48 SZCZEPAN
„Człowiek o silnej wierze i pełen ducha świętego”
SZCZEPAN był tylko niedoskonałym człowiekiem. Jednak w Biblii czytamy, że kiedy znalazł się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, ‛jego twarz wyglądała jak twarz anioła’. Zachowywał spokój, mimo że właśnie miał zeznawać przed Sanhedrynem — żydowskim sądem najwyższym. Zaledwie kilka miesięcy wcześniej ten sąd skazał Jezusa na śmierć. Jak więc Szczepan mógł w tej sytuacji wyglądać tak spokojnie? Było to możliwe dzięki jego odwadze.
Biblia opisuje Szczepana jako „człowieka o silnej wierze i pełnego ducha świętego”. Apostołowie w Jerozolimie bardzo mu ufali i powierzyli mu odpowiedzialne zadanie — miał zadbać o potrzeby współwyznawców. Pewnego dnia grupa fanatycznych przeciwników zaczęła się z nim kłócić. Ale Szczepan tak dobrze posługiwał się Pismami, że nie byli oni w stanie udowodnić, że nie ma racji. Bardzo ich to rozzłościło i oskarżyli go przed Sanhedrynem. Ten sąd mógł nawet zadecydować o jego śmierci.
Szczepan prawdopodobnie wiedział, co Jezus obiecał swoim naśladowcom, którzy znajdą się w takich sytuacjach: „Nie zamartwiajcie się zawczasu, co powiecie. Mówcie to, co w danej chwili będzie wam dane, bo w gruncie rzeczy to nie wy będziecie mówić, ale duch święty” (Marka 13:11). Te słowa z pewnością dodały Szczepanowi odwagi. A Jehowa udzielił mu swojego świętego ducha, dzięki czemu zachował on spokój, kiedy stał przed Sanhedrynem.
Ten sąd składał się z 71 wpływowych mężczyzn, żydowskich przywódców religijnych. Obecni zasiadali w trzech rzędach ustawionych w półkole w przestronnej sali, a dwaj sekretarze wszystko zapisywali. Szczepan został oskarżony o bluźnierstwo przeciwko Prawu Mojżeszowemu i świątyni. Były to wykroczenia karane śmiercią. Arcykapłan Kajfasz nakazał Szczepanowi odnieść się do tych oskarżeń.
Szczepan zaczął od opowiedzenia o tym, jak Jehowa postępował ze swoim ludem. Najpierw wspomniał o Abrahamie. Potem wspomniał też o Józefie prześladowanym przez swoich braci, którzy stali się głowami 12 rodów Izraela. Z szacunkiem wypowiadał się o Mojżeszu, podkreślając, że naród sprzeciwiał się jego kierownictwu. Podał nawet szczegóły dotyczące Mojżesza, których nie znajdziemy w Pismach Hebrajskich.
W swojej mowie Szczepan pokazał, że ma głęboki szacunek do Prawa oraz do przybytku i świątyni, które Jehowa wyznaczył jako miejsca czystego wielbienia. Jednocześnie wykazał, że lud Boży wielokrotnie buntował się przeciwko przedstawicielom Jehowy.
Szczepan musiał bronić swojej wiary przed uprzedzonymi sędziami, którzy już zdecydowali o jego śmierci
Szczepan z pewnością zdawał sobie sprawę, że nie może liczyć na miłosierdzie tych bezdusznych mężczyzn. Na koniec pod wpływem ducha świętego odważnie przekazał im potępiający osąd. Nazwał ich „ludźmi upartymi”, którzy tak jak ich przodkowie ‛zawsze sprzeciwiają się duchowi świętemu’. A co najgorsze, zabili proroka, którego przyjście zapowiadał Mojżesz. Szczepan powiedział, że ‛zdradzili i zamordowali’ prawego — Jezusa, który okazał się Mesjaszem.
Członkowie Sanhedrynu byli tak wściekli na Szczepana, że „zaczęli zgrzytać na niego zębami”. Ale Jehowa dodał mu sił zachęcającą wizją. Szczepan tak ją opisał: „Widzę otwarte niebiosa i Syna Człowieczego stojącego po prawej stronie Boga”. Na te słowa zebranych ogarnęła prawdziwa furia! Dlaczego? Być może przypomnieli sobie, że gdy jakiś czas wcześniej sądzili Jezusa Chrystusa, powiedział do nich: „Będziecie widzieć Syna Człowieczego siedzącego po prawej stronie Wszechmocnego” (Mat. 26:64). Szczepan potwierdził, że tak się właśnie stało. Jezus jest w niebie u boku swojego Ojca, Jehowy!
Nie panując już nad sobą, przeciwnicy rzucili się na Szczepana i wywlekli go za miasto, żeby go ukamienować. Szczepan, zapewne wciąż widząc w wizji Jezusa, błagał go: „Przyjmij mojego ducha”. Potem poprosił Jehowę: „Nie rozliczaj ich z tego grzechu”. Umarł, pozostając wierny do końca. Okazał się pierwszym chrześcijaninem, który zginął za wiarę. Ale pewien młody człowiek, który pochwalał zabójstwo Szczepana, nie mógł potem zapomnieć jego ostatnich słów. Dowiemy się o nim więcej w rozdziałach 50, 51 i 53.
Przeczytaj:
Do omówienia:
Jak Szczepan okazywał odwagę?
Wniknij w temat
1. Dlaczego do rozdzielania żywności apostołowie wybrali Szczepana i innych mężczyzn „pełnych ducha i odznaczających się mądrością”? (Dzieje 6:3-5; bt ss. 41, 42, ak. 17, 18) A
Ilustracja A
2. Jakie szczegóły na temat Mojżesza, których nie znajdziemy nigdzie indziej w Biblii, wyjawił Szczepan? (bt s. 48, ak. 13, przypis)
3. Dzięki czemu Szczepan zachował spokój, gdy był prześladowany? (w18.10 s. 32)
4. Czy Dzieje 7:59 wskazują, że Szczepan modlił się do Jezusa? (w05 1.1 s. 31)
Wyciągnij praktyczne wnioski
Szczepan był „człowiekiem o silnej wierze i pełnym ducha świętego” oraz „pełnym Bożej łaski i mocy”. Mimo to chętnie zgodził się pomagać w rozdzielaniu żywności (Dzieje 6:2, 5, 8). Jak mogą go naśladować bracia, którzy są utalentowani lub wykonują odpowiedzialne zadania? B
Ilustracja B
Szczepan modlił się za swoich prześladowców. Jak my możemy okazywać miłość ludziom, którzy się nam sprzeciwiają lub nas prześladują? (Mat. 5:44-48)
Jak mógłbyś naśladować odwagę Szczepana?
Spójrz z szerszej perspektywy
Czego to sprawozdanie uczy mnie o Jehowie?
Jak ta relacja biblijna wiąże się z zamierzeniem Jehowy?
Dlaczego jestem wdzięczny, że Szczepan został wybrany, żeby panować z Jezusem w niebie?
Dowiedz się więcej
Zobacz, jak wzorem Szczepana możemy bronić swoich wierzeń odważnie, ale z szacunkiem.
„Szczepan — ‚pełen Bożej łaski i mocy’” (bt ss. 47-50, ak. 9-19)
Jak obecnie słudzy Jehowy mogą naśladować odwagę Szczepana, gdy są prześladowani?