kapłan zamieni je w dym na ołtarzu całopalnym.+

11 „‚Ale skórę byka i całe jego mięso wraz z głową, a także golenie oraz jelita i gnój+ — 12 całego byka każe wynieść na skraj obozu+ na miejsce czyste, gdzie jest wysypywany tłusty popiół,+ i spali go na drewnie w ogniu.+ Gdzie się wysypuje tłusty popiół, tam ma być spalony.

13 „‚A jeśli całe zgromadzenie Izraela popełni błąd+ i sprawa ta będzie zakryta przed oczami zboru — uczynili bowiem jedną ze wszystkich rzeczy, których Jehowa zakazuje czynić — i tak zawinią,+ 14 i grzech, który popełnili co do jednej z tych rzeczy, stanie się znany,+ to zbór weźmie młodego byka jako dar ofiarny za grzech i przyprowadzi go przed namiot spotkania. 15 A przed obliczem Jehowy starsi zgromadzenia położą ręce na głowie byka+ i zostanie ów byk zarżnięty przed obliczem Jehowy.

16 „‚Wówczas kapłan, pomazaniec,+ przyniesie nieco krwi byka do namiotu spotkania.+ 17 I kapłan umoczy palec w tej krwi, i siedem razy pokropi przed Jehową, przed zasłoną.+ 18 I niewielką ilością krwi posmaruje rogi ołtarza,+ który jest przed Jehową, w namiocie spotkania; a całą resztę krwi wyleje u podstawy ołtarza całopalnego,+ który jest przy wejściu do namiotu spotkania. 19 A zdejmie z niego wszystek tłuszcz i zamieni go w dym na ołtarzu.+ 20 Postąpi z tym bykiem tak, jak postąpił z tamtym bykiem stanowiącym dar ofiarny za grzech. Tak właśnie postąpi; a kapłan dokona za nich przebłagania+ i zostanie im przebaczone. 21 Byka zaś każe wynieść na skraj obozu i go spali, tak jak spalił pierwszego byka.+ Jest to dar ofiarny za grzech, składany za zbór.+

22 „‚Gdy zgrzeszy naczelnik+ i nieumyślnie popełni jedną ze wszystkich rzeczy, których Jehowa, jego Bóg, zakazuje czynić,+ i tak zawini, 23 albo gdy zostanie mu uświadomiony jego grzech, który popełnił przeciw przykazaniu,+ wtedy jako dar ofiarny przyprowadzi zdrowego koziołka+ z kóz. 24 I położy rękę na głowie+ koźlęcia, i zarżnie je na miejscu, gdzie się zarzyna na całopalenie przed Jehową.+ Jest to dar ofiarny za grzech.+ 25 A kapłan weźmie palcem nieco krwi daru ofiarnego za grzech i posmaruje nią rogi+ ołtarza całopalnego, a resztę krwi wyleje u podstawy ołtarza całopalnego. 26 Wszystek zaś jego tłuszcz zamieni w dym na ołtarzu, jak tłuszcz ofiary współuczestnictwa;+ i kapłan dokona za niego przebłagania za jego grzech,+ i zostanie mu przebaczony.

27 „‚A jeśli ktoś, jakaś dusza z ludu tej ziemi, nieumyślnie zgrzeszy, czyniąc jedną z rzeczy, których Jehowa zakazuje czynić, i zawini,+ 28 albo jeśli został mu uświadomiony jego grzech, który popełnił, to jako dar ofiarny za swój grzech, który popełnił, przyprowadzi zdrową kózkę+ z kóz. 29 I położy rękę na głowie+ daru ofiarnego za grzech, i zabije dar ofiarny za grzech na tym samym miejscu, gdzie całopalenie.+ 30 A kapłan weźmie palcem nieco krwi i posmaruje nią rogi+ ołtarza całopalnego, a całą resztę krwi wyleje u podstawy ołtarza.+ 31 Wszystek zaś tłuszcz oddzieli,+ tak jak został oddzielony tłuszcz z ofiary współuczestnictwa;+ i kapłan zamieni go na ołtarzu w dym o kojącej woni dla Jehowy;+ i dokona kapłan przebłagania za niego, i zostanie mu przebaczony.+

32 „‚Lecz jeśli jako swój dar ofiarny chce przyprowadzić jagnię+ na dar ofiarny za grzech, ma przyprowadzić zdrową+ owieczkę. 33 I położy rękę na głowie daru ofiarnego za grzech, i zarżnie go jako dar ofiarny za grzech na miejscu, gdzie się zarzyna na całopalenie.+ 34 A kapłan weźmie palcem nieco krwi daru ofiarnego za grzech i posmaruje nią rogi ołtarza całopalnego,+ a całą resztę krwi wyleje u podstawy ołtarza. 35 Wszystek zaś tłuszcz oddzieli, tak samo jak się oddziela tłuszcz z baranka na ofiarę współuczestnictwa, a kapłan zamieni je w dym na ołtarzu, na ofiarach ogniowych dla Jehowy;+ i kapłan dokona za niego przebłagania+ za jego grzech, który popełnił, i zostanie mu przebaczony.+

5 „‚Jeżeli ktoś, jakaś dusza,+ zgrzeszy przez to, że usłyszał przekleństwo w miejscu publicznym+ i był tego świadkiem lub to widział albo się o tym dowiedział, a o tym nie powiadomi,+ to odpowie za swoje przewinienie.

2 „‚Albo gdy ktoś, jakaś dusza, dotknie czegoś nieczystego, czy to padliny nieczystego dzikiego zwierzęcia, czy padliny nieczystego zwierzęcia domowego, czy padliny nieczystego rojącego się stworzenia,+ chociażby to było przed nim ukryte,+ jest nieczysty i zawinił.+ 3 Albo jeśli dotknie nieczystości człowieka, jakiejkolwiek jego nieczystości,+ przez którą może się stać nieczysty, chociażby była przed nim ukryta, a potem się o tym dowiedział, to zawinił.

4 „‚Albo jeśli ktoś, jakaś dusza, przysięga, mówiąc nierozważnie+ swymi wargami, że wyrządzi zło+ lub wyświadczy dobro w czymkolwiek, co człowiek mógłby nierozważnie powiedzieć w przysiędze,+ chociaż jest to przed nim ukryte, a potem się o tym dowiedział, to zawinił w jednej z tych rzeczy.

5 „‚A jeśli zawini w jednej z tych rzeczy, to wyzna,+ w jaki sposób zgrzeszył. 6 I za swój grzech, który popełnił, przyprowadzi do Jehowy swój dar ofiarny za przewinienie,+ mianowicie samicę z trzody, owieczkę lub kózkę+ z kóz, jako dar ofiarny za grzech; a kapłan dokona za niego przebłagania za jego grzech.+

7 „‚Jeśli jednak nie stać go na owcę,+ to przyniesie do Jehowy jako swój dar ofiarny za przewinienie, za grzech, który popełnił, dwie turkawki+ lub dwa młode gołębie domowe — jednego jako dar ofiarny za grzech+ i jednego na całopalenie. 8 I przyniesie je do kapłana, który złoży najpierw jednego jako dar ofiarny za grzech i naderwie+ jego głowę z przodu szyi, ale jej nie oddzieli. 9 A niewielką ilością krwi daru ofiarnego za grzech opryska bok ołtarza, lecz resztę krwi wyciśnie u podstawy ołtarza.+ Jest to dar ofiarny za grzech. 10 Drugiego zaś przygotuje na całopalenie według ustalonego sposobu postępowania;+ a kapłan dokona za niego przebłagania+ za grzech, który popełnił, i zostanie mu przebaczony.+

11 „‚A jeśli go nie stać+ na dwie turkawki lub na dwa młode gołębie domowe, to jako swój dar ofiarny za grzech, który popełnił, przyniesie dziesiątą część efy+ wybornej mąki stanowiącej dar ofiarny za grzech. Nie ma nalewać na nią oliwy+ i nie ma na nią wkładać wonnej żywicy, jest to bowiem dar ofiarny za grzech.+ 12 I przyniesie ją do kapłana, a kapłan weźmie z niej pełną garść jako przypomnienie+ i zamieni ją w dym na ołtarzu, na ofiarach ogniowych dla Jehowy.+ Jest to dar ofiarny za grzech.+ 13 A kapłan dokona za niego przebłagania+ za grzech, który popełnił — za każdy z tych grzechów — i zostanie mu przebaczony; i przypadnie to w udziale kapłanowi,+ tak jak ofiara zbożowa’”.

14 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 15 „Jeśli ktoś, jakaś dusza, postąpi niewiernie przez to, że przez pomyłkę zgrzeszy przeciw świętym rzeczom Jehowy,+ to jako dar ofiarny za przewinienie+ przyprowadzi do Jehowy zdrowego barana z trzody — zgodnie z szacunkową wartością w srebrnych syklach,+ według sykla świętego miejsca — jako dar ofiarny za przewinienie. 16 I dokona zadośćuczynienia za grzech, który popełnił przeciw świętemu miejscu, i doda do tego jedną piątą,+ i da go kapłanowi, żeby kapłan mógł dokonać za niego przebłagania+ baranem stanowiącym dar ofiarny za przewinienie, i zostanie mu przebaczony.+

17 „A jeśli ktoś, jakaś dusza, zgrzeszy, czyniąc jedną ze wszystkich rzeczy, których Jehowa zakazuje czynić, chociaż o tym nie wiedział,+ to zawinił i odpowie za swe przewinienie.+ 18 I jako dar ofiarny za przewinienie+ przyprowadzi do kapłana zdrowego barana z trzody, zgodnie z szacunkową wartością; a kapłan dokona za niego przebłagania+ za pomyłkę, którą nieumyślnie popełnił, chociaż sam o tym nie wiedział, i zostanie mu przebaczona.+ 19 Jest to dar ofiarny za przewinienie. Naprawdę zawinił+ przeciw Jehowie”.

6 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Jeśli ktoś, jakaś dusza, grzeszy tym, że postępuje niewiernie wobec Jehowy+ i zwodzi+ swego towarzysza w związku z czymś powierzonym jego pieczy lub oddanym w jego rękę na przechowanie,+ lub zrabowanym albo że oszukuje swego towarzysza+ 3 lub jeśli znajduje coś zgubionego+ i w tym zwodzi oraz przysięga fałszywie+ co do jakiejkolwiek ze wszystkich rzeczy, które człowiek może uczynić, grzesząc wskutek tego, 4 to jeśli zgrzeszy i zawini,+ ma zwrócić rzecz zrabowaną, którą zrabował, lub rzecz wymuszoną, którą oszukańczo zagarnął, lub rzecz powierzoną jego pieczy, która została mu powierzona, lub rzecz zgubioną, którą znalazł, 5 lub w ogóle wszystko, co do czego przysiągł fałszywie, i da za to pełne odszkodowanie,+ i doda do tego jedną piątą. Temu, do kogo to należy, da to w dniu, w którym udowodniono jego winę. 6 Do kapłana zaś jako dar ofiarny za przewinienie przyprowadzi dla Jehowy zdrowego barana+ z trzody, zgodnie z szacunkową wartością, stanowiącego dar ofiarny za przewinienie.+ 7 A kapłan dokona za niego przebłagania+ przed Jehową; i zostanie mu przebaczone to wszystko, czym ściągnął na siebie winę”.

8 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 9 „Nakaż Aaronowi oraz jego synom, mówiąc: ‚Oto prawo dotyczące całopalenia:+ Całopalenie będzie na palenisku na ołtarzu przez całą noc aż do rana i ogień ołtarza będzie w nim zapalony. 10 A kapłan przyodzieje się w oficjalny strój lniany+ i włoży na swe ciało lnianą bieliznę dolną.+ Potem zbierze tłusty popiół+ z całopalenia, które ogień spala na ołtarzu, i wysypie go obok ołtarza. 11 I zdejmie swe szaty,+ a włoży inne szaty i wyniesie tłusty popiół na czyste miejsce poza obozem.+ 12 Na ołtarzu stale będzie płonął ogień. Nie może zgasnąć. A każdego ranka kapłan zapali na nim drewno+ i ułoży nad nim całopalenie, i zamieni nad nim w dym kawałki tłuszczu ofiary współuczestnictwa.+ 13 Na ołtarzu ustawicznie będzie płonął ogień.+ Nie może zgasnąć.

14 „‚A oto prawo dotyczące ofiary zbożowej:+ Wy, synowie Aarona, złóżcie ją przed obliczem Jehowy, z przodu ołtarza. 15 I jeden z nich nabierze całą garścią trochę wybornej mąki stanowiącej ofiarę zbożową i trochę oliwy oraz całą wonną żywicę, która jest na ofierze zbożowej, i zamieni to w dym na ołtarzu jako kojącą woń, jako przypomnienie+ dla Jehowy. 16 A co z tego pozostanie, zje Aaron oraz jego synowie.+ Będzie to jedzone w świętym miejscu jako przaśniki.+ Będą to jedli na dziedzińcu namiotu spotkania. 17 Nie należy tego piec z niczym, co zawiera zakwas.+ Dałem to jako ich dział z ofiar ogniowych.+ Jest to coś szczególnie świętego,+ jak dar ofiarny za grzech i jak dar ofiarny za przewinienie. 18 Będzie to jadł każdy mężczyzna+ spośród synów Aarona. Po czas niezmierzony+ przez wszystkie wasze pokolenia jest to część należna z ofiar ogniowych dla Jehowy. Wszystko, co by się ich dotknęło, stanie się święte’”.

19 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 20 „Oto dar ofiarny+ Aarona i jego synów, który w dniu jego namaszczenia+ złożą Jehowie: dziesiąta część efy+ wybornej mąki jako ustawiczna ofiara zbożowa+ — połowa z tego rano i połowa wieczorem. 21 Zostanie to zaczynione oliwą na patelni.+ Przyniesiesz to dobrze wymieszane. Placki ofiary zbożowej złożysz w kawałkach jako kojącą woń dla Jehowy. 22 A uczyni to kapłan namaszczony na jego miejsce spośród jego synów.+ Oto przepis po czas niezmierzony: Jako ofiara spalana w całości będzie to zamieniane+ w dym dla Jehowy. 23 A każda ofiara zbożowa składana przez kapłana+ ma być ofiarowana w całości. Nie wolno jej jeść”.

24 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 25 „Powiedz do Aarona i jego synów, mówiąc: ‚Oto prawo dotyczące daru ofiarnego za grzech:+ W miejscu,+ gdzie się zarzyna ofiarę na całopalenie, zostanie przed obliczem Jehowy zarżnięty dar ofiarny za grzech. Jest to coś szczególnie świętego.+ 26 Będzie to jadł kapłan, który ją ofiaruje za grzech.+ Będzie to jedzone w świętym miejscu+ na dziedzińcu+ namiotu spotkania.

27 „‚Wszystko, co dotknie jej mięsa, stanie się święte,+ a gdy ktoś opryska szatę jej krwią,+ wypierzesz w świętym miejscu to, co on opryskał krwią.+ 28 A naczynie gliniane,+ w którym je gotowano, ma zostać stłuczone. Ale jeśli je gotowano w naczyniu miedzianym, należy je wyszorować i opłukać wodą.

29 „‚Będzie to jadł każdy mężczyzna spośród kapłanów.+ Jest to coś szczególnie świętego.+ 30 Jednakże nie wolno jeść żadnego daru ofiarnego za grzech, z którego nieco krwi+ będzie przyniesione do namiotu spotkania, by w świętym miejscu dokonać przebłagania. Należy go spalić ogniem.

7 „‚A oto prawo dotyczące daru ofiarnego za przewinienie:+ Jest to coś szczególnie świętego.+ 2 W miejscu,+ gdzie się zarzyna ofiarę na całopalenie, zarżną dar ofiarny za przewinienie, a jego krwią+ zostanie pokropiony+ ołtarz dookoła. 3 A z całego jego tłuszczu+ złoży tłusty ogon oraz tłuszcz, który okrywa jelita, 4 i obie nerki oraz tłuszcz, który jest na nich, tak samo jak ten na lędźwiach. A to, co okrywa wątrobę, oddzieli wraz z nerkami.+ 5 I kapłan zamieni je w dym na ołtarzu jako ofiarę ogniową dla Jehowy.+ Jest to dar ofiarny za przewinienie. 6 Będzie to jadł każdy mężczyzna spośród kapłanów.+ Będzie to jedzone w świętym miejscu. Jest to coś szczególnie świętego.+ 7 Zarówno dar ofiarny za grzech, jak i dar ofiarny za przewinienie. Dotyczy ich jedno prawo.+ Przypadnie on kapłanowi, który dokonuje nim przebłagania.

8 „‚Jeśli chodzi o kapłana, który składa ofiarę całopalną jakiegoś człowieka, przypadnie mu skóra+ ofiary całopalnej, przyprowadzonej przez niego do kapłana.

9 „‚A każda ofiara zbożowa, którą upieczono w piecu,+ i każda przyrządzona w głębokim rondlu+ oraz na patelni+ należy do kapłana, który ją składa. Przypadnie jemu.+ 10 Lecz każda ofiara zbożowa, nasączona oliwą+ lub sucha,+ przypadnie wszystkim synom Aarona — tak jednemu, jak i drugiemu.

11 „‚A oto prawo dotyczące ofiary współuczestnictwa,+ którą ktoś będzie składał Jehowie: 12 Gdyby ją składał jako wyraz dziękczynienia,+ to wraz z ofiarą dziękczynną złoży przaśne okrągłe placki nasączone oliwą i przaśne podpłomyki posmarowane oliwą+ oraz dobrze wymieszaną wyborną mąkę jako okrągłe placki nasączone oliwą. 13 Wraz z okrągłymi plackami chleba na zakwasie+ złoży swój dar ofiarny razem z dziękczynną ofiarą swoich ofiar współuczestnictwa. 14 I złoży z niego po jednym z każdego daru ofiarnego jako świętą część dla Jehowy;+ przypadnie to kapłanowi, który kropi krwią ofiary współuczestnictwa.+ 15 A mięso dziękczynnej ofiary jego ofiar współuczestnictwa ma być zjedzone w dniu, w którym złoży on dar ofiarny. Nie może z niej nic zostawić do rana.+

16 „‚A jeśli ofiarę jego daru ofiarnego stanowi coś ślubowanego+ albo dobrowolny dar ofiarny,+ należy to jeść w dniu, w którym składa swoją ofiarę, a to, co z tego zostało, można też jeść nazajutrz. 17 Lecz to, co z mięsa ofiary pozostanie na trzeci dzień, ma zostać spalone ogniem.+ 18 Ale jeśli coś z mięsa jego ofiary współuczestnictwa będzie jedzone trzeciego dnia, składający ją nie zostanie przyjęty z uznaniem.+ Nie zostanie mu zaliczona.+ Stanie się czymś plugawym, a dusza, która coś z niej zje, odpowie za swe przewinienie.+ 19 Mięsa zaś, które dotknęło czegoś nieczystego,+ nie można jeść. Należy je spalić ogniem. Co się tyczy mięsa, każdy czysty może jeść mięso.

20 „‚A dusza, która je mięso ofiary współuczestnictwa przeznaczonej dla Jehowy, będąc w stanie nieczystym — dusza ta zostanie zgładzona spośród swego ludu.+ 21 A jeśli jakaś dusza dotknie czegoś nieczystego, nieczystości człowieka+ lub nieczystego zwierzęcia+ bądź jakiejkolwiek nieczystej, wstrętnej rzeczy,+ i zje coś z mięsa ofiary współuczestnictwa przeznaczonej dla Jehowy, to dusza ta zostanie zgładzona spośród swego ludu’”.

22 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 23 „Powiedz do synów Izraela, mówiąc: ‚Nie wolno wam jeść żadnego tłuszczu+ z byka ani z baranka, ani z kozy. 24 Tłuszczu zaś z padliny oraz tłuszczu ze zwierzęcia rozszarpanego+ można użyć do wszelkich innych celów, które przyjdą na myśl, lecz absolutnie nie wolno wam go jeść. 25 Każdy bowiem, kto je tłuszcz ze zwierzęcia, z którego składa go na ofiarę ogniową dla Jehowy — dusza, która je, zostanie zgładzona+ spośród swego ludu.

26 „‚I nie wolno wam jeść żadnej krwi+ — czy to z ptaka, czy z czworonożnego zwierzęcia — w żadnym z miejsc, gdzie mieszkacie. 27 Każda dusza, która spożywa jakąkolwiek krew, dusza ta zostanie zgładzona+ spośród swego ludu’”.

28 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 29 „Powiedz do synów Izraela, mówiąc: ‚Kto składa Jehowie ofiarę współuczestnictwa, przyniesie Jehowie dar ofiarny ze swej ofiary współuczestnictwa.+ 30 Jego ręce przyniosą tłuszcz+ z mostka jako ofiarę ogniową dla Jehowy. Przyniesie go razem z mostkiem, by tym kołysać jako ofiarą kołysaną+ przed Jehową. 31 Tłuszcz zaś kapłan zamieni w dym+ na ołtarzu, ale mostek przypadnie Aaronowi i jego synom’.+

32 „‚A prawy udziec dacie kapłanowi jako świętą część+ z waszych ofiar współuczestnictwa. 33 Temu z synów Aarona, który składa krew ofiar współuczestnictwa oraz tłuszcz, przypadnie prawy udziec jako jego dział.+ 34 Bo ja biorę od synów Izraela z ich ofiar współuczestnictwa mostek ofiary kołysanej+ oraz udziec ze świętej części i dam je kapłanowi Aaronowi oraz jego synom, jako przepis po czas niezmierzony — od synów Izraela.

35 „‚Była to kapłańska część należna Aaronowi i kapłańska część należna jego synom z ofiar ogniowych dla Jehowy, w dniu, w którym ich przyprowadził,+ by pełnili służbę kapłańską dla Jehowy, 36 tak jak Jehowa nakazał dać im ją w dniu, gdy ich namaszczał+ spośród synów Izraela. Jest to ustawa po czas niezmierzony dla ich pokoleń’”.+

37 Oto prawo dotyczące całopalenia,+ ofiary zbożowej+ oraz daru ofiarnego za grzech+ i daru ofiarnego za przewinienie,+ jak również ofiary składanej podczas wprowadzenia na urząd+ i ofiary współuczestnictwa,+ 38 tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi na górze Synaj+ w dniu, w którym nakazał synom Izraela, by składali Jehowie swoje dary ofiarne na pustkowiu Synaj.+

8 I Jehowa zwrócił się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Weź Aarona, a z nim jego synów+ i szaty,+ i olejek do namaszczania,+ i byka stanowiącego dar ofiarny za grzech,+ i dwa barany oraz kosz przaśników+ 3 i zbierz całe zgromadzenie+ u wejścia do namiotu spotkania”.+

4 Wówczas Mojżesz uczynił tak, jak mu nakazał Jehowa, i zgromadzenie zebrało się u wejścia+ do namiotu spotkania. 5 I Mojżesz rzekł do zgromadzenia: „Oto, co Jehowa nakazał czynić”.+ 6 Przyprowadził więc Mojżesz Aarona oraz jego synów i obmył+ ich wodą.+ 7 Potem ubrał go w długą szatę+ i przepasał szarfą,+ i przyodział w płaszcz bez rękawów,+ założył mu też efod+ oraz przepasał go przepaską+ i nią przymocował efod do niego. 8 Następnie założył mu napierśnik,+ a do napierśnika włożył Urim i Tummim.+ 9 Potem włożył mu na głowę zawój,+ a na zawoju umieścił z przodu lśniącą płytkę ze złota, święty znak poświęcenia,+ tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

10 Wziął też Mojżesz olejek do namaszczania i namaścił przybytek+ oraz wszystko, co w nim było, i to uświęcił. 11 Potem siedem razy pokropił nim ołtarz i namaścił ołtarz+ oraz wszystkie jego przybory, a także basen i jego podstawę, żeby je uświęcić. 12 W końcu nieco olejku do namaszczania wylał na głowę Aarona i go namaścił, żeby go uświęcić.+

13 Potem Mojżesz przyprowadził synów Aarona+ i przyodział ich w długie szaty, i przepasał ich szarfami,+ i założył im nakrycie głowy,+ tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

14 Następnie przyprowadził byka+ stanowiącego dar ofiarny za grzech, Aaron zaś oraz jego synowie położyli ręce na głowie+ byka stanowiącego dar ofiarny za grzech. 15 I Mojżesz zarżnął+ go, a wziąwszy krew,+ palcem posmarował nią dookoła rogi ołtarza i oczyścił z grzechu ołtarz, a resztę krwi wylał u podstawy ołtarza, żeby go uświęcić do dokonywania na nim przebłagania.+ 16 Potem wziął wszystek tłuszcz, który był na jelitach, oraz to, co okrywa wątrobę, jak również obie nerki oraz ich tłuszcz i Mojżesz zamienił to w dym na ołtarzu.+ 17 A byka i jego skórę oraz jego mięso i gnój kazał spalić ogniem poza obozem,+ tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

18 Następnie przyprowadził barana na całopalenie, a wtedy Aaron i jego synowie położyli ręce na głowie barana.+ 19 Potem Mojżesz go zabił i krwią pokropił ołtarz dookoła.+ 20 I pociął barana na kawałki,+ i Mojżesz zamienił w dym jego głowę i te kawałki oraz łój. 21 A jelita i golenie obmył wodą, po czym Mojżesz zamienił całego barana w dym na ołtarzu.+ Było to całopalenie o kojącej woni.+ Była to ofiara ogniowa dla Jehowy, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

22 Potem przyprowadził drugiego barana, barana do ofiarowania podczas uroczystego wprowadzenia na urząd,+ i Aaron oraz jego synowie położyli ręce na głowie tego barana. 23 Potem Mojżesz go zabił i wziąwszy nieco krwi, posmarował nią płatek prawego ucha Aarona oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej stopy.+ 24 Następnie Mojżesz przyprowadził synów Aarona i niewielką ilością krwi posmarował im płatek prawego ucha oraz kciuk prawej ręki i wielki palec prawej stopy; lecz resztą krwi Mojżesz pokropił ołtarz dookoła.+

25 Potem wziął tłuszcz i tłusty ogon oraz wszystek tłuszcz, który był na jelitach,+ jak również to, co okrywa wątrobę, oraz obie nerki i ich tłuszcz, a także prawy udziec.+ 26 A z kosza przaśników, który był przed Jehową, wziął jeden przaśny okrągły placek+ i jeden okrągły placek chleba z oliwą+ oraz jeden podpłomyk.+ Wówczas położył to na tych kawałkach tłuszczu i na prawym udźcu. 27 Następnie wszystko to położył na dłoniach Aarona oraz dłoniach jego synów i zaczął tym kołysać jako ofiarą kołysaną przed Jehową.+ 28 Potem Mojżesz wziął to z ich dłoni i zamienił w dym na ołtarzu na wierzchu ofiary całopalnej.+ Była to ofiara o kojącej woni+ z okazji wprowadzenia na urząd.+ Była to ofiara ogniowa dla Jehowy.+

29 A Mojżesz wziął mostek+ i zaczął nim kołysać jako ofiarą kołysaną przed Jehową.+ Przypadło to Mojżeszowi jako część+ barana przeznaczonego do ofiarowania podczas uroczystego wprowadzenia na urząd, tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

30 Potem Mojżesz wziął nieco olejku do namaszczania+ i nieco krwi, która była na ołtarzu, i pokropił tym Aarona oraz jego szaty, a z nim jego synów i szaty jego synów. W ten sposób uświęcił+ Aarona i jego szaty, a z nim jego synów oraz szaty jego synów.+

31 Wówczas Mojżesz rzekł do Aarona i jego synów: „Ugotujcie+ to mięso u wejścia do namiotu spotkania i tam jeść je będziecie+ wraz z chlebem, który jest w koszu na uroczystość wprowadzenia na urząd, tak jak mi nakazano, mówiąc: ‚Aaron i jego synowie będą to jeść’. 32 A co pozostanie z mięsa i chleba, spalicie ogniem.+ 33 Nie wolno wam odchodzić od wejścia do namiotu spotkania przez siedem dni,+ aż do dnia, w którym się dopełnią dni uroczystości wprowadzenia was na urząd, gdyż siedem dni potrwa napełnianie waszej ręki mocą.+ 34 Jak to uczyniono w dniu dzisiejszym, tak Jehowa nakazał uczynić, żeby dokonano za was przebłagania.+ 35 I będziecie stać u wejścia do namiotu spotkania dniem i nocą przez siedem dni,+ i macie trzymać obowiązkową straż dla Jehowy,+ żebyście nie pomarli; bo tak mi nakazano”.

36 Toteż Aaron i jego synowie przystąpili do uczynienia wszystkiego, co Jehowa nakazał za pośrednictwem Mojżesza.

9 A ósmego+ dnia Mojżesz wezwał Aarona i jego synów oraz starszych Izraela. 2 I rzekł do Aarona: „Weź sobie młode cielę na dar ofiarny za grzech+ oraz barana na całopalenie,+ oba zdrowe, i przyprowadź je przed Jehowę.+ 3 Lecz do synów Izraela powiesz, mówiąc: ‚Weźcie kozła+ stanowiącego dar ofiarny za grzech oraz cielę i baranka,+ każde roczne, zdrowe — na całopalenie, 4 a także byka i barana na ofiary współuczestnictwa,+ by je ofiarować przed Jehową, jak również ofiarę zbożową+ nasączoną oliwą, dzisiaj bowiem ukaże się wam Jehowa’”.+

5 Wzięli więc przed namiot spotkania to, co nakazał Mojżesz. Wówczas całe zgromadzenie podeszło i stanęło przed Jehową.+ 6 A Mojżesz przemówił: „Oto, co Jehowa nakazał wam uczynić, żeby mogła się wam ukazać chwała Jehowy”.+ 7 Potem Mojżesz rzekł do Aarona: „Podejdź do ołtarza i złóż swój dar ofiarny za grzech,+ jak również swoje całopalenie, i dokonaj przebłagania+ za siebie oraz za swój dom; złóż także dar ofiarny ludu+ i dokonaj zań przebłagania,+ tak jak Jehowa nakazał”.

8 Aaron natychmiast podszedł do ołtarza i zarżnął cielę stanowiące dar ofiarny za grzech, składany za niego.+ 9 Wówczas synowie Aarona przynieśli mu krew,+ a on umoczył palec we krwi+ i posmarował nią rogi ołtarza,+ pozostałą zaś krew wylał u podstawy ołtarza. 10 A tłuszcz+ i nerki oraz to, co okrywa wątrobę — z daru ofiarnego za grzech — zamienił w dym na ołtarzu,+ tak jak Jehowa nakazał Mojżeszowi. 11 Mięso zaś i skórę spalił ogniem poza obozem.+

12 Potem zarżnął ofiarę całopalną i synowie Aarona podali mu krew, a on pokropił nią ołtarz dookoła.+ 13 I podali mu ofiarę całopalną pociętą na kawałki, jak również głowę, a on zamienił to w dym na ołtarzu.+ 14 Ponadto obmył jelita oraz golenie i na ofierze całopalnej zamienił je w dym na ołtarzu.+

15 Następnie złożył dar ofiarny ludu+ i wziął kozę stanowiącą dar ofiarny za grzech, składany za lud, i ją zarżnął, i złożył ją w ofierze za grzech, jak uczynił z tym pierwszym. 16 Potem złożył całopalenie i postąpił z nim według ustalonego sposobu postępowania.+

17 Następnie złożył ofiarę zbożową+ i napełniwszy nią rękę, zamienił to w dym na ołtarzu, oprócz porannego całopalenia.+

18 Potem zarżnął byka i barana na ofiarę współuczestnictwa+ za lud. Wówczas synowie Aarona podali mu krew i on pokropił nią ołtarz dookoła.+ 19 A kawałki tłuszczu+ byka i tłusty ogon+ barana oraz okrywę tłuszczową i nerki, jak również to, co okrywa wątrobę — 20 położyli te kawałki tłuszczu na mostku,+ po czym on zamienił kawałki tłuszczu w dym na ołtarzu. 21 Natomiast tym mostkiem oraz prawym udźcem kołysał Aaron jako ofiarą kołysaną+ przed Jehową, tak jak nakazał Mojżesz.

22 Potem Aaron uniósł ręce ku ludowi i go pobłogosławił,+ i zszedł,+ złożywszy dar ofiarny za grzech oraz całopalenie i ofiary współuczestnictwa. 23 W końcu Mojżesz i Aaron weszli do namiotu spotkania, a wyszedłszy, pobłogosławili lud.+

Wtedy całemu ludowi ukazała się chwała+ Jehowy, 24 a sprzed Jehowy wyszedł ogień+ i począł trawić całopalenie oraz kawałki tłuszczu na ołtarzu. Kiedy cały lud to zobaczył, zaczęli wydawać okrzyki+ i padać na twarze.

10 Później synowie Aarona, Nadab i Abihu,+ wzięli każdy swą kadzielnicę+ i włożyli w nie ogień, i nasypali nań kadzidła,+ i zaczęli przed Jehową ofiarować niedozwolony ogień,+ czego on im nie polecił. 2 Wtedy sprzed Jehowy wyszedł ogień i strawił ich,+ tak iż umarli przed obliczem Jehowy.+ 3 Wówczas Mojżesz rzekł do Aarona: „Oto, co powiedział Jehowa, mówiąc: ‚Uświęcę się+ pośród tych, którzy są blisko mnie,+ i przed obliczem całego ludu okryję się chwałą’”.+ Aaron zaś milczał.

4 A Mojżesz wezwał Miszaela oraz Elcafana, synów Uzziela,+ wuja Aarona, i rzekł do nich: „Podejdźcie, wynieście swych braci sprzed świętego miejsca poza obóz”.+ 5 Podeszli więc i ich wynieśli w ich długich szatach poza obóz, tak jak powiedział Mojżesz.

6 Następnie Mojżesz rzekł do Aarona oraz do Eleazara i Itamara, jego pozostałych synów: „Niech włosy na waszych głowach nie będą rozwichrzone+ i nie wolno wam rozdzierać swych szat, żebyście nie pomarli i żeby on się nie oburzył na całe zgromadzenie;+ ale wasi bracia z całego domu Izraela będą płakać z powodu pożaru, który wzniecił Jehowa. 7 I nie wolno wam odchodzić od wejścia do namiotu spotkania, żebyście nie pomarli,+ gdyż jest na was olejek namaszczenia przez Jehowę”.+ Postąpili więc zgodnie ze słowem Mojżesza.

8 A Jehowa odezwał się do Aarona, mówiąc: 9 „Gdy przychodzicie do namiotu spotkania, nie pijcie wina ani odurzającego napoju,+ ty i twoi synowie z tobą, żebyście nie pomarli. Jest to ustawa po czas niezmierzony dla waszych pokoleń, 10 aby odróżnić to, co święte, od tego, co nie jest święte, oraz to, co nieczyste, od tego, co czyste,+ 11 i aby uczyć synów Izraela+ wszystkich przepisów, które Jehowa przekazał im przez Mojżesza”.

12 Wówczas Mojżesz powiedział do Aarona oraz do Eleazara i Itamara, jego synów, którzy pozostali: „Weźcie ofiarę zbożową,+ która została z ofiar ogniowych dla Jehowy, i zjedzcie ją przaśną przy ołtarzu, gdyż jest to coś szczególnie świętego.+ 13 A macie ją jeść w świętym miejscu,+ gdyż z ofiar ogniowych dla Jehowy jest to część należna tobie oraz część należna twoim synom; bo tak mi nakazano. 14 I w miejscu czystym będziecie jedli mostek ofiary kołysanej+ oraz udziec ze świętej części,+ ty i wraz z tobą twoi synowie i twoje córki,+ gdyż z ofiar współuczestnictwa synów Izraela dano to jako część należną tobie oraz część należną twoim synom. 15 Przyniosą oni udziec ze świętej części oraz mostek ofiary kołysanej+ wraz z ofiarami ogniowymi z kawałków tłuszczu, żeby ofiarą kołysaną kołysać przed obliczem Jehowy; i ma to po czas niezmierzony służyć za część należną+ tobie i twoim synom wraz z tobą, tak jak nakazał Jehowa”.

16 A Mojżesz pilnie szukał kozła stanowiącego dar ofiarny za grzech+ i oto był on już spalony. Oburzył się więc na Eleazara oraz Itamara, synów Aarona, którzy pozostali, i rzekł: 17 „Dlaczego w miejscu, które jest święte, nie zjedliście daru ofiarnego za grzech,+ skoro jest czymś szczególnie świętym, a On wam go dał, byście mogli odpowiadać za przewinienie zgromadzenia, żeby dokonać za nich przebłagania przed Jehową?+ 18 Oto jego krwi nie wniesiono do świętego miejsca.+ Powinniście byli zjeść go w świętym miejscu, tak jak mi nakazano”.+ 19 Aaron odrzekł Mojżeszowi: „Oto dzisiaj składali przed Jehową swój dar ofiarny za grzech oraz swoje całopalenie,+ a zaczęły mnie spotykać takie rzeczy; gdybym więc dzisiaj jadł dar ofiarny za grzech, czy znalazłoby to uznanie w oczach Jehowy?”+ 20 Kiedy Mojżesz to usłyszał, znalazło to uznanie w jego oczach.

11 A Jehowa odezwał się do Mojżesza i Aarona, mówiąc im: 2 „Przemówcie do synów Izraela i powiedzcie: ‚Oto żywe stworzenie, które możecie jeść+ ze wszystkich zwierząt będących na ziemi: 3 Każde stworzenie, które ma rozdzielone kopyto i rozwidlone racice oraz przeżuwa pokarm wśród zwierząt, możecie jeść.+

4 „‚A oto te, których nie wolno wam jeść spośród przeżuwających pokarm i mających rozdzielone kopyto: wielbłąd, ponieważ przeżuwa pokarm, ale nie ma rozdzielonego kopyta. Jest dla was nieczysty.+ 5 Także góralek,+ ponieważ przeżuwa pokarm, ale nie ma rozdzielonego kopyta. Jest dla was nieczysty. 6 I zając,+ ponieważ przeżuwa pokarm, ale nie ma kopyta rozdzielonego. Jest dla was nieczysty. 7 Również świnia,+ ponieważ ma rozdzielone kopyto i rozwidloną racicę, ale nie przeżuwa pokarmu. Jest dla was nieczysta. 8 Nie wolno wam jeść niczego z ich mięsa i nie wolno wam dotykać ich padliny.+ Są dla was nieczyste.+

9 „‚Oto, co możecie jeść ze wszystkiego, co jest w wodach:+ Wszystko, co w wodach, w morzach i w potokach ma płetwy i łuski,+ możecie jeść. 10 A wszystko w morzach i potokach, co nie ma płetw i łusek, z wszelkiego stworzenia, od którego roją się wody, oraz z wszelkiej duszy żyjącej, która jest w wodach — te są dla was czymś wstrętnym. 11 Tak, będą dla was czymś wstrętnym. Nie wolno wam jeść niczego z ich mięsa+ i macie się brzydzić ich padliną. 12 Wszystko w wodach, co nie ma płetw i łusek, jest dla was czymś wstrętnym.

13 „‚A oto te, których będziecie się brzydzić spośród stworzeń latających.+ Nie należy ich jeść. Są czymś wstrętnym: orzeł+ i rybołów, i sęp kasztanowaty 14 oraz kania ruda i kania czarna+ według swego rodzaju, 15 jak również każdy kruk+ według swego rodzaju 16 oraz struś+ i sowa, i mewa, i sokół według swego rodzaju, 17 także pójdźka oraz kormoran i sowa uszata,+ 18 i łabędź, i pelikan, i sęp,+ 19 a także bocian, czapla według swego rodzaju oraz dudek i nietoperz.+ 20 Wszelkie rojące się skrzydlate stworzenie, które porusza się na czterech nogach, jest dla was czymś wstrętnym.+

21 „‚Tylko to możecie jeść ze wszystkich rojących się skrzydlatych stworzeń, poruszających się na czterech nogach: te, które nad nogami mają odnóża skoczne do skakania po ziemi. 22 Z tych możecie jeść: szarańczę wędrowną+ według jej rodzaju i jadalną szarańczę+ według jej rodzaju oraz świerszcza według jego rodzaju i konika polnego+ według jego rodzaju. 23 Każde inne zaś rojące się skrzydlate stworzenie, które ma cztery nogi, jest dla was czymś wstrętnym.+ 24 Przez nie więc stalibyście się nieczyści. Każdy, kto dotknie ich padliny, będzie nieczysty aż do wieczora.+ 25 I każdy, kto by niósł ich padlinę, wypierze+ swe szaty i będzie nieczysty aż do wieczora.

26 „‚Wszelkie zaś zwierzę, które ma rozdzielone kopyto, ale nie ma racicy i nie przeżuwa pokarmu, jest dla was nieczyste. Każdy, kto by ich dotknął, będzie nieczysty.+ 27 A wszelkie stworzenie poruszające się na swych łapach pośród wszystkich żywych stworzeń, które poruszają się na czterech nogach, jest dla was nieczyste. Każdy, kto by dotknął ich padliny, będzie nieczysty aż do wieczora. 28 I kto by niósł ich padlinę,+ wypierze swe szaty+ i będzie nieczysty aż do wieczora. Są one dla was nieczyste.

29 „‚A oto, co jest dla was nieczyste wśród rojących się stworzeń, od których roi się ziemia:+ ślepiec i skoczek,+ i jaszczurka według swego rodzaju, 30 i gekon, i wielka jaszczurka, i traszka, i jaszczurka piaskowa, i kameleon. 31 Są one dla was nieczyste wśród wszystkich rojących się stworzeń.+ Każdy, kto by ich dotknął, gdy są martwe, będzie nieczysty aż do wieczora.+

32 „‚A wszystko, na co by upadło któreś z nich, gdy jest martwe, będzie nieczyste — czy to jakieś drewniane naczynie,+ czy szata, czy skóra,+ czy wór.+ Każde naczynie, którego się do czegoś używa, zostanie włożone do wody i będzie nieczyste aż do wieczora, a potem będzie czyste. 33 Jeśli do jakiegoś naczynia glinianego+ wpadnie któreś z nich, to wszystko, co w nim jest, będzie nieczyste, a naczynie stłuczecie.+ 34 Wszelki pokarm, który by się spożywało i na który dostałaby się z niego woda, będzie nieczysty, każdy też napój, który by się piło, w którymkolwiek takim naczyniu, będzie nieczysty. 35 I wszystko, na co by upadła padlina któregoś z nich, będzie nieczyste. Czy to piec, czy stojak na garnek — mają być zniszczone. Są nieczyste i będą dla was nieczyste. 36 Tylko źródło i dół z nagromadzonymi wodami pozostaną czyste, lecz każdy, kto by dotknął ich padliny, będzie nieczysty. 37 A jeśli coś z ich padliny upadnie na jakiekolwiek nasienie rośliny, które ma być wysiane, jest ono czyste. 38 Ale jeśli na to nasienie wylano wodę i upadło na nie coś z ich padliny, to jest dla was nieczyste.

39 „‚A jeśli zdechnie jakieś zwierzę przeznaczone dla was na pokarm, to ten, kto dotknie jego padliny, będzie nieczysty aż do wieczora.+ 40 A kto by jadł+ coś z jego padliny, wypierze swe szaty i będzie nieczysty aż do wieczora; ten zaś, kto by wynosił jego padlinę, wypierze swe szaty i będzie nieczysty aż do wieczora. 41 I każde rojące się stworzenie, od którego się roi na ziemi, jest czymś wstrętnym.+ Nie wolno go jeść. 42 Żadnego zaś stworzenia, które się porusza na brzuchu,+ i żadnego stworzenia, które się porusza na czterech lub więcej nogach, ze wszystkich rojących się stworzeń, od których roi się na ziemi, nie wolno wam jeść, gdyż są czymś wstrętnym.+ 43 Nie plugawcie swych dusz żadnym rojącym się stworzeniem, od którego się roi, i nie wolno wam zanieczyszczać się nimi i stawać się przez nie nieczystymi.+ 44 Albowiem ja jestem Jehowa, wasz Bóg;+ a wy się uświęćcie i macie być święci,+ ponieważ ja jestem święty.+ Nie wolno wam więc zanieczyszczać waszych dusz żadnym rojącym się stworzeniem, które się porusza po ziemi. 45 Bo ja jestem Jehowa, który was wyprowadza z ziemi egipskiej, by pokazać, że jestem waszym Bogiem;+ i macie być święci,+ ponieważ ja jestem święty.+

46 „‚Oto prawo dotyczące zwierzęcia czworonożnego i stworzenia latającego oraz wszelkiej duszy żyjącej, która się porusza w wodach,+ i wszelkiej duszy, od której się roi na ziemi, 47 żeby uczynić różnicę+ między nieczystym a czystym i między żywym stworzeniem, które można spożywać, a żywym stworzeniem, którego jeść nie wolno’”.

12 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Powiedz synom Izraela, mówiąc: ‚Jeżeli kobieta pocznie potomka+ i urodzi dziecko płci męskiej, będzie nieczysta przez siedem dni; będzie nieczysta, tak jak w dniach nieczystości, gdy miesiączkuje.+ 3 A w ósmym dniu zostanie obrzezane ciało jego napletka.+ 4 Przez dalsze trzydzieści trzy dni pozostanie ona we krwi oczyszczenia. Nie może dotknąć niczego świętego i nie może wejść do świętego miejsca, dopóki nie dopełnią się dni jej oczyszczenia.+

5 „‚A jeśli urodzi dziecko płci żeńskiej, to będzie nieczysta czternaście dni, jak w czasie miesiączkowania. Przez dalsze sześćdziesiąt sześć dni pozostanie we krwi oczyszczenia. 6 Potem, gdy się dopełnią dni jej oczyszczenia za syna lub córkę, przyprowadzi do kapłana — przed wejście do namiotu spotkania — rocznego baranka na całopalenie,+ a także młodego gołębia domowego lub turkawkę+ jako dar ofiarny za grzech. 7 On zaś złoży to przed Jehową i dokona za nią przebłagania, i będzie oczyszczona od źródła swej krwi.+ Oto prawo dotyczące tej, która urodziła dziecko płci męskiej lub żeńskiej. 8 Ale jeśli nie stać jej na owcę, to weźmie dwie turkawki lub dwa młode gołębie domowe,+ jednego na całopalenie i jednego jako dar ofiarny za grzech, a kapłan dokona za nią przebłagania+ i będzie czysta’”.

13 I Jehowa odezwał się do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 2 „Jeżeli u jakiegoś człowieka na skórze jego ciała pojawi się wykwit albo wysypka,+ albo plama, a to rozwinie się na skórze jego ciała w plagę trądu,+ należy go przyprowadzić do kapłana Aarona lub do jednego z jego synów, kapłanów.+ 3 I kapłan obejrzy plagę na skórze ciała.+ Gdy włosy w miejscu dotkniętym plagą zbielały i wygląda na to, że plaga jest głębsza od skóry jego ciała, jest to plaga trądu. I kapłan obejrzy ją, i uzna go za nieczystego. 4 Ale jeśli plama na skórze jego ciała jest biała i nie wygląda na głębszą od skóry, i włosy na niej nie zbielały, to kapłan podda plagę kwarantannie+ na siedem dni. 5 A w siódmym dniu kapłan go obejrzy i jeśli wygląda na to, że plaga się zatrzymała, plaga się nie rozprzestrzeniła na skórze, kapłan podda go kwarantannie+ na dalsze siedem dni.

6 „I w siódmym dniu kapłan go obejrzy po raz drugi, i jeśli miejsce zarażone zmatowiało, a plaga się nie rozprzestrzeniła na skórze, kapłan uzna go za czystego. Była to wysypka. On zaś wypierze swe szaty i będzie czysty. 7 Ale jeśli wysypka na skórze bezsprzecznie się rozprzestrzeniła po tym, gdy się stawił przed kapłanem, by stwierdzono oczyszczenie, stawi się on przed kapłanem po raz drugi+ 8 i kapłan dokona oględzin; a jeśli wysypka na skórze się rozprzestrzeniła, to kapłan uzna go za nieczystego. Jest to trąd.+

9 „Jeżeli na jakimś człowieku pojawi się plaga trądu, to należy go przyprowadzić do kapłana. 10 I kapłan dokona oględzin;+ a jeśli jest na skórze biały wykwit i włosy na nim zbielały oraz na tym wykwicie pojawiło się żywe mięso,+ 11 to na skórze jego ciała jest przewlekły trąd;+ i kapłan uzna go za nieczystego. Nie podda go kwarantannie,+ bo jest nieczysty. 12 A jeśli trąd bezsprzecznie rozwija się na skórze i trąd pokrywa całą skórę dotkniętego plagą od głowy do stóp, wszędzie, gdzie sięgają oczy kapłana, 13 i kapłan dokonał oględzin, a oto trąd pokrył całe jego ciało, to uzna plagę za czystą. Wszystko zbielało. Jest czysty. 14 Ale w dniu, gdy ukaże się na nim żywe mięso, będzie nieczysty. 15 I kapłan+ zobaczy żywe mięso, i uzna go za nieczystego. Żywe mięso jest nieczyste. Jest to trąd.+ 16 Albo jeśli żywe mięso cofa się i bieleje, ma on przyjść do kapłana. 17 A kapłan go obejrzy+ i jeśli miejsce dotknięte plagą zbielało, to kapłan uzna plagę za czystą. Jest czysty.

18 „A jeśli na skórze ciała pojawia się wrzód+ i się goi, 19 a na miejscu wrzodu pojawia się biały wykwit lub czerwonawobiała plama, to człowiek taki ma się pokazać kapłanowi. 20 I kapłan dokona oględzin,+ a jeśli wygląda to na głębsze od skóry i włosy na tym zbielały, kapłan uzna go za nieczystego. Jest to plaga trądu. Rozwinęła się na wrzodzie. 21 Ale jeśli kapłan to obejrzy, a oto nie ma na tym zbielałych włosów i nie jest to głębsze od skóry, a jest matowe, kapłan podda go kwarantannie+ na siedem dni. 22 A jeśli wyraźnie się rozprzestrzeni na skórze, kapłan uzna go za nieczystego. Jest to plaga. 23 Lecz jeśli plama pozostała na swoim miejscu i się nie rozprzestrzeniła, jest to zapalenie+ tego wrzodu; i kapłan uzna go za czystego.+

24 „Albo jeśli na skórze ciała powstanie blizna od ognia, a żywe mięso blizny stanie się czerwonawobiałą lub białą plamą, 25 to kapłan ją obejrzy; i jeśli włosy na plamie zbielały i ona wygląda na głębszą od skóry, jest to trąd. Rozwinął się na bliźnie, kapłan uzna go więc za nieczystego. Jest to plaga trądu. 26 Lecz jeśli kapłan to obejrzy i oto na plamie nie ma zbielałych włosów, i nie jest głębsza od skóry, jest zaś matowa, to kapłan podda go kwarantannie na siedem dni. 27 A w siódmym dniu kapłan go obejrzy. Jeśli ona wyraźnie się rozprzestrzenia na skórze, to kapłan uzna go za nieczystego. Jest to plaga trądu. 28 Ale jeśli plama pozostaje na swym miejscu i się nie rozprzestrzeniła na skórze, i jest matowa, jest to wykwit blizny; i kapłan uzna go za czystego, gdyż jest to zapalenie tej blizny.

29 „A jeśli u mężczyzny lub kobiety pojawi się plaga na głowie lub na brodzie, 30 to kapłan+ obejrzy tę plagę; i jeśli wygląda na głębszą od skóry, a włosy na niej są żółte i rzadkie, to kapłan uzna taką osobę za nieczystą. Jest to nienaturalne wypadanie włosów.+ Jest to trąd głowy albo brody. 31 Lecz jeśli kapłan obejrzy plagę nienaturalnego wypadania włosów, a oto nie wygląda na głębszą od skóry i nie ma na niej czarnych włosów, to kapłan podda plagę nienaturalnego wypadania włosów kwarantannie+ na siedem dni.+ 32 A w siódmym dniu kapłan obejrzy plagę; i jeśli nienaturalne wypadanie włosów się nie rozprzestrzeniło i nie pojawiły się na niej żółte włosy, a miejsce nienaturalnego wypadania włosów+ nie wygląda na głębsze od skóry, 33 to ktoś taki się ogoli, ale nie ogoli miejsca dotkniętego nienaturalnym wypadaniem włosów;+ a kapłan znowu podda nienaturalne wypadanie włosów kwarantannie na siedem dni.

34 „A w siódmym dniu kapłan obejrzy nienaturalne wypadanie włosów; i jeśli nienaturalne wypadanie włosów nie rozprzestrzenia się na skórze i nie wygląda na wgłębienie w skórze, to kapłan uzna go za czystego,+ a on wypierze swe szaty i będzie czysty. 35 Ale jeśli nienaturalne wypadanie włosów wyraźnie się rozprzestrzenia na skórze po stwierdzeniu jego oczyszczenia, 36 to kapłan+ go obejrzy; i jeśli nienaturalne wypadanie włosów rozprzestrzenia się na skórze, kapłan nie musi sprawdzać, czy są żółte włosy; on jest nieczysty. 37 Lecz jeśli wygląda na to, że nienaturalne wypadanie włosów ustało i wyrosły tam czarne włosy, nienaturalne wypadanie włosów jest wyleczone. Ktoś taki jest czysty i kapłan uzna go za czystego.+

38 „A jeśli u mężczyzny lub kobiety powstaną plamy+ na skórze ich ciała, białe plamy, 39 to kapłan+ dokona oględzin; i jeśli te plamy na skórze ich ciała są matowobiałe, jest to nieszkodliwy wykwit. Rozwinął się na skórze. Ktoś taki jest czysty.

40 „Jeśli mężczyźnie łysieje głowa,+ jest to łysina. On jest czysty. 41 A jeśli jego głowa łysieje z przodu, jest to łysina czoła. On jest czysty. 42 Lecz jeśli na łysinie czubka głowy lub czoła rozwija się czerwonawobiała plaga, jest to trąd rozwijający się mu na łysinie czubka głowy lub czoła. 43 I kapłan+ go obejrzy; i jeśli na łysinie jego czubka głowy lub czoła jest wykwit czerwonawobiałej plagi wyglądający jak trąd skóry ciała, 44 jest on trędowaty. Jest nieczysty. Kapłan uzna go za nieczystego. Ma na głowie tę plagę. 45 A co do trędowatego, na którym jest plaga, jego szaty mają być rozdarte,+ a włosy na głowie rozwichrzone,+ ma też zasłonić wąsy+ i wołać: ‚Nieczysty, nieczysty!’+ 46 Przez wszystkie dni, w których jest na nim ta plaga, będzie nieczysty. Jest nieczysty. Ma mieszkać w odosobnieniu. Jego miejsce zamieszkania jest poza obozem.+

47 „A jeśli plaga trądu pojawi się na szacie — czy to na szacie wełnianej, czy na szacie lnianej — 48 albo na osnowie,+ albo na wątku lnianym lub wełnianym, albo na skórze lub na czymś wykonanym ze skóry,+ 49 i żółtawozielona lub czerwonawa plaga rozwinie się na szacie albo na skórze, albo na osnowie, albo na wątku, albo na jakimś przedmiocie skórzanym, jest to plaga trądu i należy ją pokazać kapłanowi. 50 Kapłan+ zaś obejrzy tę plagę i podda plagę kwarantannie+ na siedem dni. 51 Gdy w siódmym dniu zobaczy plagę, że plaga ta rozprzestrzeniła się na szacie lub na osnowie, lub na wątku,+ lub na skórze, bez względu na użytek, jakiemu miałaby służyć ta skóra, plaga ta jest złośliwym trądem.+ Jest nieczysta. 52 I spali szatę czy osnowę, czy wątek z wełny albo lnu,+ czy też każdy przedmiot skórzany, na którym się rozwinęła plaga, gdyż jest to złośliwy+ trąd. Należy to spalić w ogniu.

53 „Ale gdy kapłan dokona oględzin, a oto plaga się nie rozprzestrzeniła na szacie albo na osnowie lub na wątku, lub na jakimkolwiek przedmiocie skórzanym,+ 54 wówczas kapłan każe wyprać to, na czym jest plaga, i podda to kwarantannie na drugie siedem dni. 55 I kapłan obejrzy plagę, gdy to zostanie wyprane, i jeśli plaga nie zmieniła swego wyglądu, a plaga ta się nie rozprzestrzeniła, jest nieczysta. Masz to spalić w ogniu. Jest to wgłębienie na przeżartym kawałku tkaniny, czy to od spodu, czy z wierzchu.

56 „Ale jeśli kapłan dokonał oględzin, a oto miejsce dotknięte plagą po wypraniu jest matowe, to wyrwie je z szaty czy ze skóry, czy z osnowy, czy z wątku. 57 Jeśli jednak dalej jest widoczna na szacie lub na osnowie, lub na wątku,+ lub na jakimś przedmiocie skórzanym, to się rozwija. Masz spalić+ w ogniu wszystko, na czym jest plaga. 58 A jeśli wyprałeś szatę lub osnowę, lub wątek, lub jakiś przedmiot skórzany, to gdy plaga z tego znikła, należy to wyprać po raz drugi; i będzie to czyste.

59 „Oto prawo dotyczące plagi trądu na szacie wełnianej lub lnianej+ albo na osnowie lub na wątku, albo na jakimś przedmiocie skórzanym, żeby można to uznać za czyste albo uznać za nieczyste”.

14 A Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Takie będzie prawo dotyczące trędowatego+ w dniu stwierdzenia jego oczyszczenia, gdy zostanie przyprowadzony do kapłana.+ 3 Kapłan zaś wyjdzie poza obóz i dokona kapłan oględzin; i jeśli plaga trądu została wyleczona+ na trędowatym, 4 to kapłan wyda polecenie; a on dla oczyszczenia siebie weźmie dwa żywe czyste ptaki+ i drewno cedrowe+ oraz przędzę barwioną szkarłatem z czerwców+ i hizop.+ 5 Kapłan wyda więc polecenie i jeden ptak zostanie zabity w naczyniu glinianym nad bieżącą wodą.+ 6 Żywego ptaka zaś weźmie wraz z drewnem cedrowym oraz z przędzą barwioną szkarłatem z czerwców i z hizopem i umoczy to oraz żywego ptaka we krwi ptaka, który został zabity nad bieżącą wodą. 7 Potem siedem razy+ pokropi+ nią tego, który się oczyszcza z trądu, i uzna go za czystego,+ a żywego ptaka wypuści na otwarte pole.+

8 „A ten, kto się oczyszcza, wypierze swe szaty+ i zgoli wszystkie swe włosy oraz wykąpie+ się w wodzie, i będzie czysty, a potem może przyjść do obozu. I przez siedem dni będzie mieszkał na zewnątrz swego namiotu.+ 9 Siódmego dnia zaś niech zgoli wszystkie włosy na głowie,+ a także brodę i brwi. Tak, niech zgoli wszystkie włosy i wypierze swe szaty oraz wykąpie swe ciało w wodzie; i będzie czysty.

10 „A w ósmym+ dniu weźmie dwa zdrowe baranki i jedną zdrową, roczną owieczkę+ oraz trzy dziesiąte efy wybornej mąki na ofiarę zbożową+ nasączoną oliwą i jeden log oliwy;+ 11 a kapłan uznający go za czystego postawi mężczyznę, który się oczyszcza, oraz te rzeczy przed obliczem Jehowy u wejścia do namiotu spotkania. 12 Kapłan zaś weźmie jednego baranka i złoży go wraz z logiem+ oliwy jako dar ofiarny za przewinienie,+ i będzie tym kołysał tam i z powrotem jako ofiarą kołysaną+ przed Jehową. 13 A zarżnie tego baranka w miejscu,+ gdzie się zarzyna dar ofiarny za grzech oraz ofiarę całopalną, w świętym miejscu,+ gdyż dar ofiarny za grzech, podobnie jak dar ofiarny za przewinienie, należy do kapłana.+ Jest to coś szczególnie świętego.

14 „A kapłan weźmie nieco krwi z daru ofiarnego za przewinienie i posmaruje nią kapłan płatek prawego ucha temu, kto się oczyszcza, oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej stopy.+ 15 I weźmie kapłan trochę z logu+ oliwy, i kapłan wyleje ją sobie na lewą dłoń. 16 I kapłan umoczy swój prawy palec w oliwie, którą ma na lewej dłoni, i niewielką ilością tej oliwy pokropi swym palcem siedem razy+ przed Jehową. 17 Z reszty zaś oliwy, którą ma na dłoni, kapłan nałoży nieco na płatek prawego ucha temu, kto się oczyszcza, oraz na kciuk jego prawej ręki i na wielki palec jego prawej stopy — na krew daru ofiarnego za przewinienie.+ 18 A co z oliwy pozostało na dłoni kapłana, rozetrze to na głowie tego, który się oczyszcza, i kapłan dokona za niego przebłagania+ przed Jehową.

19 „I złoży kapłan dar ofiarny za grzech,+ i dokona przebłagania za oczyszczającego się z nieczystości, a potem zarżnie ofiarę całopalną. 20 I kapłan złoży na ołtarzu całopalenie oraz ofiarę zbożową,+ i dokona kapłan+ za niego przebłagania;+ i on będzie czysty.+

21 „Ale jeśli jest ubogi+ i nie ma dość środków,+ to weźmie na ofiarę kołysaną jednego baranka jako dar ofiarny za przewinienie, by dokonać za siebie przebłagania, oraz dziesiątą część efy wybornej mąki nasączonej oliwą jako ofiarę zbożową, a także log oliwy 22 i dwie turkawki+ lub dwa młode gołębie domowe, według tego, na co go stać, i jeden będzie na dar ofiarny za grzech, a drugi na całopalenie. 23 I w ósmym dniu+ dla stwierdzenia swego oczyszczenia+ przyniesie je do kapłana przy wejściu do namiotu spotkania+ przed Jehowę.

24 „I kapłan weźmie baranka stanowiącego dar ofiarny za przewinienie+ oraz log oliwy, i będzie tym kapłan kołysał tam i z powrotem jako ofiarą kołysaną przed Jehową.+ 25 I zarżnie baranka stanowiącego dar ofiarny za przewinienie, i weźmie kapłan nieco krwi daru ofiarnego za przewinienie, i posmaruje nią płatek prawego ucha tego, który się oczyszcza, oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej stopy.+ 26 A jeśli chodzi o kapłana, kapłan naleje sobie nieco oliwy na lewą dłoń.+ 27 I kapłan niewielką ilością oliwy, którą ma na lewej dłoni, pokropi+ prawym palcem siedem razy przed Jehową. 28 A niewielką ilością oliwy, którą ma na dłoni, kapłan posmaruje płatek prawego ucha tego, kto się oczyszcza, oraz kciuk jego prawej ręki i wielki palec jego prawej stopy w miejscu posmarowanym krwią z daru ofiarnego za przewinienie.+ 29 A co pozostało z oliwy, która jest na dłoni kapłana, rozetrze na głowie+ oczyszczającego się, by dokonać za niego przebłagania przed obliczem Jehowy.

30 „I złoży jedną z turkawek lub jednego z młodych gołębi domowych, na które go stać,+ 31 jedno z tych, na które go stać, jako dar ofiarny za grzech,+ a drugie na całopalenie+ wraz z ofiarą zbożową; a kapłan dokona przed Jehową przebłagania+ za tego, który się oczyszcza.

32 „Takie jest prawo dotyczące dotkniętego plagą trądu i nie mającego środków, gdy się stwierdza jego oczyszczenie”.

33 I Jehowa odezwał się do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 34 „Gdy wejdziecie do ziemi Kanaan,+ którą daję wam w posiadanie,+ a ja dotknę plagą trądu jakiś dom w ziemi waszego posiadania,+ 35 wówczas ten, do kogo należy ów dom, przyjdzie i powie kapłanowi, mówiąc: ‚Coś podobnego do plagi pojawiło mi się w domu’. 36 Kapłan zaś wyda polecenia i uprzątną dom, zanim kapłan przyjdzie obejrzeć plagę, żeby nie uznał za nieczyste wszystkiego, co jest w domu; a potem kapłan wejdzie, by obejrzeć dom. 37 Gdy obejrzy plagę, to jeśli plaga ta jest w ścianach domu i ma żółtawozielone lub czerwonawe wgłębienia, a wyglądają tak, jakby sięgały w głąb ściany, 38 kapłan wyjdzie z domu przed wejście do domu i podda dom kwarantannie+ na siedem dni.

39 „A siódmego dnia kapłan powróci i dokona oględzin;+ i jeśli plaga się rozprzestrzeniła na ścianach domu, 40 kapłan wyda polecenia i wyrwą+ kamienie, na których jest plaga, i wyrzucą je poza miasto na miejsce nieczyste. 41 On zaś każe cały dom oskrobać wewnątrz, a zaprawę glinianą, którą poodbijali, wysypią poza miasto na miejsce nieczyste. 42 I wezmą inne kamienie, i wstawią je w miejsce poprzednich kamieni; a on każe wziąć inną zaprawę glinianą i otynkować dom.

43 „Jeśli jednak plaga wraca i rozwija się w domu, mimo iż wyrwano kamienie oraz oskrobano dom i go otynkowano, 44 kapłan+ wejdzie i dokona oględzin; a jeśli plaga się rozprzestrzeniła w domu, jest w domu złośliwy trąd.+ Jest on nieczysty. 45 I każe zburzyć dom razem z kamieniami oraz belkami i całą zaprawą glinianą domu, i wynieść to poza miasto na miejsce nieczyste.+ 46 Lecz kto wejdzie do tego domu w którymś z dni jego kwarantanny,+ będzie nieczysty aż do wieczora;+ 47 a kto się położy w tym domu, ma wyprać swe szaty,+ i kto będzie jadł w tym domu, ma wyprać swe szaty.

48 „Jeśli jednak kapłan przyjdzie i dokona oględzin, a plaga się nie rozprzestrzeniła w domu po otynkowaniu domu, kapłan uzna dom za czysty, gdyż plaga została wyleczona.+ 49 A dla oczyszczenia domu z grzechu weźmie dwa ptaki+ oraz drewno cedrowe,+ jak również przędzę barwioną szkarłatem z czerwców+ i hizop. 50 I zabije jednego ptaka w naczyniu glinianym nad bieżącą wodą.+ 51 I weźmie drewno cedrowe oraz hizop+ i przędzę barwioną szkarłatem z czerwców, a także żywego ptaka, i umoczy to we krwi ptaka, który został zabity, oraz w bieżącej wodzie, i siedem razy+ pokropi tym+ w stronę domu. 52 I oczyści ten dom z grzechu krwią ptaka i bieżącą wodą oraz żywym ptakiem, jak również drewnem cedrowym oraz hizopem i przędzą barwioną szkarłatem z czerwców. 53 A żywego ptaka wypuści poza miasto na otwarte pole i dokona przebłagania+ za dom; i będzie czysty.

54 „Takie jest prawo, jeśli chodzi o wszelką plagę trądu+ i o nienaturalne wypadanie włosów,+ 55 i o trąd na szacie+ i w domu, 56 jak również o wykwit oraz wysypkę i plamę+ — 57 służące udzielaniu wskazówek,+ kiedy coś jest nieczyste, a kiedy czyste. Oto prawo dotyczące trądu”.+

15 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza i Aarona, mówiąc: 2 „Przemówcie do synów Izraela i powiedzcie im: ‚Jeśli u jakiegoś mężczyzny nastąpi wyciek+ z narządu płciowego, jego wyciek jest nieczysty. 3 A oto, co będzie jego nieczystością wskutek jego wycieku: Czy jego narząd płciowy wydzielił wyciek, czy też jego narząd płciowy zatrzymał wyciek, jest to jego nieczystością.

4 „‚Każde łóżko, na którym się położy ktoś mający wyciek, będzie nieczyste i każdy przedmiot, na którym on usiądzie, będzie nieczysty. 5 Człowiek zaś, który dotknie jego łóżka, wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora.+ 6 A kto usiądzie na przedmiocie, na którym siedział ktoś mający wyciek, wypierze+ swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora. 7 A kto dotknie ciała kogoś mającego wyciek,+ wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora.+ 8 A jeśli ktoś mający wyciek splunie na kogoś czystego, to ten wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora. 9 Każde też siodło,+ na którym jechał ktoś mający wyciek, będzie nieczyste. 10 I każdy, kto dotknie czegoś, co jest pod nim, będzie nieczysty aż do wieczora; a kto to nosi, wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora. 11 Każdy zaś, kogo by dotknął ktoś, kto ma wyciek,+ a nie opłukał rąk w wodzie, wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora. 12 A naczynie gliniane, którego by dotknął ktoś mający wyciek, należy stłuc;+ każde zaś naczynie drewniane+ należy opłukać w wodzie.

13 „‚A jeśli ktoś mający wyciek oczyści się ze swego wycieku, to odliczy sobie siedem dni na oczyszczenie+ i wypierze swe szaty, i wykąpie swe ciało w bieżącej wodzie;+ i będzie czysty. 14 A w ósmym dniu weźmie sobie dwie turkawki+ lub dwa młode gołębie domowe i przyjdzie przed oblicze Jehowy, przed wejście do namiotu spotkania, i da je kapłanowi. 15 Kapłan zaś je złoży, jedno jako dar ofiarny za grzech, a drugie na całopalenie;+ i kapłan w związku z jego wyciekiem dokona za niego przebłagania przed obliczem Jehowy.

16 „‚A jeśli u jakiegoś mężczyzny nastąpi wypływ nasienia,+ to wykąpie on całe swe ciało w wodzie i będzie nieczysty aż do wieczora. 17 A każda szata i każda skóra, na których się znajdzie wydzielone nasienie, zostanie wyprana wodą i będzie nieczysta aż do wieczora.+

18 „‚A jeśli z kobietą położy się mężczyzna i dojdzie u niego do wypływu nasienia, to oboje wykąpią się w wodzie i będą nieczyści+ aż do wieczora.

19 „‚A jeśli kobieta ma wyciek i tym, co wycieka z jej ciała, jest krew,+ pozostanie ona siedem dni w swej nieczystości+ menstruacyjnej+ i każdy, kto się jej dotknie, będzie nieczysty aż do wieczora. 20 A wszystko, na czym by się położyła w czasie swej nieczystości menstruacyjnej, będzie nieczyste+ i wszystko, na czym by usiadła, będzie nieczyste. 21 A kto dotknie jej łóżka, wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora.+ 22 Kto zaś dotknie jakiegoś przedmiotu, na którym ona siedziała, wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora.+ 23 A jeśli siedziała na łóżku lub na innym przedmiocie, to on, ponieważ tego dotknął,+ będzie nieczysty aż do wieczora. 24 Jeśli jednak położy się z nią jakiś mężczyzna i znajdzie się na nim jej nieczystość menstruacyjna,+ to będzie nieczysty siedem dni, a każde łóżko, na którym by się położył, będzie nieczyste.

25 „‚Jeśli u kobiety przez wiele dni występuje upływ krwi,+ gdy nie jest to zwykły czas jej nieczystości menstruacyjnej,+ lub jeśli jej upływ trwa dłużej niż jej nieczystość menstruacyjna, wszystkie dni jej nieczystego wycieku będą jak dni jej nieczystości menstruacyjnej. Jest ona nieczysta. 26 Każde łóżko, na którym by się położyła w którymkolwiek dniu swego wycieku, będzie dla niej jak łóżko jej nieczystości menstruacyjnej+ i każdy przedmiot, na którym usiądzie, będzie nieczysty jak coś skalanego jej nieczystością menstruacyjną. 27 A kto się ich dotknie,+ będzie nieczysty i wypierze swe szaty, i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora.

28 „‚Jeśli jednak oczyściła się ze swego wycieku, to odliczy sobie siedem dni, a potem będzie czysta.+ 29 W ósmym dniu weźmie sobie dwie turkawki+ lub dwa młode gołębie domowe i przyniesie je do kapłana przed wejście do namiotu spotkania.+ 30 A kapłan przeznaczy jednego na dar ofiarny za grzech, a drugiego na całopalenie;+ i kapłan dokona za nią przebłagania+ przed Jehową w związku z jej nieczystym wyciekiem.

31 „‚I trzymajcie synów Izraela z dala od ich nieczystości, żeby nie pomarli w swej nieczystości za skalanie mojego przybytku, który jest pośród nich.+

32 „‚Oto prawo dotyczące mężczyzny mającego wyciek+ oraz mężczyzny, u którego następuje wypływ nasienia,+ wskutek czego staje się nieczysty, 33 jak również kobiety podczas jej menstruacyjnej+ nieczystości, a także każdego, kto ma wycieki+ — mężczyzny czy kobiety, czy też mężczyzny, który się kładzie z kobietą nieczystą’”.

16 I Jehowa przemówił do Mojżesza po śmierci dwóch synów Aarona, którzy umarli za to, że przystąpili przed oblicze Jehowy.+ 2 I Jehowa przemówił do Mojżesza: „Powiedz Aaronowi, swemu bratu, żeby nie w każdym czasie wchodził do świętego miejsca+ poza zasłonę,+ przed pokrywę, która jest na Arce, by nie umarł;+ w obłoku+ bowiem będę się ukazywał nad pokrywą.+

3 „Oto, z czym Aaron ma wchodzić do świętego miejsca:+ z młodym bykiem jako darem ofiarnym za grzech+ i z baranem na całopalenie.+ 4 Winien włożyć na siebie świętą długą szatę lnianą,+ a na ciele mieć lnianą bieliznę dolną+ i przepasać się szarfą lnianą+ oraz zawinąć sobie lniany zawój.+ Są to święte szaty.+ I włoży je na siebie, gdy wykąpie swe ciało w wodzie.+

5 „A od zgromadzenia synów Izraela+ ma wziąć dwa koziołki z kóz na dar ofiarny za grzech+ oraz jednego barana na całopalenie.+

6 „I Aaron przyprowadzi byka stanowiącego dar ofiarny za grzech, składanego za samego siebie,+ i dokona przebłagania+ za siebie+ i swój dom.+

7 „I weźmie oba kozły, i postawi je przed Jehową u wejścia do namiotu spotkania. 8 I nad tymi dwoma kozłami Aaron ma ciągnąć losy,+ jeden los dla Jehowy, a drugi los dla Azazela.+ 9 I Aaron przyprowadzi kozła, na którego padł los+ dla Jehowy, i przeznaczy go na dar ofiarny za grzech.+ 10 Ale kozła, na którego padł los dla Azazela, należy postawić żywego przed Jehową, by dokonać za niego przebłagania, żeby go odesłać+ dla Azazela na pustkowie.+

11 „I za samego siebie Aaron przyprowadzi byka stanowiącego dar ofiarny za grzech, i dokona przebłagania za siebie i swój dom; i zarżnie byka stanowiącego dar ofiarny za grzech, składanego za samego siebie.+

12 „I weźmie kadzielnicę+ pełną żarzących się ognistych węgli z ołtarza+ przed obliczem Jehowy oraz dwie pełne garście+ drobniutkiego wonnego kadzidła,+ i wniesie to poza zasłonę.+ 13 I wsypie to kadzidło do ognia przed obliczem Jehowy,+ a obłok z kadzidła okryje pokrywę Arki,+ znajdującą się nad Świadectwem+ — żeby nie umarł.

14 „I weźmie nieco krwi byka,+ i palcem pokropi nią przed pokrywą od strony wschodniej oraz niewielką ilością krwi siedem razy pokropi+ palcem przed pokrywą.+

15 „I zarżnie kozła stanowiącego dar ofiarny za grzech, składanego za lud,+ a jego krew wniesie poza zasłonę+ i postąpi z jego krwią+ tak samo, jak postąpił z krwią byka; i pokropi w stronę pokrywy oraz przed pokrywą.

16 „I dokona przebłagania za święte miejsce w związku z wszelką nieczystością+ synów Izraela oraz ich buntami we wszystkich ich grzechach;+ i tak ma uczynić z namiotem spotkania, który znajduje się u nich pośród ich nieczystości.

17 „I żaden inny człowiek nie może się znaleźć w namiocie spotkania — od chwili, gdy on wejdzie dokonać przebłagania w świętym miejscu, aż do chwili, gdy wyjdzie; i dokona przebłagania za siebie+ i za swój dom oraz za cały zbór Izraela.+

18 „I wyjdzie do ołtarza,+ który jest przed obliczem Jehowy, i dokona za niego przebłagania, weźmie też nieco krwi byka i nieco krwi kozła i posmaruje nią rogi ołtarza dookoła.+ 19 A niewielką ilością krwi pokropi+ go palcem siedem razy i oczyści go, i uświęci od nieczystości synów Izraela.

20 „Gdy skończy dokonywać przebłagania+ za święte miejsce oraz za namiot spotkania i ołtarz, przyprowadzi żywego kozła.+ 21 I Aaron położy obie ręce+ na głowie żywego kozła, i wyzna+ nad nim wszystkie przewinienia+ synów Izraela oraz wszelkie ich bunty we wszystkich ich grzechach,+ i złoży je na głowie kozła,+ i ręką przygotowanego mężczyzny+ wypędzi go na pustkowie.+ 22 I kozioł zaniesie na sobie wszystkie ich przewinienia+ do ziemi pustynnej,+ a on wypędzi owego kozła na pustkowie.+

23 „Aaron zaś przyjdzie do namiotu spotkania i zdejmie lniane szaty, które włożył, gdy wchodził do świętego miejsca, i tam je położy.+ 24 I wykąpie swe ciało w wodzie+ w świętym miejscu,+ i włoży swe szaty,+ i wyszedłszy, złoży swoje całopalenie+ oraz całopalenie ludu,+ i dokona przebłagania za siebie i za lud.+ 25 A tłuszcz daru ofiarnego za grzech zamieni w dym na ołtarzu.+

26 „Ten+ zaś, który wypędził kozła dla Azazela,+ wypierze swe szaty i wykąpie swe ciało w wodzie,+ a potem może wejść do obozu.

27 „Jednakże byka stanowiącego dar ofiarny za grzech oraz kozła stanowiącego dar ofiarny za grzech, których krew przyniesiono, by dokonać przebłagania w świętym miejscu, każe wynieść poza obóz; a ich skóry i mięso oraz gnój spalą w ogniu.+ 28 A ten, kto je spalił, wypierze swe szaty i wykąpie swe ciało w wodzie, a potem może wejść do obozu.

29 „I będzie wam to służyć za ustawę po czas niezmierzony:+ W miesiącu siódmym, dziesiątego dnia tego miesiąca,+ macie trapić swe dusze+ i nie wolno wykonywać żadnej pracy+ — ani wam, ani rodowitemu mieszkańcowi, ani osiadłemu przybyszowi, który przebywa pośród was jako przybysz. 30 W tym bowiem dniu zostanie za was dokonane przebłaganie,+ by uznać was za czystych. Będziecie przed Jehową oczyszczeni ze wszystkich waszych grzechów.+ 31 Jest to dla was sabat+ całkowitego odpoczynku i będziecie trapić swe dusze. Jest to ustawa po czas niezmierzony.

32 „A kapłan, który zostanie namaszczony+ i którego ręka zostanie napełniona mocą, by pełnił służbę kapłańską+ jako następca+ swego ojca, ma dokonać przebłagania i przyoblec się w szaty lniane.+ Są to święte szaty.+ 33 I ma dokonać przebłagania za święte sanktuarium,+ dokona też przebłagania za namiot+ spotkania oraz za ołtarz;+ i dokona przebłagania za kapłanów oraz za cały lud zboru.+ 34 I będzie to wam służyć za ustawę po czas niezmierzony,+ żeby raz w roku dokonywano przebłagania za synów Izraela w związku z wszystkimi ich grzechami”.+

I uczynił tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

17 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do Aarona i jego synów oraz do wszystkich synów Izraela i powiedz im: ‚Oto, co Jehowa nakazał, mówiąc:

3 „‚„Jeżeli jakiś mężczyzna z domu Izraela zarżnie w obozie byka lub baranka, lub kozę albo zarżnie je poza obozem, 4 a nie przyniesie tego przed wejście do namiotu spotkania,+ by złożyć to jako dar ofiarny dla Jehowy przed przybytkiem Jehowy, to mężczyzna ten będzie obciążony winą krwi. Przelał krew; mężczyzna ten ma zostać zgładzony spośród swego ludu,+ 5 żeby synowie Izraela przynosili swe ofiary, które składają w otwartym polu,+ i dla Jehowy przyniosą je do kapłana przed wejście do namiotu spotkania,+ i je ofiarują jako ofiary współuczestnictwa dla Jehowy.+ 6 I kapłan pokropi krwią ołtarz Jehowy+ przy wejściu do namiotu spotkania, a tłuszcz+ zamieni w dym jako kojącą woń dla Jehowy.+ 7 Nie mają już więc składać swych ofiar kozłokształtnym demonom,+ z którymi uprawiają nierząd.+ Będzie to wam służyć za ustawę po czas niezmierzony, przez wszystkie wasze pokolenia”’.

8 „I powiedz im: ‚Jeśli jakiś człowiek z domu Izraela lub jakiś osiadły przybysz, który przebywa pośród was jako przybysz, będzie składał całopalenie+ lub inną ofiarę, 9 a nie przyniesie tego przed wejście do namiotu spotkania, by to złożyć Jehowie,+ człowiek ten zostanie zgładzony spośród swego ludu.+

10 „‚Jeśli jakiś człowiek z domu Izraela lub jakiś osiadły przybysz, który przebywa pośród was jako przybysz, spożywa jakąkolwiek krew,+ to zwrócę swe oblicze przeciw duszy,+ która spożywa krew; i niechybnie zgładzę go spośród jego ludu. 11 Bo dusza ciała jest we krwi,+ a ja dałem ją na ołtarz, abyście dokonywali przebłagania+ za swe dusze, gdyż to krew+ dokonuje przebłagania+ dzięki duszy, która w niej jest. 12 Dlatego powiedziałem synom Izraela: „Żadnej duszy spośród was nie wolno spożywać krwi i żaden osiadły przybysz, który przebywa pośród was jako przybysz,+ nie może spożywać krwi”.+

13 „‚Jeśli jakiś człowiek z synów Izraela lub jakiś osiadły przybysz, który przebywa pośród was jako przybysz, złapie podczas łowów dzikie zwierzę lub ptaka, które można jeść, to wyleje jego krew+ i przykryje ją prochem.+ 14 Bo duszą wszelkiego ciała jest jego krew dzięki duszy, która w niej jest. Toteż powiedziałem synom Izraela: „Nie wolno wam spożywać krwi żadnego ciała, gdyż duszą wszelkiego ciała jest jego krew.+ Każdy, kto ją spożywa, zostanie zgładzony”.+ 15 Jeżeli ktoś, jakaś dusza — czy to rodowity mieszkaniec, czy też osiadły przybysz — zje jakąś padlinę lub coś rozszarpanego przez dzikie zwierzę,+ to wypierze swe szaty i wykąpie się w wodzie, i będzie nieczysty aż do wieczora;+ potem będzie czysty. 16 Ale jeśli ich nie wypierze i nie wykąpie swego ciała, to odpowie za swe przewinienie’”.+

18 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Jam jest Jehowa, wasz Bóg.+ 3 Nie wolno wam czynić tak, jak czyni ziemia egipska, w której mieszkaliście;+ i nie wolno wam czynić tak, jak czyni ziemia Kanaan, do której was prowadzę;+ i nie wolno wam postępować według ich ustaw. 4 Macie wprowadzać w czyn moje sądownicze rozstrzygnięcia+ oraz macie przestrzegać moich ustaw,+ żeby postępować według nich.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg. 5 I przestrzegajcie moich ustaw oraz moich sądowniczych rozstrzygnięć, dzięki którym człowiek będzie żył, jeśli będzie je wykonywał.+ Jam jest Jehowa.+

6 „‚Nikomu z was nie wolno się zbliżyć do swego krewnego według ciała, by odsłonić jego nagość.+ Jam jest Jehowa. 7 Nie wolno ci odsłonić nagości swego ojca+ i nagości swej matki. Ona jest twoją matką. Nie wolno ci odsłonić jej nagości.

8 „‚Nie wolno ci odsłonić nagości żony twego ojca.+ Jest to nagość twego ojca.

9 „‚Jeśli chodzi o nagość twej siostry, córki twego ojca lub córki twej matki, czy to urodzonej w tym samym domu, czy urodzonej poza nim, nie wolno ci odsłonić ich nagości.+

10 „‚Jeśli chodzi o nagość córki twego syna lub córki twej córki, nie wolno ci odsłonić ich nagości, gdyż są twoją nagością.

11 „‚Jeśli chodzi o nagość córki żony twego ojca, dziecka twego ojca — jest twoją siostrą, nie wolno ci więc odsłonić jej nagości.

12 „‚Nie wolno ci odsłonić nagości siostry twego ojca. Jest krewną twego ojca.+

13 „‚Nie wolno ci odsłonić nagości siostry twej matki, gdyż jest krewną twej matki.

14 „‚Nie wolno ci odsłonić nagości brata twego ojca. Nie wolno ci zbliżyć się do jego żony. Jest twoją ciotką.+

15 „‚Nie wolno ci odsłonić nagości twej synowej.+ Jest żoną twego syna. Nie wolno ci odsłonić jej nagości.

16 „‚Nie wolno ci odsłonić nagości żony twego brata.+ Jest to nagość twego brata.

17 „‚Nie wolno ci odsłonić nagości kobiety i jej córki.+ Nie wolno ci wziąć córki jej syna i córki jej córki, żeby odsłonić jej nagość. Łączą je węzły krwi. Jest to rozpasanie.+

18 „‚Nie wolno ci wziąć sobie kobiety oraz jej siostry jako rywalki,+ by odsłonić jej nagość — to znaczy nie za jej życia.

19 „‚Nie wolno ci zbliżyć się do kobiety w okresie jej nieczystości menstruacyjnej,+ by odsłonić jej nagość.+

20 „‚Nie wolno ci żonie twego towarzysza dać nasienia, które z ciebie wypłynie, bo przez to stałbyś się nieczysty.+

21 „‚Nie możesz pozwolić, by któregokolwiek z twoich potomków poświęcono+ Molochowi.+ Nie wolno ci w ten sposób bezcześcić+ imienia twego Boga. Jam jest Jehowa.+

22 „‚Nie wolno ci położyć się z mężczyzną+ tak, jak się kładziesz z kobietą.+ Jest to obrzydliwość.

23 „‚Nie wolno ci żadnemu zwierzęciu+ dać nasienia, które z ciebie wypłynie, bo przez to stałbyś się nieczysty, a kobiecie nie wolno stanąć przed zwierzęciem, by z nim spółkować.+ Jest to pogwałcenie tego, co naturalne.

24 „‚Nie stańcie się nieczystymi przez którąkolwiek z tych rzeczy, gdyż przez wszystkie te rzeczy stały się nieczyste narody, które wypędzam przed wami.+ 25 Toteż ziemia ta jest nieczysta, sprowadzę więc na nią karę za jej przewinienie i ziemia ta wypluje swoich mieszkańców.+ 26 A wy macie przestrzegać moich ustaw oraz sądowniczych rozstrzygnięć+ i nie wolno wam — ani rodowitemu mieszkańcowi, ani osiadłemu przybyszowi, który przebywa pośród was jako przybysz — dopuszczać się żadnej z tych wszystkich obrzydliwości.+ 27 Bo wszystkich tych obrzydliwości dopuszczali się mieszkańcy tej ziemi, którzy byli przed wami,+ tak iż ziemia ta jest nieczysta. 28 Wtedy ta ziemia nie wypluje was za skalanie jej, tak jak wypluje narody, które były przed wami.+ 29 Jeżeli ktoś dopuszcza się którejś ze wszystkich tych obrzydliwości, to dusze, które się ich dopuszczają, zostaną zgładzone spośród swego ludu.+ 30 I macie wywiązywać się z obowiązku wobec mnie, by nie stosować się do żadnych odrażających zwyczajów, do których stosowano się przed wami,+ żebyście nie stali się przez nie nieczyści. Jam jest Jehowa, wasz Bóg’”.

19 I Jehowa powiedział jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do całego zgromadzenia synów Izraela i powiedz im: ‚Macie być święci,+ ponieważ ja, Jehowa, wasz Bóg, jestem święty.+

3 „‚Każdy z was ma się bać swej matki i swego ojca,+ macie też zachowywać moje sabaty.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg. 4 Nie zwracajcie się do nic niewartych bogów+ i nie wolno wam czynić sobie lanych bogów.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg.

5 „‚A jeśli składacie Jehowie ofiarę współuczestnictwa,+ składajcie ją tak, by zaskarbić sobie uznanie.+ 6 Należy ją jeść w dniu, w którym złożycie swą ofiarę, i zaraz następnego dnia, ale co pozostanie do trzeciego dnia, należy spalić w ogniu.+ 7 Gdyby jednak jedzono ją w trzecim dniu, byłaby czymś plugawym.+ Nie zostanie przyjęta z uznaniem.+ 8 A kto będzie ją jadł, ten odpowie za swe przewinienie,+ gdyż zbezcześcił świętą rzecz Jehowy; i dusza ta musi zostać zgładzona spośród swego ludu.

9 „‚A gdy będziecie urządzać żniwo w waszej ziemi, nie żnij ze swego pola aż do skraju i nie zbieraj pokłosia swego żniwa.+ 10 Nie zbieraj też resztek+ w swej winnicy i nie zbieraj rozsypanych winogron w swej winnicy. Masz je zostawić dla uciśnionego i dla osiadłego przybysza.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg.

11 „‚Nie wolno wam kraść+ i nie wolno wam zwodzić,+ i nikomu z was nie wolno się sprzeniewierzać swemu towarzyszowi.+ 12 I nie wolno wam przysięgać w moim imieniu na coś, co jest kłamstwem,+ abyś nie zbezcześcił imienia swego Boga. Jam jest Jehowa. 13 Nie wolno ci oszukiwać swego bliźniego+ i nie wolno ci rabować.+ Zapłata najemnika nie ma pozostawać u ciebie przez całą noc aż do rana.+

14 „‚Nie wolno ci złorzeczyć głuchemu, a przed ślepym nie wolno ci stawiać przeszkody;+ i będziesz się bał swego Boga.+ Jam jest Jehowa.

15 „‚Nie wolno wam dopuszczać się niesprawiedliwości w sądzie. Nie wolno ci maluczkiego traktować stronniczo+ i nie wolno ci faworyzować kogoś wielkiego.+ Sprawiedliwie winieneś osądzać swego towarzysza.

16 „‚Nie wolno ci krążyć wśród swego ludu, by rzucać oszczerstwa.+ Nie wolno ci nastawać na krew twego bliźniego.+ Jam jest Jehowa.

17 „‚Nie wolno ci w swym sercu nienawidzić swego brata.+ Masz zdecydowanie upominać swego towarzysza,+ abyś razem z nim nie ponosił grzechu.

18 „‚Nie wolno ci wywierać pomsty+ ani żywić urazy do synów swego ludu;+ i masz miłować swego bliźniego jak samego siebie.+ Jam jest Jehowa.

19 „‚Macie przestrzegać moich ustaw: Nie wolno ci krzyżować dwóch rodzajów zwierząt domowych. Nie wolno ci obsiewać pola dwoma rodzajami ziarna+ i nie wolno ci ubierać się w szatę z dwóch rodzajów włókna połączonych ze sobą.+

20 „‚Jeżeli mężczyzna położy się z kobietą i dojdzie u niego do wypływu nasienia, to jeśli ona jest służącą przeznaczoną dla kogoś innego i nie została jeszcze wykupiona ani nie została jej dana wolność, należy wymierzyć karę. Nie należy ich uśmiercić, gdyż ona nie została wyzwolona. 21 A on ma przed wejście do namiotu spotkania przyprowadzić dla Jehowy swój dar ofiarny za przewinienie — barana stanowiącego dar ofiarny za przewinienie.+ 22 I przed obliczem Jehowy kapłan dokona za niego przebłagania baranem stanowiącym dar ofiarny za przewinienie, za grzech, który popełnił; a grzech, który popełnił, zostanie mu przebaczony.+

23 „‚A gdy wejdziecie do tej ziemi i posadzicie jakieś drzewo zapewniające pokarm, macie jego owoc uważać za nieczysty jako jego „napletek”. Przez trzy lata pozostanie dla was nieobrzezany. Nie należy go jeść. 24 Lecz w czwartym roku wszystek jego owoc+ stanie się czymś świętym ku radosnemu świętowaniu dla Jehowy.+ 25 A w piątym roku możecie jeść jego owoc; tak zostanie wam dodany jego plon.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg.

26 „‚Nie wolno wam jeść niczego razem z krwią.+

„‚Nie wolno wam wypatrywać znaków wróżebnych+ i nie wolno wam zajmować się magią.+

27 „‚Nie wolno wam ścinać włosów dookoła głowy na wysokości pejsów i nie wolno ci niszczyć skraju swej brody.+

28 „‚I nie wolno wam robić na swym ciele nacięć ze względu na zmarłą duszę,+ nie wolno wam też wykonywać na sobie tatuowanych znaków. Jam jest Jehowa.

29 „‚Nie bezcześć swej córki, czyniąc z niej nierządnicę,+ by ta ziemia nie uprawiała nierządu i by ziemia nie napełniła się wyuzdaniem.+

30 „‚Macie zachowywać moje sabaty+ i odnosić się do mego sanktuarium z bojaźnią nacechowaną szacunkiem.+ Jam jest Jehowa.

31 „‚Nie zwracajcie się do mediów spirytystycznych+ i nie radźcie się tych, którzy trudnią się przepowiadaniem wydarzeń,+ żebyście przez nich nie stali się nieczyści. Jam jest Jehowa, wasz Bóg.

32 „‚Przed siwym włosem winieneś wstać+ i masz okazywać względy osobie starca,+ i masz się bać swego Boga.+ Jam jest Jehowa.

33 „‚A jeśli jakiś osiadły przybysz przebywa u was jako przybysz w waszej ziemi, nie wolno wam go gnębić.+ 34 Osiadły przybysz, który przebywa u was jako przybysz, ma się stać dla was jak wasz rodowity mieszkaniec; i masz go miłować jak samego siebie,+ byliście bowiem osiadłymi przybyszami w ziemi egipskiej.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg.

35 „‚Nie wolno wam dopuszczać się niesprawiedliwości przy sądzeniu,+ przy mierzeniu, przy ważeniu+ ani przy odmierzaniu płynów. 36 Macie mieć dokładną wagę,+ dokładne odważniki, dokładną efę i dokładny hin. Jam jest Jehowa, wasz Bóg, który was wyprowadził z ziemi egipskiej. 37 Macie więc przestrzegać wszystkich moich ustaw i wszystkich moich sądowniczych rozstrzygnięć i macie je spełniać.+ Jam jest Jehowa’”.

20 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Masz powiedzieć synom Izraela: ‚Każdy człowiek spośród synów Izraela i każdy osiadły przybysz przebywający w Izraelu jako przybysz, który kogoś ze swego potomstwa oddaje Molochowi,+ ma bezwarunkowo być uśmiercony. Lud tej ziemi ma go obrzucić kamieniami, żeby umarł. 3 A ja skieruję swe oblicze przeciw temu człowiekowi i zgładzę go spośród jego ludu,+ gdyż kogoś ze swego potomstwa oddał Molochowi, aby skalać me święte miejsce+ i zbezcześcić moje święte imię.+ 4 Jeśli zaś lud tej ziemi rozmyślnie zasłoni oczy przed owym człowiekiem, oddającym kogoś ze swego potomstwa Molochowi, i go nie uśmierci,+ 5 to ja skieruję swe oblicze przeciw temu człowiekowi i jego rodzinie+ i niechybnie zgładzę spośród ich ludu zarówno jego, jak i wszystkich, którzy wraz z nim uprawiają nierząd,+ dopuszczając się nierządu z Molochem.

6 „‚Jeśli chodzi o duszę, która się zwraca do mediów spirytystycznych+ oraz do tych, którzy się trudnią przepowiadaniem wydarzeń,+ aby uprawiać z takimi nierząd, ja skieruję swe oblicze przeciw tej duszy i zgładzę kogoś takiego spośród jego ludu.+

7 „‚A wy się uświęćcie i bądźcie święci,+ gdyż ja jestem Jehowa, wasz Bóg. 8 I przestrzegajcie moich ustaw, i je wykonujcie.+ Jam jest Jehowa, który was uświęca.+

9 „‚Jeśli jakiś człowiek złorzeczy swemu ojcu i swej matce,+ ma bezwarunkowo być uśmiercony.+ Złorzeczył przecież swemu ojcu i swej matce. Spadnie na niego jego własna krew.+

10 „‚A mężczyzna, który cudzołoży z żoną innego mężczyzny, cudzołoży z żoną swego bliźniego.+ Ma być bezwarunkowo uśmiercony — zarówno cudzołożnik, jak i cudzołożnica.+ 11 A mężczyzna, który się kładzie z żoną swego ojca, odsłonił nagość swego ojca.+ Oboje mają bezwarunkowo być uśmierceni. Spadnie na nich ich własna krew. 12 A jeśli mężczyzna kładzie się ze swą synową, oboje mają bezwarunkowo być uśmierceni.+ Dopuścili się pogwałcenia tego, co naturalne. Spadnie na nich ich własna krew.+

13 „‚A gdy jakiś mężczyzna kładzie się z inną osobą płci męskiej, tak jak mężczyzna kładzie się z kobietą, obaj dopuszczają się obrzydliwości.+ Mają bezwarunkowo być uśmierceni. Spadnie na nich ich własna krew.

14 „‚Jeśli mężczyzna weźmie sobie kobietę oraz jej matkę, jest to rozpasanie.+ Należy go wraz z nimi spalić w ogniu,+ żeby rozpasanie+ nie pozostawało wśród was.

15 „‚A jeśli mężczyzna da nasienie, które z niego wypłynie, jakiemuś zwierzęciu,+ to ma bezwarunkowo być uśmiercony, macie też zabić zwierzę. 16 I jeśli kobieta zbliży się do jakiegoś zwierzęcia, by z nim spółkować,+ zabijesz tę kobietę oraz to zwierzę. Mają bezwarunkowo ponieść śmierć. Spadnie na nich ich własna krew.

17 „‚A jeśli mężczyzna weźmie swoją siostrę, córkę swego ojca lub córkę swej matki, i zobaczy jej nagość, a ona zobaczy jego nagość, jest to hańbą.+ Zostaną więc zgładzeni na oczach synów swego ludu. Odsłonił nagość swej siostry. Niech odpowie za swe przewinienie.

18 „‚A jeśli mężczyzna kładzie się z kobietą, która miesiączkuje, i odsłania jej nagość, to obnażył jej źródło; ona też odsłoniła źródło swej krwi.+ Oboje więc zostaną zgładzeni spośród swego ludu.

19 „‚I nie wolno ci odsłonić nagości siostry twej matki+ oraz siostry twego ojca,+ gdyż zostałaby obnażona jego krewna.+ Niech odpowiedzą za swe przewinienie. 20 A mężczyzna, który się kładzie z żoną swego wujka, odsłania nagość swego wujka.+ Odpowiedzą za swój grzech. Umrą bezdzietnie.+ 21 Jeśli zaś mężczyzna weźmie żonę swego brata, jest to coś odrażającego.+ Odsłonił nagość swego brata. Będą bezdzietni.

22 „‚A wy macie przestrzegać wszystkich moich ustaw+ oraz wszystkich moich sądowniczych rozstrzygnięć+ i macie je wykonywać, żeby was nie wypluła+ ziemia, do której was prowadzę, byście w niej zamieszkali. 23 I nie wolno wam postępować według ustaw narodów, które wypędzam przed wami,+ gdyż one dopuściły się wszystkich tych rzeczy i ja się nimi brzydzę.+ 24 Dlatego wam powiedziałem:+ „Wy posiądziecie ich ziemię, ja zaś dam ją wam, abyście ją wzięli w posiadanie — ziemię mlekiem i miodem płynącą.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg, który was oddzielił od tych ludów”.+ 25 I macie czynić różnicę między zwierzęciem czystym a nieczystym oraz między ptakiem nieczystym a czystym;+ nie wolno wam plugawić+ swych dusz czworonożnym zwierzęciem ani ptakiem, ani czymkolwiek poruszającym się po ziemi, co wam oddzieliłem, uznając to za nieczyste. 26 I bądźcie dla mnie święci,+ gdyż ja, Jehowa, jestem święty;+ i oddzielam was od tych ludów, abyście się stali moją własnością.+

27 „‚A jeśli chodzi o mężczyznę lub kobietę, w których będzie duch mediumistyczny lub duch przepowiadania,+ mają bezwarunkowo być uśmierceni.+ Należy ich obrzucić kamieniami, żeby umarli. Spadnie na nich ich własna krew’”.+

21 I Jehowa rzekł do Mojżesza: „Przemów do kapłanów, synów Aarona, i powiedz im: ‚Niech nikt pośród swego ludu nie skala się zmarłą duszą.+ 2 Ale z powodu swego bliskiego krewnego, swej matki i swego ojca, i swego syna, i swej córki, i swego brata, 3 i swej siostry, dziewicy, swojej bliskiej krewnej, która jeszcze nie należała do żadnego mężczyzny — z jej powodu może się skalać. 4 Nie może się skalać [z powodu kobiety należącej] do jakiegoś właściciela wśród jego ludu, by się nie zbezcześcić. 5 Nie mają sobie robić łysiny na głowach+ i nie mają golić skraju swej brody,+ a na swym ciele nie mają robić nacięcia.+ 6 Mają być święci dla swego Boga+ i niech nie bezczeszczą imienia swego Boga,+ gdyż to oni składają ofiary ogniowe dla Jehowy, chleb swego Boga;+ i mają być święci.+ 7 Nierządnicy+ lub kobiety zhańbionej nie mają sobie wziąć; i kobiety rozwiedzionej+ z mężem nie mają sobie wziąć,+ gdyż kapłan jest święty dla swego Boga. 8 Toteż uświęcisz go,+ gdyż on ofiaruje chleb twego Boga. Ma być dla ciebie święty,+ gdyż ja, Jehowa, który was uświęcam, jestem święty.+

9 „‚A jeśli córka kapłana skala się uprawianiem nierządu, to kala swego ojca. Należy ją spalić w ogniu.+

10 „‚Ten zaś, kto jest arcykapłanem pośród swych braci, któremu wylano na głowę olejek do namaszczania+ i którego ręka została napełniona mocą, by nosił szaty,+ nie może wichrzyć włosów na swej głowie+ i nie może rozdzierać swych szat.+ 11 I nie ma podchodzić do żadnej zmarłej duszy.+ Nie może się skalać z powodu swego ojca ani swej matki. 12 Nie może też wychodzić z sanktuarium i bezcześcić sanktuarium swego Boga,+ gdyż ma na sobie znak poświęcenia, olejek do namaszczania od swego Boga.+ Jam jest Jehowa.

13 „‚Niech weźmie sobie kobietę, która jest dziewicą.+ 14 A wdowy ani kobiety rozwiedzionej, ani zhańbionej, nierządnicy — żadnej z nich nie może sobie wziąć, ale pojmie za żonę dziewicę ze swego ludu. 15 I nie wolno mu bezcześcić swego potomstwa wśród swego ludu,+ bom ja jest Jehowa, który go uświęca’”.+

16 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 17 „Powiedz Aaronowi, mówiąc: ‚Żaden mężczyzna z twego potomstwa przez wszystkie ich pokolenia, mający jakąś wadę,+ nie może się zbliżać, by ofiarować chleb swego Boga.+ 18 Jeżeli jakiś mężczyzna ma wadę, to nie może się zbliżać: mężczyzna ślepy albo kulawy, albo z rozszczepionym nosem, albo z jedną kończyną przydługą,+ 19 albo mężczyzna mający złamaną nogę lub złamaną rękę, 20 albo garbaty, albo wątły, albo chory na oczy, albo oparszywiały, albo mający liszaje, albo mający zgniecione jądra.+ 21 Żaden mężczyzna z potomstwa kapłana Aarona mający jakąś wadę nie może się zbliżać, by składać ofiary ogniowe dla Jehowy.+ Ma jakąś wadę. Nie może się zbliżać, by ofiarować chleb swego Boga.+ 22 Może jeść chleb swego Boga z rzeczy najświętszych+ i z rzeczy świętych.+ 23 Nie może jednak zbliżać się do zasłony+ i nie może przystępować do ołtarza,+ gdyż ma jakąś wadę;+ i nie może bezcześcić mego sanktuarium,+ bom ja jest Jehowa, który ich uświęca’”.+

24 Toteż Mojżesz przemówił do Aarona i jego synów oraz do wszystkich synów Izraela.

22 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Powiedz Aaronowi oraz jego synom, żeby się trzymali z dala od świętych rzeczy synów Izraela i nie bezcześcili mojego świętego imienia+ w rzeczach, które dla mnie uświęcają.+ Jam jest Jehowa. 3 Powiedz im: ‚Przez wszystkie wasze pokolenia każdy mężczyzna z całego waszego potomstwa, który — gdy jest na nim jego nieczystość+ — zbliży się do świętych rzeczy, uświęcanych przez synów izraelskich dla Jehowy, dusza ta ma zostać zgładzona sprzed mego oblicza. Jam jest Jehowa. 4 Żaden mężczyzna z potomstwa Aarona, jeśli jest trędowaty+ lub ma wyciek,+ nie może jeść ze świętych rzeczy, dopóki nie stanie się czysty,+ ani ten, kto dotknie kogoś nieczystego z powodu zmarłej duszy,+ ani mężczyzna, u którego nastąpił wypływ nasienia,+ 5 ani mężczyzna, który dotknie jakiegoś rojącego się stworzenia, które jest dla niego nieczyste,+ lub dotknie kogoś, kto jest dla niego nieczysty z powodu jakiejkolwiek swej nieczystości.+ 6 Dusza, która dotknie czegoś takiego, będzie nieczysta aż do wieczora i nie może jeść nic ze świętych rzeczy, lecz wykąpie swe ciało w wodzie.+ 7 Gdy słońce zajdzie, wtedy będzie czysty, a potem może jeść coś ze świętych rzeczy, gdyż jest to jego chleb.+ 8 Nie będzie też jadł żadnej padliny ani niczego rozszarpanego przez dzikie zwierzęta, aby się nie stał przez to nieczysty.+ Jam jest Jehowa.

9 „‚I będą się wywiązywać ze swego obowiązku wobec mnie, żeby z jego powodu nie obciążyli się grzechem i nie musieli umrzeć,+ gdyż to bezcześcili. Jam jest Jehowa, który ich uświęca.

10 „‚I żaden obcy nie ma jeść nic świętego.+ Żaden osiedleniec mieszkający u kapłana ani najemnik nie ma jeść nic świętego. 11 Ale jeśli kapłan nabędzie jakąś duszę, jako nabytą za swe pieniądze, to ktoś taki może to jeść. Również niewolnicy urodzeni w jego domu mogą jeść jego chleb.+ 12 A jeśli córka kapłana zostanie żoną mężczyzny obcego, to nie może jeść z daniny świętych rzeczy. 13 Ale jeśli córka kapłana zostanie wdową lub rozwiedzioną, nie mając potomstwa, i powróci do domu ojca jak w swej młodości,+ może jeść chleb swego ojca;+ lecz żaden obcy nie może się nim żywić.

14 „‚A jeśli ktoś przez pomyłkę zje coś świętego,+ to doda do tego jedną piątą+ i da tę świętą rzecz kapłanowi. 15 Nie mają więc bezcześcić świętych rzeczy synów Izraela, które oni składają Jehowie,+ 16 i ściągnąć na nich kary za winę z powodu jedzenia ich świętych rzeczy; bom ja jest Jehowa, który ich uświęca’”.

17 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 18 „Przemów do Aarona i jego synów oraz do wszystkich synów Izraela i powiedz im: ‚Jeżeli jakiś mężczyzna z domu Izraela lub jakiś osiadły przybysz w Izraelu składa swój dar ofiarny+ — czy chodzi o ich dary ślubowane,+ czy ich dobrowolne dary ofiarne,+ które składaliby Jehowie na całopalenie — 19 jeśli ma to zjednać wam uznanie,+ winien to być zdrowy+ samiec ze stada, z baranków lub z kozłów. 20 Niczego, co ma wadę, nie wolno wam składać,+ gdyż to nie zjedna wam uznania.

21 „‚A jeśli mężczyzna składa Jehowie ofiarę współuczestnictwa,+ by spełnić ślub,+ albo jako dobrowolny dar ofiarny, ma to być zdrowe zwierzę ze stada lub z trzody, żeby zjednało uznanie. Nie może w nim być żadnej wady. 22 Niczego, co jest ślepe albo ma złamanie lub nacięcie, lub brodawkę, lub oparszywienie, lub liszaj+ — niczego takiego nie wolno wam składać Jehowie, żadnej też ofiary ogniowej+ z tego nie wolno wam położyć na ołtarzu dla Jehowy. 23 Natomiast byka lub owcę z którąś częścią ciała za długą lub za krótką+ możesz uczynić dobrowolnym darem ofiarnym; lecz jako dar ślubowany nie zostanie przyjęty z uznaniem. 24 Ale tego, które ma jądra+ zgniecione lub zmiażdżone, lub oderwane, lub wycięte, nie wolno wam złożyć Jehowie i w waszej ziemi nie będziecie takich ofiarować. 25 I żadnego z nich, pochodzącego z ręki cudzoziemca, nie wolno wam składać jako chleba waszego Boga, gdyż mają skazę. Mają w sobie wadę.+ Nie zostaną od was przyjęte z uznaniem’”.+

26 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 27 „Jeśli urodzi się byk lub baranek, lub kozioł, to pozostanie pod swoją matką siedem dni,+ ale ósmego dnia i później będzie przyjęty z uznaniem jako dar ofiarny, jako ofiara ogniowa dla Jehowy. 28 Byka zaś i owcy nie wolno wam zarzynać wraz z ich młodymi w tym samym dniu.+

29 „A gdy będziecie składać Jehowie ofiarę dziękczynienia,+ złóżcie ją, by zjednać sobie uznanie. 30 Należy ją zjeść w tym samym dniu.+ Nic z niej nie wolno wam pozostawić do rana.+ Jam jest Jehowa.

31 „I przestrzegajcie moich przykazań, i je wykonujcie.+ Jam jest Jehowa. 32 I nie wolno wam bezcześcić mojego świętego imienia,+ a ja mam być uświęcany pośród synów Izraela.+ Jam jest Jehowa, który was uświęca,+ 33 ten, który was wyprowadza z ziemi egipskiej, by się okazać dla was Bogiem.+ Jam jest Jehowa”.

23 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Okresowe święta+ Jehowy, które macie ogłosić,+ to święte zgromadzenia. Oto moje okresowe święta:

3 „‚Sześć dni można wykonywać pracę, ale w siódmym dniu jest sabat całkowitego odpoczynku,+ święte zgromadzenie. Nie możecie wykonywać żadnej pracy. Jest to sabat dla Jehowy wszędzie, gdzie mieszkacie.+

4 „‚Oto okresowe święta+ Jehowy, święte zgromadzenia,+ które macie ogłosić w ich wyznaczonych+ porach: 5 W miesiącu pierwszym, czternastego dnia tego miesiąca,+ między dwoma wieczorami jest Pascha+ dla Jehowy.

6 „‚A piętnastego dnia tego miesiąca jest Święto Przaśników dla Jehowy.+ Przez siedem dni macie jeść przaśniki.+ 7 Pierwszego dnia urządzicie święte zgromadzenie.+ Nie możecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. 8 Ale przez siedem dni będziecie składać Jehowie ofiarę ogniową. Siódmego dnia będzie święte zgromadzenie. Nie możecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy’”.

9 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 10 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Gdy już wejdziecie do ziemi, którą wam daję, i zbierzecie jej żniwo, to przyniesiecie do kapłana snop pierwocin+ waszego żniwa. 11 A on będzie kołysał snopem+ przed Jehową, by zjednać wam uznanie. Kapłan będzie nim kołysał zaraz następnego dnia po sabacie. 12 A w dniu, w którym dacie kołysać snopem, złożycie zdrowego, rocznego baranka na całopalenie dla Jehowy; 13 a jako jego ofiarę zbożową dwie dziesiąte efy wybornej mąki nasączonej oliwą na ofiarę ogniową dla Jehowy, kojącą woń; a jako jego ofiarę płynną czwartą część hinu wina. 14 I nie wolno wam jeść chleba ani prażonego ziarna, ani świeżego ziarna aż do tego dnia+ — aż przyniesiecie dar ofiarny dla waszego Boga. Jest to ustawa po czas niezmierzony dla waszych pokoleń wszędzie, gdzie mieszkacie.

15 „‚I odliczycie sobie siedem sabatów+ od dnia po sabacie, od dnia, gdy przyniesiecie snopek na ofiarę kołysaną. Mają one być pełne. 16 Macie liczyć do dnia po siódmym sabacie, pięćdziesiąt dni,+ i złożycie Jehowie nową ofiarę zbożową.+ 17 Ze swych miejsc zamieszkania macie przynieść dwa chleby+ na ofiarę kołysaną. Mają one być z dwóch dziesiątych efy wybornej mąki. Należy je upiec na zakwasie+ jako pierwsze dojrzałe plony dla Jehowy.+ 18 A razem z chlebami złożycie siedem zdrowych, rocznych baranków+ oraz jednego młodego byka i dwa barany. Mają one być całopaleniem dla Jehowy razem z ich ofiarą zbożową oraz ich ofiarami płynnymi, stanowiącymi ofiarę ogniową o kojącej woni dla Jehowy. 19 I złożycie jedno koźlę z kóz+ jako dar ofiarny za grzech oraz dwa roczne baranki jako ofiarę współuczestnictwa.+ 20 A kapłan będzie nimi kołysał+ razem z chlebami z pierwszych dojrzałych plonów, wraz z dwoma barankami, jako ofiarą kołysaną przed Jehową. Mają one być czymś świętym w oczach Jehowy, przeznaczonym dla kapłana.+ 21 I podacie obwieszczenie w tymże dniu;+ odbędzie się dla was święte zgromadzenie. Nie możecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. Jest to ustawa po czas niezmierzony dla waszych pokoleń we wszystkich waszych miejscach zamieszkania.

22 „‚A gdy będziecie urządzać żniwo w swojej ziemi, nie dochodź do samego skraju swego pola, gdy żniesz, i nie zbieraj pokłosia swego żniwa.+ Masz je zostawić dla uciśnionego+ i dla osiadłego przybysza.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg’”.

23 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 24 „Przemów do synów Izraela i powiedz: ‚W miesiącu siódmym,+ pierwszego dnia tego miesiąca, ma nastać dla was całkowity odpoczynek, upamiętnienie dęciem w trąby,+ święte zgromadzenie.+ 25 Nie możecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy, macie natomiast złożyć ofiarę ogniową dla Jehowy’”.

26 Nadto Jehowa rzekł do Mojżesza, mówiąc: 27 „Jednakże dziesiątego dnia tego siódmego miesiąca jest Dzień Przebłagania.+ Ma się odbyć dla was święte zgromadzenie, a wy będziecie trapić swe dusze+ oraz złożycie ofiarę+ ogniową dla Jehowy. 28 I w tymże dniu nie wolno wam wykonywać żadnej pracy, gdyż jest to Dzień Przebłagania, by dokonać za was przebłagania+ przed obliczem Jehowy, waszego Boga; 29 każda bowiem dusza, która nie będzie się trapić w tym właśnie dniu, zostanie zgładzona spośród swego ludu.+ 30 A co się tyczy każdej duszy, która by w tym dniu wykonywała jakąkolwiek pracę — ja zgładzę tę duszę spośród jej ludu.+ 31 Nie wolno wam wykonywać żadnej pracy.+ Jest to ustawa po czas niezmierzony dla waszych pokoleń wszędzie, gdzie mieszkacie. 32 Jest to dla was sabat całkowitego odpoczynku+ i będziecie trapić+ swe dusze dziewiątego dnia tego miesiąca wieczorem. Od wieczora do wieczora macie obchodzić wasz sabat”.

33 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 34 „Przemów do synów Izraela i powiedz: ‚Piętnastego dnia tego siódmego miesiąca jest przez siedem dni Święto Szałasów dla Jehowy.+ 35 W pierwszym dniu jest święte zgromadzenie. Nie możecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy. 36 Przez siedem dni macie składać ofiarę ogniową dla Jehowy. W dniu ósmym ma się odbyć dla was święte zgromadzenie+ i macie złożyć ofiarę ogniową dla Jehowy. Jest to uroczyste zgromadzenie. Nie możecie wykonywać żadnej ciężkiej pracy.

37 „‚Są to okresowe święta+ Jehowy, które macie ogłosić jako święte zgromadzenia,+ w celu składania ofiary ogniowej+ dla Jehowy: całopalenia+ i ofiary zbożowej+ wchodzącej w skład tej ofiary, i ofiar płynnych+ według tego, co przypada na ów dzień, 38 oprócz sabatów Jehowy+ i oprócz waszych darów,+ i oprócz wszystkich waszych ślubowanych darów ofiarnych,+ i oprócz wszystkich waszych dobrowolnych darów ofiarnych,+ które macie dawać Jehowie. 39 Jednakże piętnastego dnia miesiąca siódmego, gdy zbierzecie plony ziemi, macie obchodzić święto+ Jehowy przez siedem dni.+ W pierwszym dniu jest całkowity odpoczynek i w ósmym dniu jest całkowity odpoczynek.+ 40 I w pierwszym dniu macie sobie wziąć owoc z okazałych drzew, liście drzew palmowych+ i gałęzie z gałęzistych drzew oraz topoli z doliny potoku, i przez siedem dni będziecie się radować+ przed Jehową, waszym Bogiem. 41 I będziecie je obchodzić jako święto dla Jehowy przez siedem dni w roku.+ Będziecie je za waszych pokoleń obchodzić w miesiącu siódmym jako ustawę po czas niezmierzony. 42 Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach.+ Wszyscy rodowici mieszkańcy w Izraelu mają mieszkać w szałasach,+ 43 by wasze pokolenia wiedziały,+ że w szałasach kazałem mieszkać synom Izraela, gdy ich wyprowadzałem z ziemi egipskiej.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg’”.

44 Toteż Mojżesz powiedział synom Izraela o okresowych świętach+ Jehowy.

24 I Jehowa odezwał się do Mojżesza, mówiąc: 2 „Nakaż synom Izraela, żeby się dla ciebie postarali o czystą, wytłoczoną oliwę z oliwek na oświetlenie,+ by zawsze można było zapalać lampę.+ 3 Na zewnątrz zasłony Świadectwa w namiocie spotkania Aaron ma dbać o to, by była gotowa przed Jehową od wieczora aż do rana, zawsze. Jest to ustawa po czas niezmierzony przez wasze pokolenia. 4 Na świeczniku+ ze szczerego złota ma zawsze+ ustawiać lampy+ przed Jehową.

5 „A ty weźmiesz wybornej mąki i upieczesz z niej dwanaście okrągłych placków. Na każdy okrągły placek należy zużyć dwie dziesiąte efy. 6 I ułożysz je w dwa stosy, po sześć w stosie,+ na stole ze szczerego złota przed Jehową.+ 7 I na każdym stosie położysz czystą wonną żywicę, a będzie to służyć za chleb przypomnienia,+ za ofiarę ogniową dla Jehowy. 8 W każdym dniu sabatu, zawsze, winien je układać przed Jehową.+ Jest to przymierze po czas niezmierzony z synami Izraela. 9 A przypadnie to Aaronowi i jego synom+ i będą to jeść w świętym miejscu,+ gdyż jest to dla niego coś szczególnie świętego z ofiary ogniowej dla Jehowy, jako przepis po czas niezmierzony”.

10 A oto syn pewnej izraelskiej kobiety, który był jednak synem Egipcjanina,+ wszedł między synów Izraela i ten syn Izraelitki oraz pewien Izraelita zaczęli się ze sobą bić+ w obozie. 11 I syn tej izraelskiej kobiety zaczął lżyć Imię+ oraz mu złorzeczyć.+ Przyprowadzono go więc do Mojżesza.+ A jego matka miała na imię Szelomit i była córką Dibriego z plemienia Dana. 12 Wtedy oddano go pod straż,+ dopóki nie otrzymają wyraźnego oznajmienia według tego, co powie Jehowa.+

13 A Jehowa przemówił do Mojżesza i rzekł: 14 „Tego, który złorzeczył, wyprowadź poza obóz;+ a wszyscy, którzy go słyszeli, niech położą ręce+ na jego głowie i niech całe zgromadzenie ukamienuje go kamieniami.+ 15 I masz powiedzieć do synów Izraela, mówiąc: ‚Jeżeli ktoś złorzeczy swemu Bogu, to odpowie za swój grzech. 16 Tego więc, kto lży imię Jehowy, należy koniecznie uśmiercić.+ Całe zgromadzenie ma go koniecznie ukamienować kamieniami. Osiadłego przybysza, tak samo jak rodowitego mieszkańca, należy uśmiercić za to, że lżył Imię.+

17 „‚A jeśli ktoś śmiertelnie ugodzi jakąś duszę ludzką, ma bezwarunkowo zostać uśmiercony.+ 18 Ten zaś, kto śmiertelnie ugodzi duszę zwierzęcia domowego, ma dać za nią odszkodowanie, duszę za duszę.+ 19 A jeśli ktoś spowoduje u swego towarzysza jakieś uszkodzenie, to jak on uczynił, tak należy uczynić jemu.+ 20 Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb; takie samo uszkodzenie, jakie spowodował u tego człowieka, należy spowodować u niego.+ 21 A kto śmiertelnie ugodzi zwierzę,+ ma za nie dać odszkodowanie,+ lecz kto śmiertelnie ugodzi człowieka, ma zostać uśmiercony.+

22 „‚Ma was obowiązywać jedno sądownicze rozstrzygnięcie. Osiadły przybysz ma być na równi z rodowitym mieszkańcem,+ bom ja jest Jehowa, wasz Bóg’”.+

23 Potem Mojżesz przemówił do synów Izraela, a oni wyprowadzili tego, który złorzeczył, poza obóz i ukamienowali go kamieniami.+ Synowie Izraela uczynili więc tak, jak Jehowa nakazał Mojżeszowi.

25 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza na górze Synaj, mówiąc: 2 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Gdy w końcu wejdziecie do ziemi, którą ja wam daję,+ ziemia ta będzie obchodzić sabat dla Jehowy.+ 3 Sześć lat masz obsiewać swe pole i sześć lat masz przycinać winnicę, i będziesz zbierał plon ziemi.+ 4 Lecz w siódmym roku ma nastąpić sabat całkowitego odpoczynku dla ziemi,+ sabat dla Jehowy. Nie wolno ci obsiewać swego pola i nie wolno ci przycinać swej winnicy. 5 Nie wolno ci żąć tego, co wyrośnie z rozsypanych ziaren twego żniwa, i nie wolno ci zbierać winogron z twej nie przycinanej winorośli. Ma nastąpić rok całkowitego odpoczynku dla ziemi. 6 A plon sabatu ziemi będzie wam służył za pokarm: tobie i twemu niewolnikowi, i twej niewolnicy, i twemu najemnikowi oraz osiedleńcowi u ciebie — tym, którzy przebywają u ciebie jako przybysze, 7 jak również twemu zwierzęciu domowemu i dzikiemu zwierzęciu, które jest na twojej ziemi. Cały jej plon będzie służył za pożywienie.

8 „‚I odliczysz sobie siedem sabatów lat, siedem razy po siedem lat, a dni owych siedmiu sabatów lat będzie dla ciebie ogółem czterdzieści dziewięć lat. 9 A w siódmym miesiącu, dziesiątego dnia tego miesiąca,+ każesz zadąć w róg+ o donośnym dźwięku; w Dniu Przebłagania+ każecie zadąć w róg po całej waszej ziemi. 10 I uświęcicie rok pięćdziesiąty, i w całej ziemi ogłosicie oswobodzenie wszystkim jej mieszkańcom.+ Będzie to dla was Jubileusz+ i powrócicie każdy do swej posiadłości, każdy też powróci do swej rodziny.+ 11 Rok pięćdziesiąty będzie dla was Jubileuszem.+ Nie wolno wam siać ani zbierać tego, co wyrosło z rozsypanych ziaren, ani zbierać winogron z nie przycinanych winorośli.+ 12 Jest to bowiem Jubileusz. Ma być dla was czymś świętym. Możecie jeść wprost z pola to, co rodzi ziemia.+

13 „‚W owym roku Jubileuszu macie powrócić każdy do swej własności.+ 14 Jeżeli będziecie sprzedawać towar swemu towarzyszowi lub kupować z ręki swego towarzysza, nie krzywdźcie jeden drugiego.+ 15 Według liczby lat po Jubileuszu masz kupować od swego towarzysza; według liczby lat zbiorów ma on sprzedawać tobie.+ 16 Im więcej lat, tym bardziej ma podwyższyć jego cenę kupna,+ a im mniej lat, tym bardziej ma obniżyć jego cenę kupna, gdyż sprzedaje ci liczbę zbiorów. 17 I żadnemu z was nie wolno krzywdzić swego towarzysza,+ i będziesz się bał swego Boga,+ bom ja jest Jehowa, wasz Bóg.+ 18 Macie więc wprowadzać w czyn moje ustawy i przestrzegać moich sądowniczych rozstrzygnięć, macie też wprowadzać je w czyn. Wówczas będziecie bezpiecznie mieszkać na tej ziemi.+ 19 A ziemia wyda swój plon+ i będziecie jeść do syta oraz mieszkać na niej bezpiecznie.+

20 „‚Lecz jeśli powiecie: „Co mamy jeść w roku siódmym, skoro nie możemy siać ani zbierać plonów?”,+ 21 to ja zapewnię wam moje błogosławieństwo w roku szóstym i on wyda plon na trzy lata.+ 22 I będziecie siać w roku ósmym, a jeść będziecie ze starego zbioru aż do roku dziewiątego. Dopóki nie będzie jego zbioru, będziecie jedli stary.

23 „‚A zatem ziemi nie należy sprzedawać na zawsze,+ gdyż ziemia jest moja.+ Wy bowiem z mojego punktu widzenia jesteście osiadłymi przybyszami i osiedleńcami.+ 24 I w całej ziemi będącej w waszym posiadaniu macie przyznawać ziemi prawo odkupu.+

25 „‚Jeżeli twój brat zubożeje i musi sprzedać coś ze swej posiadłości, to przyjdzie wykupiciel blisko z nim spokrewniony i odkupi to, co jego brat sprzedał.+ 26 Natomiast jeśli ktoś nie ma żadnego wykupiciela, a swą własną ręką osiąga zysk i ma dosyć na dokonanie wykupu, 27 to odliczy lata od czasu sprzedania i zwróci resztę pieniędzy człowiekowi, któremu sprzedał, a sam wróci do swej posiadłości.+

28 „‚Lecz gdyby jego ręka nie posiadała dosyć, by mu oddać, wówczas to, co sprzedał, ma pozostać dalej w ręce nabywcy aż do roku Jubileuszu;+ i zostanie zwolnione podczas Jubileuszu, i on powróci do swej posiadłości.+

29 „‚A jeśli ktoś sprzeda dom mieszkalny w mieście otoczonym murem, jego prawo wykupu będzie pozostawać w mocy, aż upłynie rok od jego sprzedania; jego prawo wykupu+ pozostanie w mocy przez cały rok. 30 Lecz jeśli nie zostanie odkupiony przed upływem całego roku, to dom w mieście mającym mur na zawsze pozostanie własnością nabywcy za jego pokoleń. Nie zostanie zwolniony podczas Jubileuszu. 31 Jednakże domy w osadach nie otoczonych murem należy uważać za należące do pola tej krainy. Prawo wykupu+ ma co do niego pozostawać w mocy, a zostanie to zwolnione podczas Jubileuszu.+

32 „‚Jeśli chodzi o miasta Lewitów i domy w miastach, które do nich należą,+ prawo wykupu dla Lewitów ma pozostawać w mocy po czas niezmierzony.+ 33 A jeśli mienia Lewitów nie odkupiono, dom sprzedany w mieście, w którym jest jego własność, zostanie zwolniony podczas Jubileuszu,+ gdyż domy w miastach Lewitów należą do nich pośród synów Izraela.+ 34 A pola terenu pastwiskowego+ ich miast nie można sprzedać, gdyż należy do nich po czas niezmierzony.

35 „‚A jeśli twój brat, który jest koło ciebie, zubożeje i finansowo podupadnie,+ to masz go wesprzeć.+ Ma żyć u ciebie jak osiadły przybysz i osiedleniec.+ 36 Nie bierz od niego odsetek ani lichwy,+ lecz masz się bać swego Boga;+ a twój brat będzie żył u ciebie. 37 Nie dawaj mu swych pieniędzy na procent+ i nie dawaj swej żywności na lichwę. 38 Jam jest Jehowa, wasz Bóg, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, aby dać wam ziemię Kanaan+ i okazać się waszym Bogiem.+

39 „‚A jeśli twój brat, który jest koło ciebie, zubożeje i musi się tobie sprzedać,+ nie wolno ci go wykorzystywać do pracy w służbie niewolniczej.+ 40 Będzie u ciebie jak najemnik,+ jak osiedleniec. Będzie służył u ciebie do roku Jubileuszu. 41 I odejdzie od ciebie wolny, on i jego synowie z nim, i wróci do swej rodziny, wróci do posiadłości swych praojców.+ 42 Bo są oni moimi niewolnikami, których wyprowadziłem z ziemi egipskiej.+ Nie wolno im sprzedawać samych siebie, jak się sprzedaje niewolnika. 43 Nie możesz go deptać jak tyran;+ masz się bać swego Boga.+ 44 Jeśli chodzi o twego niewolnika i twoją niewolnicę, których nabywasz spośród okolicznych narodów — spośród nich możecie kupić niewolnika i niewolnicę. 45 A także spośród synów osiedleńców, którzy przebywają u was jako przybysze+ — możecie kupować spośród nich, jak również spośród ich rodzin, które są u was, tych, którzy się im urodzili w waszej ziemi; i staną się waszą własnością. 46 I będziecie ich przekazywać jako dziedzictwo waszym synom po was, by dziedziczyli jako własność po czas niezmierzony.+ Możecie ich wykorzystywać do pracy, ale jeśli chodzi o waszych braci, synów Izraela, nie możesz jeden drugiego deptać jak tyran.+

47 „‚Ale jeśli się wzbogaci ręka osiadłego przybysza lub kogoś, kto się u ciebie osiedlił, a twój brat, który jest koło niego, zubożeje i będzie musiał sprzedać samego siebie osiadłemu przybyszowi lub komuś, kto się u ciebie osiedlił, albo członkowi rodziny osiadłego przybysza, 48 to gdy sprzedał siebie,+ w jego wypadku prawo wykupu będzie pozostawać w mocy.+ Któryś z jego braci może go wykupić.+ 49 Albo jego wujek, albo syn jego wujka może go wykupić, albo którykolwiek z jego cielesnych krewnych,+ ktoś z jego rodziny, może go wykupić.

„‚Albo jeśli jego ręka się wzbogaci, to sam siebie wykupi.+ 50 I rozliczy się ze swym nabywcą od roku, gdy mu siebie sprzedał, aż do roku Jubileuszu,+ a pieniądze za sprzedanie go winny odpowiadać liczbie lat.+ Pozostanie u niego według tego, jak się liczy dni pracy najemnika.+ 51 Jeśli jeszcze pozostaje wiele lat, ma stosownie do nich zapłacić swą cenę wykupu z pieniędzy, za które go nabyto. 52 Ale jeśli pozostaje tylko kilka lat do roku Jubileuszu,+ dokona obliczenia. Stosownie do tych lat ma zapłacić cenę swego wykupu. 53 Ma rok po roku pozostawać u niego jako najemnik.+ Tamten nie może go na twoich oczach deptać jak tyran.+ 54 Jeśli jednak nie może się wykupić na tych warunkach, to odejdzie wolny w roku Jubileuszu,+ on i jego synowie z nim.

55 „‚Bo dla mnie synowie Izraela są niewolnikami. Są moimi niewolnikami,+ których wyprowadziłem z ziemi egipskiej.+ Jam jest Jehowa, wasz Bóg.+

26 „‚Nie wolno wam czynić sobie nic niewartych bogów+ i nie wolno wam stawiać sobie rzeźbionego wizerunku+ ani świętego słupa, i nie wolno wam wystawiać żadnego kamienia na pokaz+ w waszej ziemi, by mu się kłaniać;+ bom ja jest Jehowa, wasz Bóg. 2 Macie zachowywać moje sabaty+ i odnosić się do mego sanktuarium z bojaźnią nacechowaną szacunkiem. Jam jest Jehowa.

3 „‚Jeśli będziecie postępować według moich ustaw oraz przestrzegać moich przykazań i wprowadzać je w czyn,+ 4 to dam wam deszcze we właściwym czasie+ i ziemia wyda swój urodzaj,+ a drzewo polne wyda swój owoc.+ 5 I wasza młocka trwać będzie do winobrania, a winobranie potrwa do siewu; i będziecie jeść chleb do syta+ oraz mieszkać bezpiecznie w swojej ziemi.+ 6 I zaprowadzę w tej ziemi pokój,+ i położycie się, a nikt nie przyprawi was o drżenie;+ sprawię też, że zniknie z ziemi+ dziki zwierz wyrządzający szkodę, i nie przejdzie przez waszą ziemię miecz.+ 7 I będziecie ścigać swych nieprzyjaciół,+ a oni padną przed wami od miecza. 8 I pięciu z was będzie ścigać setkę, a stu z was rzuci się w pościg za dziesięcioma tysiącami i wasi nieprzyjaciele padną przed wami od miecza.+

9 „‚A ja zwrócę się ku wam+ i uczynię was płodnymi, i rozmnożę was,+ i wywiążę się z mego przymierza zawartego z wami.+ 10 I będziecie jeść stare zbiory z poprzedniego roku,+ i wyniesiecie stare przed nowymi. 11 A umieszczę pośród was swój przybytek+ i moja dusza nie będzie się wami brzydzić.+ 12 I będę się przechadzał pośród was, i będę waszym Bogiem,+ a wy będziecie moim ludem.+ 13 Jam jest Jehowa, wasz Bóg, który was wyprowadził z ziemi egipskiej, abyście nie byli ich niewolnikami,+ i ja połamałem drążki waszego jarzma, i sprawiłem, że chodzicie wyprostowani.+

14 „‚Lecz jeśli nie będziecie mnie słuchać ani spełniać wszystkich tych przykazań+ 15 i jeśli odrzucicie moje ustawy,+ i jeśli wasze dusze będą się brzydzić moimi sądowniczymi rozstrzygnięciami, tak iż nie będziecie spełniać wszystkich moich przykazań, aż w końcu pogwałcicie moje przymierze,+ 16 to ja postąpię z wami tak: wymierzając karę, utrapię was gruźlicą+ i trawiącą gorączką, sprawię, że przygasną oczy+ i omdleje dusza.+ I będziecie siać swe ziarno na próżno, gdyż wasi nieprzyjaciele na pewno wam je zjedzą.+ 17 A ja zwrócę swe oblicze przeciwko wam i zostaniecie pokonani przez waszych nieprzyjaciół;+ ci zaś, którzy was nienawidzą, będą po was deptać+ i będziecie uciekać, choć nikt was nie będzie ścigał.+

18 „‚Jeśli jednak mimo to nie będziecie mnie słuchać, ukarzę was za wasze grzechy siedem razy surowiej.+ 19 Będę też musiał złamać pychę waszej siły i sprawię, że wasze niebiosa będą jak żelazo,+ a wasza ziemia jak miedź. 20 I na próżno użyjecie swej mocy, gdyż wasza ziemia nie wyda swego plonu,+ a drzewo ziemi nie wyda swego owocu.+

21 „‚Lecz jeśli dalej będziecie postępować na przekór mnie i nie będziecie chcieli mnie słuchać, to zadam wam siedmiokrotnie więcej ciosów, odpowiednio do waszych grzechów.+ 22 I naślę na was dzikie zwierzęta polne,+ a one pozbawią was dzieci+ i wytępią wasze zwierzęta domowe, i zmniejszą waszą liczebność, a wasze drogi opustoszeją.+

23 „‚Jeśli zaś nie pozwolicie, bym was tym wszystkim skorygował,+ i będziecie postępować na przekór mnie, 24 to ja, ja sam, będę postępował na przekór wam;+ i ja, właśnie ja, uderzę was siedmiokrotnie za wasze grzechy.+ 25 I sprowadzę na was miecz, który wywrze pomstę+ za przymierze;+ i zbierzecie się w swych miastach, a ja ześlę na was zarazę+ i zostaniecie wydani w rękę nieprzyjaciela.+ 26 Gdy połamię wam drążki, na których wiszą okrągłe chleby,+ dziesięć kobiet będzie piec wasz chleb tylko w jednym piecu i wydawać wasz chleb według wagi;+ i będziecie jedli, ale się nie nasycicie.+

27 „‚Lecz jeśli i wtedy nie będziecie mnie słuchać i będziecie postępować na przekór mnie,+ 28 to będę z gniewem postępował na przekór wam+ i ja sam ukarzę was siedmiokrotnie za wasze grzechy.+ 29 Będziecie więc jedli ciało swych synów i będziecie jedli ciało swych córek.+ 30 I unicestwię wasze święte wyżyny,+ i pościnam wasze kadzielnie, a wasze trupy rzucę na trupy waszych gnojowych bożków;+ i moja dusza po prostu będzie się wami brzydzić.+ 31 I oddam wasze miasta pod miecz,+ i spustoszę wasze sanktuaria,+ i nie będę wąchał waszych kojących woni.+ 32 I spustoszę ziemię,+ a wasi nieprzyjaciele, którzy w niej mieszkają, widząc to, wprost osłupieją.+ 33 Was zaś rozproszę między narodami+ i dobędę za wami miecza;+ i wasza ziemia stanie się pustkowiem,+ a wasze miasta obrócą się w opustoszałą ruinę.

34 „‚Wtedy ziemia ta będzie spłacać swe sabaty przez wszystkie dni swego spustoszenia, gdy tymczasem wy będziecie w ziemi swych nieprzyjaciół. Wtedy ziemia ta będzie obchodzić sabat, gdyż ma spłacić swe sabaty.+ 35 Przez wszystkie dni swego spustoszenia będzie obchodzić sabat, nie obchodziła bowiem sabatu podczas waszych sabatów, gdyście na niej mieszkali.

36 „‚Co się tyczy pozostałych wśród was,+ w ich serca wprowadzę bojaźliwość w ziemiach ich nieprzyjaciół; i będzie ich ścigał głos liścia unoszonego wiatrem, a oni będą uciekać jak w ucieczce przed mieczem i będą padać, chociaż nie będzie ścigającego.+ 37 I będą się potykać jeden o drugiego jak gdyby przed mieczem, chociaż nie będzie ścigającego, i okażecie się niezdolni do stawienia oporu swoim nieprzyjaciołom.+ 38 I poginiecie między narodami,+ i pochłonie was ziemia waszych nieprzyjaciół. 39 A pozostali wśród was zgniją+ z powodu swego przewinienia w ziemiach waszych nieprzyjaciół. Tak, z powodu przewinień swych ojców+ zgniją razem z nimi. 40 I wyznają swoje przewinienie+ oraz przewinienie swych ojców w swojej niewierności, gdy mi się sprzeniewierzali, tak, gdy postępowali na przekór mnie.+ 41 Ale i ja zacząłem postępować im na przekór+ i musiałem ich zaprowadzić do ziemi ich nieprzyjaciół.+

„‚Może wtedy ich nieobrzezane serce+ się ukorzy+ i wtedy zapłacą za swe przewinienie. 42 A ja wspomnę na moje przymierze z Jakubem;+ wspomnę też na moje przymierze z Izaakiem+ oraz na moje przymierze z Abrahamem,+ wspomnę również na tę ziemię. 43 Przez cały czas ziemia ta była przez nich opuszczona i spłacała swoje sabaty,+ gdy spustoszona leżała bez nich, a oni płacili za swe przewinienie,+ dlatego, właśnie dlatego, że odrzucili moje sądownicze rozstrzygnięcia,+ a ich dusze brzydziły się moimi ustawami.+ 44 Ale pomimo tego wszystkiego, gdy będą przebywać w ziemi swych nieprzyjaciół, nie odrzucę ich+ ani nie obrzydzę ich sobie,+ żeby ich wytracić i tak pogwałcić moje przymierze+ z nimi; bom ja jest Jehowa, ich Bóg. 45 I przez wzgląd na nich wspomnę na przymierze z przodkami,+ których na oczach narodów wyprowadziłem z ziemi egipskiej,+ by się okazać ich Bogiem. Jam jest Jehowa’”.

46 Oto przepisy i sądownicze rozstrzygnięcia+ oraz prawa, które Jehowa ustanowił między sobą a synami Izraela na górze Synaj za pośrednictwem Mojżesza.+

27 I Jehowa rzekł jeszcze do Mojżesza, mówiąc: 2 „Przemów do synów Izraela i powiedz im: ‚Jeśli ktoś składa szczególny ślub,+ ofiarując Jehowie dusze według wartości szacunkowej, 3 ma to być szacunkowa wartość mężczyzny w wieku od dwudziestu lat do sześćdziesięciu lat; ta wartość szacunkowa ma wynosić pięćdziesiąt sykli srebra według sykla świętego miejsca. 4 Lecz jeśli jest to kobieta, wartość szacunkowa ma wynosić trzydzieści sykli. 5 Jeśli zaś chodzi o wiek od pięciu lat do dwudziestu lat, szacunkowa wartość osoby płci męskiej ma wynosić dwadzieścia sykli, a osoby płci żeńskiej dziesięć sykli. 6 A jeśli chodzi o wiek od miesiąca do pięciu lat, szacunkowa wartość osoby płci męskiej ma wynosić pięć+ sykli srebra, a szacunkowa wartość osoby płci żeńskiej ma wynosić trzy sykle srebra.

7 „‚Jeśli zaś chodzi o wiek od sześćdziesięciu lat wzwyż, to w wypadku mężczyzny wartość szacunkowa ma wynosić piętnaście sykli, a kobiety — dziesięć sykli. 8 Lecz jeśli jest za biedny, by zapłacić tę wartość szacunkową,+ należy postawić tę osobę przed kapłanem i kapłan dokona oszacowania jej.+ Stosownie do tego, na co ślubującego stać,+ kapłan dokona oszacowania go.

9 „‚A jeśli chodzi o zwierzę, które ktoś składa w darze Jehowie, wszystko, co odda Jehowie, stanie się czymś świętym.+ 10 Nie może go zamienić ani nie może go niczym zastąpić — dobrego złym ani złego dobrym. Ale jeśli już zastąpi jedno zwierzę drugim, to zarówno ono samo, jak i to, które dano w zamian, ma być czymś świętym. 11 A jeśli chodzi o jakieś nieczyste+ zwierzę, jakiego nie można składać w darze Jehowie,+ ma on postawić to zwierzę przed kapłanem.+ 12 I kapłan je oszacuje, czy jest dobre, czy złe. Jakiego oszacowania dokona kapłan,+ tak ma być. 13 Lecz gdyby chciał je odkupić, to niech dołoży jedną piątą+ do wartości szacunkowej.

14 „‚A jeśli ktoś uświęci swój dom jako coś świętego dla Jehowy, kapłan go oszacuje, czy jest dobry, czy zły.+ Jakiego oszacowania dokona kapłan, tyle ma kosztować. 15 Lecz gdyby uświęcający chciał odkupić swój dom, niech dołoży z pieniędzy jedną piątą wartości szacunkowej;+ i będzie należał do niego.

16 „‚A gdyby ktoś uświęcił dla Jehowy kawałek pola ze swej posiadłości,+ to wartość należy oszacować według wysiewu: jeśli chomer+ ziarna jęczmiennego, to pięćdziesiąt sykli srebra. 17 Gdyby uświęcił pole, począwszy od roku Jubileuszu,+ to ma ono kosztować według wartości szacunkowej. 18 A gdyby uświęcił swe pole po Jubileuszu, to kapłan obliczy mu cenę stosownie do lat, które pozostają do następnego roku Jubileuszu, i należy obniżyć wartość szacunkową.+ 19 Lecz gdyby uświęcający je chciał jednak odkupić pole, niech dołoży z pieniędzy jedną piątą wartości szacunkowej i pozostanie ono jego własnością.+ 20 Gdyby zaś nie odkupił pola, lecz sprzedano by to pole komuś innemu, nie może już zostać odkupione. 21 A gdy pole zostanie zwolnione podczas Jubileuszu, stanie się czymś świętym dla Jehowy, tak jak pole, które zostało poświęcone.+ Stanie się własnością kapłana.+

22 „‚A gdyby ktoś uświęcił dla Jehowy nabyte przez siebie pole, które nie należy do pola będącego jego własnością,+ 23 kapłan obliczy mu wysokość ceny szacunkowej aż do roku Jubileuszu i ma on dać wartość szacunkową tego samego dnia.+ Jest ono czymś świętym dla Jehowy.+ 24 W roku Jubileuszu pole wróci do tego, od kogo je kupił, do tego, do kogo ta ziemia należy jako jego własność.+

25 „‚Każda wartość ma być szacowana w syklach świętego miejsca. Sykl ma się równać dwudziestu gerom.+

26 „‚Tylko pierworodnego ze zwierząt, które się urodziło jako pierworodne dla Jehowy,+ nikt nie ma uświęcać. Czy to byk, czy owca — należy do Jehowy.+ 27 A jeśli jest spośród zwierząt nieczystych+ i on ma je wykupić według wartości szacunkowej, niech dołoży do niej jedną piątą.+ Ale gdyby nie zostało wykupione, należy je sprzedać według wartości szacunkowej.

28 „‚Tylko żadnej rzeczy poświęconej, którą by ktoś poświęcił Jehowie na zagładę+ — ze wszystkiego, co do niego należy, czy to z ludzi, czy ze zwierząt, czy z pola będącego jego własnością, nie można sprzedać, żadnej też rzeczy poświęconej nie można wykupić.+ Jest to coś szczególnie świętego dla Jehowy. 29 Żadnego człowieka poświęconego, który by został poświęcony na zagładę spośród ludzi, nie można wykupić.+ Ma bezwarunkowo zostać uśmiercony.+

30 „‚A każda dziesięcina+ z ziemi — z nasienia ziemi i z owocu drzewa — należy do Jehowy. Jest czymś świętym dla Jehowy. 31 A jeśli ktoś chce odkupić coś ze swej dziesięciny, ma dołożyć do tego jedną piątą.+ 32 Jeśli chodzi o wszelką dziesięcinę ze stada i z trzody, ze wszystkiego, co przechodzi pod kijem pasterskim,+ co dziesiąta głowa ma być czymś świętym dla Jehowy. 33 Nie ma on sprawdzać, czy jest dobra, czy zła, nie ma też jej zamieniać. Ale gdyby ją zamienił, ona sama i ta, którą dano w zamian za nią, będzie czymś świętym.+ Nie można jej odkupić’”.

34 Oto przykazania,+ które Jehowa dał Mojżeszowi na górze Synaj+ jako nakazy dla synów Izraela.