Wasze zebrania służby

DRUGIE ZEBRANIE

10 min. Słowa wstępne. Po serdecznym przywitaniu odczytaj i omów Ezechiela 39:25 (Gd). Podkreśl, dlaczego Jehowa słusznie okazuje ‛gorliwość’ dla swego imienia i w jaki sposób również my możemy okazywać taką gorliwość. — Ezech. 36:20-23.

10 min. „Trwajmy na drodze życia, dbając o zachowanie chrześcijańskiego sumienia” — przemówienie.

20 min. „Dzień Jehowy jest bliski!” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.

10 min. List od braci — odczytanie i omówienie.

10 min. Uwagi końcowe. Powtórz główne myśli zebrania i omów motto podane u dołu pierwszej strony.

TRZECIE ZEBRANIE

Zrzuć z serca PYCHĘ — ROZWIJAJ W SOBIE POKORĘ!

10 min. Słowa wstępne i zaraz potem przemówienie na temat znaczenia pokory na podstawie Strażnicy 10/XCVI, s. 10, par. 11-16, i s. 14, par. 24-26. Jeżeli w ośrodku są młode osoby, to podkreśl, że o rozwijanie tej zalety w nie mniejszym stopniu powinna dbać młodzież chrześcijańska, która nie może przyswajać sobie pychy i ducha świata, lecz powinna pielęgnować pokorę. Przedstaw, jak się to może uzewnętrzniać, i zachęć młodych, by robili postępy w prawdzie i brali gorliwy udział w służbie Bożej. (Jeśli jest w ośrodku młody zdolny brat, który daje dobry przykład, to jemu można przydzielić to przemówienie.)

30 min. Starszy omawia ze wszystkimi właściwości dumy i pokory. Duma, to wybujałe poczucie własnej godności, świadczące o braku rozsądku, mniemanie, że przewyższa się innych swymi uzdolnieniami. Natomiast pokora stanowi przeciwieństwo dumy. Pokora polega na braku zarozumiałości czy arogancji. Pogląd Boga na pychę i pokorę został wyraźnie objawiony w 2 Samuela 22:28 i Psalmie 138:6. (1) Jak w czasach biblijnych król izraelski Ozjasz okazał się człowiekiem nadętym pychą i do czego to doprowadziło? (2 Kron. 26:15-21). (2) Co świadczyło o tym, że króla babilońskiego Nabuchodonozora rozpierała pycha, i co go za to spotkało? (Dan. 4:26-30 /Gd 4:29-33/). (3) Do jakiego wniosku doszedł Nabuchodonozor? (Dan. 4:34 /Gd 4:37/). (4) Z drugiej strony dlaczego anioł Jehowy nazwał proroka Daniela ‛mężem wielce przyjemnym’? (Dan. 10:11, 12, Gd). (5) Pod jakim względem sam Pan Jezus Chrystus dał wybitny przykład rzeczywistej pokory? (Filip. 2:5-8). (6) W czym jego pokora uzewnętrzni się jeszcze raz przy końcu 1000-letniego panowania? (1 Kor 15:28). (Omówcie ten materiał w ciągu 15 minut. Drugą część mógłby omówić również w ciągu 15 minut inny starszy.)

Omów niżej wymienione sytuacje i podkreśl, jakie następstwa pociąga za sobą pycha i pokora dla ludzi, którzy przejawiają te cechy (Uwagi w nawiasach mają pobudzać do myślenia): Ktoś zostaje skarcony za popełnione przewinienie (Może zareagować na skarcenie odsunięciem się od zboru, brnąc w złym postępowaniu i zachowywać się arogancko. Albo też może jeszcze bardziej zacieśnić swoją więź ze zborem, żeby znaleźć ochronę przed ponownym uwikłaniem się w występek; może się upokorzyć i dać dowód, że nie jest zarozumiały /Hebr. 12:11/.) Ktoś nie może znosić drugiego członka zboru (Unika rozmowy z nim albo źle się o nim wyraża do innych, oczernia lub obmawia go. Odczytaj Kolosan 3:12-14 i wskaż, jakie to ma zastosowanie do omawianej sytuacji, oraz rozważ, jak postąpili Paweł i Barnaba, gdy powstało między nimi nieporozumienie /Dzieje 15:36-40/.) Komuś trudno jest przyjąć uwagę dotyczącą jego dzieci (Szuka usprawiedliwienia, czuje się urażony, zaczyna być złośliwy, nie chce wysłuchać lub zastosować udzielonej rady. Albo wprost przeciwnie, stara się zrozumieć, dlaczego zwrócono mu uwagę, i stara się zastosować ją do dzieci, wprowadzając w czyn rady ze Słowa Bożego /Ps. 119:18, 105, 130; Prz. 3:11, 12/.) Powstaje różnica zdań między mężem a żoną lub między rodzicami a dziećmi (Nie rozmawiają ze sobą, mąż jako głowa stawia żądania w sposób bezwzględny, żona robi mu na złość, nie chce dobrowolnie z nim współpracować, drwi z męża lub lekceważy go. Albo też dzieci nie chcą słuchać rodziców, twierdząc, że rodzice są staroświeccy; względnie korzystają z mądrych rad z Listu do Efezjan 4:26; 5:22-24, 28, 29; 6:1-4 i Jakuba 1:19-21.) Można z tego wyciągnąć następującą lekcję: „Bóg się pysznym przeciwstawia, a pokornym łaskę daje”. — Jak. 4:6, NP.

10 min. Przemówienie służbowe nadzorcy studiów biblijnych. W przemówieniu tym nadzorca może poruszyć następujące punkty: (1) Ważne jest odwiedzenie każdego człowieka, który podczas pierwszej wizyty okazał choćby odrobinę zainteresowania, a pobudzać do tego powinna miłość do bliźnich. (2) Głosiciele nie powinni się obawiać odwiedzania ludzi wykształconych, myśląc sobie, że nie potrafią odpowiedzieć na ich pytania. Na wiele pytań można znaleźć odpowiedzi w książce Prawda oraz w Szkicach kazań. Można też poprosić o pomoc doświadczonego głosiciela lub starszego. (3) Zachęć młodzież do gorliwego udziału w prowadzeniu studiów i do upatrywania wśród rówieśników i znajomych osób, którym można by dać świadectwo. (4) Zachęć rodziców, żeby nie ustawali w dążeniu do wychowania dzieci na uczniów Chrystusa. (5) Zachęć głosicieli zdolnych i samodzielnych, żeby się nie zadowalali prowadzeniem jednego studium biblijnego, zwłaszcza gdy jest to studium we własnym domu. (6) Możesz zapytać, kto widzi możliwości założenia studium z krewnymi, znajomymi, sąsiadami, ale potrzebowałby pod tym względom pomocy. (7) Możesz przypomnieć głosicielom, żeby z każdym zainteresowanym, którego odwiedzają, starali się założyć studium na podstawie książki Prawda, unikając prowadzenia ciągłych dyskusji na różne tematy. (8) Przypomnij, co raportujemy jako odwiedziny ponowne. (Przymówienie to można też przesunąć do czwartego zebrania służby. Gdzie nie będzie go mógł wygłosić nadzorca studiów biblijnych, może to uczynić inny starszy.)

10 min. Uwagi końcowe. Zapytaj obecnych, czego się nauczyli z dzisiejszego zebrania oraz omów Skrzynkę pytań.

CZWARTE ZEBRANIE

8 min. Słowa wstępne. Wiadomości Teokratyczne. Opisując wydarzenie mające stanowić znak jego niewidzialnej obecności, Jezus zachęcił nas do czujności. Pawiąż Wiadomości teokratyczne z Mateusza 24:14. Możesz też przytoczyć stosowne doświadczenia z waszego terenu.

22 min. „Wzbogacanie wiedzy chrześcijańskiej” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi (ust. 1 i 8 w formie przemówienia).

14 min. „Co ci sprawia najwięcej radości?” — przemówienie połączone z odczytaniem doświadczeń.

10 min. „Czy jesteś porządny?” — przemówienie. (Albo przemówienie służbowe nadzorcy studiów biblijnych. Wtedy ten punkt można przenieść do trzeciego zebrania.)

6 min. Uwagi końcowe. Omów też motto podane u dołu ostatniej strony.

PIERWSZE ZEBRANIE W MARCU

5 min. Słowa wstępne, tekst dzienny, komentarze.

16 min. „Żyć zgodnie z imieniem” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi.

25 min. „Gdy bracia nie dochowują wierności”. Po krótkim wstępie omówcie wspólnie poniższe myśli na podstawie podanych pytań. Niech głosiciele wcześniej do tego przygotowani omówią niektóre doświadczenia z Działalności świadków Jehowy w Niemczech w czasach nowożytnych.

Ważne jest, żebyśmy mieli głęboki szacunek dla naszych braci. Właściwe nastawienie wobec braci może się okazać pomocne w trudnych czasach. Jezus powiedział: „Wszyscy braćmi jesteście”. Powiedział też, że prawdziwych chrześcijan miała cechować prawdziwa miłość wzajemna (Mat. 23:8; Jana 13:35). Zapytaj obecnych: (1) Dlaczego nie powinniśmy pochopnie uważać brata za nieprzyjaciela, gdyby wyraził się o nas nieżyczliwie albo gdyby w jakiejś sprawie nie zgadzał się z nami? (Rzym. 3:23; Jak. 2:13; s. 49, ust. 2-6) (2) Niektórzy na skutek własnej słabości mogli pod wpływem silnego nacisku zawieść w okazaniu niezasłużonej wierności. Czy to już musi oznaczać, że tacy bracia są naszymi nieprzyjaciółmi? (Mat. 26:69-75; Gal. 6:1; s. 50, ust. 7; s. 46, ust. 8). (3) Na jakiej podstawie można uznać, że ktoś przestał być naszym bratem? (Mat. 26:14-16, 48, 49; Judy 4, 8; 2 Piotra 2:1). (4) Jak podczas ostrego prześladowania Szatan wykorzystał niektórych ludzi, podających się za chrześcijańskich braci? (s. 37, 38, 50, 51). (5) Dlaczego wróg chciał wywołać wrażenie, że niektórzy nasi brania są zdrajcami? Jak więc powinno się traktować oskarżenia wychodzące z takiego źródła? (Ps. 144:11). (6) Jak powinno się traktować innych braci, gdyby ktoś okazał się niewierny? (1 Piotra 1:22; 1 Jana 4:7, 20, 21). (7) Co pomaga w zachowaniu czujności, by nie narazić na cierpienia naszych braci? (Prz. 22:19; Mat. 10:28; Dzieje 20:24; s. 64, ust. 3; s. 49, ust. 7-9).

Nasza więź braterska jest darem od Jehowy. Miłujemy naszych braci (1 Jana 3:14). Nie pozwól, żeby ktoś podważył twoje zaufanie do wiernych braci. Jako lud wierny Bogu, przejawiamy takiego ducha, jak Paweł, czemu dał wyraz w 2 Tesaloniczan 1:3 (odczytaj i skomentuj).

8 min. „Twój udział w służbie kaznodziejskiej” — przemówienie.

6 min. Uwagi końcowe. Omów krótko wyniki pracy z ostatniego miesiąca ze szczególnym uwzględnieniem kampanii Strażnicy oraz plan pracy na następny miesiąc.