Umacniajmy więź rodzinną
1 Z uwagi na liczne obowiązki ciążące na rodzicach niełatwo im budować rodziny, by trwały niewzruszenie w prawdziwym wielbieniu Boga. Rodziny chrześcijańskie powinny być mocno zespolone, żeby w tych trudnych czasach można było znaleźć w nich oparcie (Kazn. 4:9-12; 2 Tym. 3:1-5). Im silniejsza staje się rodzina pod względem duchowym, tym mocniej zacieśniają się łączące ją więzy i tym lepiej jest przygotowana do przeciwstawienia się zaciekłym atakom Szatana oraz podległego mu systemu.
ROZWIJANIE ZALET DUCHOWYCH
2 W cotygodniowym planie zajęć rodziny musi się znaleźć czas na zebrania zborowe i rodzinne studium biblijne (Powt. Pr. 6:6, 7; Hebr. 10:23-25; w87/6, s. 18-21). Ale na tym nie może się kończyć kształcenie dzieci pod względem duchowym. Potrzeba czegoś więcej.
3 Kiedy rodzice szczerze się troszczą o duchową pomyślność swych pociech, wtedy między członkami rodziny wytwarza się mocna więź. W starożytnym Izraelu rodzice mieli obowiązek pouczać i wychowywać dzieci zarówno słowem, jak też własnym przykładem. W zakres tego programu wychowawczego wchodziło zaprawianie dzieci do dorosłego życia, nauka czytania i pisania oraz zaszczepianie im zalet duchowych. Szczególny nacisk kładziono na wpajanie im bojaźni wobec Jehowy, poszanowania dla Jego prawa, szacunku dla rodziców i osób starszych oraz potrzeby okazywania posłuszeństwa.
4 Staraj się codziennie spędzić pożytecznie z rodziną trochę czasu. O sprawach duchowych można rozmawiać całkiem swobodnie, na przykład podczas codziennych posiłków. Ktoś, kto ma dzieci, wyraził się tak: „Rodzice czy chcą, czy nie chcą muszą znaleźć czas dla dzieci — jeśli nie na rozwijanie w nich niezbędnych zalet duchowych, to na pomaganie im w rozwiązywaniu jednego problemu po drugim”. O ileż lepiej jest jednak wszczepiać dzieciom pożądane przymioty duchowe, by umiały się wystrzegać światowych pułapek (1 Kor. 3:10-15).
RADOSNA SŁUŻBA POLOWA
5 Radość to uczucie, które nas ogarnia, gdy zdobędziemy coś cennego lub gdy spodziewamy się czegoś dobrego. Kto jest przygotowany do służby polowej, ten słusznie może oczekiwać dobrych wyników. Zatem dobre przygotowanie w dużym stopniu decyduje o tym, czy służba polowa będzie nam sprawiać radość. Kiedy przed wyruszeniem do służby polowej rodzina przećwiczy, co i jak mówić do ludzi, dodaje to wszystkim pewności siebie (por. Tyt. 3:1b). Każdy może wytknąć sobie jakiś cel. Dzieci oraz osoby, które stawiają pierwsze kroki w służbie polowej, można nauczyć prostego wstępu oraz proponowania naszych czasopism, broszur czy traktatów.
6 Kiedy rodzice współpracują z dziećmi w służbie polowej, mają sposobność uczyć je szczerego interesowania się ludźmi na wzór Jehowy i Jezusa. Udział w służbie sprzyja też zacieśnianiu więzi z Jehową (w82/17, s. 12-19). Niektóre rodziny spędzają od czasu do czasu cały dzień razem — najpierw wyruszają do służby polowej, a potem korzystają ze zdrowej rozrywki. Jest wtedy czas na swobodne rozmowy, które zbliżają rodziców do dzieci.
7 Bądźcie zdecydowani zręcznie stosować wymianę myśli, niezbędną do utrzymania ścisłej więzi z dziećmi. Nie pozwólcie, by cokolwiek przeszkodziło wam w znalezieniu czasu na umacnianie rodziny pod względem duchowym. Módlcie się za dziećmi i z dziećmi, pamiętając o tym, że Jehowa potrafi uwieńczyć powodzeniem wasze wysiłki (Ps. 127:1; Prz. 24:3).