Okazywanie gościnności
1 Okazywanie gościnności jest obowiązkiem każdego chrześcijanina (Hebr. 13:2). Odnoszą z niej pożytek zarówno ci, którzy ją okazują, jak i ci, którzy z niej korzystają. Niejeden jest teraz w prawdzie między innymi dzięki dobremu wrażeniu, jakie na nim wywarła chrześcijańska gościnność. A czy ty naprawdę jesteś gościnny? Czy starasz się robić postępy pod tym względem?
2 Gościnność to według pewnej definicji „serdeczne i życzliwe podejmowanie gości lub obcych”. Słowo „serdeczny” ma ścisły związek z sercem. A zatem szczera, chrześcijańska gościnność musi pochodzić z serca. Lidia „nakłaniała” drugich, żeby skorzystali z jej gościnności, i tak samo dzisiaj prawdziwi chrześcijanie szukają sposobności, żeby w ten sposób okazywać drugim życzliwość (Dzieje 16:14, 15).
JAK SIĘ JĄ OKAZUJE?
3 Jak można przejawiać gościnność i komu ją okazywać? W czasach biblijnych zapraszano w gościnę proroków i innych sług Bożych pełniących specjalne zadania. Niektórzy, nawet „sami o tym nie wiedząc, przyjmowali aniołów” (Rodz. 18:3, 8; Hebr. 13:2). Pomyśl, jak zostali nagrodzeni Zacheusz, Marta, Maria i Łazarz za to, że byli życzliwi dla Jezusa! (Łuk. 19:5-10; 10:38-42). Również w naszych czasach wielu zaznało niejednego błogosławieństwa dzięki okazywaniu gościnności nadzorcom podróżującym, braciom zapraszanym do wygłoszenia wykładu, pionierom i misjonarzom (Rzym. 1:11).
4 Także nowi w każdym zborze odnoszą wiele pożytku z naszej gościnności. Poza tym są wśród nas osoby nieśmiałe, niezamożne, w podeszłym wieku lub schorowane. Nieraz młodzi nie mają rodziców w prawdzie. Czy nie wpłynęłoby to na nich dodatnio, gdybyśmy ich zaprosili na posiłek, zaproponowali wspólne skorzystanie z budującej rozrywki lub przyłączenie się do naszego studium rodzinnego? Pamiętajmy o mądrej radzie Jezusa zapisanej w Łukasza 14:12-14.
5 Naszej gościnności nie powinniśmy ograniczać do osób pozostających w łączności ze zborem. Czy jesteśmy gościnni wobec bliźnich, którzy się znaleźli w ciężkim położeniu z powodu wypadku, choroby lub śmierci w rodzinie? Czy korzystamy z nadarzającej się sposobności, by ugościć krewnych? Oczywiście trzeba zachować równowagę i kierować się zdrowym rozsądkiem, jeśli chodzi o poświęcanie tym sprawom cennego czasu; być może dzięki udzieleniu im niezbędnej pomocy uda się przy okazji dać im świadectwo lub podtrzymać ich na duchu.
NAGRODA
6 Okazywanie chrześcijańskiej gościnności wymaga czasu i wysiłku, ale takim dawaniem ułatwiamy rozpoznanie w nas uczniów Chrystusa (Jana 13:35). Jehowa pragnie, żebyśmy byli ochotnymi dawcami. Poza tym więcej szczęścia i zadowolenia wynika z dawania niż z otrzymywania (Dzieje 20:35). Co prawda wymaga to dodatkowego nakładu pracy, ale pamiętajmy, że praca jest darem od Boga (Kazn. 3:13). Człowiek szczodry może się spodziewać nagrody za swe wypływające z serca dawanie (Prz. 11:25; Łuk. 6:38).
7 Odczuwamy głęboką radość, gdy widzimy, że nasza chrześcijańska gościnność przyczyniła się do tego, iż ktoś bierze pełny udział w ważniejszym dawaniu — w głoszeniu o Królestwie. A będziemy jeszcze bardziej zadowoleni, gdy się okaże, że ci, dla których byliśmy gościnni, odnoszą korzyść z wiecznotrwałych postanowień Jehowy w Nowym Porządku! Okazywanie gościnności może zapewnić wieczną nagrodę zarówno nam, jak i tym, którzy z niej korzystają (Mat. 25:34-40).