Słowo Jehowy ‛ogniem płonącym’
1 Czy przypominasz sobie, który to sługa Jehowy przy wykonywaniu zleconego mu przez Boga zadania niczym nie dał się zniechęcić i sam powiedział o sobie: „Stało się to w moim sercu jak ogień płonący, zamknięty w moich kościach”? Jakże wspaniały przykład gorliwości dał Jeremiasz nam, którzy w podobnych warunkach ogłaszamy chrześcijaństwu i innym ludziom sprawiedliwe wyroki Jehowy! — Jer. 20:9, NP.
2 Nas obowiązuje ten sam nakaz, który Jehowa dał Jeremiaszowi: „Mów do mieszkańców wszystkich miast (...) wszystkie słowa, jakie poleciłem ci im oznajmić; nie ujmuj ani słowa!” (Jer. 26:2). Nasza święta służba powinna być zrównoważona, nasze słowa muszą znaleźć odbicie w czynach. Niech ludzie widzą nasze wzorowe zachowanie, uczciwość, szczerość i gotowość spieszenia z pomocą, kiedy tylko możemy i czym możemy. Starajmy się rzetelnie opracowywać swoje tereny, wytrwale dokonywać odwiedzin i prowadzić studia, pamiętając o tym, że Jehowa jest odpowiedzialny za dzieło i że On sprawia wzrost.
ECHA KAMPANII
3 Mamy za sobą czteromiesięczną kampanię zakładania studiów biblijnych. Cieszymy się bardzo, że w wielu zborach podczas tej kampanii nastąpił zachęcający wzrost liczby studiów. Bracia wykazali dużo inicjatywy w wykorzystaniu różnych możliwości zakładania studiów. Niektórzy z zainteresowanych byli już obecni na uroczystości Pamiątki. Chodzi teraz o utrzymanie tych studiów i wychowanie na nich nowych chwalców Jehowy. Będzie to wymagać sumiennej i wytrwałej pracy. Zapewne chętnie ją podejmujecie, gdyż tego rodzaju praca daje radość i cieszy się błogosławieństwem Jehowy. Z naszej strony potrzebne jest pielęgnowanie zapału dla służby oraz sumienne wywiązywanie się z niej. A owoce bywają niekiedy wspaniałe. Posłuchajcie. Pewien 18-letni głosiciel, uważany zresztą za niezbyt samodzielnego, nie mając pary, poszedł sam do pracy od drzwi do drzwi. Zaraz na początku dał świadectwo młodej dziewczynie, a na odwiedzinach zaprosił do rozmowy rodziców i zostało założone studium biblijne, które teraz prowadzi jego ojciec. Rodzina ta robi piękne postępy i już uczęszcza na zebrania zborowe. Warto przy tym zaznaczyć, że miało to miejsce w terenie opracowywanym dość często.
POMAGANIE NIEREGULARNYM
4 W pewnej liczbie zborów wciąż jeszcze znajdują się głosiciele nieregularni. Niekiedy liczba ich sięga 20-30% ogółu głosicieli. Nie jest to więc sprawa błaha. A jak się to przedstawia w waszym zborze? Wyobraźcie sobie, że jest sporo zborów, w których nie ma ani jednego głosiciela nieregularnego! Od czego to zależy? Bracia z jednego z takich zborów zagadnięci o tę sprawę wyrazili pogląd, że przyczyniają się do tego następujące czynniki: (1) Zbór jest moralnie czysty — nie toleruje się tam żadnego niechrześcijańskiego postępowania; (2) starsi oraz słudzy pomocniczy spotykają się częściej niż raz w miesiącu, aby się naradzać w sprawach zborowych; nie odkłada się na potem spraw wymagających załatwienia; (3) starsi osobiście umawiają się do służby z głosicielami, którzy nieregularnie wyruszają do służby; (4) wizyty pasterskie i (5) całotygodniowe wizyty członków komitetu w poszczególnych ośrodkach służby. Co jeszcze można by zrobić, żeby pomóc nieregularnym i nieczynnym? W pewnym zborze starsi postanowili napisać do wszystkich nieregularnych ciepły i serdeczny list, w którym starają się udzielić im pomocy duchowej. Jeżeli w waszym zborze istnieje taki problem, ułóżcie sobie odpowiedni plan działania, a potem konsekwentnie zmierzajcie do uzdrowienia sytuacji.
5 A zatem dbajmy o udzielanie serdecznej pomocy tym, u których dały się zauważyć oznaki osłabienia duchowego lub zniechęcenia. Oby każdy z nas dowiódł czynem, że ‛nie jest z tych, którzy się cofają i giną, lecz z tych, którzy wierzą i zachowują duszę’ (Hebr. 10:39, NP). Dzięki wierze i wytrwałości Jeremiasz uratował swe życie podczas zburzenia Jeruzalem. Taką samą nagrodę otrzymają ci, których nie znuży pełnienie świętej służby dla Jehowy i na rzecz Jego owiec.