Strażnicy, podnieście głos!
„Posłuchaj! Twoi strażnicy podnieśli głos” (Izaj. 52:8).
1, 2. (a) Jakie pytanie nasuwa się w związku z tekstem Księgi Izajasza 52:8? (b) Co przyznał pewien duchowny?
KIM są wspomniani tu strażnicy? Czy chodzi o stróżów religii wchodzących w skład nominalnego chrześcijaństwa? A co duchowni chrześcijaństwa mówią dziś o Królestwie Bożym? Odpowiedzi na to pytanie dostarcza chociażby poniższy przykład.
2 Pewien zażywający powszechnego szacunku „wielebny doktor” z uniwersytetu w Aberdeen (w Szkocji) skarżył się tymi słowy:
„Jeżeli dobrze pamiętam, to w ciągu minionych szesnastu lat [od roku 1963 do 1978] tylko dwa razy miałem okazję posłuchać kazania specjalnie poświęconego zagadnieniu Królestwa Bożego. (...) Trochę mnie zastanawia to milczenie, ponieważ uczeni zajmujący się Nowym Testamentem na ogół zgodnie przyznają, że właśnie Królestwo jest centralnym tematem, wokół którego skupia się treść ewangelii oraz nauk Jezusa. (...) Dlaczego się nie mówi o Królestwie Bożym? Mam na to tylko jedną, prostą odpowiedź: ‛Ponieważ nie nauczono nas, jak się do tego zabrać’”.
3. Do kogo odnoszą się dziś słowa z Księgi Izajasza 56:10, 11?
3 Oczywiście duchowni, którzy nie podejmują się ogłaszania Królestwa Bożego, na pewno też nie pojmują, czym naprawdę jest dobra nowina. Nie wzięli sobie do serca wezwania Izajasza, by się przebudzić. Nie potrafią obwieszczać dobrej nowiny o poprawie, gdyż nie znają nic lepszego od wierzeń i formalistycznych obrzędów swej zeświecczałej religii. To ‛ślepi strażnicy’, których trafny opis znajdujemy w Księdze Izajasza 56:10, 11 (Nowy Przekład).
4. (a) Czym strażnicy opisani w Księdze Izajasza 52:8 różnią się od współczesnego duchowieństwa? (b) Za co powinniśmy być wdzięczni swemu wielkiemu Nauczycielowi?
4 „Nie nauczono nas, jak się do tego zabrać”. Tak „wielebny doktor” tłumaczy, dlaczego nie głosi się o Królestwie Bożym. Na szczęście jednak istnieją dziś strażnicy, którzy obwieszczają owo Królestwo i umieją to robić przekonywająco, ponieważ nauczono ich tego i dalej się naucza. Właśnie o nich wspomina prorok Boży, gdy pisze: „Pan jest Bogiem prawa. Szczęśliwi wszyscy, którzy na niego czekają. (...) nie będzie się już ukrywał twój nauczyciel i twoje oczy będą oglądać twojego nauczyciela. A gdy będziecie chcieli iść w prawo albo w lewo, twoje uszy usłyszą słowo odzywające się do ciebie z tyłu: To jest droga, którą macie chodzić!” (Izaj. 30:18, 20, 21, NP).
5. (a) Jakie postanowienia organizacyjne powziął Jehowa dla dobra swego ludu? (b) Pod jakimi względami stosunek dzisiejszych Świadków Jehowy do Królestwa przypomina postawę Jezusa i jego apostołów?
5 Świadkowie Jehowy nie uczą się o Królestwie w seminariach teologicznych różnych odłamów chrześcijaństwa, lecz w Szkole Teokratycznej oraz na innych cotygodniowych zebraniach, z których korzystają w swoich Salach Królestwa. Zaprawiają się tam do skutecznego głoszenia dobrej nowiny od domu do domu oraz do prowadzenia studiów biblijnych z osobami chętnie przyjmującymi naukę, które pragną posiąść wiedzę o Królestwie Bożym. Odpowiednie pouczenia płyną od Jehowy Boga za pośrednictwem Jego organizacji, o czym tak mówi Słowo Boże: „Wszyscy twoi synowie będą wyuczeni przez Jehowę i obfity będzie pokój twych synów”. Świadkowie Jehowy dobrze wiedzą, czym jest Królestwo; zdają sobie sprawę z tego, że przyniesie ono mieszkańcom ziemi niewysłowione błogosławieństwa. Za przykładem Jezusa i jego apostołów modlą się o nadejście jego rządów, gorliwie też głoszą o związanej z nim nadziei (Izaj. 54:13; Mat. 4:17; 6:10; 10:7; 12:21; 24:14).
STRAŻNICY, WOŁAJCIE!
6. (a) Z kogo składa się dziś klasa strażnika i jaką pełni służbę? (b) Przed czym ostrzega ten strażnik i jakim narzędziem się w dużej mierze posługuje?
6 W proroctwach Pisma Świętego wiele jest wersetów, w których wspomina się o strażnikach. W czasach starożytnych stale czuwali oni na posterunku obserwacyjnym, gotowi w każdej chwili dać ostrzeżenie przed najazdem wroga. W Księdze Izajasza 21:8 jeden z nich melduje: „Na strażniczej wieży, Panie, ustawicznie stoję dzień w dzień i trwam na warcie noc w noc” (NP). W dobie obecnej służbę taką pełni klasa strażnika, namaszczony duchem Bożym „niewolnik wierny i rozumny”, który reprezentuje na ziemi Pana Jezusa Chrystusa. Obserwuje on, jak na ziemskiej arenie wydarzeń spełniają się proroctwa biblijne, ostrzega przed zbliżającym się „wielkim uciskiem, jaki się nie zdarzył od początku świata”, i rozgłasza „dobrą nowinę o poprawie”. Przy obwieszczaniu tej nowiny posługuje się między innymi czasopismem Strażnica, którego każde wydanie osiąga w skali całego świata łączny nakład 10 200 000 egzemplarzy (Mat. 24:14, 21, 45-47; Izaj. 52:7).
7. Kto swą służbą wspomaga „strażników”? Dlaczego taka pomoc jest potrzebna?
7 Stojąca na straży klasa „niewolnika” ma lojalnych pomocników, wydatnie wspierających ją w oznajmianiu dobrej nowiny. Jak już nadmieniono w poprzednim artykule, gdzie podano liczbę obecnych na Pamiątce w roku 1983, na ziemi pozostało niewiele ponad 9000 namaszczonych członków wspomnianej klasy ludzi. Jeżeli mają skutecznie przeprowadzić dzieło głoszenia, potrzebna im jest pomoc. I pomoc ta istotnie nadeszła! U boku „strażników” opisanych w Księdze Izajasza 52:8 tłumnie gromadzą się miliony ich towarzyszy, którzy podnoszą swe głosy razem z nimi. Wprost dosłownie wtórują im w obwieszczaniu dobrej nowiny.
8. (a) Czego dowiadujemy się z ilustracji na stronach 14 i 15 o rozwoju dzieła Królestwa? (b) Jak przedstawia się sytuacja na obszarach, gdzie to dzieło napotyka utrudnienia?
8 Spójrz na 14 i 15 stronę tego czasopisma, a przekonasz się, czytelniku, że na całym świecie Jehowa błogosławi trud owych strażników i ich wiernych towarzyszy pracy. „Podnieśli głos” i wołają tak gromko, że wszędzie daje się zauważyć szybki wzrost liczby głosicieli. Należało się wręcz tego spodziewać, skoro Chrystus Jezus rządzi już w Królestwie, które dał mu Ojciec, bo czyż w Księdze Izajasza 9:6, 7 nie czytamy o tym „Księciu pokoju”: „Rozmnożone będzie panowanie jego, a pokoju nie będzie końca”? (Wujek, wydanie III). Jak wynika z omawianej ryciny, istnieją na ziemi obszary, niektóre nawet gęsto zaludnione, gdzie dzieło ogłaszania Królestwa jest w znacznym stopniu utrudnione przez ograniczenia i zakazy. Świadkowie Jehowy robią tam jednak, co mogą, wspierani duchem Bożym (Zach. 4:6). Władze państwowe oraz lokalne społeczności stawiające sługom Jehowy przeszkody w rozwijaniu ożywionej działalności ściągną na siebie ciężką odpowiedzialność za śmierć wielu istnień ludzkich, gdy wybuchnie wielki ucisk. (Porównaj z tym Księgę Ezechiela 3:17-19).
PIONIERSCY GŁOSICIELE DOBREJ NOWINY
9. (a) Co możesz powiedzieć o wzroście liczby pionierów, patrząc na sumaryczne sprawozdania z ogólnoświatowej działalności? (b) Jakie radosne wieści napłynęły z oddziałów Towarzystwa Strażnica?
9 Sprawozdanie z działalności ogólnoświatowej informuje między innymi o tym, że w roku 1983 wszędzie wzrosła liczba pionierów. Rzecz to naprawdę zdumiewająca! Z poniższych przykładów zaczerpniętych z nadesłanych raportów wynika, że oddziały Towarzystwa Strażnica na całej ziemi stwierdzają z radością wielki napływ ochotników wstępujących w szeregi pionierów pomocniczych i stałych, a gdzie potrzeba — także specjalnych.
Barbados: Liczba pionierów pomocniczych w miesiącu kwietniu 1981 roku wynosiła 292, w roku 1982 — 529, a w roku 1983 — 740.
Belgia: Liczba zgłoszeń do stałej służby pionierskiej zwiększyła się w 1983 roku o 30 procent.
Chile: Przeciętna liczba pionierów pomocniczych wzrosła o 40 procent i wynosiła 987.
Portugalia: Doprawdy zastanawiająca była osiągnięta w kwietniu liczba 3064 pionierów pomocniczych, co stanowiło 140 procent wzrostu w stosunku do poprzedniej najwyższej.
Szwecja: Zanotowano niespotykaną dotąd, szczytową liczbę pionierów stałych; napłynęło od nich 796 raportów.
Tajlandia: W kwietniu 23 procent spośród naszych 821 głosicieli pracowało w charakterze pionierów.
Wenezuela: W roku 1983 ponad 200 osób podjęło stałą służbę pionierską.
Wybrzeże Kości Słoniowej: W minionym roku liczba pionierów stałych zwiększyła się o 15 procent.
10. Co dowodzi, że prześladowaniem nie da się zmusić strażników do milczenia?
10 W tych krajach, gdzie obowiązuje ostry zakaz działalności na rzecz Królestwa, również zanotowano wzrost liczby głosicieli i pionierów. W pewnym państwie afrykańskim, w którym jakieś 15 lat temu miały miejsce wyjątkowo srogie prześladowania, pracowało w roku służbowym 1983 aż 616 pionierów stałych i 207 pomocniczych, co stanowiło nowe najwyższe osiągnięcia. Na tym samym kontynencie, lecz w innym kraju, gdzie 75 braci przebywa w więzieniach, liczba głosicieli przewyższyła o 35 procent średnią z poprzedniego roku, natomiast ilość pionierów pomocniczych była w kwietniu o 151 procent większa niż dotychczasowa najwyższa. Symboliczni „strażnicy” i ich towarzysze zdecydowanie podnoszą swe głosy!
11. W jaki sposób działalność pionierów wpływa na zbory, a także na ewangelizację w skali całego świata?
11 Gorliwa aktywność pionierów wspaniale ożywia pracę głoszenia o Królestwie. W rezultacie na przykład dokładniej przeczesuje się tereny i poświęca znacznie więcej czasu na szerzenie dobrej nowiny. W roku 1983 łączna liczba godzin poświęconych na całej ziemi działalności obwieszczania Królestwa wyniosła 436 720 991, co stanowi godny uwagi wzrost o 13,5 procent! Rozpoczęto dużo nowych studiów — w znacznej mierze dokonali tego pionierzy pomocniczy — dzięki czemu więcej osób zainteresowanych prawdą zmierza ku związaniu się z organizacją Bożą.
12. Jaki osobisty pożytek odnosi się ze służby pionierskiej?
12 Praca pionierska przynosi również korzyści temu, kto ją wykonuje. Głosiciel, który chociaż przez miesiąc jest pionierem pomocniczym, zaczyna o wiele skuteczniej i swobodniej przedstawiać ludziom orędzie Królestwa. Dużą satysfakcję sprawia mu też współpraca z drugimi, a także obserwowanie, jak wzrasta liczba rozpowszechnionych czasopism, dokonanych odwiedzin ponownych i prowadzonych studiów. Wielu doznało tyle radości, podejmując w niektórych miesiącach służbę pomocniczą, że poczynili niezbędne kroki, aby zostać pionierami stałymi. Inni przez dłuższy czas pełnią służbę pomocniczą bez przerwy, z miesiąca na miesiąc.
13. Do czego nas zachęcają dwa doniesienia z Pakistanu?
13 W Pakistanie, gdzie przeważająca większość ludności wyznaje religię mahometańską, praca jest dosyć trudna. Niemniej i z tego kraju napłynęło następujące doniesienie:
Pewien brat od 30 miesięcy pracuje nieprzerwanie jako pionier pomocniczy; oto jego wypowiedź: „Wygląda na to, że imdadi (co w języku urdu znaczy „pomocnicza”) służba pionierska przylgnęła do mnie na dobre. Czuję, że gdybym kiedyś postanowił z niej zrezygnować, przyszłoby mi to bardzo trudno. Spędzanie co najmniej dwóch godzin dziennie na świadczeniu drugim stało się moim dobrym zwyczajem i po prostu weszło mi w krew”.
Poświęcanie „co najmniej dwóch godzin dziennie” na służbę dla Królestwa — to wszystko, czego trzeba, aby być pionierem pomocniczym. Czy ty byś tak potrafił? Może byłbyś dzięki temu nawet zdrowszy i szczęśliwszy, za czym przemawia kolejna wiadomość z Pakistanu:
Inny brat, który w wieku 58 lat zrezygnował z pracy zawodowej, przeszedł na emeryturę i zasilił szeregi pionierów pomocniczych, mówi: „Świadkiem Jehowy jestem od 28 lat, ale nigdy dotąd nie ceniłem tego przywileju tak dalece ani nie cieszyłem się z niego tak bardzo, jak w ciągu ostatnich ośmiu miesięcy, odkąd podjąłem pomocniczą służbę pionierską. Kiedy dawni koledzy z pracy mnie pytają, dlaczego teraz jako emeryt wyglądam na sihatmand (co w języku urdu znaczy „zdrowszy”) i chusz („szczęśliwszy”), odpowiadam, że zawdzięczam to służeniu w szerszym zakresie prawdziwemu Bogu Jehowie, bo mam z tego radość i zadowolenie. Właśnie z tej racji jestem sihatmand i chusz”.
A czy ty nie chciałbyś podobnie być sihatmand i chusz? Jeżeli tak, to wyzyskaj w pełni swoje możliwości, by zostać pionierem pomocniczym!
UBIEGANIE SIĘ O BŁOGOSŁAWIEŃSTWA SŁUŻBY PIONIERSKIEJ
14. Jaki postęp w liczbach głosicieli i pionierów daje się odczytać z tabeli na stronach 16-21? W ilu krajach?
14 Spójrzmy na bardziej szczegółowe sprawozdanie z ogólnoświatowej działalności Świadków Jehowy w roku służbowym 1983, zamieszczone na stronach od 16 do 21 tego wydania Strażnicy. Z tych sześciu stronic można wyczytać o wiele więcej niż tylko same cyfry. Mamy tu świadectwo imponujących wysiłków, jakie podjęli głosiciele Królestwa w 205 krajach i terytoriach, aby w swoim otoczeniu dzielić się dobrą nowiną. Przesuń palcem wzdłuż kolumny pod nagłówkiem „Przeciętnie pionierów” i zobacz, jak znaczny udział miały w tej dziedzinie pracy liczne kraje. Lojalnie popierali pionierów głosiciele zborowi, również ożywieni tym samym duchem gorliwej służby, choć wkład niektórych można najtrafniej przyrównać do ‛wdowiego grosza’ (Marka 12:41-44, NP).
15. Jak rodziny mogą zjednać sobie błogosławieństwo przez popieranie służby pionierskiej?
15 Wielkim błogosławieństwem cieszą się rodziny, które skupiają swe wysiłki na służbie pionierskiej. Niektóre z nich postawiły sobie za cel, żeby być rodziną pionierską, i dopięły tego, a płomień ogniska domowego podtrzymują, również wspólnymi siłami wykonując jakieś prace dorywcze. Inne postanowiły wspierać materialnie jednego ze swego grona, by mógł pełnić stałą służbę, dzięki czemu duch pionierski udziela się całej rodzinie z korzyścią również dla reszty jej członków.
16. (a) Jak rodzice mogą dać wyraz swej trosce o duchowe postępy dziecka? (b) Czego przykład znajdujemy w okresie młodości Jezusa?
16 Wszyscy obecni w ubiegłym roku na zgromadzeniu okręgowym pod hasłem „Jedność dzięki Królestwu” mogli tam wysłuchać ciekawego przemówienia na temat zdążania do wytkniętych celów. Rodzice, którzy z całego serca pragną dobra swoich dzieci, nakreślają im szczytne cele życiowe (Prz. 22:6). Jednym z nich może być służba pionierska. Przypomnij sobie, jakie wychowanie odebrał w dzieciństwie Jezus. Osiągnąwszy 12 lat, był już tak dobrze obeznany z Pismem Świętym, że potrafił dyskutować z nauczycielami spotkanymi w świątyni (Łuk. 2:46, 47). Nie zależało mu na zrobieniu kariery w świecie, na przykład jako prawnik lub lekarz. Nauczył się natomiast rzemiosła ciesielskiego i zarazem przez cały czas zaprawiał się pod względem duchowym do czekających go zadań (Marka 6:3; Jana 7:46). Dzieci dzisiejszych Świadków Jehowy, uczęszczające do szkół, również winny zmierzać do wartościowych celów. A rodzice mogą je do tego zachęcać.
17. Jaką ufność mogą żywić młodzi, ofiarni pionierzy w przeciwieństwie do młodzieży świeckiej?
17 Z różnych doniesień wynika, że wielu absolwentów wyższych uczelni pozostaje dziś bez pracy. Ale dobrze przygotowani młodzi chrześcijanie, którzy zaraz po ukończeniu szkoły średniej podejmują służbę pionierską, często się przekonują, że w razie istotnej potrzeby jak na zawołanie trafia się im odpowiednia praca zarobkowa w niepełnym wymiarze godzin. Jehowa potrafi pobłogosławić swych sług i pod dostatkiem zaopatrzyć tych, którzy na Nim polegają, ofiarnie ‛szukając wpierw Królestwa’ (Mat. 6:19-21, 31-33; Prz. 3:5, 6; Malach. 3:10).
18. Jak pożyteczne okazało się poruszenie tematu służby pionierskiej w pewnym zborze na Filipinach?
18 Niektóre osoby w zborze być może powiedzą na to: Po co tyle mówić o służbie pionierskiej? Wielu z nas naprawdę to nie dotyczy. — A przecież radośni pionierzy potrafią tak korzystnie oddziaływać na ducha zboru i tak wydatnie przyczyniać się do rozwoju dzieła na danym terenie! W Strażnicy nr 5/CIV ukazał się artykuł do studium zborowego, zatytułowany: „Duch służby chrześcijańskiej”. Po odczytaniu siódmego akapitu wysunięto kwestię: „Jakie pytanie powinien sobie zadać każdy chrześcijański sługa Jehowy?” Zwrócono w ten sposób uwagę na sprawę poruszoną w tym paragrafie, a mianowicie: „Czy rzeczywiście mogę usprawiedliwić przed Jehową fakt, że nie jestem pionierem?” Kiedy omawiano ów fragment artykułu podczas studium Strażnicy w pewnym zborze na Filipinach, trzy osoby w różnym wieku kolejno zabierające głos stwierdziły, że po przemyśleniu tego pytania zdecydowały się wstąpić do służby pionierskiej. Reszta obecnych zareagowała na to rzęsistymi oklaskami.
19. Jak mogą się przyczyniać do pomyślności zboru ci, którzy nie mają możności być pionierami?
19 Oczywiście są i tacy oddani słudzy Boży, którzy naprawdę nie mogą być pionierami, i Jehowa o tym wie. W sytuacji tego rodzaju może się znajdować nawet większość braci w naszych zborach. Ale również oni są w stanie przyczynić się wydatnie do tego, żeby w zborze panował duch pionierski. Starsi i głowy rodzin mogą zachęcać młodzież, by obrała sobie za cel właśnie pełnienie tej służby. Wszyscy głosiciele mogą z całego serca popierać tych, którzy już są pionierami. Udział w pomocniczej służbie pionierskiej przy pewnych okazjach, na przykład w okresie Pamiątki, podczas wizyty nadzorcy podróżującego albo w czasie ferii szkolnych, leży w zasięgu możliwości wielu osób. Uwierz, że Jehowa doda ci sił, jeśli ze swej strony dołożysz starań. ‛Według twej wiary niech ci się stanie’ (Mat. 9:29). A jeśli słabe zdrowie, obowiązki lub jeszcze coś innego uniemożliwiają ci podjęcie choćby pomocniczej służby pionierskiej, zachowaj pozytywny nastrój. Poświęcaj na głoszenie „dobrej nowiny o poprawie” tyle czasu, ile możesz, oraz wspieraj i zachęcaj tych, którzy aktualnie są pionierami.
20. (a) Z jakiej sytuacji na świecie powinniśmy sobie stale zdawać sprawę? (b) Jaka więc powinna być nasza postawa wobec zbawiennego dzieła?
20 Żyjemy dziś w świecie pełnym przemocy i niemoralności. Już wkrótce Jehowa wykona na nim swój wyrok, jak to zresztą bywało w czasach starożytnych (Rodz. 6:11; 18:20; Łuk. 17:26-30). Naprawdę nastały „dni ostatnie” (2 Tym. 3:1-5, 13). Na miarę posiadanych możliwości bierzmy udział w wielkim dziele ogłaszania wybawienia tym, którzy jeszcze gotowi są opuścić stary system i zająć stanowisko po stronie Królestwa Jehowy. Wdzięczni jesteśmy za to, że w minionym roku tak hojnie pobłogosławił On tę pracę. Obyśmy również w roku 1984 wespół ze strażnikami Królestwa wznosili wszędzie swe głosy ku chwale Jehowy! (Izaj. 62:6).
Kilka pytań do powtórki:
● W ogłaszaniu jakiej dobrej nowiny zawiodło duchowieństwo? Dlaczego?
● Czego się dowiadujemy z ryciny na stronach 14 i 15 o działalności strażników na Syjonie?
● Jakie korzyści ze służby pionierskiej odnoszą poszczególne osoby oraz zbory?
● Jak wszyscy głosiciele w zborze mogą się przyczyniać do zapanowania zdrowego ducha pionierskiego?
[Ramka na stronie 11]
Dla wielu osób wstąpienie do stałej służby pionierskiej oznaczało zarazem wzbogacenie ich dotychczasowego życia. Oto, co miał do powiedzenia pewien pionier stały z Nigerii:
„Uświadomiłem sobie, że jako pionier pełnoczasowy doznaję całego mnóstwa błogosławieństw, toteż chciałbym niektóre z nich wyliczyć: (1) Ponieważ wciąż głoszę dobrą nowinę, umiem teraz płynnie czytać. (2) Chociaż nie chodziłem do szkoły, potrafię z łatwością prowadzić studia biblijne. (3) Jako starszy w zborze dobrze sobie radzę z przewodniczeniem przy studium „Strażnicy” oraz w Szkole Teokratycznej. (4) Podczas przeszkolenia na Kursach Służby Królestwa rozumiałem cały materiał omawiany w języku angielskim. (5) Jeżeli ktoś chce mi przerwać dawanie świadectwa, posługując się w tym celu wyszukaną mową, potrafię swoimi odpowiedziami dać mu do zrozumienia, że stoję na wysokości zadania. Wszystkie te spostrzeżenia doprowadziły mnie do wniosku, że praca pionierska jest dla mnie darem, który otrzymałem od Jehowy”.
[Ramka na stronach 14, 15]
Rozprzestrzenianie się dzieła Królestwa w ubiegłym roku służby
„Po całej ziemi rozeszły się dźwięki ich głosu” (Rzym. 10:18; Dzieje 1:8)
Podano tutaj wzrost średniej miesięcznej liczby głosicieli w różnych stronach świata
Ameryka Północna
Głosicieli: 690 979; wzrost: 6%
Pionierów: 58 381; wzrost: 16%
Europa
Głosicieli: 601 918; wzrost: 5%
Pionierów: 38 978; wzrost: 17%
Ameryka Łacińska
(łącznie z wyspami Morza Karaibskiego)
Głosicieli: 472 816; wzrost: 11%
Pionierów: 35 450; wzrost: 23%
Azja
Głosicieli: 122 726; wzrost: 12%
Pionierów: 34 586; wzrost: 24%
Wyspy Oceanu Spokojnego
Głosicieli: 117 816; wzrost: 8%
Pionierów: 11 386; wzrost: 24%
Afryka
Głosicieli: 266 375; wzrost: 6%
Pionierów: 21 690; wzrost: 17%
Kraje z ograniczeniami
Głosicieli: 229 092; wzrost: 4%
Pionierów: 5 627; wzrost: 20%
[Tabela na stronach 16-21]
SPRAWOZDANIE ROCZNE Z OGÓLNOŚWIATOWEJ DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY
[Patrz publikacja]