CHANAN

(„okazujący łaskę”).

1. Jeden z „synów Szaszaka”, Beniaminita (1Kn 8:1, 23-25).

2. Syn Maaki, jeden z „mocarzy wojsk” Dawida (1Kn 11:26, 43).

3. Jeden z sześciu synów Acela, potomek króla Saula (1Kn 8:33-38; 9:44).

4. Syn Jigdaliasza, „mąż prawdziwego Boga”. W jadalni synów Chanana prorok Jeremiasz wystawił na próbę posłuszeństwo Rechabitów wobec zakazu picia wina, wydanego przez ich przodka Jehonadaba (Jer 35:3-6).

5. Głowa jednej z rodzin netynejczyków, niewolników świątynnych, którzy powrócili z Babilonu w 537 r. p.n.e. razem z Zerubbabelem (Ezd 2:1, 2, 43, 46; Neh 7:46, 49).

6. Jeden z Lewitów, którzy pomagali Ezdraszowi w objaśnianiu Prawa zborowi Izraela zgromadzonemu na placu przed Bramą Wodną w Jerozolimie (Neh 8:1, 7). Być może ten sam, co omówiony w poz. 7 lub 10.

7. Lewita, którego potomek, jeśli nie on sam, potwierdził pieczęcią „wiarogodną umowę” sporządzoną za czasów namiestnika Nehemiasza (Neh 9:38; 10:1, 9, 10). Jeżeli uczynił to sam Chanan, być może jest tożsamy z omówionym w poz. 6 lub 10.

8, 9. Dwóch „naczelników ludu”, których potomkowie, jeśli nie oni sami, potwierdzili umową wyznanie grzechów za czasów namiestnika Nehemiasza (Neh 9:38; 10:1, 14, 22, 26).

10. Syn Zakkura, wierny Lewita wyznaczony przez Nehemiasza do wydawania pod nadzorem Szelemiasza, Cadoka i Pedajasza przydziałów należnych Lewitom (Neh 13:13). Być może tożsamy z omówionym w poz. 6 lub 7.