List do Kolosan — zdrowe rady na temat wiary i trybu życia

JAKIE miejsce należy się Jezusowi Chrystusowi podług zrządzenia Bożego? Czy prawdziwi chrześcijanie muszą przestrzegać szczególnych świąt lub praktykować ascezę, aby się zbliżyć do Jehowy i osiągnąć zbawienie? Czego się wymaga od bogobojnych mężów, żon, dzieci i innych?

Na tego rodzaju pytania potrzebowali odpowiedzi chrześcijanie z pierwszego stulecia, mieszkający w Kolosach na terenie Azji Mniejszej. Otaczali ich poganie kurczowo trzymający się swych filozofii łącznie z ascezą oraz Żydzi, którzy wstrzymywali się od pewnych pokarmów i świętowali określone dni. W gruncie rzeczy te fałszywe nauki poniekąd przeniknęły do zboru.

Wiadomość o współwyznawcach z Kolosów, gdzie prawdopodobnie nigdy osobiście nie był, apostoł Paweł otrzymał, przebywając w rzymskim więzieniu (Kol. 1:7, 8; 2:1). Pod pewnymi względami zachowywali się oni właściwie. Ale niektóre fałszywe nauki naraziły na szwank ich zdrowie duchowe, co głęboko zaniepokoiło apostoła. Toteż Paweł w natchnieniu od Boga napisał do Kolosan wzruszający list, a działo się to mniej więcej w latach 60 do 61 naszej ery.a Zawarte w nim rzeczowe rady na temat wiary i norm postępowania dały im odpowiedź na nurtujące ich ważne pytania; wskazówki te są też aktualne dla chrześcijan żyjących w XX wieku.

NACZELNE MIEJSCE SYNA

Omawiany list Pawła był skierowany do „świętych i braci wiernych w jedności z Chrystusem” w Kolosach, to znaczy do tamtejszych naśladowców Jezusa, namaszczonych duchem Bożym. Apostoł dziękował Stwórcy w modlitwie za ich wiarę, nadzieję i miłość. Prócz tego Paweł i Tymoteusz ‛nie przestawali modlić się za nich, żeby byli napełnieni dokładną wiedzą, mądrością i duchowym pojmowaniem’. W jakim celu? Żeby zaskarbić sobie ‛zupełne upodobanie Jehowy’ (Kol. 1:1-12).b

Pokaźna część tej wiedzy dotyczy Syna Bożego. Za jego pośrednictwem chrześcijanie zostają odkupieni i dostępują przebaczenia grzechów. To on jest „pierworodnym całego stworzenia”, początkiem twórczej pracy Jehowy; przez niego powstały miliony anielskich synów, wszechświat oraz ziemia razem z roślinnością i zwierzętami. Syn jest także „pierworodnym z umarłych” w tym sensie, że swoim współdziedzicom utorował drogę do zmartwychwstania, aby wespół z nim mieli nieśmiertelne życie w niebie. Jezus Chrystus jest też między innymi „głową ciała, zboru”, czyli pierwszym wśród swoich namaszczonych naśladowców (Kol. 1:13-18).

Ponadto Bóg ‛uznał za dobre, żeby w Jego Synu zamieszkała cała pełnia’. Jest on więc ucieleśnieniem Boskich przymiotów, jak na przykład mądrości — a właściwie wszystkiego, czego chrześcijanom potrzeba w zakresie pouczeń i przewodnictwa. Jego nauki, które harmonizują z pozostałą częścią Pisma Świętego, nie wymagają żadnego uzupełnienia. Przez niego wszystko w niebie i na ziemi pojedna się z Bogiem, a dzięki ofierze Chrystusowej objawiona jest długo zakryta „święta tajemnica”, obejmująca nadzieję, że i poganie będą uczestniczyć z nim w chwale niebiańskiej. Pojednanie to zależy jednak od tego, czy chrześcijanie pozostaną nieugięci i nie odwrócą się od nadziei związanej z dobrą nowiną. Paweł wytężał siły jako sługa tej dobrej nowiny, skupiającej się na Chrystusie, naczelnej postaci w porządku Bożym (Kol. 1:19-29).

ZDEMASKOWANIE FAŁSZYWYCH NAUK

Chcąc się radować wspaniałym przywilejem uczestniczenia wraz z Chrystusem w życiu niebiańskim, chrześcijanie w Kolosach mieli pamiętać, że „ukryte są w nim wszystkie skarby mądrości i wiedzy”. Toteż powinni się strzec każdego, kto chciałby ‛uprowadzić ich jako swój łup przez filozofię i próżne zwodzenie według tradycji ludzkiej, a nie według Chrystusa’. Musieli odrzucić sprzeczne z Pismem Świętym poglądy Greków oraz niebiblijne nauki Żydów. Niemniej ważna dla Świadków Jehowy jest obecnie konieczność odrzucenia fałszywych doktryn i mocnego obstawania przy prawdzie (Kol. 2:1-12).

Następnie Paweł umacnia Kolosan do stawienia czoła zwolennikom judaizmu. Wskazuje na fakt, że Bóg usunął Prawo Mojżeszowe, przybijając je do pala tortur Jezusa. W takim razie nikt nie powinien osądzać ich wiary i sprawiedliwości na podstawie pokarmów, napojów bądź obchodzenia pewnych świąt. Dlaczego? Otóż wszystko to było jedynie „cieniem rzeczy przyszłych, ale rzeczywistość należy do Chrystusa” (Kol. 2:13-17).

W ramach obalania innych błędnych poglądów Paweł ostrzegł przed tymi, którzy znajdowali upodobanie w nieszczerej, obłudnej pokorze i pewnej „formie wielbienia aniołów”. Widocznie niektórzy w Kolosach albo uważali, że praktykują formę wielbienia, która obowiązuje aniołów, albo po prostu im bezpośrednio oddawali cześć. Ale samo to, jak również „udawana pokora” i asceza, czyli „surowe traktowanie ciała” — wykazuje Paweł — „nie mają żadnej wartości w walce z dogadzaniem ciału”. Podobnie dzisiaj rzeczy w rodzaju ascezy i fikcyjnej pokory nie przyczynią się do naszego wzrostu duchowego (Kol. 2:18-23).

Chcąc zachować prawdziwe usposobienie duchowe i pokonywać niewłaściwe pragnienia ciała, namaszczeni uczniowie Jezusa muszą ‛myśleć o tym, co w górze, nie o tym, co na ziemi’. Tylko pod tym warunkiem mogą się spodziewać, że dostąpią wraz z Chrystusem chwały niebiańskiej. Tak samo chrześcijanom żywiącym nadzieję ziemską muszą leżeć na sercu sprawy duchowe (Kol. 3:1-4; Mat. 6:19-21, Nowy Przekład).

ZDROWA RADA W SPRAWIE POSTĘPOWANIA

Co naprawdę pomoże nam zbliżyć się do Jehowy i umocnić nasze usposobienie duchowe? „Zadawajcie więc śmierć członkom swego ciała (...) co do rozpusty, nieczystości, żądzy zmysłów, szkodliwego pragnienia i chciwości”, czytamy u Pawła. Należy też wystrzegać się nadużywania języka przez dawanie upustu gniewowi, przez sprośną mowę lub wypowiadanie kłamstw. Musimy także, jak apostoł pisał do Kolosan, ‛zrzucić starą osobowość i przyodziać się nową’. Powinniśmy przyoblec się współczuciem, życzliwością, kornością umysłu, łagodnością, wielkodusznością oraz miłością, „bo to jest doskonała więź jedności”. Wszystko to ugruntuje pokój nie tylko nasz własny, lecz także całego zboru (Kol. 3:5-17).

Dzisiejsi Świadkowie Jehowy mogą, podobnie jak chrześcijanie w Kolosach, odnosić także pożytek z rady Pawła dotyczącej obowiązków rodzinnych i innych odpowiedzialnych zadań. Żony zostały zachęcone, aby były podporządkowane swoim mężom. Mężowie mają miłować żony i nie ‛gniewać się na nie aż do rozgoryczenia’. Od dzieci wymaga się, aby słuchały rodziców, ojcowie zaś nie powinni ich rozjątrzać, „żeby się nie zniechęciły” (Kol. 3:18-21).

Chrześcijańscy niewolnicy mieli być posłuszni, a ich wierzący panowie mieli obchodzić się z nimi rzetelnie i sprawiedliwie. W Kolosach mieszkali Filemon i jego niewolnik Onezym, którzy niewątpliwie z głębokim docenianiem przyjęli tę radę. (Zobacz stronę 15). Te same zasady powinni stosować chrześcijanie doby obecnej w stosunkach między pracodawcą a pracownikiem. W gruncie rzeczy nad wszystkim, co czynimy, powinniśmy ‛pracować całą duszą jak dla Jehowy’ (Kol. 3:18 do 4:1).

Paweł nakłaniał swoich współwyznawców do trwania na modlitwach połączonych z dziękczynieniem. Poza tym mieli modlić się do Boga, żeby Pawłowi i jego towarzyszom otworzył drzwi działalności, wskutek czego mogliby szerzej „opowiadać świętą tajemnicę o Chrystusie”. Słowa te powinny pobudzić nas do wyrażania wdzięczności Jehowie i błagania Go w modlitwach, aby darzył powodzeniem dzieło głoszenia o Królestwie. Oby zgodnie z radą Pawła nasze wypowiedzi zawsze były miłe, „zaprawione solą”! Cokolwiek mówimy, powinno mieć przyjemny posmak, przyciągać słuchaczy i zmierzać do uratowania życia tych, którzy wezmą sobie nasze słowa do serca (Kol. 4:2-6).

Ten niezwykle pomocny list kończy się osobistymi pozdrowieniami i napomnieniami. Więcej szczegółów o Pawle mieli Kolosanom opowiedzieć Tychik i Onezym (którzy zapewne dostarczyli ten list). O Epafrasie prawdopodobnie pomocnym przy zakładaniu zboru w Kolosach jest wzmianka, iż ‛zawsze usilnie wstawia się za nimi w modlitwach’. Paweł sam zakończył list osobistym pozdrowieniem, modląc się, aby mogli dalej korzystać z życzliwości niezasłużonej (Kol. 4:7-18).

Rady Pawła, udzielone chrześcijanom w Kolosach, ułatwiają nam zrozumienie, jak doniosłe miejsce przewidziane jest dla Jezusa Chrystusa według zrządzenia Bożego. List ów informuje nas, co mamy czynić, a czego unikać, jeśli chcemy zbliżyć się do Jehowy i dostąpić zbawienia. Nakreśla wymagania Boże dla mężów, żon, dzieci i innych, którzy pragną sobie zaskarbić uznanie Najwyższego. Istotnie, list Pawła do Kolosan udziela zdrowych rad na temat wiary i trybu życia.

[Przypisy]