Pomóżcie im, żeby znowu zaczęli wielbić Boga
1 Służenie Jehowie to największy przywilej, jakiego może dostąpić człowiek. Psalmista oświadczył, że jeden dzień w przedsionkach Bożych znaczy dla niego więcej niż tysiąc dni spędzonych gdzie indziej (Ps. 84:11). W Apokalipsie 7:15 czytamy o „wielkiej rzeszy”: „Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddaj we dnie i w nocy”. Łukasza 2:37 mówi o prorokini Annie, że „pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą”. Komuż innemu chcielibyśmy służyć, jeśli nie Jehowie? Gdy Szatan zaczął kusić Jezusa, ten mu odpowiedział: „Będziesz wielbić Jehowę, twego Boga, i tylko dla niego będziesz pełnić świętą służbę”. — Mat. 4:10, NW.
2 Dlatego dzisiaj słusznie niepokoimy się o każdego, kto przestał pełnić świętą służbę dla Jehowy, nawet tylko na krótki czas. Czy w waszym zborze są tacy, którzy w ostatnich latach stali się nieczynni? Czy niektórych przestaliście widywać na zebraniach zborowych? Co o nich myślicie? Czy chcielibyście im pomóc?
CO MOGLIBYŚCIE ZROBIĆ?
3 Tę sprawę mogą omówić starsi na swoim spotkaniu wrześniowym. Jeden ze starszych, najlepiej nadzorca służby polowej, mógłby przejrzeć karty służby głosicieli z całego zboru i wynotować tych, którzy stali się nieczynni lub którym zagraża takie niebezpieczeństwo. Może któryś ze starszych zechce osobiście odwiedzić głosicieli, których dobrze zna lub z którymi utrzymywał bliższe stosunki. O udzielenie takiej pomocy można też poprosić innych głosicieli. Może prowadziłeś z kimś studium biblijne i teraz chętnie byś skorzystał z okazji, żeby w trudnym położeniu udzielić mu szczególnej pomocy?
4 Jak się do tego zabrać? O czym rozmawiać? Chyba najlepiej byłoby złożyć takiej osobie krótką wizytę. Daj jej odczuć, że ty i inni martwią się, że nie ma jej w zborze. Okaż jej szczerą troskliwość i zainteresowanie, i spróbuj — bez stosowania jakiegokolwiek nacisku — dowiedzieć się, dlaczego odeszła lub jakie ma potrzeby. Opowiedz, jak się czują pozostali członkowie ośrodka i co porabiają. Czy w tym czasie doszedł do ośrodka ktoś nowy? Opowiedz coś o nim.
5 Przekaż też najnowsze wiadomości z kongresów międzynarodowych pod hasłem ‛Zwycięska Wiara’. Przekaż kilka interesujących myśli z programu, jeśli dany brat czy siostra nie byli na nim obecni. Spróbuj obudzić zainteresowanie sprawami duchowymi. Opowiedz o specjalnej służbie w piątkowe przedpołudnie we wszystkich miastach kongresowych oraz o spodziewanym wyniku tego postanowienia, którym jest danie wielkiego świadectwa. I wreszcie zaproś na najbliższy wykład biblijny oraz na studium Strażnicy. Powiedz, że chętnie wstąpisz po nich osobiście. A co najważniejsze, nie zniechęcaj się, gdy twoje starania nie dadzą od razu spodziewanego wyniku.
6 Jak Jehowa zapatruje się na tych, którzy się odłączają i potrzebują pomocy? Do Izraelitów powiedział On: „Nawróćcie się do Mnie, a Ja zwrócę się znowu ku wam” (Mal. 3:7). Pewnego razu Jezus opowiedział przypowieść o pasterzu, który zostawia dziewięćdziesiąt dziewięć owiec, by szukać jednej, która się zagubiła. I co się wtedy dzieje? „Jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały”. — Mat. 18:13.
7 Starsi postarają się zorganizować pomoc dla takich osób, aby można było zrobić wszystko, co tylko będzie możliwe. Nie sądź jednak, że z tego powodu nie musisz przejawiać inicjatywy i proponować przyjście z pomocą. W żadnym wypadku! Każdy z nas powinien się poczuwać do obowiązku zachęcania drugich i pomagania im, gdzie tylko zajdzie taka potrzeba (Gal. 6:10). A kto wie, czy nie będziesz w stanie zdziałać więcej niż kto inny, kto nie zna dobrze tej osoby lub sytuacji, w jakiej się ona znajduje. A więc „nie wzbraniaj się czynić dobrze potrzebującemu, jeżeli to leży w twojej mocy”. — Prz. 3:27, NP.