Zebrania, które nam pomagają pozyskiwać uczniów

TYDZIEŃ PO 11 WRZEŚNIA

5 min: Sprawy lokalne.

15 min: „Przedstawianie dobrej nowiny — z myślą o zapoczątkowaniu studium” (pytania i odpowiedzi).

25 min: „Jak się zapatrywać na wykluczonych” — dyskusja, którą poprowadzi starszy, korzystając z materiału zaczerpniętego ze Strażnicy 23/CII.

Jehowa Bóg jest Bogiem miłościwym i wyrozumiałym wobec nas, niedoskonałych ludzi, ale jest też sprawiedliwy i dlatego oczekuje od nas, że będziemy szanować Jego sprawiedliwe mierniki (Wyjścia 34:6, 7). Gdy ktoś je narusza i nie okazuje szczerej skruchy, trzeba go wykluczyć ze społeczności oddanych sług Jehowy (1 Kor. 5:13). Jak się zapatrywać na takich wykluczonych i jak ich traktować? (Zachęć obecnych do wypowiadania się, odszukiwania wersetów biblijnych i zwięzłego komentowania ich).

(1) Czy traktujemy wykluczonych jak przeciętnych ludzi ze świata (1 Kor. 5:9-11; St 23/CII, s. 8, par. 11, 12). (2) Dlaczego zbór powinien unikać kontaktów z wykluczonymi? (1 Kor. 5:6). (3) Jak należy rozumieć słowa z 2 Jana 9-11 dotyczące pozdrawiania wykluczonych? (s. 10, par. 22, 23). (4) Jak postąpić, gdy wykluczony sprawia wrażenie skruszonego i potrzebującego pokrzepienia? (Hebr. 13:17; s. 11, par. 24). (5) Jak traktować wykluczonego, z którym łączy nas stosunek pracy? (2 Kor. 6:14, 17; s. 10, par. 20). (6) Jak zostaje wystawiona na próbę nasza lojalność, gdy wykluczonym jest członek naszej rodziny? (Mat. 10:34-38). (7) Jak się zachowywać wobec wykluczonych członków rodziny? (s. 14, par. 11). (8) Kogo zaliczamy do tych, którzy się sami odłączyli? (s. 9, par. 14, 15). Jak należy traktować takich ludzi? (s. 9, par. 16).

(W razie potrzeby można przedyskutować jeszcze inne strony tego zagadnienia, które poruszono w Strażnicy 23/CII, uwzględniając przy tym miejscowe warunki. Zachęć wszystkich do lojalnego przestrzegania porządku ustalonego w zborze przez Jehowę i Jezusa Chrystusa i zwróć uwagę na konieczność zachowywania jedności).

Pieśń 65 i modlitwa.

TYDZIEŃ PO 18 WRZEŚNIA

5 min: Sprawy lokalne.

15 min: „Składanie Jehowie ofiary wysławiania” — omówienie za pomocą pytań i odpowiedzi. Pierwsze trzy paragrafy można przedstawić w formie przemówienia.

25 min: „Na jakim autorytecie opierasz swe wypowiedzi?” — przemówienie połączone z dyskusją i wspólnym odczytywaniem wersetów biblijnych.

Jako naśladowcy Jezusa Chrystusa, musimy zachowywać jedność. Chodzi nie tylko o nasze czyny, ale też o wypowiedzi, które powinny być oparte na jednym wspólnym autorytecie (1 Kor. 1:10).

Autorytet, na którym się opieramy, pochodzi od Jehowy. Jest nim Biblia, spisane Słowo Boże (2 Piotra 1:20, 21). W zrozumieniu jej pomaga nam „niewolnik wierny i rozumny”, który dostarcza literatury potrzebnej do studiowania (Mat. 24:45-47).

Z naszych wypowiedzi powinien przebijać szacunek dla autorytetu Słowa Bożego. Nawet Jezus Chrystus nie przemawiał we własnym imieniu (Jana 7:16-18). Często przytaczał wersety z Pisma Świętego na poparcie tego, co mówił i czynił. Wszystkie jego nauki były zgodne z Pismami Hebrajskimi (Mat. 5:17-19). Paweł napisał do chrześcijan w Koryncie, żeby ‛nie wykraczali poza to, co napisane’ (1 Kor. 4:6). Usłuchanie tej rady miało ich ustrzec przed naśladowaniem ludzi i przed przypisywaniem zbyt wielkiego znaczenia wyróżniającym się jednostkom (1 Kor. 3:21-23).

Wszyscy chrześcijanie są upoważnieni do nauczania drugich z Biblii (Mat. 28:19, 20). Jakże wielkie szkody by to przyniosło, gdyby ktoś z nas wykraczał poza jej autorytet, roztrząsając na przykład w miejscu pracy lub służbie polowej sporne kwestie polityczne i udzielając poparcie którejś ze stron! Do czego by doszło, gdybyśmy publicznie wypowiadali się w sprawach, którymi Ciało Kierownicze roztropnie postanowiło się nie zajmować lub co do których zajęło stanowisko neutralne? (Pozwól się wypowiedzieć). Mogłoby to sprawiać wrażenie, że w gruncie rzeczy nie ma wśród nas jedności, wywołując niepotrzebnie uprzedzenia.

Biblia upoważnia starsze niewiasty do pouczania młodszych (Tyt. 2:3-5). Czy byłoby to jednak biblijnie uzasadnione, gdyby starsza niewiasta oceniała, jak mąż młodszej sprawuje przewodnictwo w rodzinie? Takie wypowiedzi byłyby nierozważne, gdyż przeczyłyby zasadzie, że mąż został ustanowiony głową (Efez. 5:22, 23). Mogłyby zakłócić spokój w tej rodzinie.

Starsi powinni pamiętać, że mają ‛głosić słowo’ (2 Tym. 4:1, 2). Nie powinni nic mówić od siebie, tylko to, do czego ich upoważnił Chrystus. Muszą unikać wypowiadania się jedynie z myślą o tym, żeby się podobać drugim (2 Tym. 4:3, 4). Byłoby niemądrze podzielać czyjeś osobiste zdanie, jeżeli nie znajduje ono poparcia w Biblii.

Wszyscy w zborze muszą dbać o to, żeby ich wypowiedzi były całkowicie zgodne z Biblią. Nikt nie powinien czuć się obowiązany do rozstrzygania jakichkolwiek kwestii od razu. Można się poradzić starszych, zajrzeć do publikacji Towarzystwa i zwrócić się w modlitwie do Jehowy. Lepiej się upewnić, niż dać błędną odpowiedź. Gdy będziemy zdecydowani opierać się na autorytecie Słowa Bożego, przyczyni się to do umocnienia jedności całego zboru (Tyt. 1:9).

Pieśń 20 i modlitwa.

TYDZIEŃ PO 25 WRZEŚNIA

10 min: Słowa wstępne oraz omówienie tekstu dziennego.

25 min: „Skąd wiesz żono, czy nie zbawisz męża?” (pytania i odpowiedzi). Jeśli czas pozwoli, poproś o podzielenie się budującymi spostrzeżeniami na ten temat.

10 min: Omówienie „Skrzynki pytań”.

Pieśń 103 i modlitwa.

TYDZIEŃ PO 2 PAŹDZIERNIKA

10 min: Słowa wstępne i omówienie wrześniowych wyników pracy zboru (ośrodka).

25 min: „Wystrzegaj się chciwości w zmaterializowanym świecie” (pytania i odpowiedzi).

10 min: Czas ten starsi mogą przeznaczyć na omówienie potrzeb zboru. Można ewentualnie przedstawić treść artykułu „Nawrót do kultu Marii” (Przebudźcie się! 4/LXIV) pod kątem jego przydatności w służbie polowej.

Pieśń 38 i modlitwa.