19 JEFTE I JEGO CÓRKA
Dotrzymali trudnej przysięgi
SYTUACJA w Izraelu po raz kolejny była bardzo zła. Ludzie znowu opuścili Jehowę, a On pozwolił, żeby Ammonici gnębili ich przez jakieś 18 lat (Sędz. 10:8). W końcu Izraelici przyznali, że zgrzeszyli, pozbyli się bożków i wrócili do Jehowy. Jednak niedługo potem Ammonici zgromadzili się w Gileadzie, żeby ich zaatakować.
Starsi Gileadu poprosili mężczyznę o imieniu Jefte, żeby przybył i poprowadził ich do walki. Wygląda na to, że niektórzy z nich byli jego przyrodnimi braćmi i w przeszłości wygnali go z tej okolicy. Czy Jefte zgorzkniał i chował urazę? Nie. Zgodził się wrócić i walczyć. Najpierw jednak próbował zawrzeć pokój z Ammonitami. Wysłał do ich króla posłańców, żeby szczegółowo mu wyjaśnili, dlaczego nie ma on prawa do ziemi, którą chce zabrać Izraelitom. Jefte wykazał się rozległą wiedzą na temat tego, jak do tej pory Jehowa postępował z Izraelem i okolicznymi narodami. Ale ammonicki król nie chciał słuchać tych wyjaśnień. Był zdecydowany rozpocząć wojnę!
Jefte zaczął przygotowywać się do walki. Złożył Bogu taki ślub: „Jeśli wydasz Ammonitów w moje ręce, to ktokolwiek wyjdzie mi na spotkanie z mojego domu, gdy wrócę bezpiecznie z wojny z Ammonitami, będzie należał do Ciebie, Jehowo, i ofiaruję go na całopalenie”. Czy ta obietnica była pochopna albo niemądra? Nie, bo wiemy, że na Jeftego oddziaływał wtedy duch Jehowy.
Czy Jefte zamierzał dosłownie złożyć ofiarę z człowieka? Oczywiście, że nie. Jehowa zakazał takich ofiar, bo budzą w Nim obrzydzenie (Powt. Pr. 18:10, 12). Jefte miał na myśli raczej to, że pierwsza osoba, która wyjdzie mu na spotkanie, będzie ‛należała do Jehowy’, czyli pełniła dla Niego służbę najprawdopodobniej w przybytku w Szilo. Jefte zdawał sobie sprawę, że dotrzymanie tej obietnicy może go drogo kosztować. Miał tylko jedno dziecko — ukochaną córkę. To właśnie ona mogła mu wyjść na spotkanie, gdy będzie wracał z bitwy.
Po złożeniu tej obietnicy Jefte od razu wyruszył na wojnę. Odważnie poprowadził ludzi do walki. A Jehowa zapewnił im wielkie zwycięstwo! Pokonali Ammonitów, a potem zniszczyli 20 ich miast. Tym samym zadali wrogom „dotkliwą klęskę”.
Jefte tryumfalnie powrócił do domu. Być może miał nadzieję, że na spotkanie wyjdzie mu jakiś sługa. Jeśli tak było, wkrótce jego nadzieje się rozwiały. Jako pierwsza pojawiła się jego córka, tańcząc i grając na tamburynie. Zrozpaczony Jefte rozdarł swoje szaty i wykrzyknął: „O nie, moja córko! Złamałaś mi serce, bo stałaś się tą, którą muszę odesłać. Przysiągłem Jehowie i nie mogę tego cofnąć”.
Jefte i jego córka musieli wywiązać się z przysięgi, która miała ich drogo kosztować
Córka Jeftego rozumiała, z czym będzie się dla niej wiązać przysięga ojca. Miała całkowicie oddać się Jehowie na świętą służbę. Oznaczało to, że nie wyjdzie za mąż ani nie będzie miała dzieci. Dla izraelskiej kobiety było to prawdziwe nieszczęście. Ale ta odważna dziewczyna zapewniła swojego ojca: „Skoro przysiągłeś Jehowie, zrób ze mną to, co Mu obiecałeś”. Poprosiła tylko, żeby mogła spędzić trochę czasu z przyjaciółkami i opłakiwać to, że nigdy nie założy rodziny.
Córka Jeftego była odważna i niesamolubna. Dlatego co roku młode Izraelitki spędzały z nią cztery dni i udzielały jej pochwał. A służenie Jehowie w przybytku na pewno wiązało się dla niej z wieloma błogosławieństwami. Prawdopodobnie w tym samym czasie przebywał tam też młody Samuel. Czy córka Jeftego pomagała mu służyć Jehowie i zachęcała do robienia tego, co właściwe? Nie wiemy. Ale jeśli tak było, z pewnością dawało jej to dużo radości, bo przecież nie miała swoich dzieci. Wiemy jednak, że w tym okresie w przybytku dochodziło do niemoralności (1 Sam. 2:22). Czy córka Jeftego dała się w nią wciągnąć? Nie. W Biblii czytamy, że „nigdy nie współżyła z mężczyzną”.
Apostoł Paweł wymienił Jeftego wśród mężczyzn i kobiet, którzy przejawiali wielką wiarę (Hebr. 11:32). Zarówno Jefte, jak i jego córka są dla nas wspaniałym przykładem odwagi. Jefte walczył w obronie ludu Bożego, a jego córka w pełni go wspierała. Wspólnie dotrzymali trudnej przysięgi złożonej Jehowie!
Przeczytaj:
Do omówienia:
Jak Jefte i jego córka okazywali odwagę?
Wniknij w temat
1. Co wskazuje na to, że Ammonici walczyli nie tylko przeciwko Izraelitom, ale też prawdziwemu wielbieniu? (it „Jefte” ak. 6) A
Ilustracja A: „Usunęli spośród siebie cudzoziemskich bogów i zaczęli służyć Jehowie” (Sędz. 10:16)
2. Pod jakim względem nastawienie Jeftego było podobne do nastawienia Jakuba, który też złożył ślub Jehowie? (it „Jefte” ak. 11)
3. Dlaczego spełnienie złożonego ślubu wymagało od Jeftego ogromnego poświęcenia? (w17.04 s. 4, ak. 6)
4. Prorok Samuel urodził się około 1180 roku p.n.e. Co wskazuje na to, że on i córka Jeftego mogli służyć w przybytku w tym samym czasie? (it „Jefte” ak. 2; zobacz oś czasu „Od czasów patriarchów do czasów sędziów”)
Wyciągnij praktyczne wnioski
Jaki wpływ na dzieci może mieć to, że rodzice przejawiają podobną odwagę jak Jefte?
Jak chrześcijanie mogą naśladować młode kobiety, które udzielały pochwał córce Jeftego i pomagały jej zachowywać odwagę? B
Ilustracja B
Jak mógłbyś naśladować odwagę Jeftego i jego córki?
Spójrz z szerszej perspektywy
Czego to sprawozdanie uczy mnie o Jehowie?
Jak ta relacja biblijna wiąże się z zamierzeniem Jehowy?
O co chciałbym zapytać Jeftego i jego córkę, kiedy zmartwychwstaną?
Dowiedz się więcej
Jak przykład córki Jeftego może pomóc chrześcijanom w stanie wolnym?
Dowiedz się, jak przykład Jeftego i jego córki pomaga nam zachowywać wierność wobec Jehowy.