Wspieranie w służbie polowej nowych i ponownie uaktywnionych
1 Kiedy po raz pierwszy dowiedziałeś się o potrzebie wzięcia udziału w służbie polowej, najprawdopodobniej nie dano ci od razu terenu do opracowania i nie kazano na nim głosić. Ktoś życzliwie podał ci pomocną dłoń i wspierał cię w stawianiu pierwszych kroków w tej niezwykle ważnej działalności. Czy nie powinieneś teraz pomagać nowym i ponownie uaktywnionym, żeby doświadczyć na sobie prawdziwości słów, że „więcej szczęścia jest w dawaniu niż w otrzymywaniu”? (Dzieje 20:35).
SYSTEMATYCZNE UDZIELANIE WSPARCIA
2 Jak byś pomagał komuś takiemu? Zasadnicze znaczenie ma dobre przygotowanie. Możecie wspólnie omówić bieżący „Temat do rozmów” lub coś ciekawego z literatury, którą chcecie zaproponować. Jest rzeczą ważną, żeby nowy czy ponownie uaktywniony głosiciel znał treść danej publikacji, gdyż wtedy poczuje się pewniej.
3 Ponadto dobrze jest analizować najczęściej spotykane zarzuty oraz co na nie powiedzieć. Najlepiej będzie praktycznie to przećwiczyć, odgrywając na zmianę rolę człowieka stawiającego zarzuty. Wtedy nowego głosiciela nie zbije z tropu nieoczekiwany zarzut.
4 Nowi oraz ci, którzy wznawiają działalność po dłuższej przerwie, mogą początkowo być zdenerwowani i niepewni siebie. Należałoby więc dopilnować, żeby już wcześniej wiedzieli, z kim będą współpracować. Z pewnością będą wdzięczni, że mają przy sobie kogoś, kto w razie potrzeby potrafi ich wesprzeć (Kazn. 4:9, 10). Na początek lepiej byłoby popracować w terenie, na którym łatwiej jest nawiązać rozmowę, żeby mogli się do niej włączać i nabierać pewności siebie.
5 Po zakończeniu pracy trzeba omówić jej przebieg oraz możliwości udzielania dalszej pomocy ludziom, którzy okazali zainteresowanie. Bądź pozytywnie nastawiony i nie szczędź pochwał (1 Tes. 5:11). Umawiajcie się do pracy na następny raz. Z czasem dany brat czy siostra nie tylko posiądzie umiejętność przedstawiania orędzia o Królestwie od drzwi do drzwi, ale nauczy się przekazywać prawdę bardziej gruntownie.
6 W trakcie systematycznego zaprawiania do służby nowych i ponownie uaktywnionych trzeba ich uczyć, jak się posługiwać Biblijnymi tematami do rozmów, jak już podczas pierwszej rozmowy przygotowywać grunt do odwiedzin ponownych, jak się przygotować do tych odwiedzin, jak założyć domowe studium biblijne i jak doskonalić umiejętność nauczania. Wszystko to jest potrzebne do skutecznego pełnienia służby (2 Tym. 4:5).
ROLA NADZORCY OŚRODKA
7 Każdy nadzorca ośrodka służby powinien interesować się wszystkimi, którzy zostali mu powierzeni, zwracając baczną uwagę na to, czy nikt się nie zaniedbuje w przychodzeniu na zebrania albo w służbie polowej (Prz. 27:23). Powinien dokładać starań, żeby współpracować z jak największą liczbą głosicieli i to w różnych dziedzinach służby, udzielając im życzliwego wsparcia, gdy zachodzi taka potrzeba lub gdy ktoś o to poprosi. Dlaczego nie miałbyś umawiać się do pracy z tym bratem oraz z innymi zdolnymi głosicielami, żeby korzystać z ich doświadczenia?
8 A zatem ‛w jakiej mierze każdy otrzymał dar, w takiej niech go używa przy usługiwaniu drugim jako właściwy zarządca niezasłużonej życzliwości Bożej’. Unikajmy szukania chwały dla siebie, tylko starajmy się, żeby ‛we wszystkim był uwielbiony Bóg przez Jezusa Chrystusa’. Jeżeli używamy swych „darów” do wspierania drugich, to mamy dodatkowy udział w przynoszeniu chwały Bogu (1 Piotra 4:10, 11).