Zebrania, które nam pomagają czynić uczniów
TYDZIEŃ PO 10 CZERWCA
15 min. Słowa wstępne oraz przemówienie oparte na głównych myślach z art. „Czy jesteś chętny do słuchania?” (Strażnica 4/C, s. 14-17), połączone z krótką dyskusją. Zapytaj, jak przebiega kampania Biblii. Czy się utrzymują wszystkie studia biblijne zapoczątkowane w ośrodku w okresie zimowym? Poproś prowadzących studia o krótkie relacje.
22 min. „Czego można dokonać z pomocą ducha świętego?” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi. Zachęć młodzież do zabrania głosu na temat paragrafu 2. Podkreślaj główną myśl: Z pomocą ducha Jehowy o wiele więcej osób mogłoby zostać pionierami. Czy znajdziesz się wśród nich?
18 min. Kto to już czynił? Wszystkich, którzy byli kiedykolwiek pionierami stałymi lub pomocniczymi, poproś o wypowiedzi na następujące tematy (Nie ma potrzeby zadawania każdemu wszystkich pytań): Kiedy pracowałeś pełnoczasowo? Jakie korzyści duchowe odniosłeś z tego przeżycia? Czy to wzmocniło twoją wiarę oraz więź z Jehową? Pod jakim względem? Czy poprawiła się przez to twoja znajomość Biblii oraz umiejętność posługiwania się nią w służbie? Czy teraz lepiej sobie dajesz radę z różnymi zarzutami? Czy codzienne głoszenie było ci pomocne w wyzbyciu się początkowego stremowania przy drzwiach ludzi i czy zwiększało twoją radość w służbie? Czy podczas służby pełnoczasowej zapoczątkowałeś jakieś studia biblijne? Czy dzięki temu ktoś poznał prawdę? Czy mógłbyś opowiedzieć jakieś doświadczenie, ilustrujące działanie ducha Jehowy? Czy zalecałbyś drugim służbę pionierską? Czy podjąłbyś tę służbę jeszcze raz, gdybyś mógł? Zachęć tych, którzy chcieliby zostać pionierami, żeby spróbowali radości ze służby pionierskiej, dopóki jest to możliwe.
5 min. Zapowiedz najbliższą zbiórkę do służby, oraz jaki temat będzie na niej przedyskutowany. Pieśń 117 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 17 CZERWCA
5 min. Słowa wstępne, a następnie omówienie wyników pracy ośrodka z ubiegłego miesiąca. Jak się przedstawia w waszym ośrodku sprawa przydzielania i opracowywania terenów osobistych?
30 min. „Bądź pionierem tego lata” — odczytanie i przedyskutowanie każdego paragrafu z osobna. Zachęć do podjęcia tej służby latem wszystkich, którzy mają po temu warunki.
20 min. Młodzi, czy wasze życie mogłoby być tak bogate, jak życie Tymoteusza?
(3 min.) Przemówienie, które w miarę możności wygłosi brat mający ducha pionierskiego. Omów ważność wytknięcia sobie w życiu rozsądnych celów. Do jakich celów ty zmierzasz? Wykształcenie? Dużo rozrywek? Popłatna posada? Salomon miał to wszystko. Co z woli Jehowy napisał on dla naszego pożytku? Świeckie wykształcenie nie zapewnia szczęścia (Kohel. 1:18). Pogoń za rozrywkami, robienie z „relaksu” celu w życiu pozostawia po sobie uczucie pustki (Kohel. 2:1, 2). Wyuczenie się dobrego zawodu może się stać dobrodziejstwem (Kohel. 2:24), ale uczynienie tego głównym celem w życiu może poważnie rozczarować (Kohel. 2:21). Co wobec tego zamierzasz robić? Nie zapominaj, po co żyjesz. Masz służyć Jehowie. Każdy, kto choćby częściowo o tym zapomni, nie będzie naprawdę szczęśliwy. Weź sobie do serca radę z Koheleta 12:1, żebyś w późniejszych latach nie musiał dojść do wniosku, że twoje życie ci się ‛nie podoba’. Naśladuj Tymoteusza, który poważnie potraktował tę radę biblijną.
(15 min.) Przewodniczący zaprasza obecnych, zwłaszcza młodych, do udziału w dyskusji na temat życia Tymoteusza. Należałoby przy tym podkreślić, że szczęśliwe życie z prawdziwymi błogosławieństwami prowadzą ci, którzy je spędzają w służbie Jehowy. Poprowadź dyskusję z pomocą następujących pytań: Ile lat mógł mieć Tymoteusz, gdy Paweł poznał go podczas swej drugiej podróży misyjnej? (Około 20. „Całe Pismo”, s. 278, p. 6; NSK 4/77, s. 4, p. 7). Z jakim problemem osobistym Tymoteusz prawdopodobnie musiał się borykać? (1 Tym. 5:23). Jak długo Tymoteusz współpracował z Pawłem? (Strażnica 2/XCIX, s. 8, 9, par. 9). Jakie mieli wspólnie przeżycia? (2 Tym. 3:10, 11; Dzieje 16:10 do 17:15; 1 Tes. 3:1-3; 2 Tymoteusza 4:17). Jakie piękne zalety miał Tymoteusz? (Filip. 2:20-22; 2 Tym. 1:5; Strażnica 2/XCIX, s. 8,9, par. 9). Jakie sposobności, których nie mieli jego rówieśnicy, nadarzyły się Tymoteuszowi dzięki temu, że trwał w służbie? Czego można się z tego nauczyć za naszych czasów? (Ośrodek powinien się wcześniej dobrze przygotować do tej dyskusji przez przejrzenie podanego materiału. Przeprowadź to żywo, w sposób odwołujący się do zdrowego rozsądku młodych ludzi).
(2 min.) Wnioski końcowe. Młodzi, którzy stale służą Jehowie z całego serca, mogą się cieszyć pełnią życia. Nic nie daje więcej zadowolenia jak możliwość pomagania komuś, żeby wszedł na drogę życia. Wielu z tych, którzy jak Tymoteusz pełnili kiedyś służbę pionierską, są dzisiaj nadzorcami i z powodzeniem usługują w różnych zborach. Dawajcie Jehowie pierwsze miejsce w swoim życiu, a dostąpicie rozlicznych błogosławieństw (Kohel. 12:1).
5 min. Uwagi końcowe. Umów najbliższe zbiórki do służby. Podaj, jaki temat będzie omawiany na zbiórkach do pracy polowej w przyszłym tygodniu, i zachęć wszystkich do przyjścia na zbiórki. Pieśń 109 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 24 CZERWCA
10 min. Słowa wstępne i zaraz potem przemówienie na podstawie artykułu: „Wybierzcie najlepszą porę na zebrania”.
30 min. Uczcie się „dostrzegać to, co lepsze” (Do tego punktu można wypisać wersety biblijne na kilku kartkach lub na większym arkuszu papieru, a obok wypisać krótko zawartą w nich główną myśl, np.: Apok. 4:11 — „Żywi z woli Bożej”; 2 Kor. 5:14,15 — „Nie żyć już dla siebie”; Mat. 16:24 — „Zaprzeć się samego siebie”).
(7 min.) Przemówienie. Biblia mówi nam, że wyraźnie się uwidoczni różnica między prawdziwymi sługami Jehowy a tymi, którzy Mu nie służą. Prawdziwi słudzy Boga zdają sobie sprawę, że żyją z woli Bożej, i że spełnianie tej woli jest w ich życiu sprawą najważniejszą (Apok. 4:11). Miłość, którą okazał Chrystus poniesieniem śmierci za rodzaj ludzki, pobudza takie osoby, aby już nie żyły dla siebie (2 Kor. 5:14, 15). Zaparcie się samego siebie i uznanie Jehowy za naszego Posiadacza powinno się uwidocznić nie tylko w zgłoszeniu się do chrztu, lecz także w naszym życiu codziennym (Mat. 16:24). Czy możemy powiedzieć, że tak jest w naszym wypadku? Jeżeli tak, to Słowo Boże decyduje o tym, co czynimy w naszym życiu.
(23 min.) Z udziałem słuchaczy. Odczytajcie wszystkie podane tu wersety lub przytoczcie ich główne myśli. Biblia pomaga nam stawiać na pierwszym miejscu w życiu sprawy rzeczywiście ważne (Filip. 1:9-11). Jakie to daje rezultaty zgodnie z wersetem 11? I co prowadzi do takich rezultatów według wersetu 9?
Co według Biblii Bóg uważa za ważniejsze? (1 Tym. 2:3, 4). Jak zgodnie z tym Jezus spędzał czas, gdy przebywał na ziemi? (Marka 1:38). Po zmartwychwstaniu Jezus zaznaczył, że Bóg dał Mu władzę a tym, którzy uznawali tę władzę, zlecił pewną pracę. Jaką? (Mat. 28:19, 20). Co Jezus bezpośrednio przed wstąpieniem do nieba powiedział do swych uczniów, żeby nie zapomnieli o tym? (Dzieje 1:8). Każdy z nas musi sam zadać sobie pytanie: ‛Czy ta praca zajmuje w moim życiu takie miejsce, na jakie zasługuje?’
Niektórzy mogą być pionierami stałymi lub pomocniczymi. Ze Strażnicy 8/C wynika, że w roku ubiegłym pełniło tę służbę co miesiąc przeciętnie 115 389 osób. Ilu było w naszym zborze? Niektórzy bardzo by tego pragnęli, gdyby tylko zdrowie i warunki pozwalały im pracować w ten sposób, ale to jest niemożliwe. Bóg nie wymaga od nas niczego, na co nas nie stać; ale dla każdego z nas spełnianie woli Bożej powinno się znaleźć na pierwszym miejscu. Czy ktoś z nas po dokonaniu niezbędnych zmian w swoim życiu nie mógłby w jeszcze pełniejszej mierze udzielać się w bezpośredniej służbie na rzecz Królestwa? Nie chcemy przecież być tacy, jak ludzie opisani w Mateusza 13:22; wolimy odpowiadać opisowi z wersetu 23.
Zapytaj wszystkich: Co może stanowić dowód, że czynienie uczniów naprawdę zajmuje w naszym życiu należne miejsce, choćby trzeba było dużo czasu poświęcać na pracę zarobkową? Jak matka, która prawie cały dzień zajmuje się rodziną, może dowieść, że pierwsze miejsce w jej życiu naprawdę zajmuje służenie Jehowie?
Warunki mogą się zmienić; młodzi kończą szkołę; rodzice mają więcej czasu, gdy dzieci założą własne rodziny; przejście na emeryturę daje więcej wolnego czasu. W takich sytuacjach warto zadać sobie pytanie: Czy naprawdę dostrzegam to, co jest lepsze? Czym się zajmuję w życiu? Jak się na to zapatruje Jehowa? A czy młoda siostra lub brat przed wstąpieniem w związek małżeński nie mogliby popracować jakiś czas w służbie pionierskiej? Oby pogląd Jehowy zawsze nadawał kierunek naszym krokom (Ps. 36:10). Na zakończenie przypomnij krótko główne wersety omówione na wstępie.
15 min. Jakie zajęcia rodziny teokratycznej mogą zwiększać jej radość?
(2 min.) Przemówienie. Jakie zajęcia podejmowane przez całą twoją rodzinę mogą być źródłem radości i odprężenia, a jednocześnie działają kojąco i są pożyteczne? Gdyby pozwolić, żeby wszystko samo się układało, bez żadnego planowania i gdyby każdy sam upatrywał dla siebie rozrywki, mogłoby to wywrzeć niekorzystny wpływ na usposobienie duchowe. Czy rodzina nie spotyka się zbyt często przy telewizorze? Dzieci cieszą się zwykle z zajęć, w które rodzice mają wgląd, choć nie ustalają wszystkich szczegółów. Dzięki temu mogą rozwijać własną inicjatywę i pomysłowość. Trzeba wybierać zajęcia stosowne do wieku dzieci. Sprawa ta nie powinna się wymykać spod kontroli, nie powinna też być zbyt kosztowna ani zbyt czasochłonna.
(13 min.) Ogólna dyskusja. Dlaczego poniższe zajęcia są bardzo stosowne dla rodziny? (1) Ojciec przegląda pieśni proponowane na niedzielne studium Strażnicy i pomaga dzieciom lepiej zrozumieć ich treść. Wszyscy śpiewają. (2) Podczas posiłku odczytuje się Galatów 5:22, 23. Jedno z dzieci wypisuje na kartce wybraną nazwę jednego z „owoców”. Ojciec zachęca dzieci, żeby do następnego dnia szukały sposobności wydawania tego owocu. Na drugi dzień podczas posiłku wszyscy opowiadają własne przeżycia związane z tym tematem. Robią to codziennie bądź co tydzień i w ten sposób omawiają dziewięć „owoców”. (3) Z mapy wybiera się jakiś kraj, o którym można coś przeczytać. Dzieci opowiadają kolejno o mieszkających tam braciach, zwyczajach i trudnościach w dawaniu świadectwa. Podają też na podstawie sprawozdania rocznego, ilu mieszkańców przypada na jednego głosiciela. (4) Rodzina postanawia wybrać się do muzeum, zoo, do planetarium, parku lub palmiarni itp. Swoje spostrzeżenia kojarzą z Biblią. (5) Wybierzcie różne fragmenty „znaku” „czasu końca”. W opatrzonych napisami starych zeszytach (lub pudełkach) dzieci zbierają na potwierdzenie tego „znaku” wycinki z prasy. (6) Rodzina pracuje przy czymś (np. naprawia rower, gotuje, szyje, wykonuje roboty stolarskie), co ułatwia dzieciom późniejszy wybór zawodu lub celu w życiu.
W zakończeniu podkreśl znaczenie wykonywania przez rodzinę pożytecznych zajęć (Ps. 127:3-5).
5 min. Uwagi końcowe. Podaj, ile Biblii rozpowszechnił ośrodek podczas kampanii, i zachęć do roztoczenia opieki nad ludźmi, którzy je nabyli. Podaj też, jaki temat będzie omawiany na zbiórkach do służby polowej w następnym tygodniu. Pieśń 43 i modlitwa.
TYDZIEŃ PO 1 LIPCA
15 min. Słowa wstępne, a następnie przemówienie zbudowane na podstawie artykułu „Przedstawianie dobrej nowiny — przez młodzież”.
20 min. Jeden jest nasz Mistrz — Czy poddajesz się jego kierownictwu? Dyskusja biblijna oparta na Mateusza 23:10. Przy pomocy poniższych pytań i wersetów, staraj się zachęcić wszystkich do przytoczenia przykładów świadczących o tym, jak każdy osobiście korzysta w omawianych dziedzinach z kierownictwa Chrystusa (z wersetów przytoczyć główną myśl lub odczytać z nich kluczowe słowa).
Jak Jezus przewodzi: (a) pod względem głoszenia? (Jana 18:37; Apok. 1:5), (b) w nastawieniu do dzieła świadczenia? (Jana 4:34), (c) w świadczeniu, gdy to jest związane ze szczególnymi wysiłkami z naszej strony? (Marka 6:31-34; Łuk. 9:10, 11), (d) w świadczeniu, choćby było bardzo małe zainteresowanie? (Mat. 23:37).
Jak kierownictwo Jezusa dopomogło ci: (a) radzić sobie z poważnymi problemami, wobec których stanąłeś jako Świadek Jehowy? (Hebr. 5:7, 8), (b) znosić sprzeciw lub obojętność ze strony członków rodziny? (Marka 3:21; Mat. 13:57, 58), (c) traktować drugich po chrześcijańsku? (Mat. 11:28-30).
Wszyscy cenimy sobie piękny przykład, jaki nam dał Jezus. Posunął się do tego, że ‛życie swoje położył za owce’ (Jana 10:11, 15, NP). Czy pamiętamy o tym nie tylko w dniu obchodzenia Pamiątki? Wtedy popieramy lojalnie naszego Mistrza, Odkupiciela i Króla, pragnąc gorąco wytłumaczyć jak największej liczbie ludzi, dlaczego powinni korzystać z jego kierownictwa.
15 min. „Jaki użytek robimy z tego, czego się uczymy?”
Przygotowanie do tego punktu trzeba rozpocząć DUŻO WCZEŚNIEJ. Na naszych zebraniach omawia się wiele cennych myśli dotyczących służby polowej i różnych spraw z życia codziennego. Powinniśmy starać się wykorzystać w praktyce to, czego się uczymy (Jak. 1:22-25). Poświęćcie po 5 minut na każde zebranie: studium Strażnicy, zebranie służby i zborowe studium książki. Zaraz po otrzymaniu NSK podziel ośrodek na trzy grupki i poproś każdą grupkę o pilne stosowanie w praktyce materiału omawianego na danym zebraniu. (Pozmieniaj przydziały zebrań, żeby poszczególna grupki nie musiały zajmować się tymi samymi zebraniami, co w ubiegłym miesiącu). Mogą z nich korzystać przy podejmowaniu decyzji osobistych, podczas świadczenia nieoficjalnego lub w pracy od drzwi do drzwi lub na odwiedzinach ponownych. Poproś ich o doświadczenia. Nie chodzi o to, żeby przypomnieć materiał przerobiony na zebraniu, tylko żeby wyjaśnić, jak go zastosowano w praktyce.
10 min. Sprawy lokalne. Wyjeżdżającym na wakacje lub urlopy przypomnij o nadesłaniu na czas sprawozdania ze służby. Czy pamiętamy o tym, że lipiec jeat miesiącem kampanii Strażnicy? Dopilnujcie też, żeby osoby wyjeżdżające na urlopy przekazały na ten czas drugim swoje studia biblijne. Oby w okresie lata żadne studium nie zostało przerwane z naszej winy.