Oddzieleni od świata, żeby być rozradowanymi chwalcami Boga
„Wysławiajcie Jah! Wysławiajcie, słudzy Jehowy, wysławiajcie imię Jehowy” (PSALM 113:1, NW).
1, 2. (a) Kto w myśl Psalmu 113:1-3 zasługuje na nasze entuzjastyczne wysławianie? (b) Jakie pytanie warto sobie zadać?
JEHOWA BÓG, Wielki Stwórca nieba i ziemi, po wieczne czasy pozostanie Władcą Wszechświata. W pełni zasługuje na entuzjastyczne oddawanie Mu chwały. Właśnie dlatego w Psalmie 113:1-3 zachęcono nas: „Wysławiajcie Jah! Wysławiajcie, słudzy Jehowy, wysławiajcie imię Jehowy. Niechaj imię Jehowy będzie błogosławione odtąd aż po czas niezmierzony. Od wschodu słońca aż do jego zachodu wysławiane ma być imię Jehowy” (NW).
2 Jako Świadkowie na rzecz Boga, cieszymy się, iż tak postępujemy. Czyż to nie cudowne, że już wkrótce za sprawą Jehowy Boga ta radosna pieśń wysławiania, którą dzisiaj śpiewamy, napełni całą ziemię? (Psalm 22:28). Czy w tym wielkim ogólnoświatowym chórze da się słyszeć również twój głos? Jeżeli tak, to zapewne czujesz się bardzo szczęśliwy, że jesteś oddzielony od tego skłóconego i posępnego świata.
3. (a) Co wyróżnia sług Jehowy? (b) Pod jakimi względami jesteśmy oddzieleni od świata?
3 Jednomyślne wysławianie Jehowy niewątpliwie odróżnia nas od innych ludzi. Zgodnie mówimy i zgodnie nauczamy oraz stosujemy te same metody, aby ogłaszać ‛obfitość dobroci Jehowy’ (Psalm 145:7, NW). Tak więc jako słudzy oddani swemu Bogu, Jehowie, zostaliśmy oddzieleni po to, by Mu służyć. W starożytności Bóg nakazał swemu oddanemu ludowi, Izraelowi, trzymać się z dala od okolicznych narodów i nie kalać się ich praktykami (2 Mojżeszowa 34:12-16). Dał mu prawa, które to ułatwiały. Podobnie dzisiaj Jehowa udostępnia nam swe Święte Słowo, Biblię. Zawarte w niej pouczenia ukazują nam, jak możemy pozostawać oddzieleni od tego świata (2 Koryntian 6:17; 2 Tymoteusza 3:16, 17). Nie izolujemy się w zakonach i klasztorach, jak to robią zakonnicy i zakonnice Babilonu Wielkiego. Idąc za przykładem Jezusa Chrystusa, jesteśmy publicznymi chwalcami Jehowy.
Naśladuj Naczelnego Chwalcę Jehowy
4. Jak Jezus dał przykład wysławiania Jehowy?
4 Jezus nigdy nie rezygnował z wysławiania Jehowy, dzięki czemu pozostawał oddzielony od świata. W synagogach i w świątyni jeruzalemskiej wychwalał święte imię Boże. Publicznie głosił prawdy Jehowy wszędzie, gdzie zgromadziły się rzesze ludzi — czy to na szczycie góry, czy to na brzegu jeziora. Oznajmił: „Publicznie wysławiam cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi” (Mateusza 11:25). Nawet sądzącemu go Poncjuszowi Piłatowi oświadczył: „Ja się po to narodziłem i po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). Jezus zdawał sobie sprawę z doniosłości wykonywanego dzieła. Świadczył o Jehowie i publicznie Go wysławiał wszędzie, gdziekolwiek się znalazł.
5. Do kogo odnoszą się słowa z Psalmu 22:23 i jakie nastawienie powinniśmy przejawiać?
5 W Psalmie 22:23 znajdujemy następującą proroczą wypowiedź dotyczącą Naczelnego Chwalcy Jehowy: „Będę opowiadał imię twoje braciom moim, będę cię chwalił pośród zgromadzenia”. W Liście do Hebrajczyków 2:11, 12 apostoł Paweł odnosi ten werset do Pana Jezusa oraz do tych, których Jehowa Bóg uświęcił, by wynieść ich do chwały niebiańskiej. Tak jak on nie wstydzą się wysławiać imienia Jehowy pośród zgromadzenia. Czy z podobnym nastawieniem uczęszczamy na nasze zebrania zborowe? Entuzjastycznym uczestnictwem w nich — zarówno myślami, jak i zabieraniem głosu — wychwalamy Jehowę. Ale czy nasze radosne wysławianie na tym się kończy?
6. Jaki nakaz dał swym uczniom Jezus i jak osoby miłujące światło wysławiają Boga?
6 W myśl Ewangelii według Mateusza 5:14-16 Pan Jezus polecił swym naśladowcom, żeby pozwalali świecić swemu światłu i pomogli jeszcze innym wysławiać Jehowę. Powiedział: „Wy jesteście światłem świata. (...) Niech wasze światło świeci przed ludźmi, żeby widzieli wasze szlachetne uczynki i wychwalali waszego Ojca, który jest w niebiosach”. Osoby miłujące światło przysparzają chwały Bogu. Czy ograniczają się do ładnych wypowiedzi i pięknych, humanitarnych uczynków? Bynajmniej. Robią coś więcej — jednomyślnie wysławiają Jehowę. Oddają swe życie Bogu i stają się Jego rozradowanymi chwalcami. Czy już się zdobyłeś na ten radosny krok?
Radość z wysławiania Jehowy
7. Dlaczego chwalcy Jehowy są tak rozradowani i jakiej radości zaznali w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.?
7 Dlaczego chwalcy Jehowy są tak rozradowani? Ponieważ radość jest owocem świętego ducha Bożego. W Liście do Galatów 5:22 wymieniono ją zaraz po miłości. W I wieku n.e. ten owoc ducha Jehowy wydawali naśladowcy Jezusa. Kiedy w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Bóg wylał swego ducha na około 120 uczniów, wszyscy zaczęli wysławiać Jehowę w różnych językach. Bogobojni Żydzi, którzy przybyli do Jeruzalem spośród wielu narodów, ‛byli oszołomieni i zdumieni’. Wykrzykiwali: „Słyszymy ich, jak w naszych językach mówią o wspaniałych rzeczach Bożych”! (Dzieje 2:1-11). Co wynikło z tego cudownego wysławiania Jehowy w rozmaitych językach? Około 3000 Żydów i prozelitów żydowskich przyjęło dobrą nowinę Królestwa dotyczącą Mesjasza. Zostali ochrzczeni, otrzymali ducha świętego i gorliwie przyłączyli swe głosy do innych rozradowanych chwalców Jehowy (Dzieje 2:37-42). Cóż to było za błogosławieństwo!
8. Co po Pięćdziesiątnicy robili chrześcijanie, by pogłębić swą radość?
8 W sprawozdaniu czytamy dalej: „Dzień w dzień wciąż jednomyślnie przebywali w świątyni i przyjmowali posiłki w domach prywatnych, a także spożywali pokarm z wielką radością oraz szczerością serca, wysławiając Boga i znajdując łaskę u całego ludu. A Jehowa codziennie przyłączał do nich dostępujących wybawienia” (Dzieje 2:46, 47). Czy tak wielką radość zapewniało im samo jedzenie i przebywanie w towarzystwie drugich? Nie. Przede wszystkim czerpali ją z wysławiania Jehowy Boga dzień po dniu, a potęgował ją widok tysięcy ludzi, którzy przychylnie reagowali na ich zbawcze orędzie. To samo przeżywamy w naszych czasach.
Rozradowani chwalcy Boga wśród wszystkich narodów
9. (a) Kiedy i jak Bóg zaczął udostępniać ludziom ze wszystkich narodów sposobność usłyszenia dobrej nowiny? (b) Dlaczego duch święty został wylany na Korneliusza i jego bliskich, zanim zostali ochrzczeni?
9 Jehowa nie chciał, żeby niosąca oświecenie działalność Jego sług ograniczała się do jednego narodu. Dlatego od roku 36 n.e. sposobność usłyszenia dobrej nowiny udostępnił ludziom ze wszystkich narodów. Na polecenie Boga Piotr przyszedł do domu pogańskiego oficera w Cezarei. Zastał tam Korneliusza oraz jego najbliższych przyjaciół i członków rodziny. Po uważnym wysłuchaniu Piotra uwierzyli oni w swych sercach w Jezusa. Skąd o tym wiemy? Ponieważ na tych wierzących pogan zstąpił święty duch Boży. Zazwyczaj dar ducha Bożego był udzielany dopiero po chrzcie, ale w tym wypadku Jehowa okazał swą przychylność owym nie-Żydom, zanim zostali zanurzeni. Gdyby tego nie uczynił, Piotr mógłby mieć wątpliwości, czy Bóg uznał pogan za swych sług i czy można ich ochrzcić (Dzieje 10:34, 35, 47, 48).
10. Jak od najdawniejszych czasów Jehowa zapowiadał, że będą Go wysławiać ludzie ze wszystkich narodów?
10 Od najdawniejszych czasów Jehowa zapowiadał, że będą Go wysławiać ludzie ze wszystkich narodów. Rozradowani chwalcy Boga mieli się pojawić w każdym kraju. Na potwierdzenie tego apostoł Paweł przytoczył proroctwa z Pism Hebrajskich. Do międzynarodowego zboru chrześcijańskiego w Rzymie napisał: „Serdecznie przyjmujcie jedni drugich, jak i Chrystus serdecznie przyjął nas, ku chwale Boga. Powiadam bowiem, że Chrystus stał się sługą obrzezanych ze względu na prawdomówność Boga, aby potwierdzić obietnice, które On dał ich praojcom, i aby narody wychwalały Boga za jego miłosierdzie. Tak jak jest napisane [w Psalmie 18:50]: ‚Dlatego też będę cię otwarcie wyznawać wśród narodów i będę grać melodię twojemu imieniu’. I znowu mówi [w 5 Mojżeszowej 32:43]: ‚Weselcie się, narody, z jego ludem’. I znowu [w Psalmie 117:1]: ‚Wysławiajcie Jehowę, wszystkie narody, i niech go wysławiają wszystkie ludy’” (Rzymian 15:7-11).
11. Jak Bóg pomaga ludziom ze wszystkich narodów pojąć Jego prawdy i jakie są tego rezultaty?
11 Ludzie ze wszystkich narodów nie mogą jednomyślnie wysławiać Jehowy, jeżeli nie pokładają nadziei w Jezusie Chrystusie, którego Bóg wyznaczył do sprawowania nad nimi władzy. Aby im pomóc zrozumieć prawdy prowadzące do życia wiecznego, Bóg wdrożył międzynarodowy program nauczania. Pouczeń udziela za pośrednictwem ustanowionej przez siebie klasy wiernego niewolnika (Mateusza 24:45-47). Jakie są tego rezultaty? Ponad pięć milionów osób z radością opiewa chwałę Jehowy w przeszło 230 krajach. A dalsze miliony są zainteresowane czynieniem tego samego. Zauważ, jak wielu było obecnych na uroczystości Pamiątki w 1996 roku: 12 921 933. Czyż to nie cudowne?
Zapowiedziana wielka rzesza rozradowanych chwalców Boga
12. Jaką zachwycającą wizję oglądał apostoł Jan i co stanowi jej żywe urzeczywistnienie?
12 Apostoł Jan ujrzał w wizji „wielką rzeszę” ze wszystkich narodów (Objawienie 7:9). Co wysławia w pieśni ta wielka rzesza wespół z namaszczonym ostatkiem Bożym? Jan oznajmia: „Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi” (Objawienie 7:10). Wieść ta jest śmiało rozgłaszana w każdym zakątku świata. Niejako powiewając gałęziami palmowymi, jednomyślnie pozdrawiamy Boga jako Wszechwładnego Pana całego wszechświata i radośnie wyznajemy wobec nieba i ziemi, że nasze zbawienie zawdzięczamy Jemu i Jego Synowi, Barankowi — Jezusowi Chrystusowi. Apostoł Jan zapewne z ogromnym wzruszeniem oglądał tę zachwycającą wizję wielkiej rzeszy. Również my dzisiaj jesteśmy głęboko poruszeni, widząc, a nawet stanowiąc żywe urzeczywistnienie tego, co oglądał Jan.
13. Co oddziela sług Jehowy od tego świata?
13 Jako słudzy Jehowy, dumnie nosimy Jego imię (Izajasza 43:10, 12). Okoliczność, że jesteśmy Świadkami na rzecz Jehowy, odróżnia nas od tego świata. Ileż radości daje reprezentowanie niepowtarzalnego imienia Boga oraz obranie za cel w życiu dzieła, które On zlecił! Wspaniałe zamierzenie Jehowy co do uświęcenia Jego wzniosłego imienia i wykazania prawowitości Jego wszechświatowego zwierzchnictwa za pośrednictwem Królestwa Bożego nadaje naszemu życiu sens. Stwórca pomaga nam też zająć miejsce w Boskim zamierzeniu dotyczącym Jego imienia oraz Królestwa. Czyni to na trzy sposoby.
Powierzenie prawdy
14, 15. (a) Na czym polega pierwszy sposób, w jaki Bóg pomaga nam zająć miejsce w Boskim zamierzeniu dotyczącym Jego imienia oraz Królestwa? (b) Pod jakim względem Królestwo ustanowione w roku 1914 różni się od tego, które zostało obalone w 607 roku p.n.e.?
14 Po pierwsze, Jehowa powierzył swemu ludowi prawdę. Wyjawił najbardziej pasjonującą wiadomość — Jego Królestwo zaczęło panować w roku 1914 (Objawienie 12:10). Ten rząd niebiański różni się od swego pierwowzoru, którym było królestwo w Jeruzalem, gdzie zasiadali na tronie królowie z linii rodowej Dawida. Królestwo to zostało obalone i od roku 607 p.n.e. Jeruzalem było całkowicie poddane władzy pogańskich potęg światowych. Nowe Królestwo, ustanowione przez Jehowę w roku 1914, jest mocarstwem niebiańskim, które nigdy nie będzie podporządkowane nikomu oprócz Jehowy ani doprowadzone do upadku (Daniela 2:44). Odmienny jest też w nim sposób sprawowania władzy. Dlaczego? Odpowiedź znajdujemy w Księdze Objawienia 11:15: „W niebie rozległy się donośne głosy, mówiące: ‚Królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa, i będzie królował na wieki wieków’”.
15 „Królestwo naszego Pana i jego Chrystusa” sprawuje rządy nad całym światem ludzkim. Ten nowy wyraz zwierzchniej władzy Jehowy — obejmujący Jego mesjańskiego Syna oraz 144 000 braci Jezusa, z których większość została już wskrzeszona do chwały niebiańskiej — nie jest po prostu wydumaną teorią, mogącą być przedmiotem rozważań akademickich. Owo niebiańskie Królestwo to realny rząd. Dzięki jego panowaniu mamy wspaniałe widoki na życie wieczne w doskonałych warunkach, co niezmiernie pomnaża naszą radość. Okoliczność, że powierzono nam takie prawdy, pobudza nas do tego, by zawsze mówić dobrze o Słowie Jehowy (Psalm 56:11). Czy regularnie tak czynisz, opowiadając każdemu, że mesjańskie Królestwo Boże już panuje w niebiosach?
Pomoc ducha świętego i ogólnoświatowa społeczność braterska
16, 17. Na czym polega drugi i trzeci sposób, w jaki Bóg pomaga nam zająć miejsce w Jego zamierzeniu?
16 Bóg pomaga nam zająć miejsce w Jego zamierzeniu również przez to, że udziela nam swego świętego ducha, umożliwiającego wydawanie w życiu pięknych owoców i zyskanie uznania Bożego (Galatów 5:22, 23). Ponadto Paweł napisał do namaszczonych chrześcijan: „Otrzymaliśmy (...) ducha, który jest od Boga, abyśmy znali to, co zostało nam życzliwie dane przez Boga” (1 Koryntian 2:12). Dzięki reagowaniu na działanie ducha Jehowy wszyscy znamy i rozumiemy to, czym On dziś życzliwie nas obdarza — między innymi Jego obietnice, prawa oraz zasady (porównaj Mateusza 13:11).
17 Trzeci czynnik, przez który Bóg nas wspiera, to nasza ogólnoświatowa społeczność braterska oraz ustalony przez Jehowę zachwycający, zorganizowany sposób oddawania Mu czci. Wspomniał o tym apostoł Piotr, gdy zachęcał nas do ‛miłowania całej społeczności braci’ (1 Piotra 2:17). Nasza serdeczna, międzynarodowa rodzina braci i sióstr pomaga nam służyć Jehowie z ogromnie rozradowanymi sercami, do czego nawołuje Psalm 100:2: „Służcie Panu [Jehowie, NW] z radością. Przychodźcie przed oblicze jego z weselem”. W wersecie 4 czytamy dalej: „Wejdźcie w bramy jego z dziękczynieniem, w przedsionki jego z pieśnią chwały! Wysławiajcie go, błogosławcie imieniu jego!” Tak więc zarówno głosząc publicznie, jak i uczęszczając na nasze zebrania, możemy odczuwać radość. Jakiegoż pokoju i bezpieczeństwa zaznajemy na przepięknych dziedzińcach duchowej świątyni Jehowy!
Z radością wysławiaj Jehowę!
18. Dlaczego mimo prześladowań czy innych dokuczliwych problemów możemy z radością wysławiać Jehowę?
18 Niezależnie od tego, jak bardzo dają się nam we znaki trudne warunki, prześladowania czy inne problemy, cieszmy się, że przebywamy w domu wielbienia Jehowy (Izajasza 2:2, 3). Pamiętajmy, iż radość jest przymiotem serca. Nasi chrześcijańscy bracia i siostry z dawnych czasów byli rozradowanymi chwalcami Jehowy pomimo wielu trudności i strat, jakie ich dotykały (Hebrajczyków 10:34). Właśnie tacy są nasi współwyznawcy w dobie obecnej (Mateusza 5:10-12).
19. (a) Jakie wielokrotnie powtórzone zachęty pobudzają nas do wysławiania Jehowy? (b) Od czego zależy nasze wieczne życie i na co jesteśmy zdecydowani?
19 Każdy, kto służy Jehowie, z zadowoleniem stosuje się do nakazów biblijnych, by Go sławić. W Księdze Objawienia wychwalanie Boga jest wielokrotnie przeplatane wyrażeniem „Wysławiajcie Jah!” (Objawienie 19:1-6). W sześciu wersetach Psalmu 150 jesteśmy 13 razy wzywani do wychwalania Jehowy. Jest to powszechny apel do całego stworzenia, żeby się zjednoczyło w radosnym śpiewie ku chwale Jehowy. Od przyłączenia się do tego wielkiego chóru śpiewającego „Alleluja” zależy nasze wieczne życie! Istotnie, tylko ci, którzy nieprzerwanie wysławiają Jehowę, będą żyć wiecznie. Dlatego w miarę zbliżania się końca jesteśmy zdecydowani mocno się trzymać Jego lojalnego ogólnoświatowego zboru. Możemy więc mieć nadzieję, że ujrzymy, jak w pełni urzeczywistnią się końcowe słowa Psalmu 150: „Wszystko, co oddycha, niech sławi Jah. Wysławiajcie Jah!” (NW).
Jak byś odpowiedział?
◻ Co wyróżnia sług Jehowy?
◻ Dlaczego słudzy Jehowy są tak rozradowani?
◻ Co nas oddziela od tego świata?
◻ Na jakie trzy sposoby Bóg pomaga nam zająć miejsce w Jego zamierzeniu?
[Ilustracja na stronie 17]
Jezus świadczył o Jehowie i publicznie wysławiał Go wszędzie, gdziekolwiek się znalazł