Sierpień

Walka była wyczerpująca. Wojownicy izraelscy pod wodzą sędziego Gedeona przez całą noc ścigali wrogów — armię Midianitów i ich sprzymierzeńców — pokonując około 30 kilometrów. Izraelici wiedzieli, że nie mogą teraz zaprzestać walki. ‛Nie przerwali pościgu’ i całkowicie pokonali Midian (Sędz. 7:22; 8:4, 10, 28). My też toczymy nieustanną walkę — z Szatanem, jego światem i własną niedoskonałością. Niektórzy z nas stawiają opór od dziesięcioleci i z pomocą Jehowy odnieśli niejedno zwycięstwo. Jednak czasami możemy czuć się zmęczeni tą walką i oczekiwaniem na koniec tego systemu rzeczy. A przecież nie odnieśliśmy jeszcze ostatecznego zwycięstwa. Jezus ostrzegł, że osoby żyjące w dniach ostatnich muszą się liczyć z ciężkimi próbami i okrutnym traktowaniem. Powiedział też, że osiągnięcie zwycięstwa będzie zależało od naszej wytrwałości (Łuk. 21:19). w16.04 2:1, 2

Na zebraniach nasz Wspaniały Nauczyciel zapewnia nam kierownictwo przez swoje Słowo, Biblię (Izaj. 30:20, 21). Nawet osoby spoza zboru, które przychodzą na nasze spotkania, mogą przyznać: „Bóg rzeczywiście jest wśród was” (1 Kor. 14:23-25). Jehowa błogosławi zebraniom za pośrednictwem swojego świętego ducha oraz nadzoruje oparty na Biblii program nauczania. A zatem na zebraniach słuchamy głosu Jehowy i odczuwamy Jego życzliwą troskę. W rezultacie się do Niego przybliżamy. Jezus powiedział: „Gdzie jest dwóch lub trzech zebranych w moim imieniu, tam jestem pośród nich” (Mat. 18:20). Chrystus, który jest Głową zboru, ‛przechadza się pośród’ ludu Bożego (Obj. 1:20 do 2:1). Pomyśl tylko, Jehowa i Jezus są osobiście zaangażowani w umacnianie nas na zebraniach. Co według ciebie czuje Bóg, gdy widzi, że chcesz przybliżać się do Niego i Jego Syna? w16.04 3:13, 14

Na pewnym spotkaniu towarzyskim siostra przywitała dwóch braci w sposób, który jeden z nich uznał za niewłaściwy. Gdy został sam z drugim bratem, zaczął ją krytykować za to, co powiedziała. Tamten jednak przypomniał mu, że mimo trudnej sytuacji siostra ta od 40 lat lojalnie służy Jehowie. Był pewien, że nie miała złych intencji. Urażony brat po chwili namysłu powiedział: „Masz rację”. Sprawa się na tym zakończyła. Co pokazuje to przeżycie? To ty decydujesz, jak się zachowasz w sytuacji, która mogłaby prowadzić do zadrażnienia. Osoba, która kieruje się miłością, nie zwraca uwagi na mniejsze niedociągnięcia (Prz. 10:12; 1 Piotra 4:8). Dla Jehowy jest ‛rzeczą piękną, gdy przechodzisz do porządku nad występkiem’ (Prz. 19:11). Kiedy ktoś potraktuje cię w sposób, który uznasz za nieżyczliwy lub pozbawiony szacunku, przede wszystkim zastanów się: „Czy mogę o tym zapomnieć? Czy naprawdę muszę z tego robić kwestię?”. w16.05 1:8, 9

Kto w naszych czasach naprawdę głosi dobrą nowinę? Z pełnym przekonaniem możemy powiedzieć: Świadkowie Jehowy! Skąd mamy taką pewność? Głosimy właściwe orędzie — dobrą nowinę o Królestwie Bożym. Idąc do ludzi, używamy odpowiednich metod. Motywuje nas miłość, a nie chęć zysku. Nasza działalność ma ogromny zasięg — docieramy do ludzi ze wszystkich narodów i języków. I będziemy wykonywać to dzieło nieprzerwanie, rok po roku, aż nadejdzie koniec. Jesteśmy wprost zdumieni tym, czego jako lud Boży dokonujemy w tych fascynujących czasach. Ale dzięki czemu to wszystko jest możliwe? Odpowiedzią niech będą słowa apostoła Pawła z dzisiejszego tekstu dziennego. W dalszym ciągu korzystajmy z sił pochodzących od naszego kochającego Ojca i róbmy, co w naszej mocy, by ‛dokładnie pełnić swe usługiwanie’ (2 Tym. 4:5). w16.05 2:17, 18

Jeśli dobrowolnie postanawiamy spełniać wymagania Jehowy, pokazujemy, że bardzo Go kochamy i pragniemy Mu się podobać. Popieramy też w ten sposób Jego zwierzchnictwo. Szatan podważył prawo Jehowy do sprawowania władzy. Dlatego jeśli z własnej woli wysilamy się, by popierać panowanie naszego kochającego i wdzięcznego Ojca, ma to dla Niego szczególną wartość (Hioba 2:3-5; Prz. 27:11). Gdyby Jehowa sprawił, że przezwyciężanie złych skłonności przychodziłoby nam bez wysiłku, twierdzenie, że jesteśmy lojalni i popieramy Jego zwierzchnictwo, byłoby bezwartościowe. Dlatego Jehowa zachęca nas, żebyśmy rozwijając zbożne przymioty, dokładali „wszelkich gorliwych starań” (2 Piotra 1:5-7; Kol. 3:12). Oczekuje, że będziemy podejmować wysiłki, by kontrolować swoje myśli i uczucia (Rzym. 8:5). Gdy tak postępujemy, odczuwamy satysfakcję, ponieważ widzimy, że Biblia w dalszym ciągu oddziałuje na nasze życie. w16.05 4:12, 13

Jehowa potrafi rozpoznać rodzaj i jakość gliny, a następnie odpowiednio ją formować (Psalm 103:10-14). Bóg rzeczywiście traktuje nas indywidualnie i bierze pod uwagę nasze słabości, ograniczenia oraz poziom rozwoju duchowego. Takie podejście miał też Jego Syn. Zastanówmy się, jak Jezus reagował na wady apostołów, zwłaszcza na skłonność do wykłócania się o pozycję. Gdybyś był świadkiem takiej kłótni, czy nie uznałbyś, że trudno nazwać apostołów potulnymi i podatnymi na kształtowanie? Ale Jezus ich nie przekreślił. Wiedział, że mogą dokonać zmian, gdy będą brać przykład z jego pokory i gdy on będzie ich życzliwie oraz cierpliwie korygował (Marka 9:33-37; 10:37, 41-45; Łuk. 22:24-27). Kiedy po zmartwychwstaniu Jezusa apostołowie otrzymali ducha świętego, skoncentrowali się na zleconej pracy, a nie na zabieganiu o pozycję (Dzieje 5:42). w16.06 1:10

Jehowa to jedyny prawdziwy Bóg; żaden inny nie jest taki jak On (2 Sam. 7:22). A zatem Mojżesz przypomniał w ten sposób Izraelitom, że muszą oddawać cześć wyłącznie Jehowie. Nie mieli iść za przykładem okolicznych narodów, które wielbiły różnych bogów i boginie. Niektóre z tych bóstw rzekomo panowały nad pewnymi siłami przyrody albo miały niejedno wcielenie. Na przykład Egipcjanie czcili boga słońca Ra, boginię nieba Nut, boga ziemi Geba, boga Nilu Hapiego oraz mnóstwo „świętych” zwierząt. Wiele z tych bóstw zostało upokorzonych, gdy Jehowa sprowadził dziesięć plag. Jednym z najważniejszych bożków kananejskich był Baal, bóg płodności, czczony również jako bóg nieba, deszczu i burzy. W różnych miejscach uważano go też za lokalnego patrona (Liczb 25:3). Izraelici mieli pamiętać, że ich Bóg, „prawdziwy Bóg”, to „jeden Jehowa” (Powt. Pr. 4:35, 39). w16.06 3:4, 5

Podobnie jak Jezus mamy solidne podstawy, by ufać Jehowie i Jego ludowi. To, czego Bóg dokonuje w dniach ostatnich za pośrednictwem swoich sług, jest wprost zdumiewające — zapewnia im kierownictwo, dzięki czemu jako jedyni głoszą prawdę na skalę ogólnoświatową. W Księdze Izajasza 65:14 tak opisano ich stan duchowy: „Moi słudzy będą radośnie wołać w dobrym nastroju serca”. Słudzy Jehowy bardzo cieszą się ze wszystkiego, co On pomaga im osiągnąć. Natomiast świat podległy Szatanowi jest niejako pogrążony w żałobie z powodu stale pogarszających się warunków. Musimy zachowywać lojalność wobec Boga i Jego postanowień. w16.06 4:10-12

Na temat czujności wiele możemy się nauczyć od strażników z dawnych czasów. Wówczas duże miasta — na przykład Jerozolima — były otoczone wysokimi murami. Takie obwarowania nie tylko chroniły mieszkańców miasta przed atakiem wroga, ale też stanowiły dogodne punkty obserwacyjne. Strażnicy pełnili wartę na murach oraz przy bramach nocą i za dnia, a w razie niebezpieczeństwa podnosili alarm (Izaj. 62:6). Cały czas musieli być czujni i uważni — była to sprawa życia i śmierci (Ezech. 33:6). Żydowski historyk Józef Flawiusz napisał, że w 70 roku n.e. rzymskim wojskom udało się opanować przylegającą do murów Jerozolimy twierdzę Antonia, ponieważ pilnujący jej strażnicy spali! Stamtąd Rzymianie zaatakowali świątynię i ją podpalili. Była to kulminacja największego ucisku, jaki kiedykolwiek dotknął Jerozolimę i naród żydowski. w16.07 2:2, 7, 8

Jehowa okazuje nam niezasłużoną życzliwość na wiele różnych sposobów. Jednak nie powinniśmy jej nadużywać, myśląc, że będzie On tolerował każde postępowanie. W zborze w I wieku n.e. były osoby, które ‛obracały niezasłużoną życzliwość Boga w usprawiedliwienie rozpasania’ (Judy 4). Najwyraźniej niektórzy chrześcijanie uważali, że mogą dopuszczać się grzechów, a mimo to liczyć na Boże przebaczenie. Co gorsza, nakłaniali innych, żeby przyłączyli się do ich niegodziwego postępowania. Każdy, kto tak robi, ‛ze wzgardą znieważa ducha niezasłużonej życzliwości’ (Hebr. 10:29). Obecnie niektórzy chrześcijanie dali się zwieść szatańskiemu myśleniu, że mogą bezkarnie popełniać grzechy i liczyć na Boże miłosierdzie. Jehowa rzeczywiście chętnie przebacza osobom okazującym skruchę. Ale jednocześnie oczekuje, że będziemy walczyć z grzesznymi skłonnościami. w16.07 3:16, 17

Jeśli ktoś się rozwodzi nie z powodu rozpusty, nie przysługuje mu biblijne prawo do poślubienia kogoś innego. Oczywiście osoba pokrzywdzona może postanowić, że przebaczy współmałżonkowi, który okazuje skruchę. Na przykład Ozeasz najwyraźniej wybaczył swojej żonie, Gomer. Podobnie Jehowa był miłosierny wobec okazujących skruchę Izraelitów, którzy wcześniej dopuszczali się duchowego cudzołóstwa (Oz. 3:1-5). Ponadto jeśli ktoś wie, że współmałżonek popełnił cudzołóstwo, ale decyduje się na współżycie z nim, jest to równoznaczne z wybaczeniem. Nie ma już wtedy biblijnych podstaw do rozwodu. Po wyjaśnieniu, że chrześcijanie mogą się rozwieść wyłącznie z powodu rozpusty, Jezus wspomniał o osobach, które „mają dar” pozostawania w stanie wolnym. Następnie dodał: „Kto może uczynić temu miejsce, niech temu miejsce uczyni” (Mat. 19:10-12). Wielu postanawia pozostać w stanie wolnym, żeby w pełni się skupić na służbie dla Jehowy, i jest to godne pochwały. w16.08 1:15, 16

Młodzi mają siły fizyczne potrzebne do wykonywania wielu zadań w organizacji Jehowy (Prz. 20:29). Niektórzy pracują w Betel przy drukowaniu i oprawianiu Biblii oraz publikacji. Wielu młodych braci i sióstr wysila się przy budowie i konserwacji Sal Królestwa. Inni razem z bardziej doświadczonymi osobami biorą udział w akcjach niesienia pomocy ofiarom klęsk żywiołowych. A mnóstwo pionierów wspiera grupy lub zbory obcojęzyczne albo przeprowadza się na tereny oddalone. Psalmista śpiewał: „Tym, którzy szukają Jehowy, nie zabraknie żadnego dobra” (Ps. 34:10). Jehowa nigdy nie zawiedzie swoich gorliwych sług. Kiedy robimy wszystko, na co nas stać, możemy ‛skosztować i zobaczyć, że On jest dobry’. Służba pełniona z całej duszy daje szczęście, które nie ma sobie równych. w16.08 3:5, 8

Jehowa potrafi i pragnie dodać nam sił przez swojego ducha (1 Kron. 29:12). Kiedy poddajemy się pod wpływ tego ducha, możemy wyjść zwycięsko z każdej próby, którą stawia przed nami Szatan i ten niegodziwy świat (Ps. 18:39; 1 Kor. 10:13). Poza tym możemy być wdzięczni za natchnione Słowo Boże. Pomyślmy też, ile opartych na nim materiałów otrzymujemy każdego miesiąca. Również do nas można odnieść słowa, które zostały wypowiedziane do Żydów zajmujących się odbudową Jerozolimy, zanotowane w Księdze Zachariasza 8:9, 13. Ponadto Jehowa wzmacnia nas na zebraniach, zgromadzeniach, kongresach oraz na różnych kursach teokratycznych. Pomagają nam one dbać o właściwe pobudki, wyznaczać sobie cele duchowe i wywiązywać się z naszych licznych chrześcijańskich obowiązków (Ps. 119:32; por. Biblię warszawską). Czy chętnie korzystasz z takiego szkolenia, żeby nabierać sił duchowych? w16.09 1:10, 11

Prawo dane przez Boga Izraelitom pokazywało, co Jehowa sądzi o ubraniach, które nie pozwalają odróżnić mężczyzny od kobiety (Powt. Pr. 22:5). Ze wskazówek Boga jasno wynika, że nie uznaje On upodabniania się mężczyzn do kobiet, i na odwrót, lub stylu ubierania, który sprawia, że trudno jest określić płeć danej osoby. Słowo Boże zawiera zasady, które pomagają nam podejmować mądre decyzje w sprawie ubioru, niezależnie od miejsca zamieszkania, kultury czy klimatu. Nie potrzebujemy szczegółowej listy trendów w modzie, które są odpowiednie, i tych, które są nie do przyjęcia. Kierujemy się zasadami biblijnymi, pozostawiającymi miejsce na osobiste upodobania. w16.09 3:3, 4

Pomyślmy o odwadze i szczerości pisarzy Biblii. Wielu starożytnych kronikarzy przedstawiało władców i ich królestwa jedynie w korzystnym świetle. Natomiast prorocy Jehowy zawsze przekazywali prawdę. Nie ukrywali błędów swojego narodu, nawet tych popełnionych przez królów (2 Kron. 16:9, 10; 24:18-22). Mówili też o potknięciach swoich i innych sług Bożych (2 Sam. 12:1-14). Wiele osób uważa Biblię za natchnioną przez Boga ze względu na zawarte w niej zasady (Ps. 19:7-11). Chronią nas one przed przesądami i praktykami religii fałszywej (Ps. 115:3-8). A jak wpływa na ludzi twierdzenie, że Boga nie ma? Takie nauki, jak ewolucja przypisują naturze rolę boga oraz możliwości, którymi dysponuje jedynie Jehowa. Osoby odrzucające istnienie Boga uważają, że przyszłość zależy wyłącznie od ludzi. Jednak nie są w stanie nikomu dać prawdziwej nadziei (Ps. 146:3, 4). w16.09 4:10, 11

Boaz troszczył się o Rut, ponieważ jako cudzoziemka była w trudnym położeniu. Dlatego zaprosił ją, żeby trzymała się blisko jego dziewcząt i w ten sposób uniknęła zaczepek ze strony żniwiarzy. Zadbał też o to, by dostała odpowiednią porcję jedzenia i wody, tak jak jego pracownicy. Ponadto nie traktował Rut z góry, ale ją pokrzepił (Rut 2:8-10, 13, 14). Boaz był poruszony niesamolubną miłością, jaką Rut okazała swojej teściowej, Noemi. Był też pod wrażeniem, że ta cudzoziemka została czcicielką Jehowy. W gruncie rzeczy życzliwość Boaza stanowiła wyraz lojalnej miłości samego Jehowy — ‛Boga Izraela, pod którego skrzydła Rut przyszła się schronić’ (Rut 2:12, 20; Prz. 19:17). Podobnie jest obecnie. Nasz życzliwy stosunek do „ludzi wszelkiego pokroju” może im pomóc w poznaniu prawdy i zrozumieniu, jak wielką miłością darzy ich Jehowa (1 Tym. 2:3, 4). w16.10 1:10-12

My też możemy zwierzać się Jehowie, pamiętając, że On nas wysłucha, zapewni siły do wytrwania i pomoże nie utracić radości. A gdy widzimy, jak nam odpowiada, nasza wiara się wzmacnia (1 Jana 5:14, 15). Ponieważ wiara to owoc ducha świętego, powinniśmy stale o niego prosić (Łuk. 11:9, 13). W modlitwach nie powinniśmy wspominać jedynie o sprawach osobistych. Każdego dnia możemy dziękować Jehowie i Go sławić za „zdumiewające dzieła”, które są ‛liczniejsze, niż potrafimy opowiedzieć’ (Ps. 40:5). Poza tym w naszych modlitwach powinniśmy ‛pamiętać o tych, którzy są w więzach więziennych, jak gdybyśmy sami zostali z nimi związani’. Chcemy też wspominać o braciach na całym świecie, zwłaszcza o tych, ‛którzy wśród nas przewodzą’. Kiedy widzimy, jak Jehowa odpowiada na zjednoczone modlitwy swoich sług, porusza to nasze serca (Hebr. 13:3, 7). w16.10 3:8, 9

Obecnie słudzy Jehowy okazują wiarę w ustanowione przez Niego Królestwo. Dzięki temu rozwija się raj duchowy. Przebywa w nim ponad osiem milionów osób, które pielęgnują owoce ducha Bożego (Gal. 5:22, 23). Raj ten jest niezwykłym przejawem chrześcijańskiej wiary i miłości. Tego niezwykłego osiągnięcia nie zawdzięczamy żadnemu z ludzi. Raj duchowy jest dla Boga źródłem chwały — „znakiem, który nie będzie usunięty” (Izaj. 55:13). Granice tego raju będą się poszerzać, aż w końcu na ziemi pozostaną tylko doskonali, prawi i szczęśliwi ludzie, a to przyniesie cześć imieniu Jehowy. Dlatego w dalszym ciągu przejawiajmy wiarę w Boże obietnice! w16.10 4:18, 19

Powinniśmy słuchać opartych na Biblii wskazówek przekazywanych przez starszych. Rozważmy radę Pawła dotyczącą osób postępujących nieporządnie. Niektórzy członkowie zboru ‛mieszali się w to, co ich nie dotyczyło’. Starsi najwyraźniej udzielali im rad, ale oni uparcie je lekceważyli. Jak zbór miał traktować kogoś, kto się tak zachowywał? Paweł polecił: „Miejcie go za naznaczonego, przestańcie z nim obcować”. Jednocześnie przestrzegł braci, żeby nie uważali takiej osoby za nieprzyjaciela (2 Tes. 3:11-15). Obecnie starsi mogą wygłosić przemówienie ostrzegawcze, jeśli ktoś uporczywie trwa w postępowaniu, które negatywnie wpływa na zbór. Może na przykład chodzić o umawianie się z osobą niebędącą Świadkiem Jehowy (1 Kor. 7:39). Jak reagujesz na takie rady? Jeżeli wiesz, o kim jest mowa, czy będziesz unikać kontaktów towarzyskich z taką osobą? Swoją zdecydowaną postawą pokażesz, że zależy ci na kimś takim, i być może zachęcisz go do zmiany postępowania. w16.11 2:13

Podczas święta Pięćdziesiątnicy w 33 roku n.e. tysiące Żydów i prozelitów zostało namaszczonych duchem Bożym. Ci nowi chrześcijanie stali się „narodem świętym, ludem na szczególną własność” (1 Piotra 2:9, 10). Przed złymi wpływami zbory chronili apostołowie. Jednak zwłaszcza po ich śmierci zaczęli się pojawiać ludzie „mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (2 Tes. 2:6-8). Wiele z takich osób pełniło w zborach odpowiedzialne funkcje — nadzorców, a później biskupów. Zaczęła się tworzyć klasa duchownych, chociaż Jezus powiedział swoim uczniom: „Wy wszyscy jesteście braćmi” (Mat. 23:8). Wpływowi ludzie zafascynowani filozofią Arystotelesa i Platona nauczali fałszywych poglądów religijnych, które stopniowo wypierały nauki Słowa Bożego. w16.11 4:8

Zanim poznaliśmy prawdę, często grzeszyliśmy. Być może nawet nie zdawaliśmy sobie sprawy, jak złe w oczach Bożych było nasze postępowanie. Byliśmy „niewolnikami nieczystości i bezprawia” — innymi słowy, „niewolnikami grzechu” (Rzym. 6:19, 20). Potem zaczęliśmy studiować Biblię, dokonaliśmy w życiu zmian, oddaliśmy się Bogu i zostaliśmy ochrzczeni. Zostaliśmy „uwolnieni od grzechu” i staliśmy się „niewolnikami prawości” (Rzym. 6:17, 18). Jednak ‛pozwalalibyśmy grzechowi władać’, gdybyśmy robili wszystko, do czego skłania nas niedoskonałe ciało. Ze słów tych wynika, że mamy wybór. Dlatego ważne jest, co tak naprawdę mamy w sercu. Warto więc zadać sobie pytania: „Czy czasami ulegam pragnieniom niedoskonałego ciała i umysłu? Czy rzeczywiście ‛umarłem względem grzechu’?”. Wszystko sprowadza się do tego, jak bardzo cenimy niezasłużoną życzliwość, którą Bóg nam okazuje, kiedy przebacza nasze grzechy. w16.12 1:11, 12

Jednym z aspektów pokoju jest zachowywanie pokojowych relacji w rodzinie i w zborze. Oczywiście zdajemy sobie sprawę, że wszyscy jesteśmy niedoskonali i dlatego czasami dochodzi do nieporozumień. W takiej sytuacji powinniśmy zastosować się do rady Jezusa: „Zawrzyj pokój ze swym bratem” (Mat. 5:24). Jest to łatwiejsze, kiedy pamiętamy, że nasz brat lub siostra również służy Bogu, „który daje pokój” (Rzym. 15:33; 16:20). Istnieje jeszcze inny, szczególny rodzaj pokoju. ‛Skupianie umysłu na sprawach ducha’ pozwala nam cieszyć się pokojem z naszym Stwórcą. Obecnie na większą skalę spełnia się to, co prorok Izajasz napisał o Jehowie: „Będziesz strzegł tych, którzy całkowicie na tobie polegają. Dasz im trwały pokój, bo tobie zaufali” (Izaj. 26:3, NWT, 2013; Rzym. 5:1). w16.12 2:5, 18, 19

Nawet w tych trudnych dniach ostatnich szatańskiego systemu rzeczy odczuwamy błogosławieństwo Jehowy. Dzięki obfitości duchowego pokarmu Bóg zapewnia swoim sługom wyjątkową pomyślność duchową (Izaj. 54:13). Tak jak zapowiedział Jezus, Jehowa już teraz nas nagradza — możemy należeć do kochającej się międzynarodowej rodziny duchowej (Marka 10:29, 30). Poza tym osoby, które szczerze szukają Boga, cieszą się niezwykłym pokojem umysłu, zadowoleniem i szczęściem (Filip. 4:5-7). Możemy być pewni, że ‛po wykonaniu woli Bożej dostąpimy spełnienia obietnicy’ (Hebr. 10:35, 36). Dlatego w dalszym ciągu wzmacniajmy wiarę i pełnijmy służbę z całej duszy. Pamiętajmy, że Jehowa da nam „należną nagrodę” (Kol. 3:23, 24). w16.12 4:17, 20

Czy wolność, która podlega ograniczeniom, to prawdziwa wolność? Tak! Dlaczego? Granice wolności służą naszej ochronie. Wyobraź sobie, że chcesz pojechać do jakiegoś miasta. Czy czułbyś się bezpieczny, gdyby na drogach nie obowiązywały żadne przepisy? Gdyby każdy mógł decydować, z jaką prędkością i po której stronie drogi jedzie? Oczywiście, że nie. Ograniczenia są niezbędne, by wszyscy mogli cieszyć się prawdziwą wolnością. Żeby się przekonać, jak mądre jest korzystanie z wolnej woli przy jednoczesnym uznawaniu ograniczeń ustanowionych przez Jehowę, przeanalizujmy przykład Adama. Gdy zjadł zakazany owoc, przekroczył ustanowione przez Boga granice. To rażące nadużycie wolnej woli przyniosło potomkom Adama cierpienie i ból (Rzym. 5:12). Konsekwencje jego decyzji powinny nas skłonić do odpowiedzialnego korzystania z wolnej woli w granicach wyznaczonych przez Jehowę. w17.01 2:6, 8

Kiedy dostajemy nowe zadanie, połączona z modlitwą analiza osobistych warunków pomoże nam realistycznie spojrzeć na własne możliwości i ograniczenia. Jeśli jesteśmy skromni, będziemy umieli odmówić. Jednak kiedy podejmujemy się nowych zadań, pamiętajmy o przykładzie Gedeona. Uczymy się od niego, że nie poradzimy sobie bez kierownictwa i błogosławieństwa Jehowy. A On oczekuje, że będziemy skromni (Mich. 6:8). Dlatego za każdym razem, gdy otrzymujemy nowe zadanie, warto z modlitwą przeanalizować wskazówki, których Bóg udziela przez swoje Słowo oraz organizację. Powinniśmy pozwolić Jehowie kierować naszymi krokami. Pamiętajmy, że to nie nasze zdolności, tylko Jego pokora ‛czyni nas wielkimi’ (Ps. 18:35). Kiedy przejawiamy skromność, łatwiej nam mieć zrównoważone spojrzenie na samych siebie. w17.01 3:17, 18

Jezus wiedział, że jego służba na ziemi dobiegnie końca i że jego uczniowie będą musieli kontynuować rozpoczętą przez niego działalność. Chociaż byli niedoskonali, miał do nich zaufanie. Powiedział, że dokonają dzieł większych niż on (Jana 14:12). Starannie ich wyszkolił, co pomogło im głosić dobrą nowinę po całym znanym wtedy świecie (Kol. 1:23). Po swojej ofiarnej śmierci Jezus został wskrzeszony do życia w niebie. Otrzymał tam kolejne zadania i pozycję przewyższającą „wszelki rząd i władzę, i moc, i zwierzchnictwo” (Efez. 1:19-21). Jeśli zachowamy wierność, to nawet gdybyśmy umarli przed Armagedonem, zostaniemy wskrzeszeni do życia w nowym świecie. Będzie tam na nas czekać wiele satysfakcjonującej pracy. Jednak już teraz wszyscy możemy brać udział w realizacji niezwykle ważnego zadania — jest nim głoszenie dobrej nowiny i czynienie uczniów. Bez względu na wiek zawsze miejmy „mnóstwo pracy w dziele Pańskim”. w17.01 5:17, 18

Okupu nie trzeba będzie powtarzać (Hebr. 9:24-26). Umożliwia on całkowite anulowanie wyroku ciążącego na nas od czasów Adama. Dzięki ofierze Chrystusa nie jesteśmy już zniewoleni przez świat Szatana i nie boimy się śmierci (Hebr. 2:14, 15). Prawa natury, które ustanowił Jehowa, nigdy nie zawodzą i tak samo niezawodne są Jego obietnice. Możemy Mu zaufać bez reszty. On się nie zmienia. Jehowa daje nam o wiele więcej niż życie. Obdarza nas swoją miłością. „Poznaliśmy miłość, którą Bóg żywi do nas, i w nią uwierzyliśmy. Bóg jest miłością” (1 Jana 4:16). Kiedy cała ziemia stanie się zachwycającym rajem, każdy jej mieszkaniec będzie naśladował Boga w okazywaniu tego przymiotu. Wtedy będziemy mogli razem z wiernymi stworzeniami niebiańskimi wysławiać Go słowami: „Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i szacunek, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen” (Obj. 7:12). w17.02 2:16, 17

W Strażnicy z 1 czerwca 1973 roku (po polsku numer 20) pojawiło się pytanie: „Czy (...) osoby, które nie zerwały z nałogiem tytoniowym, kwalifikują się do chrztu?”. Odpowiedź brzmiała: „Świadectwo biblijne skłania do wniosku, że nie”. W Strażnicy podano kilka fragmentów z Biblii i wyjaśniono, że nieokazujący skruchy palacz powinien zostać wykluczony (1 Kor. 5:7). Następnie dodano: „[Powyższe przepisy] nie stanowią (...) przejawu samowoli ani zapędów dyktatorskich. Jakakolwiek ich surowość w istocie swej pochodzi od Boga, który się wypowiada za pośrednictwem swego spisanego Słowa”. W książce poświęconej religii w Stanach Zjednoczonych napisano: „Przywódcy chrześcijaństwa ciągle zmieniają swoje nauki, żeby dostosować je do przekonań i poglądów, które stają się popularne wśród ich wiernych i w społeczeństwie”. Czy w innych religiach wymaga się tak ścisłego przestrzegania zasad ze Słowa Bożego w sytuacji, gdy jest to niewygodne dla wiernych? w17.02 4:15

Pokorni starsi nie pozwalają, żeby traktowano ich jak celebrytów. Pod tym względem różnią się od wielu współczesnych przywódców religijnych oraz od tych z I wieku, o których Jezus powiedział: „Lubią najpocześniejsze miejsce na wieczerzach i pierwsze siedzenia w synagogach, i pozdrowienia na rynkach” (Mat. 23:6, 7). Prawdziwi chrześcijańscy pasterze pokornie stosują się do słów Jezusa: „Nie dajcie się nazywać Rabbi, bo jeden jest wasz nauczyciel, natomiast wy wszyscy jesteście braćmi. I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem, bo jeden jest wasz Ojciec, ten niebiański. Ani nie dajcie się nazywać ‚wodzami’, bo jeden jest wasz Wódz, Chrystus. Lecz największy wśród was ma być waszym sługą” (Mat. 23:8-11). Gdy starsi zboru postępują zgodnie z tymi słowami, bracia i siostry chętnie okazują im miłość i szacunek. w17.03 1:14, 15

Podejmowanie decyzji to obowiązek każdego z nas, a żeby robić to mądrze, powinniśmy się kierować rozsądnymi wskazówkami ze Słowa Bożego. Nie oczekujemy, że ktoś będzie podejmował decyzje za nas. Staramy się raczej dowiadywać, co jest słuszne w oczach Boga, i dokonywać wyborów zgodnych z tą wiedzą. Jak mogłoby dojść do tego, że inni podejmowaliby decyzje za nas? Moglibyśmy dokonać złego wyboru na przykład pod presją otoczenia (Prz. 1:10, 15). Jednak bez względu na to, jak silny nacisk ktoś wywiera, mamy obowiązek słuchać swojego wyszkolonego na Biblii sumienia. Kiedy pozwalamy innym za nas decydować, w rzeczywistości postanawiamy za nimi podążać. To też jest jakiś wybór, ale może doprowadzić do katastrofy. Apostoł Paweł ostrzegał chrześcijan w Galacji, żeby nie pozwalali innym podejmować decyzji za nich (Gal. 4:17). Niektórzy członkowie zboru próbowali dokonywać wyborów za innych, żeby zniechęcić ich do podążania za apostołami. w17.03 2:8-10

Król Jozjasz przejawiał gorliwość o czyste wielbienie. Tak jak on młodzi powinni szukać Jehowy już od najwcześniejszych lat. Jozjasz mógł dowiedzieć się, jak miłosiernym Bogiem jest Jehowa, od swojego dziadka, króla Manassesa. Młodzi, starajcie się lepiej poznać wierne starsze osoby w waszej rodzinie i w zborze. Opowiedzą wam one, jak wiele dobroci okazał im Jehowa. Poza tym pamiętajcie, że Jozjasza do działania pobudziło czytanie Pism. Was również czytanie Słowa Bożego pobudzi do działania, a to sprawi, że będziecie szczęśliwsi. Wzmocni się też wasza przyjaźń z Jehową i poczujecie się zmotywowani, żeby pomagać innym Go poznawać (2 Kron. 34:18, 19). Ponadto studium Biblii pozwoli wam dostrzec, co moglibyście ulepszyć w służbie dla Boga. Kiedy już uświadomicie sobie, jakich zmian moglibyście dokonać, wzorem Jozjasza pracujcie nad tym z całych sił. w17.03 3:18, 19