Bądź bogaty względem Boga i unikaj chciwości
1 Chrześcijanie muszą być bogaci u Boga i wolni od ducha chciwości. Wskutek odziedziczonej niedoskonałości ludzie na ogół są skłonni pożądać tego, co mają inni. Świat wnika do nienasyconych serc głównie za pomocą reklamy, wywołując u wielu niezadowolenie z ich losu. Musimy codziennie stawiać czoło naciskom obecnego systemu, które mają na celu skłonienie nas do roszczenia pretensji — zaszczepienia nam przekonania, że się nam należy więcej i że zasługujemy na coś lepszego.
2 Pismo Święte zachęca wiernych chrześcijan, aby byli bogaci u Boga. Wymaga to od nich stylu życia umożliwiającego gromadzenie skarbów duchowych i zacieśnianie więzi z Jehową Bogiem. Z drugiej strony Biblia przestrzega przed wszelkimi formami chciwości. Chciwość jest odmianą pożądliwości, będącej jedną z form bałwochwalstwa. Człowiek staje się przedmiotem bałwochwalstwa, gdy uważa swoje samolubne zachcianki za rzecz najważniejszą w życiu (Kol. 3:5). Podążanie drogą chciwości jest zgubne. Na przykład Szatan pożądał czci należnej Jehowie, Ewa pożądała całkowitego uniezależnienia się, a Akan pożądał bogactw Jerycha (Rodz. 3:1-5; Joz. 7:16-26).
3 Chcąc się skutecznie ustrzec chciwości, trzeba się zaprawiać w wyświadczaniu dobra i tym przezwyciężać wszelkie zło (Rzym. 12:21). Trzeba też umieć dostrzegać niektóre niebezpieczeństwa i mieć się na baczności, by się nie uwikłać w działalność, która nie może być dobrym przykładem dla braci, tylko im szkodzi. Za chwilę obejrzymy trzy sceny, które mogą nam pomóc pod tym względem.
Scena 1: Brat w średnim wieku kończy czytanie listu z propozycją dobrego interesu, który mógłby mu przynieść wysokie zyski. Rozważając głośno tę sprawę, mówi: „Ciekaw jestem, czy nie jest to jeszcze jedna z tych tak popularnych w świecie ‛metod szybkiego bogacenia się’. Ale ta propozycja pochodzi od braci. Jestem przekonany, że bracia nie wikłaliby się w ryzykowne transakcje, które narażałyby wkłady pieniężne ich współwyznawców”. Po chwili zastanowienia mówi: „Z drugiej strony, czy nie ma z tym jakiegoś związku wypowiedź Pawła z 2 Tymoteusza 2:4? Paweł pisze, że nie powinniśmy się wplątywać w handlowe interesy życia. Czy rozumiał to dosłownie? Najlepiej sprawdzę, co na ten temat mówi ‛niewolnik wierny i rozumny’” (W skorowidzu przedmiotowym do tomu XCVIII Strażnicy znajduje hasło „Dobra materialne” i odsyłacz do Strażnicy nr 23 na stronie 9. Z paragrafu 3 czyta na głos zdanie przed cytatem z 2 Tymoteusza 2:3, 4, potem pierwsze zdanie z paragrafu 5 i pierwsze zdanie z paragrafu 6).
Mówca: Czy bracia mogliby dopuścić do tego, by inni wplątali się w ryzykowne transakcje i w rezultacie stracili swe oszczędności lub nabawili się innych kłopotów? Niestety, takie wypadki już się zdarzały, a ich skutki były przykre. To nie znaczy, że nie powinno się robić żadnych interesów lub unikać prowadzenia interesów z braćmi. W tej sprawie każdy musi sam decydować. Nie należy jednak lekkomyślnie przystępować do spółki z każdym, bez ‛obliczenia kosztów’ — bez zastanowienia się, czy to nie odciąga od zabiegania przede wszystkim o sprawy Królestwa (Mat. 6:33).
Scena 2: Siostra podchodzi do starszego i wyznaje, że jest w rozterce. Po zebraniu dowiedziała się od braci o pewnej metodzie leczenia. Jeden głosiciel wręczył jej kilka maszynopisów i opowiedział o dobroczynnych skutkach takiej kuracji. Ponieważ miewa kłopoty ze zdrowiem, inni głosiciele również udzielali jej ich zdaniem pomocnych rad. Jedni mówili, żeby się udała do lekarzy specjalistów, drudzy zalecali diety, które niegdyś pomogły im lub ich znajomym. Starszy zapewnia siostrę, że jej rozmówcy niewątpliwie mieli jak najlepsze intencje. Jeżeli ktoś prosi o radę na temat zdrowia lub pyta kogoś, co on sam robił, gdy odczuwał pewne dolegliwości, nic nie stoi na przeszkodzie, by o tym porozmawiać. Ale ostateczną decyzję w takich sprawach każdy musi powziąć sam. Starszy życzliwie zwraca jednak uwagę na to, że reklamowanie w naszych miejscach zebrań jakichś kuracji czy leków nie jest właściwe, gdyż są to sprawy prywatne. Nie chcemy pomniejszać celu naszych zebrań. Starszy nadmienia, że w jednej z naszych publikacji podkreślono, iż nie chcemy wprowadzać niczego, nie wyłączając działalności handlowej, co odwracałoby uwagę od biblijnego celu naszych spotkań. Potem nawiązuje do dwóch artykułów ze Strażnicy 14/CIV, s. 13-20: „Bywajcie zdrowi!” i „Zdrowie a chrześcijańska rozwaga”. Przypomniano w nich wyraźnie, że podjęcie decyzji wymaga rozwagi, rozsądku i jak najlepszych informacji. Starszy wspomina też o artykule „Przerzuć swe troski na Jehowę” ze Strażnicy 17/CIV, s. 13-15. Podkreśla zastosowanie wersetów z Filipian 4:13 i 1 Piotra 5:6, 7 na stronie 15. (Uważaj, by nie przeholować w uwypuklaniu konieczności rozważnego podchodzenia do spraw zdrowotnych. Trzymaj się ściśle tego, co podano w Strażnicy 14/CIV).
Mówca: Dopiero Królestwo Boże i nowy porządek zapewnią nam wszystkim doskonałe zdrowie. Nie chcemy się zadręczać przesadną troską, chociaż jest rzeczą całkiem naturalną, że staramy się szukać ulgi. Kłopoty zdrowotne nie powinny nas zbytnio odrywać od działalności na rzecz Królestwa. Trzeba, żeby wszyscy zgodnie starali się nie wzbudzać zainteresowania niczym, co mogłoby odwracać uwagę od biblijnego celu naszych zebrań. Choćby coś naprawdę było pożyteczne dla braci, to jednak gdyby miało odciągać uwagę od ważniejszych potrzeb duchowych i przeszkadzać w ich zaspokajaniu, rozsądnie byłoby unikać przynoszenia takich materiałów na zgromadzenia i rozmawiania tam o nich (Hebr. 10:24, 25).
Scena 3: Młody człowiek rozmawia z ojcem. Wyraża się z docenianiem o trosce, z jaką organizacja pomaga nastolatkom w zachowaniu czystości pod względem moralnym. Ojciec mówi, że cieszy go, iż syn tak się na to zapatruje. Przypomina mu Psalm 119:9. Następnie razem omawiają wybrane publikacje, pomocne dla młodzieży. Syn wyjaśnia, że rozdziały 18 i 19 książki Młodość obudziły jego czujność w sprawach, nad którymi się przedtem nie zastanawiał. Omawia treść paragrafu 25 na stronie 141. Ojciec przypomina niektóre myśli ze Strażnicy 24/CIII, paragrafy 13-15 na stronie 13 i 14, i podkreśla, jak otwarcie organizacja wypowiada się na temat niemoralnych pokus. Obaj dzielą się myślami zaczerpniętymi z publikowanej serii artykułów w Przebudźcie się! zatytułowanej: „Młodzi ludzie pytają”. (Przykłady: 6/LXIV, s. 13; 2/LXV, s. 13). Przypominają sobie, że w którymś wykładzie użyto przykładu zaminowanego pola w strefie wojennej. Przykład ten zastosowano do niebezpieczeństw zagrażających ze strony świeckich kolegów w zakładzie pracy lub szkole, deprawującej muzyki albo programów telewizyjnych przesyconych stosowaniem przemocy i niemoralnością. Ojciec i syn zastanawiają się wspólnie nad tym, jak organizacja zapewnia ochronę młodym ludziom. Należy podkreślić, że nie ma wątpliwości co do tego, iż Jehowa dostarcza przez tę organizację wszystkiego, czego potrzeba, aby Jego słudzy mogli zwyciężać dobrem rozmaite złe skłonności i pokusy oraz aby zarówno młodzi, jak i starsi wiekiem zachowali czystość pod względem moralnym.
Mówca: Streszcza główne myśli 3 przedstawionych scen. Kładzie nacisk na konieczność dokładnego analizowania swoich czynów i właściwego oceniania sytuacji, aby nawet mimowolnie nie wyrządzać braciom krzywdy. Każde nasze działanie powinno być podejmowane z myślą o przynoszeniu pożytku innym. Wtedy nie będzie rządzić nami chciwość i nasze samolubne pragnienia nie będą nam dyktować, jak mamy postępować w życiu. Zgodnie ze słowami Jana ‛nie chcemy brać za wzór tego, co złe, lecz chcemy naśladować to, co dobre’ (3 Jana 11). A zatem bądźmy bogaci względem Boga, unikając wszelkich odmian chciwości.