Czy świat w oczach Boga jest winien krwi?

ISTNIEJĄ trzy grupy czynów, za które Bóg przypisuje winę krwi. Do jednej z nich należy mord, rozlew krwi. (1 Mojż. 9:5, 6) Druga obejmuje picie lub w ogóle spożywanie krwi bądź używanie jej w inny niestosowny sposób. (1 Mojż. 9:4; Dzieje 15:20, 29) W trzecim wypadku chodzi o zaniedbanie albo uchylanie się od ostrzeżenia tych, o których wiemy, że grozi im utrata życia za postępowanie przeciwne Bogu i Jego Słowu. — Dzieje 20:26, 27.

² Według przymierza Prawa, które Bóg zawarł z Izraelem, karą za picie krwi była śmierć. (3 Mojż. 17:10, 14) Z drugiej zaś strony do utrzymania się przy życiu niezbędne jest picie wody. Gdyby więc źródła wody pitnej obróciły się w krew, oznaczałoby to śmierć dla wszystkich jej użytkowników.

³ A właśnie to następuje — w sensie symbolicznym — na skutek wylania trzeciej z plag opisanych w 16 rozdziale księgi Objawienia. Bóg posługuje się tym porównaniem, aby wyjawić, jaki jest stan rzeczy z punktu widzenia Jego zasady co do krwi oraz jakie rezultaty z tego wynikają dla ludzkości. Czytamy: „A trzeci [anioł] wylał czaszę swoją na rzeki i źródła wód; i przemieniły się w krew.” (Obj. 16:4) Plaga ta przypomina nam pierwszą plagę, jaka spadła na starożytny Egipt za przyczyną proroka Bożego, Mojżesza. Wskutek tamtej plagi źródła wody w Egipcie, a więc rzeka Nil, sadzawki zarosłe trzciną oraz wody spiętrzone w zbiornikach całego kraju obróciły się w krew, której Egipcjanie nie mogli pić, a ryby w niej pozdychały i się zaśmierdły. (2 Mojż. 7:14-25) Czaszę tę, podobnie jak sześć pozostałych czasz z 16 rozdziału Objawienia, wylano z nieba na ziemię; tym samym nie oddziaływała na niebiosa, gdzie przebywa Jehowa — Źródło wód żywych. Nie mogła też wywrzeć wpływu na duchowe wody, jakich Bóg dostarcza wiernym swoim wielbicielom. Ponieważ Jehowa jest Źródłem życia, więc i wody od Niego pochodzące służą podtrzymaniu życia. (Ps. 36:10; Jer. 2:13; 17:13) Czym wobec tego są źródła wód i rzeki tej ziemi, przemienione w krew?

CZYM SĄ „ŹRÓDŁA” I „RZEKI”

⁴ Słudzy Jehowy, prawdziwi chrześcijanie, zwracają się ku Jehowie przez Chrystusa Jezusa, stamtąd oczekując życia, a On dał im swe Słowo, czyste jak żywe wody; podobnie ludzie pogrążeni w starym systemie rzeczy mają źródła, z których spodziewają się życia. Pominęli Biblię, w wielkiej mierze z winy duchowieństwa, i woleli rozejrzeć się za wodą z innych źródeł, ze świeckich systemów politycznych, gospodarczych oraz religijnych. Szukali jej zwłaszcza w systemach religijnych, uważając, że właśnie tam znajdą prawdę oraz drogę do życia, lecz w istocie rzeczy mocno się zawiedli. Systemy religijne, zamiast nauczać z Biblii, popierały tradycje, odprawiały ceremonialne obrządki oraz obstawały przy wielu sprzecznych doktrynach, nawet urągających Bogu. Postarały się o to, by owe doktryny wywoływały złudzenie, iż zawierają orzeźwiającą, życiodajną wodę. Zamiast rozwijać rozumną wiarę opartą na natchnionym Piśmie świętym, domagały się od swych trzód przejmowania tych doktryn z ślepą łatwowiernością.

⁵ Kto twierdzi, że służy Bogu, a jednocześnie u tych świeckich źródeł szuka wody życia, ten jest podobny do odstępczych Izraelitów, co woleli pić z rzeki Nil, nad którą się rozciągał Egipt, oraz z rzeki Eufrat, nad którą leżała Asyria. (Jer. 2:17-19) Tamten lud żydowski „wzgardził wodą Siloe, co płynie łagodnie”, a przecież to właśnie były „nurty rzeki [które] rozweselają miasto Boże — najświętszy przybytek Najwyższego”. — Izaj. 8:6, 7; Ps. 46:5, BT.

⁶ Świeckie „rzeki” i „źródła” tryskają nie tylko fałszywymi doktrynami, teoriami, systemami filozoficznymi oraz ideami ludzkiego, ziemskiego pochodzenia, ale wydają też z siebie różne programy, plany i poczynania mające na celu rozwiązanie problemów ludzkości. Kto czerpał z tych źródeł, ten dał się uwikłać w działalność przeciwną Słowu Bożemu, wskutek czego został potępiony przez Jego prawa. Niektórzy nie uczynili tego rozmyślnie ani z ochotą, lecz ponoszą zbiorową odpowiedzialność za popieranie rozlewu krwi podczas wojen. Zostali również doprowadzeni do tego, że w inny sposób niewłaściwie obchodzą się z krwią: jedni przez to, że ją piją, drudzy przez przyjmowanie transfuzji, oraz przez różne dalsze niedozwolone jej zastosowanie. Ludzie ci mieli i nadal mają sposobność poznania wymagań Bożych, ponieważ dotarła do nich dobra nowina o ustanowionym w niebie Królestwie Bożym, nowina ogłaszana przez świadków Jehowy od roku 1919. Jeżeli dadzą jej posłuch i okażą skruchę z powodu swego dotychczasowego postępowania, mogą uzyskać przebaczenie, a także dostęp do życiodajnych wód pochodzących od Boga. Tymczasem duchowieństwo chrześcijaństwa, żydostwa oraz pogaństwa na równi popiera i zaleca niestosowny użytek z krwi. Jednocześnie zignorowało ono Jehowę, wielkie Źródło życia, Jego postanowienie w sprawie okupu Chrystusowego, jak też Jego mesjańskie Królestwo, za którego pośrednictwem życie ma być udzielone wierzącej, posłusznej ludzkości. Co więcej, odrzuciło i zaczęło zwalczać samą dobrą nowinę, powstrzymując tym innych od słuchania jej i sprowadzając w ten sposób na siebie winę krwi.

DLACZEGO WODY PRZEMIENIAJĄ SIĘ W KREW

⁷ Jan dosłyszał wyrażone przez anioła zadowolenie z wykonanej pracy: „Usłyszałem anioła wód mówiącego: Sprawiedliwy jesteś Ty, któryś jest i któryś był, święty, żeś taki wyrok wydał; ponieważ oni wylali krew świętych i proroków, i Ty dałeś im do picia także krew; zasłużyli na to.” (Obj. 16:5, 6) Tak więc Bóg jak najbardziej słusznie postępuje z nimi w ten sposób. Ze skażonych świeckich źródeł piją ci, którzy się dali wciągnąć do walki przeciw świętym i prorokom Bożym, przeciw chrześcijańskim świadkom Jehowy. Popędzał ich do tego zwłaszcza Babilon Wielki, panujące nad ludami ziemi imperium religii fałszywej. (Obj. 17:6, 18) Jehowa nie może aprobować rozlewu krwi, jakiego się dopuszczają. Zachowuje lojalność wobec swych wiernych świadków oraz sprawiedliwość w wymierzaniu sędziowskich orzeczeń tym, którzy sobie pozwalają na stosowanie przemocy i przelewają krew Jego sług. Bóg skazuje ich na picie krwi dopiero wtedy, gdy już okażą się niegodnymi życia oraz w pełni zasłużą na to, by pić krew, co oznacza, że ich czeka kara śmierci.

⁸ Teraz dowiadujemy się o okoliczności niespodziewanej i zdumiewającej: „I usłyszałem, jak ołtarz mówił: ‚Tak, Panie [Jehowo, NW], Boże Wszechmogący, prawdziwe i sprawiedliwa są sądy twoje.” (Obj. 16:7) Co to jest za „ołtarz”? Ołtarzem w Namiocie Zgromadzenia było w Izraelu urządzenie, na którym należało składać Bogu ofiary. Tym „ołtarzem” jest symboliczne, odpowiadające ołtarzowi zrządzenie Boże do co ofiary Jezusa. Bóg przygotował swego Syna na ofiarę; sprawił, że przyszedł on na ziemię jako człowiek, umarł tutaj, a następnie zmartwychpowstał i ukazał się w niebie z wartością swej ofiary, by za nią dla grzesznej ludzkości kupić prawo do życia. Zrządzenie to było ze strony Boga wyrazem niezasłużonej dobroci. Wierni naśladowcy Jezusa Chrystusa, jego duchowi bracia, poszli ściśle jego śladami. (1 Piotra 2:21) Każdy z nich umiera jego śmiercią, to jest śmiercią ofiarną, co nie znaczy, że ich przelana krew przyczynia się w jakiejś mierze do przebłagania za grzech, ale raczej, że zdobywają możność takiego zmartwychwstania, jak Jezus. Wielu istotnie poniosło śmierć męczeńską z rąk tych, którzy piją ze źródeł i zbiorników wód tego świata.

⁹ A jak ten ołtarz „mówi”? Według tekstu Objawienia 6:9, 10 u stóp ołtarza znajdowały się „dusze [życie] pobitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli”. Dusza albo życie każdego z niech mieściło się we krwi, a krew ich została rozlana u podstawy ołtarza. Właśnie dlatego przedstawiono obrazowo, jak gdyby te dusze stamtąd wołały o pomstę do Boga, podobnie jak męczeńska krew Abla wołała z ziemi. (1 Mojż. 4:8-11; 3 Mojż. 17:11-14) W tym też symbolicznym sensie przemawia ołtarz ofiarny; ponieważ był świadkiem wielu rzeczy, ma coś do powiedzenia o tym sądzie, i w pełni potwierdza, że Jehowa jest wierny i sprawiedliwy, dając przeciwnikom swego ludu pić śmiercionośną krew.

OGŁASZANIE TRZECIEJ PLAGI

¹⁰ Trzecia plaga dotkliwie trapi i dręczy tych, którzy pili ze świeckich źródeł wód, ponieważ ten napój w gruncie rzeczy nie zaspokoił im pragnienia, a ponadto siał dokoła śmierć. Spiesząc z pomocą licznym ludziom, którzy odczuwają tę plagę, a pragną pić życiodajną wodę, świadkowie Jehowy pilnie zajęli się ogłaszaniem znaczenia tej trzeciej plagi i czynią to nadal w miarę najlepszych swoich możliwości. Dnia 25 lipca 1924 roku na zgromadzeniu świadków Jehowy w mieście Columbus (stan Ohio, USA) złożono w tej sprawie śmiałe oświadczenie, ujęte w formie rezolucji pod tytułem „Oskarżenie”. Dwa dni po przyjęciu owej rezolucji, mianowicie w niedzielę, dnia 27 lipca, prezes Towarzystwa Strażnica wygłosił wobec 35 000 słuchaczy przemówienie publiczne zatytułowane: „Zagłada cywilizacji”, w którym uwypuklił powyższe fakty. Zgodna z wylaniem przez anioła trzeciej czaszy była na przykład taka wypowiedź mówcy:

„Jezus Chrystus jest wielkim Księciem Pokoju. Powiedział on: ‚Nie będziesz zabijał.’ Nauczał swych uczniów i naśladowców, żeby się całkowicie powstrzymywali od stosowania cielesnego oręża. Duchowieństwo jednak, które utrzymuje, iż szerzy jego nauki, pogodziło się z wojną i uznało ją za świętość. Poczuło się zaszczycone tym, kiedy jego obrazy i figury wystawiono na widok publiczny po społu z wizerunkami krwawych wojowników. Największych zabijaków sławiło jako najważniejszych bohaterów wszystkich czasów. (Na przykład Konstantyna i Karola Wielkiego.) (...)

„Wszystkie narody gromadzą siły do wielkiego, z dawna przepowiedzianego starcia; Bóg zamierza bowiem obalić organizację Szatana przez swego umiłowanego Syna, Chrystusa Jezusa. (...)”

¹¹ W ramach dalszego ostrzegania ludzkości o tym, że z racji ulegania wpływom fałszywego systemu religijnego, Babilonu Wielkiego, ponosi winę krwi — książka wydana przez Towarzystwo Strażnica w roku 1927, a zatytułowana „Stworzenie”, podała na stronie 103 wydania angielskiego pod nagłówkiem „Przymierze wieczne”:

Przymierze to jest pierwszym wyrazem woli Bożej w sprawie świętości życia ludzkiego. Wola Boża jest prawem. Wszelkie życie pochodzi od Jehowy; a ponieważ nikt nie może drugiemu dać życia, chyba że za zrządzeniem Jehowy, więc też nikt nie ma prawa odbierać życia bez zezwolenia Jehowy. W myśl ustaleń tego przymierza ród ludzki miał na zawsze rządzić się prawem, iż nikt nie może drugiemu człowiekowi bezkarnie odbierać życia. (...)

Warunki przymierza wiecznego zostały złamane przez wszystkie ludy i narody na ziemi, ale ludzi, którzy są za to odpowiedzialni, Bóg pewnego dnia pociągnie do pełnego obrachunku.

Duchowieństwo twierdzi, że reprezentuje Pana, i podaje się za nauczyciela Jego słowa; tymczasem jednak otwarcie broni zabijania istnień ludzkich w wojnie bez słusznej przyczyny lub usprawiedliwienia.

REAKCJA NA OGŁASZANIE PLAG

¹² Świat nie zważał na te ostrzeżenia świadków Jehowy i nie nauczył się niczego z nawoływania, by zaprzestał polegania na świeckich źródłach planów, projektów i propagandy. W Niemczech pod władzą hitleryzmu i we faszystowskich Włoszech przelano w samym centrum chrześcijaństwa krew tysięcy świadków Jehowy, którzy tam ponieśli śmierć męczeńską. Potem nadeszła druga wojna światowa, przynosząc z sobą największą w dziejach zatratę życia ludzkiego. (Obj. 12:13-16) Ze względu na wielką ilość rannych ogromnie wzrosło stosowanie transfuzji krwi.

¹³ Dla gruntownego wyjaśnienia woli Bożej co do krwi świadkowie Jehowy przeprowadzili specjalne studium Pisma świętego, którego wyniki ogłosiła Strażnica zwiastująca Królestwo Jehowy w wydaniu angielskim z dnia 1 lipca 1945 roku. Czołowy artykuł tego wydania omawiał Psalm 16. Na stronach 198-201 przedyskutowano tam stosunek króla Dawida do przyjmowania cudzej krwi w obręb swego organizmu, wziąwszy za podstawę jego słowa z Psalmu 16:4: „Rozmnożą się boleści tych, którzy się za cudzym bogiem kwapią; nie ukuszę ze krwi mokrych ofiar ich, ani wezmę imion ich w usta moje.” W tymże artykule przytoczono ze strony 113 czwartego tomu dzieła Encyclopedia Americana (wydanie z 1929 roku) następującą wiadomość:

Transfuzja krwi sięga swymi dziejami wstecz aż do czasów starożytnych Egipcjan. Pierwszym historycznie udokumentowanym wypadkiem jest operacja przeprowadzona na papieżu Innocentym VIII w roku 1492. Operacja ta kosztowała życie trzech młodzieńców, lecz Pontifeksa i tak nie uratowano.

¹⁴ Lekceważąc sobie jasno wyłuszczone prawo Boże, lekarze stosowali transfuzję krwi na skalę masową tak podczas wojny koreańskiej, jak też obecnie w Wietnamie, a prócz tego krew dodaje się do niektórych produktów spożywczych i używa do innych celów. Krew, zawierająca przecież życie stworzenia, które należy do Boga, istotnie została nadużyta przez ludzi, jak gdyby życie należało do nich. Religie chrześcijaństwa oraz żydostwa całkowicie odrzucają to, co świadkowie Jehowy dobitnie przedstawiają jako Boży pogląd na sprawę krwi. Usprawiedliwiają się wszelkimi sposobami, unieważniając prawo Boże, aby tym, którzy to prawo gwałcą, nadać z pozoru możliwie czysty wygląd. Ostra walka na tym tle toczy się aż dotąd, a wielu świadków Jehowy cierpi srogie prześladowanie, ponieważ się wzbraniają od przyjmowania krwi w jakiejkolwiek postaci. Często odmawia się im za to wszelkiej pomocy lekarskiej czy chirurgicznej. W niektórych przypadkach wymuszono na nich zastosowanie transfuzji krwi mocą nakazów sądowych. Jehowa obserwuje całe to okrucieństwo, popełniane na Jego ludzie.

¹⁵ Świadków Jehowy interesuje przede wszystkim to, co na temat krwi mówi prawo Boże, a mniej medyczna strona zagadnienia. Prawdą jednak jest, że w wyniku stosowania transfuzji znacznie rozpowszechniły się choroby, takie jak zapalenie wątroby, kiła i malaria, oraz nastąpiły liczne zejścia śmiertelne; jawnie dowodzi to praktycznej mądrości prawa Bożego. Dla udzielenia rozsądnym ludziom pomocy w pełnym zorientowaniu się co do tego żywotnego przedmiotu, świadkowie Jehowy wydali 52-stronnicową broszurę zatytułowaną: „Krew, medycyna a prawo Boże,” opublikowaną po raz pierwszy 22 czerwca 1961 roku podczas międzynarodowego kongresu świadków Jehowy na stadionie „Yankee” w Nowym Jorku. Broszura ta zawiera dobrze udokumentowaną rozprawę na ten temat, uwypuklając odnośne wypowiedzi Słowa Bożego. Jeżeli wolisz, czytelniku, uniknąć obarczenia winą krwi wraz ze światem i nie chcesz jak ludzie świeccy ‚upić się krwią swoją’, to dasz posłuch Źródłu prawdziwych wód życia i ujdziesz plagi, która spada na wszystkich pijących z krwawych, świeckich źródeł i rzek. — Izaj. 49:26.

Omówienie pierwszej oraz drugiej plagi z 16 rozdziału Objawienia znajdzie czytelnik w poprzednim wydaniu niniejszego czasopisma; plagi od czwartej do siódmej omówione będą w kolejnych wydaniach. Ponadto kwestię tę porusza książka „,Babylon the Great Has Fallen!’ God’s Kingdom Rules!” („,Upadł Babilon Wielki!’ — panuje Królestwo Boże!”). (B-57)