Grudzień

Piotr napisał powyższe słowa, żeby zachęcić chrześcijan do trwania pomimo trudności zsyłanych przez Szatana. Przeżycia „tych, którzy wytrwali”, pokazują, jak zachowywać niezłomność, oraz upewniają, że nam też się uda i że nasza wierność zostanie nagrodzona (Jak. 5:11). Czy stajesz w obliczu zaciekłego sprzeciwu albo nawet prześladowań ze strony przeciwników prawdziwego wielbienia? A może jesteś starszym w zborze lub nadzorcą obwodu i czujesz ciężar odpowiedzialności, jaki na tobie spoczywa? Jeśli tak, rozmyślaj o przykładzie Pawła. Doświadczył on wielu „rzeczy zewnętrznych”, czyli ostrych prześladowań, a ponadto na co dzień odczuwał niepokój wynikający z troski o wszystkie zbory (2 Kor. 11:23-29). Pomimo to nie poddawał się, a jego przykład umacniał innych (2 Kor. 1:6). Pamiętaj, że kiedy znosisz trudności, twoja postawa zapewne stanowi dla innych zachętę do trwania. w16.04 2:11, 14

Bez względu na to, czy ludzie są nam przychylni, czy też zaciekle się nam sprzeciwiają, większość z nich przyznaje, że Świadkowie Jehowy są dobrze znani z działalności kaznodziejskiej. Może nawet spotkałeś w służbie osoby, które powiedziały, że chociaż nie zgadzają się z naszymi wierzeniami, szanują nas za to, co robimy. Jezus zapowiedział, że dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi (Mat. 24:14). Wiele religii twierdzi, że głosi ewangelię, czyli dobrą nowinę. Jednak ich wysiłki często ograniczają się do osobistych świadectw wiary, nabożeństw lub programów emitowanych w telewizji czy Internecie. Inni zwracają uwagę na pomoc charytatywną, której udzielają, albo swój wkład w medycynę i edukację. Ale czy podejmowanie takich działań jest wystarczające, by spełnić polecenie, które Jezus dał swoim uczniom? w16.05 2:1, 2

Od roku 1914 władze ludzkie stoją w opozycji do Królestwa Bożego, które już niebawem wykona wyrok na narodach i je zniszczy (Psalm 2:2, 7-9). Bóg pozwala na funkcjonowanie obecnego systemu politycznego, ponieważ zapewnia on pewną miarę stabilności, która ułatwia nam głoszenie dobrej nowiny (Rzym. 13:3, 4). Zachęca nas nawet, żebyśmy modlili się za przedstawicieli władz, zwłaszcza gdy ich decyzje mogą mieć wpływ na naszą działalność (1 Tym. 2:1, 2). Podobnie jak apostoł Paweł, dochodzimy przed urzędnikami swoich praw. Biblia wprawdzie uczy, że Szatan, przeciwnik Boży, kontroluje system polityczny, ale nie mówi, że bezpośrednio oddziałuje na poszczególnych przywódców lub urzędników (Łuk. 4:5, 6). Nie powinniśmy zatem sugerować, że jakiś polityk znajduje się pod wpływem Diabła. Stosujemy się raczej do rady, by ‛o nikim nie mówić krzywdząco’ (Tyt. 3:1, 2). w16.04 4:5, 6

Być może się zastanawiasz: „Skąd mogę wiedzieć, co podoba się Jehowie, skoro Jego Słowo nie podaje konkretnego przykazania dotyczącego danej sprawy?”. Jak ‛uświadomić sobie’, co jest wolą Boga, gdy Biblia nie zawiera szczegółowych wytycznych? Będzie to możliwe dzięki modlitwie i poleganiu na kierownictwie ducha świętego. Zastanówmy się, skąd Jezus wiedział, czego oczekiwał od niego Ojciec. W dwóch opisanych w Biblii sytuacjach Jezus najpierw się pomodlił, a potem w cudowny sposób nakarmił tłumy (Mat. 14:17-20; 15:34-37). Jednak nie zamienił kamieni w chleby, by zaspokoić własny głód, gdy był kuszony przez Diabła na pustkowiu (Mat. 4:2-4). Wiedział, że nie powinien tego robić, bo dobrze znał Boży sposób myślenia. Zdawał sobie sprawę, że Jehowa nie chciał, by używał swej mocy do samolubnych celów. Opierając się pokusie, pokazał, że polega na wskazówkach od Boga. Dowiódł też zaufania, że On zadba o jego potrzeby. w16.05 3:7, 8

Niektóre fragmenty Biblii były początkowo adresowane do konkretnej osoby lub grupy. Właśnie dlatego zanim zaczniemy ją czytać, dobrze jest pomodlić się o otwarty umysł i mądrość, by zrozumieć, czego Jehowa chce nas nauczyć (Ezd. 7:10; Jak. 1:5). Gdy czytasz Biblię, od czasu do czasu zadawaj sobie pytania w rodzaju: „Co ten fragment mówi mi o Jehowie? Jak mogę zastosować to w swoim życiu? Jak te wersety mogę wykorzystać do pomagania innym?”. Dzięki temu z pewnością odniesiesz więcej pożytku z lektury Biblii. Pomyśl na przykład o biblijnych wymaganiach stawianych starszym (1 Tym. 3:2-7). Większość z nas nie usługuje w charakterze nadzorców, dlatego początkowo moglibyśmy dojść do wniosku, że fragment ten nie odnosi się do nas. Jednak z tego fragmentu Biblii wszyscy możemy odnieść liczne korzyści. w16.05 5:7, 8

Kiedy żydowscy wygnańcy dotarli do starożytnego Babilonu, zobaczyli miasto pełne bożków oraz ludzi praktykujących demoniczny kult. Ale wierni Żydzi, tacy jak Daniel i jego trzej towarzysze, nie poddali się wpływowi tamtego świata (Dan. 1:6, 8, 12; 3:16-18). Postanowili służyć Jehowie i być kształtowani wyłącznie przez Niego. Daniel przebywał w tym niesprzyjającym otoczeniu prawie całe swoje życie, a jednak anioł Boży nazwał go „mężem nader miłym” (Dan. 10:11, 19). W czasach biblijnych garncarz niekiedy wciskał glinę w formę, żeby nadać jej pożądany kształt. Jehowa jako Władca Wszechświata ma prawo kształtować narody zgodnie ze swoim upodobaniem (Jer. 18:6). Ma również prawo kształtować poszczególne jednostki. Ale szanuje naszą wolną wolę i pragnie, żebyśmy się poddawali temu procesowi dobrowolnie. w16.06 2:1, 2

Szatan wpływa na nasz sposób myślenia, posługując się systemem handlowym. Chce nam wmówić, że aby cieszyć się życiem, musimy wciąż zdobywać nowe rzeczy. Przebiegle odwołuje się do „pragnienia oczu” (1 Jana 2:15-17; Rodz. 3:6; Prz. 27:20). Świat oferuje dosłownie wszystko — od rzeczy bardzo przydatnych po całkowicie zbędne. Niektóre z nich wyglądają bardzo atrakcyjnie. Czy zdarzyło ci się kupić coś tylko dlatego, że przykuło to twoją uwagę w reklamie lub na wystawie sklepowej? Być może później zorientowałeś się, że jednak nie jest ci to potrzebne. Takie zbędne rzeczy jedynie komplikują życie i są dla nas ciężarem. Mogą się okazać pułapką i mieć zły wpływ na nasze zwyczaje duchowe, takie jak studium Biblii, przygotowywanie się do zebrań i obecność na nich czy udział w służbie. Pamiętaj o ostrzegawczych słowach apostoła Jana: „Świat przemija i tak jest z jego pragnieniem”. w16.07 1:3, 4

W I wieku n.e. zbór tworzyli przedstawiciele wielu narodów, między innymi Żydzi, Grecy i Rzymianie. Chrześcijanie ci wywodzili się z różnych religii, mieli różne zwyczaje i upodobania. Z tego powodu niektórym trudno było zaakceptować nowy sposób oddawania czci Bogu albo całkowicie porzucić dotychczasowe przyzwyczajenia. Dlatego apostoł Paweł postanowił im przypomnieć, że chrześcijanie mają jednego Boga, Jehowę. A co można powiedzieć o dzisiejszym zborze chrześcijańskim? Prorok Izajasz napisał, że „pod koniec dni” ludzie ze wszystkich narodów przyłączą się do prawdziwego wielbienia i powiedzą: „[Jehowa] będzie nas pouczał o swoich drogach i będziemy chodzić jego ścieżkami” (Izaj. 2:2, 3). Proroctwo to spełnia się na naszych oczach! Dlatego w wielu zborach osoby różniące się rasą, kulturą czy językiem wspólnie oddają cześć Jehowie. w16.06 3:15, 16

Trudno sobie wyobrazić, jak wspaniałych rzeczy zaznają namaszczeni chrześcijanie, gdy będą rządzić z Chrystusem w niebie (Łuk. 22:28-30; Filip. 3:20, 21; 1 Jana 3:2). Wejdą oni w skład „Nowej Jerozolimy”, małżonki Chrystusa (Obj. 3:12; 17:14; 21:2, 9, 10). Razem z Jezusem będą ‛leczyć narody’ — uwalniać ludzi od grzechu i śmierci oraz pomagać im w osiągnięciu doskonałości (Obj. 22:1, 2, 17). Jednym z najwspanialszych przejawów życzliwości Jehowy będzie zmartwychwstanie (Hioba 14:13-15; Jana 5:28, 29). Do życia powrócą wierni słudzy Boży zaliczani do „drugich owiec” — zarówno żyjący przed złożeniem ofiary przez Chrystusa, jak i ci, którzy umierają w czasie dni ostatnich. Po zmartwychwstaniu będą mogli dalej służyć Jehowie (Jana 10:16). w16.07 4:13-15

Zachowywanie czujności wymaga czegoś więcej niż tylko dobrych intencji. Kilka dni przed wydarzeniami w ogrodzie Getsemani Jezus powiedział apostołom, że powinni prosić o pomoc Jehowę (Łuk. 21:36). Dlatego jeśli chcemy zachowywać czujność duchową, musimy wciąż się modlić (1 Piotra 4:7). Jezus powiedział, że koniec przyjdzie ‛o godzinie, której się nie domyślamy’. Dlatego nie wolno nam teraz zapaść w duchową drzemkę, żyć iluzjami, które podsuwa Szatan i jego świat, ani ulegać pragnieniom ciała (Mat. 24:44). Z Biblii dowiadujemy się, co Bóg i Chrystus zrobią dla nas w niedalekiej przyszłości i jak możemy zachowywać czujność. Musimy dbać o swój stan duchowy i więź z Jehową oraz stawiać na pierwszym miejscu sprawy Królestwa. Stale uświadamiajmy sobie, w jakich czasach żyjemy i co się wokół nas dzieje, a wtedy okażemy się gotowi na nadchodzące wydarzenia (Obj. 22:20). Pamiętajmy: W grę wchodzi nasze życie! w16.07 2:15-17

Żeby małżeństwo było trwałe, zarówno mąż, jak i żona powinni uwzględniać niedoskonałość drugiej osoby. Ma tu zastosowanie rada: „Znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem”. Małżonkowie będą popełniać błędy. Ale mogą wyciągać z nich wnioski i uczyć się przebaczania. Dzięki temu miłość okaże się w ich związku „doskonałą więzią jedności” (Kol. 3:14). O miłości powiedziano też, że „jest wielkodusznie cierpliwa i życzliwa. (...) Nie prowadzi rachunku krzywdy” (1 Kor. 13:4, 5). Nieporozumienia należy wyjaśniać tak szybko, jak to tylko możliwe — najlepiej jeszcze tego samego dnia (Efez. 4:26, 27). Potrzeba pokory i odwagi, żeby powiedzieć: „Przepraszam, że cię zraniłem”. Ale to bardzo pomaga w rozwiązywaniu problemów i zbliża do siebie męża i żonę. w16.08 2:6

Głoszenie dobrej nowiny było najważniejszym zajęciem Jezusa. Jednak nie zaniedbywał on również szkolenia uczniów, żeby mogli nauczać drugich i przewodzić im pod względem duchowym (Mat. 10:5-7). Chociaż ewangelizator Filip spędzał dużo czasu w służbie, najwyraźniej nauczył swoje cztery córki umiejętnie przekazywać prawdy biblijne (Dzieje 21:8, 9). A jaką rolę odgrywa szkolenie w naszych czasach? Na całym świecie coraz więcej ludzi poznaje prawdę. Takie nieochrzczone osoby muszą zrozumieć, jak ważne jest studium osobiste. Muszą też nabyć umiejętności głoszenia i nauczania ze Słowa Bożego. Mężczyźni w zborach powinni być zachęcani do zdobywania kwalifikacji, żeby mogli usługiwać jako słudzy pomocniczy i starsi. Kiedy dojrzali chrześcijanie ‛udzielają dobrych pouczeń’ nowym członkom zboru, czyli ich szkolą, pomagają im w robieniu postępów duchowych. w16.08 4:1, 2

Bliska współpraca z braćmi sprzyja jedności i budowaniu trwałych przyjaźni. Poza tym dzięki niej pogłębiamy wiarę w realizację obietnic Jehowy. Kiedy wzmacniamy ręce innych, pomagamy im radzić sobie mimo niesprzyjających okoliczności oraz z nadzieją patrzeć w przyszłość (Izaj. 35:4). Również nam samym pomaga to koncentrować się na sprawach duchowych, a obietnice Boże stają się wtedy bardziej realne. Analizowanie, jak w przeszłości Jehowa wspierał i ochraniał swoich lojalnych sług, pomaga nam w pełni na Nim polegać. Kiedy więc czujesz się przytłoczony problemami, nie opuszczaj rąk! (Sof. 3:16). Módl się do Jehowy i korzystaj ze wsparcia Jego potężnej ręki już dziś, a w przyszłości zaznasz błogosławieństw Królestwa (Ps. 73:23, 24). w16.09 1:16-18

Kiedy podejmujemy decyzje dotyczące ubioru, musimy brać pod uwagę powyższe słowa. To zrozumiałe, że klimat i zmieniające się pory roku oraz różne inne okoliczności mają wpływ na to, w co się ubieramy. Jednak zasady Jehowy pozostają niezmienne (Malach. 3:6). Dbanie o ubiór świadczący o rozsądku i szacunku dla otoczenia może być szczególnym wyzwaniem w krajach o ciepłym klimacie. Mimo to słudzy Boży nie wybierają ubrań, które są zbyt obcisłe lub odsłaniają ciało (Hioba 31:1). Również wtedy, gdy odpoczywamy na plaży czy basenie, nasz strój kąpielowy powinien być przyzwoity (Prz. 11:2, 20). Chociaż wiele osób spoza zboru wybiera skąpe kostiumy lub kąpielówki, my chcemy godnie reprezentować świętego Boga, którego kochamy. w16.09 3:11, 12

Jezus nie obawiał się pytać uczniów, w co wierzą. Naśladuj go pod tym względem. Najlepiej rozmawiać z dzieckiem, gdy jesteście odprężeni. Poproś, żeby powiedziało, co myśli. Jeżeli dziecko ma wątpliwości co do jakiejś nauki, nie reaguj zbyt gwałtownie ani nie przyjmuj postawy obronnej. Cierpliwie z nim o tym rozmawiaj. Dobrze jest traktować szczere pytania dziecka jako sygnał, że dana sprawa nie jest mu obojętna i chce ją zrozumieć. Jezus zadawał ważne pytania już jako 12-latek (Łuk. 2:46). Dobrze poznaj swoje dzieci — ich sposób myślenia, uczucia i obawy. Nigdy nie zakładaj, że mają wiarę, skoro chodzą na zebrania i do służby. Rozmawiajcie o sprawach duchowych podczas codziennych zajęć. Módl się z dziećmi i za nie. Staraj się przewidywać, jakie próby mogą przechodzić, i pomagaj im się na nie przygotować. w16.09 5:3-5

Tysiące Świadków Jehowy bierze udział w spełnianiu zapowiedzi, że dobra nowina ma dotrzeć do „każdego narodu i plemienia, i języka, i ludu” (Obj. 14:6). Czy ty również uczysz się jakiegoś języka obcego? Może jesteś misjonarzem lub wyjechałeś za granicę na teren z potrzebami. Albo zacząłeś chodzić na zebrania do zboru obcojęzycznego w swoim kraju. Jako słudzy Jehowy pamiętamy, że najważniejsze jest zdrowie duchowe — nasze własne i członków naszej rodziny. Jednak czasem jesteśmy tak zajęci, że nie jest nam łatwo dbać o wnikliwe studium osobiste. Ale osoby, które usługują na terenie obcojęzycznym, muszą radzić sobie z jeszcze innymi wyzwaniami. Tacy bracia i siostry oprócz uczenia się nowego języka powinni regularnie analizować „głębokie sprawy Boże” (1 Kor. 2:10). w16.10 2:1-3

Świadkowie Jehowy cieszą się swoją nadzieją mimo nieustających prześladowań. Na przykład w Erytrei, Singapurze i Korei Południowej wiele braci i sióstr jest więzionych głównie dlatego, że chcą się stosować do słów Jezusa i nie „chwytają za miecz”. Większość Świadków Jehowy nie musi się zmagać z prześladowaniami. Przechodzą innego rodzaju próby wiary. Są bardzo biedni lub żyją w krajach, w których trwają wojny domowe, albo cierpią z powodu klęsk żywiołowych. Tak jak Mojżesz i inni patriarchowie, niektórzy zrezygnowali z kariery lub z prowadzenia wygodnego życia. Wciąż muszą walczyć z pokusą do prowadzenia samolubnego życia obracającego się wokół spraw materialnych. Co im w tym pomaga? Miłość do Jehowy i silna wiara w to, że On usunie niesprawiedliwość i nagrodzi wiernych sług życiem wiecznym (Ps. 37:5, 7, 9, 29). w16.10 3:15, 16

Kiedy prorok Jeremiasz był przestraszony i zniechęcony, Jehowa go pocieszył (Jer. 1:6-10). Z pewnością również sędziwy Daniel czuł się bardzo pokrzepiony, gdy Bóg wysłał anioła, który go wzmocnił i nazwał „mężem nader miłym” (Dan. 10:8, 11, 18, 19). Czy nie mógłbyś w podobny sposób zachęcać głosicieli i pionierów, a także braci i siostry, którzy z racji wieku mają coraz mniej sił? Bóg nie uznał, że skoro współpracował ze swoim umiłowanym Synem całe stulecia, nie musi już go chwalić ani zachęcać podczas jego pobytu na ziemi. Dwa razy Jezus słyszał, jak jego Ojciec mówi z nieba: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem” (Mat. 3:17; 17:5). W ten sposób Bóg pochwalił Jezusa i upewnił go, że dobrze sobie radzi. Jehowa wysłał też anioła, by wzmocnić udręczonego Syna w noc przed jego śmiercią (Łuk. 22:43). w16.11 1:7, 8

Nie jest łatwo panować nad emocjami, gdy czujemy się urażeni lub traktowani niesprawiedliwie. Ponadto negatywne uczucia mogą w nas wzbudzać przejawy dyskryminacji z powodu naszego pochodzenia, koloru skóry czy innej różnicy w wyglądzie. A jest to jeszcze bardziej bolesne, gdy w ten sposób traktuje nas współwyznawca. Zgodnie z radami biblijnymi mądrze jest powściągać swoje reakcje i nie obrażać się z byle powodu (Prz. 16:32). Starajmy się nie być przewrażliwieni i chętnie przebaczajmy. Jehowa i Jezus przykładają do przebaczania dużą wagę (Mat. 6:14, 15). Czy powinieneś coś ulepszyć w tej dziedzinie i bardziej panować nad emocjami? Ludzie, którzy nie panują nad emocjami, często stają się zgorzkniali. Dlatego inni mogą unikać ich towarzystwa. Ktoś taki może wywierać zły wpływ na zbór (Kapł. 19:17, 18) w16.11 3:4-6

W drugiej połowie XIX wieku spragniony prawdy Charles Taze Russell razem z kilkoma innymi osobami zaczął systematycznie analizować Biblię. Początkowo chciał się upewnić, która z głównych religii naucza prawdy. Starannie porównywał doktryny wielu wyznań, nawet niechrześcijańskich, z tym, co mówi Biblia. Szybko przekonał się, że żadne z nich nie trzyma się ściśle Słowa Bożego. W pewnym momencie postanowił spotkać się z różnymi duchownymi. Miał nadzieję, że zaakceptują prawdy, które odkrył w Biblii, i zaczną ich nauczać swoich wiernych. Ale oni nie byli tym zainteresowani. Badacze Pisma Świętego musieli spojrzeć prawdzie w oczy: nie można wielbić Boga z tymi, którzy trzymają się fałszywych nauk. w16.11 4:14

Wdzięczność za niezasłużoną życzliwość Bożą powinna pobudzać nas do unikania nie tylko tak poważnych grzechów, jak cudzołóstwo czy pijaństwo (1 Kor. 6:9-11). Chcemy wystrzegać się nie tylko niemoralności, ale też wszelkiej nieprzyzwoitej rozrywki. Jeżeli ‛oddajemy swoje członki jako niewolników prawości’, będziemy się wystrzegać zarówno upijania się, jak i myślenia, że możemy pić, dopóki nie jesteśmy pijani. Walka ze złymi skłonnościami często wymaga dużego wysiłku. Ale jest to walka, którą możemy wygrać! Oczywiście nie uda nam się uniknąć grzechu w stu procentach. Jednak podobnie jak Paweł powinniśmy podjąć walkę. Apostoł ten zachęcał: „Niechże więc grzech już nie króluje w waszych śmiertelnych ciałach, abyście mieli być posłuszni ich pragnieniom” (Rzym. 6:12; 7:18-20). w16.12 1:16, 19-21

Jezus zapewnił, że „Ojciec w niebie da ducha świętego tym, którzy go proszą” (Łuk. 11:10-13). Owoce tego ducha — przymioty, które wydajemy pod wpływem czynnej siły od Boga — odzwierciedlają Jego osobowość (Kol. 3:10). Dzięki ich pielęgnowaniu twoje relacje z innymi się poprawią i unikniesz wielu stresujących sytuacji. Oczywiście żeby ‛ukorzyć się pod potężną ręką Boga’ i ‛przerzucić na Niego wszelką troskę’, potrzebna jest pokora (1 Piotra 5:6, 7). Pielęgnując ten przymiot, możesz ‛chodzić z Bogiem’ — zyskasz Jego uznanie i wsparcie (Mich. 6:8). Kiedy będziesz realistycznie oceniać swoje możliwości — fizyczne, psychiczne i emocjonalne — będziesz bardziej polegać na Bogu i zapewne unikniesz zbytniego zamartwiania się. w16.12 3:7, 12

Noe jako „głosiciel prawości” wiernie ogłaszał Boże ostrzeżenie. Bez wątpienia pomogło mu to zachować silną wiarę. Poza tym wykorzystywał swoje siły i zdolności, żeby zgodnie z Bożym poleceniem budować arkę (Hebr. 11:7). Podobnie jak Noe staramy się zawsze mieć „mnóstwo pracy w dziele Pańskim” (1 Kor. 15:58). Dlatego wielu z nas pracuje przy budowie i konserwacji Sal Królestwa, w różnych działach podczas zgromadzeń i kongresów oraz w Biurach Oddziałów i Biurach Tłumaczeń. A przede wszystkim gorliwie głosimy i w ten sposób wzmacniamy swoją nadzieję. Głoszenie rzeczywiście pomaga nam pozytywnie patrzeć w przyszłość i nie poddać się w wyścigu po życie (1 Kor. 9:24). w17.01 1:8, 9

Musimy szanować prawo innych do podejmowania osobistych decyzji. Dlaczego? Wszyscy mamy wolną wolę, więc nasze decyzje się różnią — nawet te dotyczące postępowania i wielbienia Boga. Kiedy uwzględniamy to, że każdy chrześcijanin „poniesie swój własny ciężar”, będziemy szanować prawo innych do korzystania z wolnej woli, uznając prawo naszych braci do podejmowania osobistych decyzji, zwłaszcza w mniej istotnych sprawach (1 Kor. 10:32, 33). Jehowa dał nam wolną wolę, a wraz z nią prawdziwą wolność (2 Kor. 3:17). Ten cenny dar pozwala nam podejmować decyzje pokazujące, jak bardzo kochamy Jehowę. W dalszym ciągu okazujmy za niego wdzięczność, przynosząc chwałę Bogu i szanując wolną wolę innych. w17.01 2:15, 17, 18

Zjednujemy sobie ludzi nie dzięki przechwałkom czy zwracaniu na siebie uwagi, ale dzięki przejawianiu „cichego i łagodnego ducha” (1 Piotra 3:3, 4; Jer. 9:23, 24). To, co myślimy o sobie, prędzej czy później znajdzie odzwierciedlenie w naszym postępowaniu. Moglibyśmy na przykład sugerować, że powierzono nam jakieś wyjątkowe przywileje, że posiadamy poufne informacje lub łączą nas szczególne relacje z odpowiedzialnymi braćmi. Albo możemy tak się wypowiadać, żeby sprawiać wrażenie, że to my coś wymyśliliśmy lub osiągnęliśmy — chociaż przyczyniły się do tego też inne osoby. Jezus dał nam wspaniały przykład pod tym względem. Nie chciał nikomu imponować, dlatego zamiast mówić od siebie, często cytował Pisma Hebrajskie. Chciał, żeby jego słuchacze wiedzieli, że nie przekazuje własnych wniosków, ale myśli Jehowy. w17.01 4:12

Powyższe prawo nie było skomplikowane. Nie było też trudne do zastosowania, bo tak naprawdę Adam i Ewa mieli mnóstwo pysznego jedzenia. Szatan Diabeł posłużył się wężem, żeby oszukać Ewę i namówić ją do okazania nieposłuszeństwa Jehowie (Rodz. 3:1-5; Obj. 12:9). Zrobił kwestię z tego, że ludziom nie wolno było jeść „z każdego drzewa ogrodu”. Niejako zapytał: „Czyli nie możecie robić tego, na co macie ochotę?”. Potem bezczelnie skłamał: „Z całą pewnością nie umrzecie”. Starał się przekonać Ewę, że nie musi słuchać Jehowy: „Bóg wie, że w tym samym dniu, w którym (...) zjecie [z tego drzewa], wasze oczy na pewno się otworzą”. Insynuował, że Jehowa zabronił im jedzenia owocu, bo chciał ich pozbawić szczególnego rodzaju wiedzy. Następnie złożył im fałszywą obietnicę: „Staniecie się podobni do Boga, będziecie znali dobro i zło”. w17.02 1:8, 9

Izajasz prorokował, że będzie to „wódz i rozkazodawca” (Izaj. 55:4). A Daniel pod natchnieniem napisał o przyjściu „Mesjasza Wodza” (Dan. 9:25). W końcu Jezus wyjaśnił, że to on jest „Wodzem” ludu Bożego (Mat. 23:10). Uczniowie Jezusa chętnie za nim podążali i byli pewni, że posłał go Bóg (Jana 6:68, 69). Co ich o tym przekonywało? W trakcie chrztu Jezusa Jan Chrzciciel zobaczył otwarte niebiosa oraz „ducha zstępującego na niego niczym gołąb” (Marka 1:10-12). Przez całą ziemską służbę na Jezusa oddziaływał duch święty. Dlatego Syn Boży mógł dokonywać cudów i nauczać jak ktoś mający władzę od Jehowy (Dzieje 10:38). Ponadto mógł w doskonały sposób przejawiać takie przymioty, jak miłość, radość i niezachwiana wiara (Jana 15:9; Hebr. 12:2). Dowody jednoznacznie wskazywały, że Jezusem posługuje się Bóg. w17.02 3:15, 16

W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku apostołowie zaczęli przewodzić zborowi chrześcijańskiemu. „Piotr wraz z jedenastoma” przekazali wtedy życiodajne prawdy dużej grupie Żydów i prozelitów (Dzieje 2:14, 15). Wielu z nich uwierzyło. Potem ci nowi bracia „dalej trwali w nauce apostołów” (Dzieje 2:42). Do obowiązków apostołów należało również zarządzanie pieniędzmi zboru (Dzieje 4:34, 35). Troszczyli się też o duchowe potrzeby braci, o czym świadczy wypowiedź: „Będziemy się oddawać modlitwie i usługiwaniu słowem” (Dzieje 6:4). Poza tym wyznaczali doświadczonych chrześcijan, żeby głosili na nowych terenach (Dzieje 8:14, 15). Z czasem inni namaszczeni duchem starsi zaczęli blisko współpracować z apostołami. Wspólnie zapewniali przewodnictwo wszystkim zborom, tworząc ciało kierownicze (Dzieje 15:2). w17.02 4:4

Na większość niedoskonałych ludzi silnie oddziałuje duch szatańskiego świata. Dlatego mają skłonność do ubóstwiania pewnych mężczyzn i kobiet: przywódców religijnych i politycznych, sportowców, gwiazd show-biznesu i innych celebrytów. Często traktują ich wręcz jak nadludzi i zarówno młodsi, jak i starsi naśladują ich gesty, wygląd i styl bycia. Prawdziwi chrześcijanie wystrzegają się takich niewłaściwych przejawów szacunku. Jedynym człowiekiem, który pozostawił nam doskonały wzór do naśladowania, jest Chrystus (1 Piotra 2:21). Gdybyśmy czcili innych ludzi, nie podobałoby się to Bogu. Powinniśmy pamiętać o podstawowej prawdzie: „Wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” (Rzym. 3:23). Żaden człowiek nie zasługuje na szacunek graniczący z uwielbieniem. w17.03 1:6-8

Warto sprawdzać, czy nasze serce jest w pełni oddane Bogu. Zastanów się: „Czy jestem zdecydowany spełniać wymagania Jehowy, bronić prawdziwego wielbienia oraz chronić lud Boży przed szkodliwymi wpływami?”. Na przykład jak postąpisz, jeśli ktoś ci bliski zostanie wykluczony? Czy bez wahania przestaniesz utrzymywać z nim kontakty? Do czego skłoni cię twoje serce? Tak jak Asa możemy pokazać, że nasze serce jest niepodzielne, w pełni ufając Bogu. Zdarza się, że stajemy w obliczu sprzeciwu, i czasami wydaje się on nie do zniesienia. Być może koledzy w szkole wyśmiewają się z ciebie, bo jesteś Świadkiem Jehowy. A może współpracownicy szydzą z tego, że przeznaczasz urlop na zajęcia duchowe albo niezbyt często pracujesz w nadgodzinach. W takich sytuacjach wzorem Asy módl się do Boga (2 Kron. 14:11). Polegaj na Nim i mocno trzymaj się tego, co słuszne. Pamiętaj: Bóg udzielił wsparcia Asie i ciebie również wesprze. w17.03 3:6-8

W Biblii ostrzeżono nas, żebyśmy nie podejmowali ważnych decyzji pochopnie. Dlatego warto starannie przeanalizować wszystkie fakty i wchodzące w grę zależności (1 Tes. 5:21). Mężczyźni będący głowami rodzin, zanim coś postanowią, powinni poszukać rad w Biblii i chrześcijańskich publikacjach, a także wziąć pod uwagę zdanie innych członków rodziny. Na przykład Bóg polecił Abrahamowi posłuchać żony (Rodz. 21:9-12). Również starsi powinni poświęcać czas na szukanie rad biblijnych. Jeśli są rozsądni i skromni, nie będą się obawiali utraty szacunku, gdy pojawią się nowe informacje i trzeba będzie ponownie rozważyć wcześniejszą decyzję. Gdy zachodzi taka potrzeba, powinni chętnie zmieniać swoje podejście i postanowienia. Dobrze jest ich w tym naśladować, bo to przyczyni się do pokoju i porządku w zborze (Dzieje 6:1-4). w17.03 2:16